Uit eerdere studies over leven na de dood bleek dat zowel kinderen als volwassenen het idee hebben dat lichamelijke behoeftes, zoals honger en dorst, eindigen wanneer mensen sterven. Geestelijke vermogens, zoals denken en emoties, blijven in een bepaalde vorm aanwezig. Echter, één cruciale vraag bleef onbeantwoord: waar komen deze overtuigingen vandaan? Zijn het culturele invloeden die ervoor zorgen dat geloofsovertuigingen ontstaan of gebeurt het spontaan? Wetenschappers van de Boston University gingen bij kinderen op zoek naar het antwoord op deze vraag.
Cultureel of spontaan?
Twee groepen kinderen, met ieder een hele andere culturele achtergrond, in de leeftijd van vijf tot twaalf kregen tekeningen te zien van een baby, een jonge vrouw en dezelfde vrouw tijdens de zwangerschap. 283 kinderen moesten een reeks vragen beantwoorden over de vaardigheden, gedachten en emoties van het kind tijdens de periode als baby, in de baarmoeder en voor de bevruchting. Wetenschappers stelden daarbij dat wanneer culturele invloeden de bovenhand voeren, de kinderen het geloof in het leven voor de geboorte zouden afwijzen.
De resultaten waren verrassend. Beide groepen gaven opmerkelijk genoeg dezelfde antwoorden, ondanks het verschil in culturele achtergrond. De kinderen redeneerden dat hun lichaam niet bestond voor de geboorte en dat zij voor de geboorte niet het vermogen hadden om te denken of te onthouden. Echter, beide groepen zeiden ook dat hun emoties en verlangens al bestonden voordat ze geboren waren. Zo gaven kinderen bijvoorbeeld aan dat ze niet konden zien voor de geboorte, maar wel gelukkig waren en dat ze binnenkort hun moeder zouden gaan ontmoeten. Zelfs kinderen met biologische kennis over de voortplanting dachten dat ze als een soort van eeuwige ziel zouden blijven bestaan.
Menselijke intuïtie
De onderzoekers suggereren dat onze voorkeur voor onsterfelijkheid of het voortleven van een ziel onderdeel is van de menselijk intuïtie die van nature vroeg in het leven ontstaat. Net zoals kinderen zonder instructies leren praten.
Waarom hebben mensen een universeel geloof in het eeuwige bestaan van onze emoties? Volgens de wetenschappers kan dit komen doordat deze menselijke eigenschap een bijproduct is van onze hoog ontwikkelde sociale redenering. We zijn erg goed in het uitzoeken van wat mensen denken en wat hun emoties en verlangens zijn. De mentale toestand, verlangens en emoties kunnen bijzonder nuttig zijn bij het voorspellen van het gedrag van een ander. Vaak stroomt het over in andere delen van ons denken. Zo zien we soms verbindingen die niet echt bestaan, we zien een doel als er geen is en we denken dat een ziel overleeft zonder lichaam.
http://www.bu.edu/cdl/files/2014/01/Emm ... uppmat.pdf
Ik ga hier even niet inhoudelijk op reageren want mijn online tijd zit er bijna op. Maar wat ik wel kwijt wil is dat ik serieus verbijsterd ben als de conclusies gebaseerd zijn op de waarnemingen die ik hier zie staan. ![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}