Uit niets ontstaat niets: een argument

Christendom, Islam, Boeddhisme, het leven, de dood, bijbel- en koranteksten. Al ben je agnost of polytheïst, je bent hier welkom om er over te praten.
4l13N

Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door 4l13N » 15 feb 2020, 05:11

Wie in God gelooft, gelooft in de regel dat God de schepper is van de kosmos. Het universum heeft God als ontstaansoorzaak en is dus niet uit het niets ontstaan. Er ontstaat dan ook direct een groot probleem voor redelijk Godsgeloof zodra op een dag zou blijken dat het universum is voortgekomen uit het niets. Maar is zoiets überhaupt mogelijk?

Kan het universum uit het niets ontstaan zijn? Kan de werkelijkheid helemaal niets als oorsprong hebben? Natuurlijk is het onredelijk om te denken dat iets uit absoluut helemaal niets kan voortkomen. Zoveel geloof hebben we in de regel niet. En terecht. Wie daadwerkelijk gelooft dat zoiets absurds mogelijk is, kan alles wel gaan geloven. Het eind is dan zoek. Desalniettemin zal ik in wat volgt een redelijk filosofisch argument geven voor de bewering dat iets inderdaad niet uit niets kan ontstaan. Het argument dat ik uitwerk berust net zoals mijn semantisch argument op een wellicht verrassende combinatie van metafysica en taalfilosofie. Een combinatie die, zoals ik eveneens zal betogen, zeker gerechtvaardigd is wanneer wij uitgaan van mijn wereld-voor-ons kennisleer.

Het argument gaat als volgt. Liegen qua liegen parasiteert op het bestaan van waarheid. Zonder waarheid is liegen onmogelijk. Chaos qua chaos parasiteert op het bestaan van orde. Er kan geen chaos zijn zonder orde. Liegen en chaos gaan dus ontologisch niet aan respectievelijk waarheid en orde vooraf. Waarheid en orde zijn ontologisch primair ten opzichte van liegen en chaos. Evenzo parasiteert het niets qua niets op het zijn. Zonder zijn geen notie van niets. Het niets gaat dus niet aan het zijn vooraf. Zijn is ontologisch primair ten opzichte van niets. Maar dan volgt dat iets niet uit niets kan ontstaan. Uit het niets komt niets voort oftewel ex nihilo nihil fit. De wereld kan dus niet voortgekomen zijn uit het niets.

Zoals uit bovenstaande weergave van het argument blijkt hanteer ik het volgende principe. Als concept x parasiteert op concept y (dus wanneer concept y voor een volledige conceptualisatie van concept x vereist is) dan kan hetgeen door x wordt aangeduid ontologisch niet voorafgaan aan hetgeen door y wordt aangeduid.

Neem ter illustratie het volgende voorbeeld. Het concept bot parasiteert op het concept scherp. Bot qua bot kan dus ontologisch niet voorafgaan aan scherp. Pas nadat het eerste scherpe mes is gemaakt, kunnen andere messen in het licht daarvan bot genoemd worden en als bot verschijnen. Er kunnen wel materiële configuraties zijn die wij op enig moment bot gaan noemen, maar dat kan pas zodra het eerste scherpe mes het levenslicht heeft gezien.

Een manifestatie van een concept gaat dus niet vooraf aan de manifestatie van het concept waarop het parasiteert. Wat eraan voorafgaat geldt nog niet ten volle als een realisatie van het parasiterende concept. Wat aan het eerste scherpe mes voorafgaat kan nog niet bot genoemd worden. Dit alles is ontologisch vrij subtiel. Wat we “daar” zien is iets materieels dat we pas later kunnen aanduiden als bot mes. Maar op dat moment kan dat nog niet. Het mes is op dat moment nog géén bot mes. Ontologisch niet. Het mes verschijnt nog niet als bot zolang er geen scherp mes is.

In mijn analogie argument lopen de conceptuele denkorde en de concrete zijnsorde dus in elkaar over. Ze zijn onontvreemdbaar op elkaar betrokken. Conceptuele prioriteit en ontologische prioriteit liggen in elkaars verlengde. Als het ene concept conceptueel aan het andere concept voorafgaat, dan gaat dat wat door het ene concept wordt aangeduid ook ontologisch vooraf aan dat wat door het andere concept wordt aangeduid. Mijn argument is in die zin een klassiek argument dat uitgaat van een hechte parallellie tussen denken en zijn.

De conceptuele orde en de ontologische orde veronderstellen elkaar. Volgens Heidegger is de hamer er in ontologische zin niet meer qua hamer zodra wij al hamerend de hamer laten vallen en deze vervolgens als een star object voor ons houden en conceptueel aanschouwen. De hamer is er volgens hem alleen als hamer in de hamerende omgang ermee. Misschien is dit zo, maar gelet op bovengenoemde parallellie tussen de denkorde en de zijnsorde is er überhaupt geen hamer qua hamer wanneer we het concept van hamer missen.

De gelijkvormigheid van denken en zijn volgt rechtstreeks uit mijn wereld-voor-ons kennisleer. Volgens deze leer hebben wij alleen toegang tot de wereld zoals wij deze ervaren en denken. Nu is ons ervaren en denken conceptueel geladen. Maar dan veronderstellen de conceptuele orde en ontologische orde elkaar inderdaad. Iets bestaat alleen mét het concept ervan. Het begrip hamer is een vereiste voor het bestaan van “dat daar“ als hamer. Zonder het begrip hamer bestaat de hamer niet qua hamer.

Mijn analogie argument steunt daarnaast zoals we hierboven zagen op twee cruciale aan het zijn en niets analoge voorbeelden, namelijk die van waarheid spreken en liegen en die van orde en chaos. De gedachte is dat liegen en chaos naar hun aard dichtbij het niets staan en dat waarheid en orde naar hun wezen vlak in de buurt komen van het zijn. Naast deze twee voorbeelden zijn er waarschijnlijk andere analoge voorbeelden. Zo zouden we wellicht het voorbeeld van het botte en scherpe mes in de analogieredenering kunnen betrekken om deze nog sterker te maken. Noodzakelijk voor het argument is dit echter niet.

Kunnen beide analoge voorbeelden ook omgedraaid worden? Kunnen we ook zeggen dat waarheid parasiteert op liegen en orde op chaos? Vereist anders gezegd het concept waarheid het concept liegen en het concept orde dat van chaos? In dat geval zouden we net zo goed kunnen concluderen dat zijn qua zijn op het niets parasiteert oftewel dat het niets zowel conceptueel als ontologisch voorafgaat aan zijn. Zonder niets geen zijn. Mijn argument komt dan niet van de grond. Sterker nog, er zou dan volgen dat het zijn voortkomt uit het niets.

Beide voorbeelden kunnen echter niet omgekeerd worden. Neem dat liegen. Als er niet zoiets als waarheid bestaat dan kan er niet eens gelogen worden. Liegen is immers afwijken van de waarheid. Waarheid is dus fundamenteler dan liegen. En net zo is zijn fundamenteler dan de afwezigheid ervan oftewel niets. Nu zou tegengeworpen kunnen worden dat als er geen liegen bestaat, er ook geen waarheid bestaat. Parasiteert waarheid dan niet ook op liegen? Dat volgt echter niet. Want zelfs als liegen onmogelijk is, kan het nog steeds zo zijn dat er sprake is van waarheid. Bijvoorbeeld de waarheid dat liegen onmogelijk is!

Beschouw vervolgens chaos. Chaos kan alleen begrepen worden tegen de achtergrond van vaste structurele patronen, namelijk als het ontbreken van vaste patronen. Het begrip chaos vereist dus het begrip orde. Maar omgekeerd vereist een begrip van structurele patronen geen conceptie van chaos. Elk patroon is immers al een patroon in zijn verschil met andere patronen. Kortom, uitgaande van de parallellie tussen denken en zijn kunnen we inzien dat conceptueel (en dus ook in de zijnsorde) het begrip chaos het begrip orde vereist (als zijnde het ontbreken ervan) terwijl het begrip orde conceptueel gezien alleen een pluraliteit aan specifieke structuren vereist. Orde gaat dus zowel conceptueel als ontologisch aan chaos vooraf.

Chaos wordt dus qua chaos pas manifest wanneer er een concept van orde is. De conceptualisatie van chaos hangt daarvan af. De qua-operator wijst erop dat de focus hier conceptueel is. We beschouwen chaos anders gezegd de dicto oftewel "naar het begrip". En precies vanwege genoemde parallellie tussen denken en zijn volgt dat wat conceptueel voor chaos geldt eveneens concreet oftewel de re ("naar het ding") voor chaos het geval is. Chaos kan dus in de orde van het zijn alleen manifest worden tegen een concreet eraan voorafgaande orde. Orde hangt omgekeerd niet van chaos af. Want orde is qua orde (dus conceptueel oftewel de dicto en dus wederom eveneens concreet oftewel de re) reeds manifest als specifiek patroon dat van andere specifieke patronen verschilt. Een beroep op het concept chaos is hier niet nodig. Orde is dan ook inderdaad fundamenteler dan chaos.

Al met al parasiteert liegen dus onomkeerbaar op de waarheid en chaos onomkeerbaar op orde. Maar dan parasiteert het niets dus eveneens onomkeerbaar op het zijn. De conclusie van mijn argument kan dan ook niet omgekeerd worden. Het enige wat volgt is dat het niets niet aan het zijn voorafgaat. Het zijn is en blijft ontologisch primair. Uit niets kan niets ontstaan.

Naast het argument dat ik hier uitwerk zijn er nog meer metafysische argumenten die een hechte parallellie tussen denken en zijn veronderstellen, zoals bijvoorbeeld het ontologisch argument van Anselmus. Zoals ik hierboven heb aangegeven is een dergelijke veronderstelling zeker niet ongegrond wanneer we uitgaan van mijn wereld-voor-ons kennisleer. Uitgaande van de wereld-voor-ons kenleer is de wereld zoals wij deze denken en ervaren het subject van al onze predicaties. Zodra wij ons realiseren dat de-wereld-voor-ons het allesomvattende onoverschreidbare is waarin wij als mens altijd al geworpen zijn, en daarbij beseffen dat al ons denken en ervaren conceptueel geladen is, kunnen we niet anders dan concluderen dat er in de-wereld-voor-ons sprake moet zijn van een innige intimiteit tussen zijn en denken. Binnen de-wereld-voor-ons is de ordo essendi gelijk aan de ordo cognoscendi. Precies dit samenvallen grondt uiteindelijk het ex nihilo nihil fit. De kosmos kan niet uit het niets ontstaan zijn.

https://www.geloofenwetenschap.nl/index ... n-argument

Gast1

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Gast1 » 15 feb 2020, 08:35

Het 'niets' (horror vacui) is een verzonnen concept.
Een glas is derhalve nooit halfvol of halfleeg (als metafoor), maar altijd ... vol.

Gadesla mijn onderschrift.

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Determinist » 15 feb 2020, 10:15

Leuke gedankenkronkels.

Ik gooi wat vraagjes op.

In een wereld die puur uit leugens bestaat. Kan je daar liegen?
Met andere woorden: kan je liegen over een leugen?

Orde versus chaos. Het lijkt een zwart/wit stelling. Een ja of een nee. Een links of rechts.

Maar we weten dat in chaos orde bestaat. Wellicht is chaos een vorm van orde.
In hoeverre kunnen we dit voorbeeld vergelijken met iets versus niets?
Is iets een vorm van niets?

Laat ik een ander concept kiezen. Het begrip "nattigheid".
Iets is nat als het voldoet aan de eigenschappen van nattigheid. Wanneer wordt iets wat niet nat is nat?
Wanneer ontstaat nattigheid? En ontstaat dat uit het niets? En wie liet dit ontstaan?

Is er een grote intelligentie die buiten nattigheid bestaat en uit het niets laat ontstaan?
Of is nattigheid een eigenschap die vanzelf ontstaat vanuit het niets? Niets in de vorm wat niet iets nattigs is?

Leuke doordenkers.

Uiteindelijk blijft dit metafysica.

En in het dagelijks leven bestaat er niet iets als a) het is waar versus b) het is niet waar.

Het dagelijks\leven gaat over geloven, niet alleen in a) versus b) maar ook in een derde optie.
Een heel belangrijke optie die er voor zorgt dat je niet onterecht a) of b) moet kiezen en daarin fouten maakt.

De enige foutloze optie is optie c) ik weet het niet.

Als je a) en b) niet weet en optie c) kiest is dat de waarheid.
De waarheid dat je het niet weet.

In dat geval als c) de waarheid is, waarom dan geloven in a) of b) als c) de waarheid is?
Is dat dan een leugen?

Gast1

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Gast1 » 16 feb 2020, 09:55

Toen de microscoop waarschijnlijk uitgevonden werd door Sacharias Jansen of diens vader Hans en (sterk) verbeterd werd door Antoni van Leeuwenhoek, ging er 'een wereld open'.
Heel veel niets, bleek echter heel veel (iets) te bevatten.
In een wereld die puur uit leugens bestaat. Kan je daar liegen?
Neen, daarin kun je niet liegen.
Dat is zo ongeveer hetzelfde als "verbieden verboden".
Orde versus chaos. Het lijkt een zwart/wit stelling. Een ja of een nee. Een links of rechts.
Er is geen ja of nee, er is geen links of rechts en een zwart/wit stelling is een conceptueel verzinsel.
Orde versus chaos is eveneens een conceptueel verzinsel waarbij de mens zich beperkt in zijn bewustzijn.
Laat ik een ander concept kiezen. Het begrip "nattigheid".
Goed geschreven 'ander concept' ... want dat is het ook.
En ik denk te weten dat je begrijpt wat ik bedoel, immers ... kan überhaupt wel iets nat zijn of denken wij dat iets nat is?
Op atomair vlak gezien lijkt mij niets nat.

Metafysica ;P!

Gast1

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Gast1 » 16 feb 2020, 10:01

Determinist schreef:
15 feb 2020, 10:15
En in het dagelijks leven bestaat er niet iets als a) het is waar versus b) het is niet waar.

Het dagelijks\leven gaat over geloven, niet alleen in a) versus b) maar ook in een derde optie.
Een heel belangrijke optie die er voor zorgt dat je niet onterecht a) of b) moet kiezen en daarin fouten maakt.

De enige foutloze optie is optie c) ik weet het niet.

Als je a) en b) niet weet en optie c) kiest is dat de waarheid.
De waarheid dat je het niet weet.

In dat geval als c) de waarheid is, waarom dan geloven in a) of b) als c) de waarheid is?
Is dat dan een leugen?
De brede massa van een volk valt makkelijker aan een grote leugen ten offer dan aan een kleine.
Origineel:
Die breite Masse eines Volkes einer grossen Lüge leichter zum Opfer fällt als einer kleinen.
Was geschreven ... Adolf Hitler, Duits politicus 1889-1945

Gebruikersavatar
MetalPig
"Oh no, not again."
Berichten: 11945
Lid geworden op: 28 feb 2006, 11:18

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door MetalPig » 17 feb 2020, 09:28

4l13N schreef:
15 feb 2020, 05:11
De kosmos kan niet uit het niets ontstaan zijn.
Nou, weten we dat ook weer ;P!

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Tardis » 17 feb 2020, 14:38

Determinist schreef:
15 feb 2020, 10:15

In een wereld die puur uit leugens bestaat. Kan je daar liegen?
Met andere woorden: kan je liegen over een leugen?
Ja, dat kan, door er een andere leugen overheen te gooien. In een wereld die puur uit leugens bestaat is er geen andere mogelijkheid dan te liegen.
Is iets een vorm van niets?
Nee.
Laat ik een ander concept kiezen. Het begrip "nattigheid".
Iets is nat als het voldoet aan de eigenschappen van nattigheid. Wanneer wordt iets wat niet nat is nat?
Een enkel watermolecuul is niet nat. Een paar watermoleculen zijn ook nog niet nat. Nattigheid ontstaat naarmate het aantal watermoleculen toeneemt. In de natuur zijn bepaalde eigenschappen zoals nattigheid een emergent verschijnsel is. Door emergentie (schaalvergroting) ontstaan nieuwe eigenschappen. In dit geval nattigheid.

Ik zie niet in hoe een heleboel 'niets' vanuit emergentie tot 'iets' zou kunnen komen. 'Niets' vermenigvuldigd met enige miljarden is nog steeds 'niets'. Een beetje 'niets', meer 'niets', of heel veel 'niets', zijn woorden die geen praktische waarde hebben. 'Niets' kan niet vermenigvuldigd worden tot een grotere hoeveelheid 'niets' en daardoor kan er ook geen sprake zijn van emergentie binnen het niets.

Volgens deze redenering kan 'niets' dan ook niet ten grondslag liggen aan het feit dat we een universum waarnemen en een dagelijks leven ervaren.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door univers » 17 feb 2020, 17:18

Determinist schreef: ↑15 feb 2020, 10:15

In een wereld die puur uit leugens bestaat. Kan je daar liegen?
Met andere woorden: kan je liegen over een leugen?
Ja, dat kan, door er een andere leugen overheen te gooien. In een wereld die puur uit leugens bestaat is er geen andere mogelijkheid dan te liegen.
Mooi voorbeeld, onze regering. met Pinocchio aan het hoofd.
Daar stapelen de leugens elke dag op.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Gast1 » 17 feb 2020, 17:27

:grin:

Die zat er aan te komen Uni
Dank voor de geschonken glimlach. ;P!

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door univers » 17 feb 2020, 18:09

Wij hebben 1 troost Gast1.
Wij zijn niet het enige land, die volgestopt wordt met leugens,
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Vitharr » 17 feb 2020, 18:16

Tardis schreef:
17 feb 2020, 14:38
Een enkel watermolecuul is niet nat. Een paar watermoleculen zijn ook nog niet nat. Nattigheid ontstaat naarmate het aantal watermoleculen toeneemt. In de natuur zijn bepaalde eigenschappen zoals nattigheid een emergent verschijnsel is. Door emergentie (schaalvergroting) ontstaan nieuwe eigenschappen. In dit geval nattigheid.

Ik zie niet in hoe een heleboel 'niets' vanuit emergentie tot 'iets' zou kunnen komen. 'Niets' vermenigvuldigd met enige miljarden is nog steeds 'niets'. Een beetje 'niets', meer 'niets', of heel veel 'niets', zijn woorden :die geen praktische waarde hebben. 'Niets' kan niet vermenigvuldigd worden tot een grotere hoeveelheid 'niets' en daardoor kan er ook geen sprake zijn van emergentie binnen het niets.

Volgens deze redenering kan 'niets' dan ook niet ten grondslag liggen aan het feit dat we een universum waarnemen en een dagelijks leven ervaren.
Als ik begrijp wat u bedoelt, schuilt dan hier het addertje niet?
Tardis schreef:
17 feb 2020, 14:38
Ik zie niet in hoe een heleboel 'niets' vanuit emergentie tot 'iets' zou kunnen komen.
Dit lijkt me volstrekt logisch. Er is echter volgens mij ook niets wat transformatie van 'Niets' tot 'Iets' uitsluit. Je stelt tevens terecht dat meerdere moleculen noodzakelijk zijn om iets 'Nat' te maken, maar volgens mij kun je op die schaal ook niet van 'Droog' spreken. De afwezigheid van wat niet kan zijn valt volgens mij buiten de afkadering van elk concept? (behalve dat van 'Niets' dan. :mrgreen: )Een minimale hoeveelheid aan mogelijk aanwezige watermoleculen lijkt me daarom een must voor zowel 'Nat' als 'Droog'.

'Niets' kan in mijn ogen transformeren tot 'Iets' wat emergeert. Bedankt voor de inspiratie, ik heb je gemist.
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Tardis » 17 feb 2020, 19:24

Kan 'niets' een kritische hoeveelheid bereiken waarna het overgaat in 'iets' ? Ik waag het te betwijfelen, om de reden die ik in mijn vorige reactie schreef. Drie keer niets is nog steeds niets. Een miljard keer niets is nog steeds niets, vijfhonderd miljard keer niets is nog steeds... oh wacht, bij zoveel 'niets' overschrijden we een kritische grens en wordt 'niets' spontaan toch 'iets'. Nee, voor mij klinkt dat toch als theoretisch onmogelijk. Zoals een heleboel keer nul steeds nul blijft. Als je een optelling maakt van niets en uiteindelijk toch tot iets komt wat meetbaar is, dan was het vermeende niets bij nadere beschouwing toch niet helemaal niets.
Laatst gewijzigd door Tardis op 17 feb 2020, 19:28, 1 keer totaal gewijzigd.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Vitharr » 17 feb 2020, 19:26

Jij denkt aan een analoog proces, ik digitaal. :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Tardis » 17 feb 2020, 19:29

Dat moet je even uitleggen.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Vitharr » 17 feb 2020, 19:44

'Niets' wordt 'Iets' als het een eigenschap krijgt. Daarvoor is een mogelijkheid of kans nodig. De kans dat iets uit niets ontstaat is even groot (het kan niet) of groter (mogelijk) dan de kans dat niets uit iets ontstaat omdat 'Niets' statistisch de meeste onwaarschijnlijkheid bezit. 1 'Niets' versus ontelbare ietsen. Emergentie is logischerwijs uitgesloten omdat het een analoge ontwikkeling betreft. Transformatie is echter wel een kandidaat. Ongeveer zoals E=mc2 een vacuum vult met het verschil dat 'Niets' bestaat of niet bestaat en daarmee binair van aard is.
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Gast1 » 17 feb 2020, 21:57

Daarom en vandaar er enkel en alleen maar 'iets' is.
Niets bestaat immers niet, niets is niet waarneembaar noch meetbaar.

Wij denken dat er niets is, maar er is meer dan we weten en (kunnen) meten.

Gebruikersavatar
Kristof Piessens
Leraar
Berichten: 1547
Lid geworden op: 05 mar 2015, 23:36

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Kristof Piessens » 17 feb 2020, 22:42

Niet iets kan niets worden ?...klompje breekt al...Zinloze discussie denk je..maar kan het begin niet met niets begonnen zijn ?

Soms denk ik aan de laatste film op tv die ik gezien heb en mijn onderschrift zou hierbij moeten aangepast worden...warcraft naar analogie van de game is hieruit een verfilming gekomen...en daar kwam uit dat licht en duister wederzijdse steunpunten zijn...

Uit licht komt duister voort uit duister komt licht voort, paradoxaal genoeg is daar ergens de basis van wat wij nu kennen en weten, alleen door de laatste ontwikkelingen in de laatste duizend jaar lijkt het dat de werkelijke diepere kennis afneemt dan toeneemt, wetenschappelijk klopt dit dan weer niet, vindt het toch vreemd klinken, denk ik dan !
Duister voedt zich met licht, licht voedt zich met licht, lichtkracht versterkt elkaar zonder hulp van het duister, zonder licht kan duister geen bestaan kennen.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Vitharr » 18 feb 2020, 07:06

Gast1 schreef:
17 feb 2020, 21:57
Daarom en vandaar er enkel en alleen maar 'iets' is.
Niets bestaat immers niet, niets is niet waarneembaar noch meetbaar.
Ik weet niet of 'Niets' bestaat maar ken zelf geen geldige reden om de mogelijkheid uit te sluiten.
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door taigitu » 18 feb 2020, 10:09

Ik vind dit moeilijk en toch ga ik ervan uit dat 'niets' gewoon 'iets' is.
Want zelfs Niets moet 'gevangen' zijn/zitten in Iets, en heeft
daardoor de mogelijkheid tot/of in Iets te veranderen.
Ook Niets is energie die aan verandering onderhevig is.
Alles is eeuwigdurend in beweging.
Ik vind onderstaand antwoord hierbij wel logisch.



Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord

Het bestaan van een niets, in de fysische betekenis van een absolute leegheid, de afwezigheid van enige materie,
is lang een onderwerp van discussie geweest. (hoezo geweest?) :OP

Wetenschappelijke ontdekkingen lijken inderdaad aan te
tonen dat onze notie van het absolute niets bedrog is.
Lege ruimte is nog gevuld met ‘vacuümfluctuaties’: deeltjes die kortstondig uit het niets ontstaan.
En Einstein heeft aangetoond dat de ijle lege ruimte kan kronkelen en krommen als een slang.

Bronnen:

http://nl.wikipedia.org/wiki/niets

http://www.krisverburgh.com/blog-/108-univ...

eucalypje 31 januari 2011

0
0 4
Reacties
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Uit niets ontstaat niets: een argument

Bericht door Determinist » 18 feb 2020, 10:23

Inderdaad. Ik ben niet overtuigd dat "niets" KAN bestaan buiten de metafysica.
De vraagstelling is al vreemd. Alleen "iets" kan bestaan. Wat niet bestaat is niets. Het is geen ding. het neemt geen ruimte in. Het heeft geen eigenschappen. Is onafhankelijk van tijd.

We kunnen er gewoon niets zinnigs over zeggen. Niemand kan dat.
Speculeren mag, maar daar kan je wat mij betreft geen enkel geloof op baseren.

Ik zat laatst te denken of ik een voorbeeld van "niets" in de werkelijkheid kan bedenken.
Wat in mij opkomt is een zin als "nul appels".

Nul appels is niets. Het neemt geen ruimte in. Het heeft geen eigenschappen en is onafhankelijk van tijd.

Meteen komt bij mij het grapje van Andre van Duin naar boven.

Man aan de bar: "Barman? Mag ik een kopje koffie zonder suiker?"
Barman: "Helaas niet. Ik heb geen suiker"
Man aan de bar: "Oh, doe dan maar een kopje koffie zonder melk!"

"Hé, ik dacht dat jij een zak met nul appels zou meenemen?"
"Nou dat heb ik toch, zie maar"
"Welnee, je hebt nul peren meegenomen"



Plaats reactie