Welk deel van een ruimterots overleeft tot op de grond?

Vragen, theorieën, ontdekkingen e,d, op het gebied van wiskunde, natuurkunde en chemie horen hier thuis.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Welk deel van een ruimterots overleeft tot op de grond?

Bericht door univers » 11 aug 2022, 09:13

Afbeelding
Meteorieten van de achterkant van asteroïde 2008 TC 3 zoals Jenniskens ze op de grond vond in de Nubische woestijn van Soedan. Foto: P. Jenniskens, SETI Instituut/NASA Ames Research Center.

Wanneer een kleine asteroïde vanuit de ruimte de atmosfeer van de aarde binnenkomt, wordt het oppervlak brutaal verwarmd, waardoor smelten en fragmenteren ontstaat. Daarom was het een beetje een mysterie waarom de rotsen aan de oppervlakte als meteorieten op de grond overleven. Dat mysterie wordt opgelost in een nieuwe studie van de vurige binnenkomst van asteroïde 2008 TC 3 , die vandaag online is gepubliceerd in Meteoritics and Planetary Science .

"De meeste van onze meteorieten vallen van rotsen ter grootte van grapefruits in kleine auto's", zegt hoofdauteur en meteoorastronoom Peter Jenniskens van het SETI Institute en NASA Ames Research Center. "Gesteenten die zo groot zijn, draaien niet snel genoeg om de hitte te verspreiden tijdens de korte meteoorfase, en we hebben nu bewijs dat de achterkant tot op de grond overleeft."

In 2008 werd een 6 meter grote asteroïde genaamd 2008 TC 3 gedetecteerd in de ruimte en meer dan 20 uur gevolgd voordat deze de atmosfeer van de aarde trof, waardoor een heldere meteoor ontstond die uiteenviel boven de Nubische woestijn van Soedan. Het uiteenvallen verspreidde een regen van meteorieten over een gebied van 7 x 30 km. Jenniskens werkte samen met professor Muawia Shaddad van de Universiteit van Khartoum en zijn studenten om deze meteorieten te herstellen.

"In een reeks speciale zoekcampagnes hebben onze studenten meer dan 600 meteorieten gevonden, sommige zo groot als een vuist, maar de meeste niet groter dan een miniatuur", zegt Shaddad. "Voor elke meteoriet hebben we de vondstlocatie vastgelegd."

Tijdens het zoeken naar rasters loodrecht op het pad van de asteroïde, waren de onderzoekers verrast toen ze ontdekten dat de grotere meteorieten ter grootte van een vuist meer verspreid waren dan de kleinere meteorieten. Samen met NASA's Asteroid Threat Assessment Project (ATAP) in het NASA Ames Research Center, besloten ze het te onderzoeken.

"Terwijl de asteroïde de aarde naderde, flikkerde zijn helderheid door het draaien en tuimelen", zegt theoretisch astronoom Darrel Robertson van ATAP. "Daarom is asteroïde 2008 TC 3 uniek omdat we de vorm en oriëntatie van de asteroïde kennen toen deze de atmosfeer van de aarde binnenkwam."

Robertson creëerde een hydrodynamisch model van de intrede van 2008 TC 3 in de atmosfeer van de aarde dat liet zien hoe de asteroïde smelt en uiteenvalt. De waargenomen hoogten van meteoorhelderheid en stofwolken werden gebruikt om de hoogte van in het model herkende verschijnselen te kalibreren.

Afbeelding
Een computersimulatie van het smelten en uiteindelijk uiteenvallen van asteroïde 2008 TC 3 toen deze de atmosfeer van de aarde binnenkwam. Foto: D. Robertson, NASA Ames Research Center.

"Vanwege de hoge snelheid die binnenkwam, ontdekten we dat de asteroïde een bijna vacuüm zog in de atmosfeer sloeg", zegt Robertson. "De eerste fragmenten kwamen van de zijkanten van de asteroïde en hadden de neiging om in dat kielzog te komen, waar ze zich vermengden en met lage relatieve snelheden op de grond vielen."

Terwijl ze op de grond vielen, werden de kleinste meteorieten al snel gestopt door wrijving met de atmosfeer, waardoor ze dicht bij het breekpunt vielen, terwijl grotere meteorieten moeilijker te stoppen waren en verder naar beneden vielen. Als gevolg hiervan werden de meeste teruggevonden meteorieten gevonden langs een smalle strook van 1 km breed in het pad van de asteroïde.

"De asteroïde smolt meer en meer aan de voorkant totdat het overgebleven deel aan de achterkant en onderkant van de asteroïde een punt bereikte waarop het plotseling instortte en in vele stukken brak", zei Robertson. "De bottom-back die zo lang overleefde, was vanwege de vorm van de asteroïde."

Niet langer gevangen door de schok van de asteroïde zelf, stootten de schokken van de afzonderlijke stukken ze nu af, waardoor deze laatste fragmenten met een veel hogere relatieve snelheid naar buiten vlogen.

"De grootste meteorieten uit 2008 TC 3 waren breder verspreid dan de kleine, wat betekent dat ze afkomstig zijn van deze laatste ineenstorting", zei Jenniskens. "Op basis van waar ze werden gevonden, concludeerden we dat deze stukken relatief groot bleven tot aan de grond."

De locatie van de grote meteorieten op de grond weerspiegelt nog steeds hun locatie in het achterste en onderste deel van de oorspronkelijke asteroïde.

"Deze asteroïde was een allegaartje van rotsen", zegt co-auteur Cyrena Goodrich van het Lunar and Planetary Institute (USRA). Goodrich leidde een team van meteorieten die het type meteoriet bepaalden van elk teruggevonden fragment in het grote massagebied.

De onderzoekers ontdekten dat de verschillende soorten meteorieten willekeurig over de grond waren verspreid, en daarom ook willekeurig in de oorspronkelijke asteroïde.

"Dat komt overeen met het feit dat andere meteorieten van deze soort, zij het op veel kleinere schaal, ook willekeurige mengsels bevatten", zei Goodrich.

Deze resultaten kunnen ook helpen bij het begrijpen van andere meteorietvallen. Asteroïden worden blootgesteld aan kosmische straling terwijl ze in de ruimte zijn, waardoor een laag niveau van radioactiviteit ontstaat en dichter bij het oppervlak.

"Van die radioactiviteit zien we vaak dat de meteorieten niet uit het beter afgeschermde interieur kwamen", zei Jenniskens. "We weten nu dat ze van het oppervlak aan de achterkant van de asteroïde kwamen."


Een enorme gigantische ruimterots met een diameter van ongeveer een halve kilometer versnelt naar de aarde en zal deze week dicht naderen. Deze enorme asteroïde, officieel bekend als 388945 of 2008 TZ3, zal naar verwachting op zondag 15 mei het dichtst naderen. Volgens NASA's Near Earth Object-tracker wordt de grootte van de asteroïde geschat op tussen de 720 ft en 1600 ft of 490 meter.

https://www.seti.org/press-release/what ... ves-ground
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie