Ik heb in meerdere boeken al vaker gelezen over vermoedens dat Jezus en Maria getrouwd waren en ook een dochter hadden die Tamar genoemd werd maar ook wel Sarah. De bloedlijn schijnt niet doorgegeven te zijn, doordat zij kinderloos stierf.
Dit staat onder andere in een boek van Claire Nahmad en Matgaret Baily
Om niet alles over te hoeven tikken is hier een stuk van Ton van der Kroon:
Maria Magdalena
Een van de opmerkelijke dingen van de Katharen is dat ze mannen en vrouwen als gelijken zagen, bonshommes en bonsfemmes. Ze eerden het vrouwelijke principe, de Graal, het principe van creativiteit, heling en genezing. Maar de Graal bleek ook nog voor iets anders te staan. De beker van het laatste avondmaal, waarin het bloed van Christus was opgevangen toen hij aan het kruis hing, werd ook wel de San Greaal genoemd. Als we de letter G opschuiven verandert het woord in Sang Reaal, oftewel het ‘koninklijke bloed’. In de Middeleeuwen was men er de overtuiging toegedaan dat de koninklijke bloedlijn die via David bij Jezus was terecht gekomen niet was uitgestorven, maar voortleefde. Maria Magdalena werd gezien als de ‘partner van Christus’, zoals in het evangelie van Phillipus staat. Na de kruisiging van Jezus vlucht ze naar Alexandrië en vandaar gaat ze per boot naar Zuid Frankrijk, samen met nog twee Maria’s, Joseph van Arimethea en een jong meisje dat Sarah heet. Ze komt aan in een klein dorpje aan de kust, wat tegenwoordig Saintes Maries de la Mer heet -de Maria’s uit de zee. Ieder jaar op 24 mei trekken alle zigeuners van Europa naar dit dorpje om de heilige Sarah te eren; Kan het zijn dat zij het kind was van Maria Magdalena en Jezus? We weten het niet, maar wat we wel weten is dat de kerk er alles aan heeft gedaan om de ware gedaante van Maria Magdalena onder het vloerkleed te schuiven.
In de derde eeuw na Christus, tijdens het concilie van Nicea, werd besloten dat Maria Magdalena een gevallen vrouw was, van wie zeven zonden waren uitgedreven, en dat zij een prostituée was. Maar in de oorspronkelijke geschriften is daar niets van terug te vonden. Integendeel, ze wordt ‘de vrouw die het Al kende’ genoemd, en de ‘apostel der apostelen’, oftewel een hoge ingewijde. Het blijkt ook dan al dat de kennis van vrouwen niet bij iedereen geliefd is. Petrus beklaagd zich over het feit dat Jezus het meest met Maria Magdalena bespreekt en dat ze zoveel het woord neemt. Jezus wijst hem terecht en zegt dat zij het meest begrijpt van wat hij te vertellen heeft.
In de tweeduizend jaar die volgen wordt de rol van de vrouw in de kerk, die sterk stoelt op de macht van Petrus, steeds meer ingedamd - ze wordt gezien als de verleidster, de handlangster van de duivel - wat uiteindelijk leidt tot de heksenvervolgingen in de Middeleeuwen.
De Graal wordt vergeten totdat de Katharen haar weer in ere herstellen. De geheime kennis van het vrouwelijke is ondergronds doorgegeven en duikt duizend jaar later weer op. Er worden vele kerken aan ‘Notre dame’ gewijd, en aan Marie Madeleine, oftewel Maria Magdalena. Op een altaar in Foix zien we naast Jezus Maria Magdalena zitten aan het laatste avondmaal.
En wie goed kijkt naar het laatste avondmaal van Leonardo da Vinci zal niet verbaasd zijn naast Jezus een vrouw te zien zitten, die lange tijd per abuis voor Johannes is aangezien. Het heilige huwelijk tussen Jezus en Maria Magdalena, de gnostieke kennis van de graal, en de waarde van het vrouwelijke principe van heling, genezing en creativiteit werden twee millennia lang zorgvuldig verborgen.
Rennes le Chateau
Maar niet alleen door de teksten van de dode zeerollen die bij Qumran zijn gevonden en bij Nag Hammadi blijkt een ander beeld van Maria Magdalena naar voren te komen, ook in het dorpje Rennes le Chateau in het Katharengebied zijn mysterieuze aanwijzingen gevonden die leiden naar de vrouwe van Bethanië, Maria van Magdala. Aan het begin van de 20e eeuw vindt de pastoor van het dorpje een schat onder het altaar van zijn kerk. Niet veel later wordt de kerk, de pastorie en de tuin grondig opgeknapt en niemand weet waar het geld vandaan komt. De pastoor doet er het zwijgen toe, maar laat in zijn kerk allerlei aanwijzingen achter. Boven de ingang van de kerk staat: ‘Lumen est in coelo’ - Het licht is in de hemel. Als we naar de hemel kijken die op de achterwand van de kerk is geschilderd zien we in het licht - het gebrandschilderde raam - een afbeelding van Maria Magdalena die Jezus de voeten wast. Op het altaar is een afbeelding van haar te zien met een schedel bij de grot in Baume, waar ze de laatste jaren van haar leven zou hebben doorgebracht. De verbouwde pastorie heet ‘Huize Bethanië’ en de bibliotheek heet ‘La tour de Magdala’. Het doopvont wordt gedragen door een duivel en verschillende beelden in de kerk hebben wonderlijke afwijkingen van de gebruikelijke kerkelijke versies. Wat wilde de pastoor ons laten weten? In het boek ‘Het heilige Bloed, de heilige Graal’ wordt het mysterie uit de doeken gedaan.
Het blijkt dat de Katharen en later de tempeliers niet voor niets de hoeders van de graal werden genoemd; ze wisten van het verhaal van de afstammingslijn van Christus en Maria Magdalena af, en hielden de traditie in ere. Het vrouwelijke aspect van God, dat veel meer een persoonlijke, innerlijke ervaring behelst in plaats van de wetten en regels van de kerk, werd in het geheim doorgegeven. In de verhalen van Parcival, koning Arthur, de romantische liefdesverhalen, de tarot, maar ook in het hooglied vinden we nog aanwijzingen over de kennis van de Graal. In het hooglied, dat wordt voorgelezen op de naamsdag van Maria Magdalena wordt beschreven hoe een vrouw haar verloren geliefde zoekt, daarmee wellicht doelend op Christus. “Donker van huid ben ik” zegt de vrouw, donker als de huid van Sarah, van de zwarte madonna’s en van Maria van Magdala.
http://www.tonvanderkroon.nl
)
