Dit doordat de onderstaande goden allen werden gedood en vervolgens weer herrezen!
Dus ook bepaalde goden uit de Noorse en Griekse mythologie.
Zover had ik het eigenlijk nog niet doorgetrokken.
http://achtergeslotendeuren.punt.nl/#303883Jezus Christus als symbool voor de zon
Symbolisme is een bekend begrip binnen de broederschappen, en zo dus ook binnen de broederschappen die zich binnen de top der wereld religies nestelen. Wanneer we het over pure symbolisering hebben binnen bijvoorbeeld het Christendom, is er een verhaal dat we allemaal kennen. Namelijk; het kruisigings verhaal van Jezus, waarbij we eveneens hetzelfde 'letterlijke' verhaal terug vinden bij namen zoals Dionysus (een directe andere naam voor Pan), Zeus, Mithra, Zarathoestra, Khrishna, Boeddha, Indra, Jao (Nepal!), Jupiter, Prometheus, Odin/Wodan, Dumuzi (Soemerië!), Nimrod (Babylon!) en Tammuz (zijn 'zoon'), Horus, Osiris, Attis, Baäl, Quetzalcoatl (Mexico!) enz. enz. De lijst zou hier te lang worden, van 'zonen' die eerst gekruisigd werden, of (aan een boom) werden gespietst, waarna zij vervolgens weer 'opstonden' en terugkeerden naar de 'hemelen' waar zij vandaan kwamen.
In feite hebben we het hier dus over oude 'zonnesymboliek' waarbij de diepe astrologische betekenis als 'letterlijke persoonlijkheden' werden gesymboliseerd, gebaseerd op zeer, zeer oude kennis. Wanneer we de eerder aangehaalde Dionysos in deze context zien (Pan), dan komen we eveneens uit bij veel andere verhalen die diep met de Jezus verhalen te vergelijken zijn. De auteur en geleerde Theoloog Martin A. Larson vertelde in zijn werk 'The Story of Christian Origins' (1977) dat de Egyptische Osiris de 'eerste verlosser' was, en dat alle 'verlossingsleer' binnen ondermeer het Mithraïsme en het Christendom vanuit een Osiris-Dionysos invloed kwamen.
De grote overeenkomsten zijn te vinden in precies dezelfde sacramenten inclusief de rituelen en het voedsel zelf. Larson zegt dan ook dat het concept 'Dionysos' lastig is en complex. Het probleem wordt nog lastiger door het feit dat hij op z'n minst in vier 'karakters' te voorschijn komt. Ten eerste: als de respectabele beschermheer van kunst en theater. Ten tweede: als de verwijfde maar dappere en phallische mysterie-God van de bloeddorstige Maenaden. Ten derde: als de mystieke godheid binnen de Tempels van Demeter. Ten vierde: als de Hemelse verlosser die stierf voor de mensheid en wiens lichaam en bloed symbolisch gegeten en gedronken werd in het 'avondmaal' van de Orphisch-Pythagoreese vieringen. Martin A. Larson stelde toen al, dat Dionysos, Bromius, Sabazius, Attis, Adonis, Zalmoxis, Corybas, Serapis, Orphius enz. replica's waren van hun grote prototype 'Osiris'.