Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Geschiedenis is de wetenschap die zich bezighoudt met de bestudering van de mens in zijn verleden, en die door de wetenschap vanuit het heden het verleden probeert te begrijpen. Vind hier alles over de wereld- en vaderlandse geschiedenis.
Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Vitharr » 26 jan 2019, 22:07

Determinist schreef:
26 jan 2019, 22:00
Als dat zo is, zou ik graag willen weten wie deze mensen zijn.
Deze bijvoorbeeld?
http://www.nbcnews.com/id/40093058/ns/u ... EzLNFVKiUk

Maar ik wou dat de gerechtigheid waar je algemeen over spreekt echt zo goed geregeld was Determinist...
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Determinist » 26 jan 2019, 22:18

Vitharr schreef:
26 jan 2019, 22:07
Deze bijvoorbeeld?
http://www.nbcnews.com/id/40093058/ns/u ... EzLNFVKiUk
Dat is een goed voorbeeld van mensen die aantoonbaar niet in aanmerking komen, wat dus als fraude wordt aangemerkt.
Het is hier dus niet het geval dat deze mensen geld hebben gekregen omdat ze aantoonbaar niet in aanmerking kwamen. Ze deden net alsof ze dat wel waren.

Er zullen inderdaad mensen zijn die een graantje mee willen pikken en frauderen. Ze doen dus alsof ze slachtoffer zijn.
Dat zal je in het geval van Groningen ook hebben.

Ik zoek dus eigenlijk voorbeelden van mensen die geld hebben gekregen die aantoonbaar niet in aanmerking kwamen, dat het ook bekend was dat ze niet in aanmerking kwamen en het geld op legale wijze ontvangen hebben.
Maar ik wou dat de gerechtigheid waar je algemeen over spreekt echt zo goed geregeld was Determinist...
Klopt als een bus. Gerechtigheid is vaak niet goed geregeld. Maar we dienen we wel naar te streven.
En in mijn ogen helpt het niet om slachtoffers van de NAZI's, die aantoonbaar slachtoffer zijn, te bestempelen als zoekers die zo nodig gerechtigheid willen en dit te zien als een industrie.
Fraudeurs flink aanpakken, maar valide claims met rechtvaardigheid en compassie behandelen.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Vitharr » 26 jan 2019, 22:24

Determinist schreef:
26 jan 2019, 22:18
Vitharr schreef:
26 jan 2019, 22:07
Deze bijvoorbeeld?
http://www.nbcnews.com/id/40093058/ns/u ... EzLNFVKiUk
Dat is een goed voorbeeld van mensen die aantoonbaar niet in aanmerking komen, wat dus als fraude wordt aangemerkt.
Het is hier dus niet het geval dat deze mensen geld hebben gekregen omdat ze aantoonbaar niet in aanmerking kwamen. Ze deden net alsof ze dat wel waren.

Er zullen inderdaad mensen zijn die een graantje mee willen pikken en frauderen. Ze doen dus alsof ze slachtoffer zijn.
Dat zal je in het geval van Groningen ook hebben.

Ik zoek dus eigenlijk voorbeelden van mensen die geld hebben gekregen die aantoonbaar niet in aanmerking kwamen, dat het ook bekend was dat ze niet in aanmerking kwamen en het geld op legale wijze ontvangen hebben.
Maar ik wou dat de gerechtigheid waar je algemeen over spreekt echt zo goed geregeld was Determinist...
Klopt als een bus. Gerechtigheid is vaak niet goed geregeld. Maar we dienen we wel naar te streven.
En in mijn ogen helpt het niet om slachtoffers van de NAZI's, die aantoonbaar slachtoffer zijn, te bestempelen als zoekers die zo nodig gerechtigheid willen en dit te zien als een industrie.
Fraudeurs flink aanpakken, maar valide claims met rechtvaardigheid en compassie behandelen.
Sorry, ik heb je vraag verkeerd geïnterpreteerd. Het geld is in eerste instantie wel uitgekeerd. Ik neem aan dat niet alles ontdekt wordt net zoals ik aanneem dat helaas ook niet alles toegekend wordt. Verder helemaal met je eens dus.
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door taigitu » 26 jan 2019, 22:49

Roofkunst voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog

19 februari 2017

Deze zomer organiseert de Ter Borch Stichting in Deventer een grote tentoonstelling over roofkunst.
De expositie vertelt over joodse kunsthandelaars en particulieren van wie kunstwerken in Duitse handen terecht waren gekomen. Dit gebeurde door al dan niet gedwongen verkoop, maar vaak ook door georganiseerde roof. De kunstwerken komen uit de rijkscollectie en uit Nederlandse musea. Ook enkele families geven hun met succes geclaimde werk voor deze bijzondere gelegenheid in bruikleen.

Al zo’n twintig jaar bestaat er wereldwijd enorme belangstelling voor tijdens de Tweede Wereldoorlog geroofde kunst. Die interesse wordt gevoed door de aandacht van de media en heeft internationaal een stortvloed aan publicaties opgeleverd. Ook in Nederland is er al veel aandacht voor het onderwerp geweest. De tentoonstelling Roofkunst voor, tijdens en na WO II richt zich op de exodus van kunstwerken in de jaren 1940-1945, maar ook op de periodes ervoor en erna.

Bloeiende kunsthandel voor de oorlog
Amsterdam was voor de oorlog een internationaal centrum van de kunsthandel. Ook op andere plekken in Nederland waren gerenommeerde firma’s gevestigd, zoals in Den Haag, maar ook in Dieren en Lochem. Sinds de financiële crisis van 1929 konden handelaren volop voordelig inkopen, maar het was niet zo makkelijk om het werk ook weer aan de man te brengen. Handelaren die voldoende eigen kapitaal hadden, konden grote voorraden opbouwen. Aan de top stond de firma Goudstikker, die behalve Nederlandse schilderijen van topkwaliteit ook internationale – vooral Italiaanse – kunstwerken verhandelde.

Veel handelaren en verzamelaars waren van joodse afkomst. Een aantal van hen was voor de oorlog vanuit Duitsland en Oostenrijk naar Nederland gekomen, sommigen al vóór Hitlers machtsovername, anderen als vluchtelingen na 1933.

De kunstmarkt na de bezetting
Al direct na de bezetting bleek dat de Duitsers grote belangstelling hadden voor het kopen van kunstwerken. De kunstprijzen stegen explosief. Vele handelaren verkochten kunstwerken aan de Duitsers. Ook particuliere eigenaren werden door de stijgende prijzen verleid om werken te verkopen, vaak ook aan de Duitsers. Opvallend is een nieuwe trend: interesse in negentiende-eeuwse Nederlandse kunst, die voor de oorlog weinig kostte en niet erg populair was: stadsgezichten, landschappen, marines en dierstukken.

Tienduizenden kunstwerken verdwenen in de jaren 1940-1945 over de Duits-Nederlandse grens. Een deel daarvan kwam door roof, confiscatie en plundering in Duitse handen, een deel door handel. Tijdens de Duitse bezetting had de Nederlandse regering in ballingschap bepaald dat alle verkopen aan de Duitse bezetters onwettig waren.

Joodse handelaren
Kunstkenner Jacques Goudstikker leidde de meest toonaangevende kunsthandel van Nederland en hield internationaal grote tentoonstellingen. Hij wist in de meidagen van 1940 met vrouw en kind over zee te vluchten. Hijzelf kwam tijdens deze vlucht om. (foto: Stadsarchief Amsterdam)
Kunstkenner Jacques Goudstikker leidde de meest toonaangevende kunsthandel van Nederland en hield internationaal grote tentoonstellingen. Hij wist in de meidagen van 1940 met vrouw en kind over zee te vluchten. Hijzelf kwam tijdens deze vlucht om. (foto: Stadsarchief Amsterdam)
Hoewel de Duitsers na de inval in Nederland op 10 mei 1940 geruime tijd hebben gewacht met scherpe anti-joodse maatregelen, voelden sommige handelaren en verzamelaars zich al vanaf de inval – terecht – bedreigd. Kunsthandelaar Jacques Goudstikker besloot al tijdens de eerste oorlogsdagen om met vrouw en kind het land te ontvluchten. Hij viel tijdens de overtocht naar Engeland in het ruim van het verduisterde schip en kwam om het leven.

Medewerkers van zijn firma verkochten de kunstwerken aan veldmaarschalk Hermann Göring. Daarna werd de kunsthandel voortgezet door de Duitse bankier Alois Miedl. Deze vulde de verkoopvoorraad weer aan door vele kunstwerken te kopen bij collega-kunsthandelaren, vooral bij de firma Katz in Dieren.

Enkele joodse handelaren, zoals Katz, Houthakker en Nijstad, verkochten hun zaak tijdig aan vertrouwde niet-joodse relaties. Zo voorkwamen ze dat hun bedrijf werd opgeheven of onder toezicht van een Duitse manager, een Verwalter geplaatst, het lot dat de overige joodse kunsthandels vanaf 1941 trof. Zo raakten joodse eigenaren de controle over hun eigen bedrijf kwijt en verdwenen de opbrengsten naar de beheerders en de Duitse autoriteiten. Vele joodse kunst- en antiekhandels zijn uiteindelijk ook gesloten en veel van de eigenaren en hun familieleden zijn in de vernietigingskampen om het leven gebracht.

Joodse verzamelaars
Ook onder de joodse verzamelaars waren er enkele die de dreiging al tijdig voorvoelden. Vooral onder de mensen die in de jaren dertig uit Duitsland naar Nederland waren uitgeweken, waren er een aantal voor de bezetting verder waren gevlucht naar Engeland of Amerika. Daarbij bleven soms hun kunstwerken in Nederland achter. Wanneer de Duitsers de bezittingen van vluchtelingen konden opsporen, werden deze als vijandelijk vermogen in beslag genomen. Ook konden de bezetters de hand leggen op collecties van al voor de bezetting overleden eigenaren, zoals de verzameling van Fritz Mannheimer, een in 1939 overleden bankier.

In 1940 kwamen ook kunstwerken op de markt doordat de eigenaren direct na de Duitse inval zelfmoord pleegden. Andere verzamelaars besloten hun collecties of stukken daarvan te verkopen om aan geld te komen om te kunnen vluchten. Uiteindelijk werden vele collecties door de Duitsers in beslag genomen doordat Joden hun bezittingen, van schilderijen tot tafelzilver, moesten inleveren bij de Liro-bank aan de Sarphatistraat in Amsterdam. Uit de bij de Liro-bank ingeleverde werken maakten Duitse inkopers meestal een eerste keuze. De rest werd via veilinghuizen verkocht.

Het ging niet alleen om waardevolle verzamelingen, maar juist vaak ook om enkele kunstwerken van -in die tijd- beperkte waarde, die deel uitmaakten van de inboedel van de eigenaar. Die inboedels werden na het wegvoeren van joodse families systematisch door de Duitsers leeggehaald.

Afbeelding
Het zwartleren zakboekje van J. Goudstikker. Na de oorlog van cruciaal belang bij het in kaart brengen van zijn kunstbezit. Bron: Stadsarchief Amsterdam

Hitler en Göring
Veel kunstwerken die in de oorlogsjaren naar Duitsland gingen waren bestemd voor het Führermuseum, dat in Linz moest verrijzen, in de buurt van Hitlers geboorteplek. Dit museum, dat nooit verwezenlijkt werd, moest alle andere musea in de wereld in de schaduw stellen. Hitler had medewerkers die de museumverzameling verzamelden en beheerden. Hoewel Hitler zich sterk identificeerde met het museumproject waren zijn inbreng en smaak van ondergeschikt belang bij de opbouw van de verzameling.

De tweede grote nazi-verzameling was de privécollectie van veldmaarschalk Hermann Göring. In tegenstelling tot Hitler was Göring een aartsverzamelaar met een duidelijk eigen smaak. Hij zocht zelf veel van zijn collectie uit en kocht zelf werken.

In het begin van de Nederlandse bezetting kocht hij de hele voorraad van de firma Goudstikker. Daarna ging een voor hem minder aantrekkelijk deel weer terug naar de inmiddels door Miedl overgenomen kunsthandel. Ook Göring had zijn eigen inkopers. De concurrentie tussen de kooplust van het Führermuseum en die van Göring was zo heftig dat de kunstprijzen er sterk door werden opgedreven.

In navolging van Hitler en Göring begonnen Duitse bestuurders en militairen in Nederland hun eigen kleinere verzamelingen te vormen.
Ook de Duitse musea breidden hun collecties in de oorlog aanzienlijk uit.

Al tijdens de oorlog maakten de geallieerden afspraken over de kunstwerken die naar Duitsland waren afgevoerd. Deze moesten terug naar de landen waar ze vandaan gekomen waren. Daarbij werd expliciet gesteld dat de werken moesten worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren. De Amerikanen richtten hiervoor een speciale internationale eenheid op, de Monuments, Fine Arts, and Archives (MFAA): de Monuments Men. In Nederland was de zorg voor de recuperatie toevertrouwd aan de Stichting Nederlands Kunstbezit (SNK).

In juli 1945 vaardigde het Militair Gezag een verordening uit: ieder die betrokken was bij vrijwillige of onvrijwillige overdracht van kunstwerken aan de Duitsers, moest daarvan aangifte doen. Natuurlijk gaf dat een incompleet beeld, vooral doordat vele vroegere eigenaren in de oorlog waren omgekomen. Aan de hand van administratieve gegevens van Duitse roof-instanties, zoals de Liro-bank en de verkoopboeken van kunsthandels als Goudstikker, vulde de SNK deze aangiften aan. Zo ontstond uiteindelijk een berg van tienduizenden formulieren, waarmee de SNK in Duitsland kunstwerken kon opeisen.

Moeizame teruggave
Wie tijdens de bezetting onvrijwillig werken was kwijtgeraakt, kon dit werk bij de SNK claimen. Veel eigenaren en hun erfgenamen maakten daarvan gebruik, maar lang niet altijd met succes. Het restitutiebeleid van de SNK is steeds zeer restrictief geweest.

In de eerste vijf jaren na de oorlog duizenden kunstwerken aan de voormalige eigenaren of hun erven teruggegeven. In 1951 vond men het dat het werk gedaan was en werd de SNK opgeheven. De bij de taakopvolger van de SNK overgebleven kunstwerken die men interessant vond, werden overgedragen aan het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen om de museale collecties te verrijken en Nederlandse openbare gebouwen aan te kleden. De resterende kunstwerken werden geveild en de opbrengsten vloeiden in de staatskas.
In de herfst van 1940 stond de Duitse museumdirecteur Hans Posse voor de deur van de joodse kunsthandel Katz in Dieren. Hij kocht regelmatig werk bij deze kunsthandel, wat de familie tijdelijke bescherming bood. Posse was verantwoordelijk voor de inrichting van een nog te bouwen Führermuseum in Linz. Hitler had een staf van kunstkenners die -vaak door gedwongen verkoop- kunst insloegen voor dit nooit gerealiseerde museum. (foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)
In de herfst van 1940 stond de Duitse museumdirecteur Hans Posse voor de deur van de joodse kunsthandel Katz in Dieren. Hij kocht regelmatig werk bij deze kunsthandel, wat de familie tijdelijke bescherming bood. Posse was verantwoordelijk voor de inrichting van een nog te bouwen Führermuseum in Linz. Hitler had een staf van kunstkenners die -vaak door gedwongen verkoop- kunst insloegen voor dit nooit gerealiseerde museum. (foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)

Hernieuwd restitutiebeleid
Onder invloed van de toenemende internationale belangstelling voor de onopgeloste gevolgen van de Tweede Wereldoorlog, werd ook in Nederland vanaf 1997 opnieuw aandacht besteed aan de kunstroof en aan de nog door de Nederlandse overheid beheerde kunstwerken die na de oorlog uit Duitsland werden gerecupereerd. Een eerste onderzoek leidde in 1998 tot de conclusie dat het oude restitutiebeleid naar moderne rechtsopvattingen veel te bekrompen was geweest en dat er nog duidelijk stukken in de zogenaamde NK-collectie waren, die voor restitutie in aanmerking zouden kunnen komen.

De gehele NK-collectie, die nog bijna 5.000 werken omvatte, werd door het daartoe opgerichte Bureau Herkomst Gezocht opnieuw op herkomst onderzocht. Er konden nu digitale bronnen en databases worden gebruikt. Er volgde een speurtocht naar de erfgenamen van de vroegere eigenaren om te kijken of die nog iets aan de verzamelde informatie konden toevoegen.

Eind jaren negentig werd een nieuw, menselijker restitutiebeleid ontworpen. Dit gebeurde op basis van aanbevelingen van de Commissie Herkomst gezocht onder aanvoering van Rudi Ekkart. Zij adviseerden dat de staat meer en actiever onderzoek moest doen om de ‘de waas van geheimzinnigheid’ die de NK-collectie omhulde weg te nemen en om optimale behandeling van individuele vragen van potentiële vroegere eigenaars of hun nabestaanden te kunnen garanderen.

De Restitutiecommissie die werd vormgegeven op basis van de “fair and just solution” gedachte uit de “Washington Principles”, moest adviseren over alle claims die op stukken uit de NK-collectie zouden worden ingediend. Dit vernieuwde beleid leidde tot vele tientallen restituties, waaronder omvangrijke en spectaculaire teruggaven als die van werken uit de collectie van Friedrich Gutmann en van schilderijen van Kunsthandel Goudstikker. Vooral zaak Goudstikker trok wereldwijde belangstelling.

Intussen breidde het onderzoek, dat aanvankelijk specifiek op de NK-collectie was gericht, zich uit tot andere museale verzamelingen. Gekeken werd of zich daarin tijdens of na het naziregime verworven kunstwerken bevinden, die mogelijk door roof, confiscatie of gedwongen verkoop uit het bezit van hun oorspronkelijke eigenaren waren geraakt. Nog steeds dienen zich nieuwe zaken aan doordat er nieuwe gegevens tevoorschijn komen.
Dit ontroerende schilderij komt uit de handelsvoorraad van Jacques Goudstikker. Het werk werd na diens vlucht gekocht door Hermann Göring voor zijn grote kunstcollectie. Na de oorlog brachten de Amerikanen dit werk naar Nederland. Pas in 2006 werd het werk met 201 andere kunstwerken overgedragen aan de erven Goudstikker. Zij schonken dit schilderij als hoffelijk gebaar aan de Nederlandse staat. Het is nu te zien in Museum Gouda, waar het al die jaren had gehangen. (foto: Museum Gouda)
Dit ontroerende schilderij komt uit de handelsvoorraad van Jacques Goudstikker. Het werk werd na diens vlucht gekocht door Hermann Göring voor zijn grote kunstcollectie. Na de oorlog brachten de Amerikanen dit werk naar Nederland. Pas in 2006 werd het werk met 201 andere kunstwerken overgedragen aan de erven Goudstikker. Zij schonken dit schilderij als hoffelijk gebaar aan de Nederlandse staat. Het is nu te zien in Museum Gouda, waar het al die jaren had gehangen. (foto: Museum Gouda)

Tentoonstelling Roofkunst
De tentoonstelling markeert het moment dat de Nederlandse Staat haar teruggavebeleid een nieuwe vorm gaat geven. In de loop van dit jaar zullen alle voorlichtings- en onderzoekstaken ondergebracht worden bij een nieuw en onafhankelijk Expertisecentrum Oorlogskunst Tweede Wereldoorlog. Dit centrum gaat niet alleen onderzoek verrichten voor de Restitutiecommissie, maar ook voor de indiener van een claim op een kunstwerk en de huidige bezitter daarvan.

De tentoonstelling vertelt aan de hand van meer dan 60 uit Duitsland teruggehaalde, Oude Meesters het ongemakkelijke verhaal van een staat die tot eind jaren negentig meer geïnteresseerd was in de kunstwerken zelf dan in het vinden van de rechtmatige eigenaren, maar ook van de inspanning die sindsdien wordt gedaan om dit onrecht te keren.

De getoonde werken komen uit de collectie van het rijk, uit musea en van particulieren. Daarbij zijn ook werken waarvan men de eigenaar bijna driekwart eeuw na de start van teruggave nog niet heeft kunnen traceren.

Samensteller van de expositie is prof. dr. Rudi Ekkart. Sinds 1997 heeft hij als voorzitter van de Commissie Herkomst Gezocht leiding gegeven aan het onderzoek naar de eigenaren van in de Tweede Wereldoorlog geroofde kunstwerken. Onderzoekster drs. Eelke Muller treedt op als co-curator. Er zal een publicatie bij de tentoonstelling verschijnen. Als tentoonstellingslocatie is gekozen voor de pas gerestaureerde en voor dit doel geklimatiseerde twaalfde-eeuwse Bergkerk in Deventer.

~ Ter Borch Stichting
https://historiek.net/roofkunst-voor-ti ... log/67252/

Afbeelding

Fiscus belast vergoeding Holocaust toch...

24 mrt. 2018

Afbeelding

Haarlem - Een - bescheiden - belastingvrije vergoeding die zo’n 150 Joodse oorlogsslachtoffers door Duitsland krijgen uitgekeerd,
blijkt in Nederland toch voor een hogere belastingaanslag te zorgen.


En dat is kil, oneerlijk, en doet denken aan de ambtenarij in Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog, zo zegt Flory Neter (76) uit Schellinkhout in het Haarlems Dagblad. Zij strijdt met het Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers tegen ’de fiscale vervolging van 150 Holocaust-overlevenden door de Nederlandse Belastingdienst’.

De groep mensen krijgt sinds 2014 een vergoeding van maximaal 300 euro per maand voor kinderarbeid die ze destijds moesten verrichten in een getto in Amsterdam. Duitsland hangt daar een belastingtarief aan van 0% en dat doet de Nederlandse fiscus - op basis van EU-regels - ook. Echter, de fiscus in ons land telt de vergoeding wel op bij het inkomen en daardoor komen mensen in sommige gevallen nèt in een hogere belastingschaal terecht. Zo wordt de uitkering alsnog belast.

Bovendien, zegt Flory Neter, hebben door die maatregel sommige mensen hun huursubsidie verspeeld. „Ze worden er stikzenuwachtig van.” Het lijkt wel de ambtenarij in Amsterdam van net na de oorlog, vindt ze. „Toen kregen overlevenden uit de kampen die naar hun huis terugkeerden nog een rekening van Amsterdam vanwege vijf jaar achterstallige gemeentebelastingen die nog moesten worden betaald.”

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1831766 ... caust-toch

Afbeelding

'Geroofde kunst' opgedoken in Amsterdam Museum
..................................
In oktober 2011 besteedde KRO's Brandpunt aandacht aan Joodse kunst die in het bezit was gekomen van musea. Een van die stukken zou hangen in het Amsterdam Museum en daardoor bestempeld kunnen worden als Paul May | Joods Historisch Museum 'foute kunst'.
In dit geval gaat het om een doek dat geschilderd is door Cornelis van der Voort en de moeder van P.C. Hooft moet voorstellen: Anna Jacobsdochter Blaeu. Het schilderij is ooit aangekocht door Paul May die Joods was en bankier. Op 10 mei 1940 pleegden hij en zijn vrouw zelfmoord omdat na vijf dagen het verzet van Nederland tegen de Duitsers was gebroken.
De kunstcollectie van de familie May werd door de Duitsers uit hun huis gehaald en verkocht.

In 1965 werd het schilderij na vele omzwervingen te koop aangeboden op een veiling in Duitsland waar het door het Amsterdam Museum werd aangekocht. Uiteraard was toen niet bekend wat de herkomst van het schilderij was.
In november 2011) werd bepaald dat het Rijksmuseum de kunst niet terug hoeft te geven.

Afbeelding

Als je iets meer wilt weten hoe het de Joodse mensen hier in Nederland is vergaan tijdens en na de oorlog,
zelfs nog in de afgelopen jaren tot nu toe, dan schaam ik me voor de uitspraken die worden gedaan
over Joodse 'graaiers' die elke gelegenheid aangrijpen om aan geld te komen met de holocaust als reden.
Joodse mensen die afgevoerd werden moesten zo goed al alles achterlaten. Sommige gaven spullen in bewaring
aan buren en andere vormen om dingen veilig te stellen zodat de Duitsers er niet aan konden komen.
Dat verliep ook niet altijd even eerlijk en als deze mensen al terugkwamen ........
En als je dan leest hoe de Joodse overlevenden werden behandeld als ze weer 'thuis' kwamen, dan werden
de mensen die een eigen huis hadden nog eens aangeslagen voor achterstallige belasting ........
Wie zijn in deze, tot vandaag de graaiers......
Joodse mensen die de holocaust hebben overleefd of hun nazaten, die recht hebben op alles wat nog steeds
in handen is van musea, gemeenten en iedere anders instelling of privépersonen, ondervinden nu nog genoeg ellende
hierbij. Mede doordat bewijzen ontbreken en/of andere zaken waar ze mee te doen krijgen.

Lees meer: http://www.dedokwerker.nl/kunstroof.html
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Mypos
Leraar
Berichten: 1783
Lid geworden op: 18 dec 2017, 00:53

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Mypos » 26 jan 2019, 23:19

Determinist schreef:
26 jan 2019, 22:00
faithless schreef:
26 jan 2019, 17:23
Het gaat er mij vooral om dat er constant wel iets gezocht en gevonden word om compensatie aan te vragen.


Daarom worden commissies opgezet en wordt gekeken naar welke mensen onrecht aangedaan is en aantoonbaar een schadeloosstelling op morele gronden verdienen.

Je opmerking over "iets zoeken en vinden" gaat niet op. Het gaat erom dat als aangetoond kan worden dat er personen zijn die onrecht aangedaan is dat ze....onrecht aangedaan is.
Dat is niet zoeken, dat is een feit.

Je hebt groot gelijk, zoals ik eerder zei, dat mensen die geen onrecht aangedaan is (in deze context) niet in aanmerking moeten kunnen komen.
En ik heb tot nu toe nog geen voorbeelden gezien van daadwerkelijk vergoedingen die gegeven zijn aan mensen die aantoonbaar geen onrecht aangedaan is.

Als dat zo is, zou ik graag willen weten wie deze mensen zijn.
Sorry hoor maar je leeft in een fantasiewereld als je denkt dat ons rechtssysteem goed werkt. Voorbeelden te over maar ik noem bv een netflix doc als Making a Murderer. Gezien toevallig? Zelfs als het over over duidelijk is dat iets A is en er genoeg bewijs voor is wordt het door autoriteiten toch weg gezet als B.

En het wemelt van dit soort wanpraktijken in onze maatschappij.

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Determinist » 26 jan 2019, 23:23

Mypos schreef:
26 jan 2019, 23:19
Sorry hoor maar je leeft in een fantasiewereld als je denkt dat ons rechtssysteem goed werkt.
Waar heb ik gezegd dat ons rechtssysteem goed werkt?

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door taigitu » 26 jan 2019, 23:58

taigitu schreef:
26 jan 2019, 22:49
Roofkunst voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog

19 februari 2017

Deze zomer organiseert de Ter Borch Stichting in Deventer een grote tentoonstelling over roofkunst.
De expositie vertelt over joodse kunsthandelaars en particulieren van wie kunstwerken in Duitse handen terecht waren gekomen. Dit gebeurde door al dan niet gedwongen verkoop, maar vaak ook door georganiseerde roof. De kunstwerken komen uit de rijkscollectie en uit Nederlandse musea. Ook enkele families geven hun met succes geclaimde werk voor deze bijzondere gelegenheid in bruikleen.

Al zo’n twintig jaar bestaat er wereldwijd enorme belangstelling voor tijdens de Tweede Wereldoorlog geroofde kunst. Die interesse wordt gevoed door de aandacht van de media en heeft internationaal een stortvloed aan publicaties opgeleverd. Ook in Nederland is er al veel aandacht voor het onderwerp geweest. De tentoonstelling Roofkunst voor, tijdens en na WO II richt zich op de exodus van kunstwerken in de jaren 1940-1945, maar ook op de periodes ervoor en erna.

Bloeiende kunsthandel voor de oorlog
Amsterdam was voor de oorlog een internationaal centrum van de kunsthandel. Ook op andere plekken in Nederland waren gerenommeerde firma’s gevestigd, zoals in Den Haag, maar ook in Dieren en Lochem. Sinds de financiële crisis van 1929 konden handelaren volop voordelig inkopen, maar het was niet zo makkelijk om het werk ook weer aan de man te brengen. Handelaren die voldoende eigen kapitaal hadden, konden grote voorraden opbouwen. Aan de top stond de firma Goudstikker, die behalve Nederlandse schilderijen van topkwaliteit ook internationale – vooral Italiaanse – kunstwerken verhandelde.

Veel handelaren en verzamelaars waren van joodse afkomst. Een aantal van hen was voor de oorlog vanuit Duitsland en Oostenrijk naar Nederland gekomen, sommigen al vóór Hitlers machtsovername, anderen als vluchtelingen na 1933.

De kunstmarkt na de bezetting
Al direct na de bezetting bleek dat de Duitsers grote belangstelling hadden voor het kopen van kunstwerken. De kunstprijzen stegen explosief. Vele handelaren verkochten kunstwerken aan de Duitsers. Ook particuliere eigenaren werden door de stijgende prijzen verleid om werken te verkopen, vaak ook aan de Duitsers. Opvallend is een nieuwe trend: interesse in negentiende-eeuwse Nederlandse kunst, die voor de oorlog weinig kostte en niet erg populair was: stadsgezichten, landschappen, marines en dierstukken.

Tienduizenden kunstwerken verdwenen in de jaren 1940-1945 over de Duits-Nederlandse grens. Een deel daarvan kwam door roof, confiscatie en plundering in Duitse handen, een deel door handel. Tijdens de Duitse bezetting had de Nederlandse regering in ballingschap bepaald dat alle verkopen aan de Duitse bezetters onwettig waren.

Joodse handelaren
Kunstkenner Jacques Goudstikker leidde de meest toonaangevende kunsthandel van Nederland en hield internationaal grote tentoonstellingen. Hij wist in de meidagen van 1940 met vrouw en kind over zee te vluchten. Hijzelf kwam tijdens deze vlucht om. (foto: Stadsarchief Amsterdam)
Kunstkenner Jacques Goudstikker leidde de meest toonaangevende kunsthandel van Nederland en hield internationaal grote tentoonstellingen. Hij wist in de meidagen van 1940 met vrouw en kind over zee te vluchten. Hijzelf kwam tijdens deze vlucht om. (foto: Stadsarchief Amsterdam)
Hoewel de Duitsers na de inval in Nederland op 10 mei 1940 geruime tijd hebben gewacht met scherpe anti-joodse maatregelen, voelden sommige handelaren en verzamelaars zich al vanaf de inval – terecht – bedreigd. Kunsthandelaar Jacques Goudstikker besloot al tijdens de eerste oorlogsdagen om met vrouw en kind het land te ontvluchten. Hij viel tijdens de overtocht naar Engeland in het ruim van het verduisterde schip en kwam om het leven.

Medewerkers van zijn firma verkochten de kunstwerken aan veldmaarschalk Hermann Göring. Daarna werd de kunsthandel voortgezet door de Duitse bankier Alois Miedl. Deze vulde de verkoopvoorraad weer aan door vele kunstwerken te kopen bij collega-kunsthandelaren, vooral bij de firma Katz in Dieren.

Enkele joodse handelaren, zoals Katz, Houthakker en Nijstad, verkochten hun zaak tijdig aan vertrouwde niet-joodse relaties. Zo voorkwamen ze dat hun bedrijf werd opgeheven of onder toezicht van een Duitse manager, een Verwalter geplaatst, het lot dat de overige joodse kunsthandels vanaf 1941 trof. Zo raakten joodse eigenaren de controle over hun eigen bedrijf kwijt en verdwenen de opbrengsten naar de beheerders en de Duitse autoriteiten. Vele joodse kunst- en antiekhandels zijn uiteindelijk ook gesloten en veel van de eigenaren en hun familieleden zijn in de vernietigingskampen om het leven gebracht.

Joodse verzamelaars
Ook onder de joodse verzamelaars waren er enkele die de dreiging al tijdig voorvoelden. Vooral onder de mensen die in de jaren dertig uit Duitsland naar Nederland waren uitgeweken, waren er een aantal voor de bezetting verder waren gevlucht naar Engeland of Amerika. Daarbij bleven soms hun kunstwerken in Nederland achter. Wanneer de Duitsers de bezittingen van vluchtelingen konden opsporen, werden deze als vijandelijk vermogen in beslag genomen. Ook konden de bezetters de hand leggen op collecties van al voor de bezetting overleden eigenaren, zoals de verzameling van Fritz Mannheimer, een in 1939 overleden bankier.

In 1940 kwamen ook kunstwerken op de markt doordat de eigenaren direct na de Duitse inval zelfmoord pleegden. Andere verzamelaars besloten hun collecties of stukken daarvan te verkopen om aan geld te komen om te kunnen vluchten. Uiteindelijk werden vele collecties door de Duitsers in beslag genomen doordat Joden hun bezittingen, van schilderijen tot tafelzilver, moesten inleveren bij de Liro-bank aan de Sarphatistraat in Amsterdam. Uit de bij de Liro-bank ingeleverde werken maakten Duitse inkopers meestal een eerste keuze. De rest werd via veilinghuizen verkocht.

Het ging niet alleen om waardevolle verzamelingen, maar juist vaak ook om enkele kunstwerken van -in die tijd- beperkte waarde, die deel uitmaakten van de inboedel van de eigenaar. Die inboedels werden na het wegvoeren van joodse families systematisch door de Duitsers leeggehaald.

Afbeelding
Het zwartleren zakboekje van J. Goudstikker. Na de oorlog van cruciaal belang bij het in kaart brengen van zijn kunstbezit. Bron: Stadsarchief Amsterdam

Hitler en Göring
Veel kunstwerken die in de oorlogsjaren naar Duitsland gingen waren bestemd voor het Führermuseum, dat in Linz moest verrijzen, in de buurt van Hitlers geboorteplek. Dit museum, dat nooit verwezenlijkt werd, moest alle andere musea in de wereld in de schaduw stellen. Hitler had medewerkers die de museumverzameling verzamelden en beheerden. Hoewel Hitler zich sterk identificeerde met het museumproject waren zijn inbreng en smaak van ondergeschikt belang bij de opbouw van de verzameling.

De tweede grote nazi-verzameling was de privécollectie van veldmaarschalk Hermann Göring. In tegenstelling tot Hitler was Göring een aartsverzamelaar met een duidelijk eigen smaak. Hij zocht zelf veel van zijn collectie uit en kocht zelf werken.

In het begin van de Nederlandse bezetting kocht hij de hele voorraad van de firma Goudstikker. Daarna ging een voor hem minder aantrekkelijk deel weer terug naar de inmiddels door Miedl overgenomen kunsthandel. Ook Göring had zijn eigen inkopers. De concurrentie tussen de kooplust van het Führermuseum en die van Göring was zo heftig dat de kunstprijzen er sterk door werden opgedreven.

In navolging van Hitler en Göring begonnen Duitse bestuurders en militairen in Nederland hun eigen kleinere verzamelingen te vormen.
Ook de Duitse musea breidden hun collecties in de oorlog aanzienlijk uit.

Al tijdens de oorlog maakten de geallieerden afspraken over de kunstwerken die naar Duitsland waren afgevoerd. Deze moesten terug naar de landen waar ze vandaan gekomen waren. Daarbij werd expliciet gesteld dat de werken moesten worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren. De Amerikanen richtten hiervoor een speciale internationale eenheid op, de Monuments, Fine Arts, and Archives (MFAA): de Monuments Men. In Nederland was de zorg voor de recuperatie toevertrouwd aan de Stichting Nederlands Kunstbezit (SNK).

In juli 1945 vaardigde het Militair Gezag een verordening uit: ieder die betrokken was bij vrijwillige of onvrijwillige overdracht van kunstwerken aan de Duitsers, moest daarvan aangifte doen. Natuurlijk gaf dat een incompleet beeld, vooral doordat vele vroegere eigenaren in de oorlog waren omgekomen. Aan de hand van administratieve gegevens van Duitse roof-instanties, zoals de Liro-bank en de verkoopboeken van kunsthandels als Goudstikker, vulde de SNK deze aangiften aan. Zo ontstond uiteindelijk een berg van tienduizenden formulieren, waarmee de SNK in Duitsland kunstwerken kon opeisen.

Moeizame teruggave
Wie tijdens de bezetting onvrijwillig werken was kwijtgeraakt, kon dit werk bij de SNK claimen. Veel eigenaren en hun erfgenamen maakten daarvan gebruik, maar lang niet altijd met succes. Het restitutiebeleid van de SNK is steeds zeer restrictief geweest.

In de eerste vijf jaren na de oorlog duizenden kunstwerken aan de voormalige eigenaren of hun erven teruggegeven. In 1951 vond men het dat het werk gedaan was en werd de SNK opgeheven. De bij de taakopvolger van de SNK overgebleven kunstwerken die men interessant vond, werden overgedragen aan het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen om de museale collecties te verrijken en Nederlandse openbare gebouwen aan te kleden. De resterende kunstwerken werden geveild en de opbrengsten vloeiden in de staatskas.
In de herfst van 1940 stond de Duitse museumdirecteur Hans Posse voor de deur van de joodse kunsthandel Katz in Dieren. Hij kocht regelmatig werk bij deze kunsthandel, wat de familie tijdelijke bescherming bood. Posse was verantwoordelijk voor de inrichting van een nog te bouwen Führermuseum in Linz. Hitler had een staf van kunstkenners die -vaak door gedwongen verkoop- kunst insloegen voor dit nooit gerealiseerde museum. (foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)
In de herfst van 1940 stond de Duitse museumdirecteur Hans Posse voor de deur van de joodse kunsthandel Katz in Dieren. Hij kocht regelmatig werk bij deze kunsthandel, wat de familie tijdelijke bescherming bood. Posse was verantwoordelijk voor de inrichting van een nog te bouwen Führermuseum in Linz. Hitler had een staf van kunstkenners die -vaak door gedwongen verkoop- kunst insloegen voor dit nooit gerealiseerde museum. (foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)

Hernieuwd restitutiebeleid
Onder invloed van de toenemende internationale belangstelling voor de onopgeloste gevolgen van de Tweede Wereldoorlog, werd ook in Nederland vanaf 1997 opnieuw aandacht besteed aan de kunstroof en aan de nog door de Nederlandse overheid beheerde kunstwerken die na de oorlog uit Duitsland werden gerecupereerd. Een eerste onderzoek leidde in 1998 tot de conclusie dat het oude restitutiebeleid naar moderne rechtsopvattingen veel te bekrompen was geweest en dat er nog duidelijk stukken in de zogenaamde NK-collectie waren, die voor restitutie in aanmerking zouden kunnen komen.

De gehele NK-collectie, die nog bijna 5.000 werken omvatte, werd door het daartoe opgerichte Bureau Herkomst Gezocht opnieuw op herkomst onderzocht. Er konden nu digitale bronnen en databases worden gebruikt. Er volgde een speurtocht naar de erfgenamen van de vroegere eigenaren om te kijken of die nog iets aan de verzamelde informatie konden toevoegen.

Eind jaren negentig werd een nieuw, menselijker restitutiebeleid ontworpen. Dit gebeurde op basis van aanbevelingen van de Commissie Herkomst gezocht onder aanvoering van Rudi Ekkart. Zij adviseerden dat de staat meer en actiever onderzoek moest doen om de ‘de waas van geheimzinnigheid’ die de NK-collectie omhulde weg te nemen en om optimale behandeling van individuele vragen van potentiële vroegere eigenaars of hun nabestaanden te kunnen garanderen.

De Restitutiecommissie die werd vormgegeven op basis van de “fair and just solution” gedachte uit de “Washington Principles”, moest adviseren over alle claims die op stukken uit de NK-collectie zouden worden ingediend. Dit vernieuwde beleid leidde tot vele tientallen restituties, waaronder omvangrijke en spectaculaire teruggaven als die van werken uit de collectie van Friedrich Gutmann en van schilderijen van Kunsthandel Goudstikker. Vooral zaak Goudstikker trok wereldwijde belangstelling.

Intussen breidde het onderzoek, dat aanvankelijk specifiek op de NK-collectie was gericht, zich uit tot andere museale verzamelingen. Gekeken werd of zich daarin tijdens of na het naziregime verworven kunstwerken bevinden, die mogelijk door roof, confiscatie of gedwongen verkoop uit het bezit van hun oorspronkelijke eigenaren waren geraakt. Nog steeds dienen zich nieuwe zaken aan doordat er nieuwe gegevens tevoorschijn komen.
Dit ontroerende schilderij komt uit de handelsvoorraad van Jacques Goudstikker. Het werk werd na diens vlucht gekocht door Hermann Göring voor zijn grote kunstcollectie. Na de oorlog brachten de Amerikanen dit werk naar Nederland. Pas in 2006 werd het werk met 201 andere kunstwerken overgedragen aan de erven Goudstikker. Zij schonken dit schilderij als hoffelijk gebaar aan de Nederlandse staat. Het is nu te zien in Museum Gouda, waar het al die jaren had gehangen. (foto: Museum Gouda)
Dit ontroerende schilderij komt uit de handelsvoorraad van Jacques Goudstikker. Het werk werd na diens vlucht gekocht door Hermann Göring voor zijn grote kunstcollectie. Na de oorlog brachten de Amerikanen dit werk naar Nederland. Pas in 2006 werd het werk met 201 andere kunstwerken overgedragen aan de erven Goudstikker. Zij schonken dit schilderij als hoffelijk gebaar aan de Nederlandse staat. Het is nu te zien in Museum Gouda, waar het al die jaren had gehangen. (foto: Museum Gouda)

Tentoonstelling Roofkunst
De tentoonstelling markeert het moment dat de Nederlandse Staat haar teruggavebeleid een nieuwe vorm gaat geven. In de loop van dit jaar zullen alle voorlichtings- en onderzoekstaken ondergebracht worden bij een nieuw en onafhankelijk Expertisecentrum Oorlogskunst Tweede Wereldoorlog. Dit centrum gaat niet alleen onderzoek verrichten voor de Restitutiecommissie, maar ook voor de indiener van een claim op een kunstwerk en de huidige bezitter daarvan.

De tentoonstelling vertelt aan de hand van meer dan 60 uit Duitsland teruggehaalde, Oude Meesters het ongemakkelijke verhaal van een staat die tot eind jaren negentig meer geïnteresseerd was in de kunstwerken zelf dan in het vinden van de rechtmatige eigenaren, maar ook van de inspanning die sindsdien wordt gedaan om dit onrecht te keren.

De getoonde werken komen uit de collectie van het rijk, uit musea en van particulieren. Daarbij zijn ook werken waarvan men de eigenaar bijna driekwart eeuw na de start van teruggave nog niet heeft kunnen traceren.

Samensteller van de expositie is prof. dr. Rudi Ekkart. Sinds 1997 heeft hij als voorzitter van de Commissie Herkomst Gezocht leiding gegeven aan het onderzoek naar de eigenaren van in de Tweede Wereldoorlog geroofde kunstwerken. Onderzoekster drs. Eelke Muller treedt op als co-curator. Er zal een publicatie bij de tentoonstelling verschijnen. Als tentoonstellingslocatie is gekozen voor de pas gerestaureerde en voor dit doel geklimatiseerde twaalfde-eeuwse Bergkerk in Deventer.

~ Ter Borch Stichting
https://historiek.net/roofkunst-voor-ti ... log/67252/

Afbeelding

Fiscus belast vergoeding Holocaust toch...

24 mrt. 2018

Afbeelding

Haarlem - Een - bescheiden - belastingvrije vergoeding die zo’n 150 Joodse oorlogsslachtoffers door Duitsland krijgen uitgekeerd,
blijkt in Nederland toch voor een hogere belastingaanslag te zorgen.


En dat is kil, oneerlijk, en doet denken aan de ambtenarij in Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog, zo zegt Flory Neter (76) uit Schellinkhout in het Haarlems Dagblad. Zij strijdt met het Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers tegen ’de fiscale vervolging van 150 Holocaust-overlevenden door de Nederlandse Belastingdienst’.

De groep mensen krijgt sinds 2014 een vergoeding van maximaal 300 euro per maand voor kinderarbeid die ze destijds moesten verrichten in een getto in Amsterdam. Duitsland hangt daar een belastingtarief aan van 0% en dat doet de Nederlandse fiscus - op basis van EU-regels - ook. Echter, de fiscus in ons land telt de vergoeding wel op bij het inkomen en daardoor komen mensen in sommige gevallen nèt in een hogere belastingschaal terecht. Zo wordt de uitkering alsnog belast.

Bovendien, zegt Flory Neter, hebben door die maatregel sommige mensen hun huursubsidie verspeeld. „Ze worden er stikzenuwachtig van.” Het lijkt wel de ambtenarij in Amsterdam van net na de oorlog, vindt ze. „Toen kregen overlevenden uit de kampen die naar hun huis terugkeerden nog een rekening van Amsterdam vanwege vijf jaar achterstallige gemeentebelastingen die nog moesten worden betaald.”

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1831766 ... caust-toch

Afbeelding

'Geroofde kunst' opgedoken in Amsterdam Museum
..................................
In oktober 2011 besteedde KRO's Brandpunt aandacht aan Joodse kunst die in het bezit was gekomen van musea. Een van die stukken zou hangen in het Amsterdam Museum en daardoor bestempeld kunnen worden als Paul May | Joods Historisch Museum 'foute kunst'.
In dit geval gaat het om een doek dat geschilderd is door Cornelis van der Voort en de moeder van P.C. Hooft moet voorstellen: Anna Jacobsdochter Blaeu. Het schilderij is ooit aangekocht door Paul May die Joods was en bankier. Op 10 mei 1940 pleegden hij en zijn vrouw zelfmoord omdat na vijf dagen het verzet van Nederland tegen de Duitsers was gebroken.
De kunstcollectie van de familie May werd door de Duitsers uit hun huis gehaald en verkocht.

In 1965 werd het schilderij na vele omzwervingen te koop aangeboden op een veiling in Duitsland waar het door het Amsterdam Museum werd aangekocht. Uiteraard was toen niet bekend wat de herkomst van het schilderij was.
In november 2011) werd bepaald dat het Rijksmuseum de kunst niet terug hoeft te geven.

Afbeelding

Als je iets meer wilt weten hoe het de Joodse mensen hier in Nederland is vergaan tijdens en na de oorlog,
zelfs nog in de afgelopen jaren tot nu toe, dan schaam ik me voor de uitspraken die worden gedaan
over Joodse 'graaiers' die elke gelegenheid aangrijpen om aan geld te komen met de holocaust als reden.
Joodse mensen die afgevoerd werden moesten zo goed als alles achterlaten. Sommige gaven spullen in bewaring
aan buren en andere manieren om dingen veilig te stellen zodat de Duitsers er niet aan konden komen.
Dat verliep ook niet altijd even eerlijk, en als deze mensen al terugkwamen ........
En als je dan leest hoe de Joodse overlevenden werden behandeld als ze terug 'thuis' kwamen, dan werden
de mensen die hun eigen huis nog hadden ook nog eens aangeslagen voor achterstallige belasting over de 'afwezige jaren'........
Wie zijn in deze, tot vandaag de graaiers......
Joodse mensen die de holocaust hebben overleefd of hun nazaten, die recht hebben op alles wat nog steeds
in handen is van musea, gemeenten en iedere anders instelling of privépersonen, ondervinden nu nog genoeg ellende
hierbij. Mede doordat bewijzen ontbreken en/of andere zaken waar ze mee te doen krijgen.

Lees meer: http://www.dedokwerker.nl/kunstroof.html
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80372
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Tammy » 27 jan 2019, 10:31

Netjes van Duitsland.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Duitsland ondersteunt Russische slachtoffers Tweede Wereldoorlog.

Ruim 75 jaar na het einde van de belegering van Leningrad in het huidige Sint-Petersburg wil Duitsland de nog levende slachtoffers in Rusland ondersteunen met in totaal 12 miljoen euro.
Dit gebaar is "een symbool dat we ons bewust zijn van onze verantwoordelijkheid, maar ook een signaal dat zoiets nooit meer mag gebeuren", zei minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas in een gezamenlijke verklaring met zijn Russische collega Sergej Lavrov.
Rusland herdenkt de doden deze zondag met een militaire parade. Aan de parade in Sint-Petersburg doen 2.500 militairen mee met tachtig militaire voertuigen.

Met het geld uit Duitsland wordt het ziekenhuis voor oorlogsveteranen gemoderniseerd. In de kliniek worden nog veel levende slachtoffers van de blokkade van Leningrad door de Duitse Wehrmacht, behandeld. Daarnaast helpt Duitsland met de oprichting van een Duits-Russisch ontmoetingscentrum in Sint-Petersburg.

"We zijn ervan overtuigd dat deze vrijwillige actie de levenskwaliteit van de nog levende slachtoffers van de blokkade zal verbeteren", schrijven Maas en Lavrov. Het dient ook "de historische verzoening tussen de volkeren van de twee landen".

Meer dan miljoen stierven in Leningrad.

Op bevel van Adolf Hitler moest Leningrad van de Oktoberrevolutie worden weggevaagd door systematische uithongering van zijn inwoners. Naar schatting zijn meer dan een miljoen mensen gestorven aan honger, kou en ziekte, evenals aan granaatbeschietingen - een derde van de toenmalige bevolking.
Op 27 januari 1944 verdreef het Rode Leger de Wehrmacht-soldaten uit hun laatste stellingen voor de stad.

Holocaust herdacht in Nederland.

In Nederland wordt zondag de Holocaust herdacht. Bij het Auschwitzmonument in Amsterdam worden een stille tocht en een plechtigheid gehouden. De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema en de voorzitter van het Nationaal Comité 4 en 5 mei Gerdi Verbeet houden een toespraak. Premier Mark Rutte zal een krans leggen.

Tijdens de herdenking bij het Spiegelmonument 'Nooit Meer Auschwitz' in het Wertheimpark wordt stilgestaan bij de Jodenvervolging door de nazi's in de Tweede Wereldoorlog.
De door het Nederlands Auschwitz Comité georganiseerde herdenking is jaarlijks op de laatste zondag van januari. In 2005 riep Kofi Annan, de toenmalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de bevrijdingsdatum van het naziconcentratiekamp Auschwitz, 27 januari 1945, uit tot een dag van herdenking: The Holocaust Memorial Day.

BRON.

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 11:27

Vitharr schreef:
26 jan 2019, 19:32
faithless schreef:
26 jan 2019, 17:23
Het gaat er mij vooral om dat er constant wel iets gezocht en gevonden word om compensatie aan te vragen.
Interessante mening. Deze opmerking is in principe op de gehele mensheid van toepassing. Geloof jij gezien je eerdere uitspraken dat echt alle Joden (religie en volk :mrgreen: ) zich hierin verenigd hebben?

Ik geloof zelf wel dat er mensen misbruik maken van dit soort regelingen en zelfverrijking in plaats van compensatie nastreven. Vooral omdat ik zoals gezegd van mening ben dat iedereen een graaidier in zich heeft. Voor deze specifieke compensatie moet je Joods zijn dus geloof ik zeker dat er Joodse mensen zijn die zich hier schuldig aan maken. Om ze daar allemaal van te betichten gaat mij persoonlijk veel te ver.
Vast en zeker niet allemaal, mijn mening is dat daar dus een industrie achter zit (zie eerder genoemd research).

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 11:39

Determinist schreef:
26 jan 2019, 22:00
faithless schreef:
26 jan 2019, 17:23
Het gaat er mij vooral om dat er constant wel iets gezocht en gevonden word om compensatie aan te vragen.
Wat mij betreft is het simpel. Als iemand wat aangedaan is en er schade aan ondervindt en het is aantoonbaar wie hiervoor verantwoordelijk is, dan lijkt mij het in een redelijk rechtssysteem het eerlijk dat de verantwoordelijke enige verantwoordelijkheid neemt.

Zo vinden we het denk ik normaal dat als een bedrijf in Groningen door gaswinning huizen van mensen zoals jij en ik vernielt dat er compensatie op zijn plaats is.
En uiteraard komen diegenen in aanmerking waarvan aangetoond kan worden dat er een link is tussen de acties van het bedrijf en je schade.
Precies alleen zijn hier meerdere partijen in betrokken, ben jij dan van mening dat al die partijen dan een compensatie moeten geven ? of vind jij een compensatie vanuit de overheid voldoende ?
M.a.w. als de overheid een compensatie heeft gegeven vind je het dan reeel dat er daarna dan nog eens bijv bij Shell en Exxonmobile word aangeklopt voor een compensatie ?
Het zou inderdaad van de knotse zijn als iedere Groninger zomaar compensatie zou krijgen, omdat ze Groninger zijn. En dat er telkens weer nieuwe groepen mensen die compensatie zoeken en ook krijgen die niets met de acties van het bedrijf te maken hebben. Dan zou het inderdaad een "compensatie industrie" zijn.

We vinden het normaal dat de veroorzaker van de troep op onze stranden compenseert. Dat de dokter die nalatig is ter verantwoording geroepen kan worden. Dat het eten van een paar eieren die vol vergif zitten maar willens en wetens toch verkocht zijn....dat je jouw recht kan halen.

Het is niet zo dat de joden compensatie krijgen omdat ze jood zijn, maar omdat ze onrecht aangedaan is, ongeacht of ze jood zijn of niet.

Daarom worden commissies opgezet en wordt gekeken naar welke mensen onrecht aangedaan is en aantoonbaar een schadeloosstelling op morele gronden verdienen.
We weten toch wie hun onrecht heeft aangedaan ? Daar hoeven geen dure commissies voor opgezet te worden hoor dat kan ik ze zo gratis en voor niets vertellen, dat waren namelijk de Nazi's en het na oorlogse Duitsland heeft de slachtoffers reeds gecompenseerd en doet dat zelfs nog steeds.
Je opmerking over "iets zoeken en vinden" gaat niet op. Het gaat erom dat als aangetoond kan worden dat er personen zijn die onrecht aangedaan is dat ze....onrecht aangedaan is.
Dat is niet zoeken, dat is een feit.

Je hebt groot gelijk, zoals ik eerder zei, dat mensen die geen onrecht aangedaan is (in deze context) niet in aanmerking moeten kunnen komen.
En ik heb tot nu toe nog geen voorbeelden gezien van daadwerkelijk vergoedingen die gegeven zijn aan mensen die aantoonbaar geen onrecht aangedaan is.

Als dat zo is, zou ik graag willen weten wie deze mensen zijn.
Voor mij is het zoeken, als de nazi's dit allemaal niet waren begonnen, had de NS ook geen treinen laten rijden naar Westerbork, Duitsland heeft ze gecompenseerd. Wat ik nu zie en wat mijn mening is is dat ze aan het zoeken zijn.

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 11:46

Vitharr schreef:
26 jan 2019, 22:07
Determinist schreef:
26 jan 2019, 22:00
Als dat zo is, zou ik graag willen weten wie deze mensen zijn.
Deze bijvoorbeeld?
http://www.nbcnews.com/id/40093058/ns/u ... EzLNFVKiUk

Maar ik wou dat de gerechtigheid waar je algemeen over spreekt echt zo goed geregeld was Determinist...
:post:

Ik hoop dat mensen ook eens de link aanklikken http://www.claimscon.org/what-we-do/ wat ze nu dus eigenlijk doen.
Er zit dus een hele organisatie achter.
Als deze organisatie zich nou alleen bezig zou houden met het terug proberen te krijgen van eigendommen, dan prima maar de grootste drijfveer is het claimen van geld.

Gebruikersavatar
Witte wel
Wetenschapper
Berichten: 4667
Lid geworden op: 14 sep 2012, 16:52

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Witte wel » 27 jan 2019, 12:08

taigitu schreef:
26 jan 2019, 22:49
Het zwartleren zakboekje van J. Goudstikker. Na de oorlog van cruciaal belang bij het in kaart brengen van zijn kunstbezit. Bron: Stadsarchief Amsterdam
Netjes om de perforatie heen getypt. Geloof je het zelf.
Echter, de fiscus in ons land telt de vergoeding wel op bij het inkomen en daardoor komen mensen in sommige gevallen net in een hogere belastingschaal terecht. Zo wordt de uitkering alsnog belast.
Geheel terecht. Dat is ons belastingsysteem en daar heeft de nederlander voor gekozen. Tenminste diegene die nog steeds geloven dat we in een democratische samenleving leven natuurlijk. Er zijn zo wel meer fiscale valkuilen want over bijvoorbeeld vererft materiaal moet ook keer op keer belasting betaald worden, al vererft men voor de vierde keer.
Uitkering is inkomen en moet belast worden. Geen uitzonderingen.

@faithless
Je ziet wel als je iets verkeerds zegt over een Jood dan wordt je gelijk aangevallen.
Zo gaat dat, ook hier.
Israël is nog het enige land dat publiekelijk wegkomt met genocide en daar wordt niets tegen ondernomen. Maar dat mag je allemaal niet zeggen hoor.
De tweede wereldoorlog is relevant. Al het verschrikkelijke wat daarop gevolgd heeft, wat regelmatig herhaling van geschiedenis kent, is totaal niet interessant om daar ook maar welke aandacht dan ook aan te blijven besteden. Wat het Joodse volk is overkomen moet men blijven herinneren. Wat er verder in de wereld gebeurd en hier niet op aansluit is geen item.
Het programmeren van de mens kent z'n voortgang en loopt exact zoals beoogt.
Afbeelding
Geleuvde gij dâ zelluf?
Afbeelding

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 12:16

Witte wel schreef:
27 jan 2019, 12:08
taigitu schreef:
26 jan 2019, 22:49
Het zwartleren zakboekje van J. Goudstikker. Na de oorlog van cruciaal belang bij het in kaart brengen van zijn kunstbezit. Bron: Stadsarchief Amsterdam
Netjes om de perforatie heen getypt. Geloof je het zelf.
Echter, de fiscus in ons land telt de vergoeding wel op bij het inkomen en daardoor komen mensen in sommige gevallen net in een hogere belastingschaal terecht. Zo wordt de uitkering alsnog belast.
Geheel terecht. Dat is ons belastingsysteem en daar heeft de nederlander voor gekozen. Tenminste diegene die nog steeds geloven dat we in een democratische samenleving leven natuurlijk. Er zijn zo wel meer fiscale valkuilen want over bijvoorbeeld vererft materiaal moet ook keer op keer belasting betaald worden, al vererft men voor de vierde keer.
Uitkering is inkomen en moet belast worden. Geen uitzonderingen.

@faithless
Je ziet wel als je iets verkeerds zegt over een Jood dan wordt je gelijk aangevallen.
Zo gaat dat, ook hier.
Israël is nog het enige land dat publiekelijk wegkomt met genocide en daar wordt niets tegen ondernomen. Maar dat mag je allemaal niet zeggen hoor.
De tweede wereldoorlog is relevant. Al het verschrikkelijke wat daarop gevolgd heeft, wat regelmatig herhaling van geschiedenis kent, is totaal niet interessant om daar ook maar welke aandacht dan ook aan te blijven besteden. Wat het Joodse volk is overkomen moet men blijven herinneren. Wat er verder in de wereld gebeurd en hier niet op aansluit is geen item.
Het programmeren van de mens kent z'n voortgang en loopt exact zoals beoogt.
Helemaal met je eens, een kritische blik mag niet en zeker niet naar deze mensen, openlijk vragen stellen of je kop boven het maaiveld uitsteken is uit den boze.

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Determinist » 27 jan 2019, 12:32

faithless schreef:
27 jan 2019, 11:39
Precies alleen zijn hier meerdere partijen in betrokken, ben jij dan van mening dat al die partijen dan een compensatie moeten geven ? of vind jij een compensatie vanuit de overheid voldoende ?
M.a.w. als de overheid een compensatie heeft gegeven vind je het dan reeel dat er daarna dan nog eens bijv bij Shell en Exxonmobile word aangeklopt voor een compensatie ?
Ieder heeft eigen verantwoordelijkheid. Sommigen hebben de eindverantwoordelijkheid en anderen een aandeel daarin.

De overheid heeft de verantwoordelijkheid voor beleid. Als daar aantoonbaar fouten in gemaakt zijn of het beleid heeft direct schade tot gevolg is de overheid daar verantwoordelijk voor en dient ter verantwoording geroepen te worden en daar staat "straf" of "compensatie" tegenover.

Dat Shell binnen dat beleid de eigen verantwoordelijkheid niet nagekomen is zodat bedrijfsbeleid schade aan anderen heeft aangericht, dan is sec Shell daar verantwoordelijk voor.
Zo kan je het beleid en een bedrijf los van elkaar verantwoordelijk stellen.

En het is toch normaal dat je als persoon of bedrijf je eigen verantwoordelijkheid niet kan afschuiven op anderen die ook deels verantwoordelijk zijn?

De NAZIs zijn verantwoordelijk voor de holocaust. De NS is verantwoordelijk om binnen dat beleid te kiezen om daar geld mee te verdienen. Die keuze lag geheel bij de NS en dus de verantwoordelijkheid van de NS.
Beiden zijn verantwoordelijk en dienen te compenseren.

We weten toch wie hun onrecht heeft aangedaan ? Daar hoeven geen dure commissies voor opgezet te worden hoor dat kan ik ze zo gratis en voor niets vertellen, dat waren namelijk de Nazi's en het na oorlogse Duitsland heeft de slachtoffers reeds gecompenseerd en doet dat zelfs nog steeds.
Het gaat er niet om wie het onrecht heeft aangedaan. Het gaat erom te definiëren wie onrecht aangedaan is.
Dat dien je te bepalen met regels en te controleren dat deze regels worden nagekomen. En druk uit te oefenen op de verantwoordelijken hun verantwoordelijkheid te nemen.
En te bepalen dat diegenen die niet in aanmerking komen niet zomaar hun ongeldige recht gaan opeisen.

Denk jij echt dat er geen organisatie opgericht moet worden die de belangen van slachtoffers bijstaat hun recht te halen?
Iedereen moet maar zelf actie voeren om het recht te halen? Geen organisatie die opkomt voor de belangen van slachtoffers?
We moeten er dus maar van uitgaan dat als we duidelijk zien wie schuldig is dat de schuldige ook de verantwoordelijkheid neemt?

Is dat wat we zien? Gaat dit allemaal vanzelf?
Neen. Zoals Mypos aanhaalde is het recht niet perfect. Daar waar schuldigen mea culpa roepen en iedereen uit eigen beweging gaat compenseren.

Vaak heb je jarenlange strijd nodig om als slachtoffer je recht te krijgen. En dat gaat in de vorm van organisaties die druk kunnen uitoefenen.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door taigitu » 27 jan 2019, 12:42

faithless schreef:
27 jan 2019, 11:46
Ik hoop dat mensen ook eens de link aanklikken http://www.claimscon.org/what-we-do/ wat ze nu dus eigenlijk doen.
Er zit dus een hele organisatie achter.
Als deze organisatie zich nou alleen bezig zou houden met het terug proberen te krijgen van eigendommen, dan prima maar de grootste drijfveer is het claimen van geld.
Ik snap niet goed wat je denkt te hebben gelezen of begrepen wat deze organisatie doet
voor de slachtoffers en nabestaanden van hen. Dat er fraude is gepleegd in Duitsland,
zoals die link naar NBC-nieuws die je plaatste, dat kan/zal zo zijn.
Het fenomeen 'fraude' doet zich voor in alle lagen van de bevolking en kan zich in elke organisatie
voordoen, zelfs in onze regering. Controle op alle geldstromen is een zakelijke verplichting voor alle organisaties.

Als je wilt laten weten wat deze organisatie Claims Conference doet is het misschien duidelijker
als je de link naar de Nederlandse organisatie plaatste. Dat geeft een ander beeld dan de indruk dan die jij er aan hangt.
De geldbron is een Duitse organisatie voor Joodse vervolgingsslachtoffers wereldwijd en de diensten naar die slachtoffers
wordt via-via uitgevoerd door de Nederlandse JWM. Je hebt dus gelijk dat de CC een organistaie is. Maar voor zover ik het
kan beoordelen zijn ze geen fondswervers. Maar een verlengstuk van de Duitse organisatie voor de claims die holocaustslachtoffers
kunnen indienen, en deze verwerkt.

Afbeelding

Artikel 2 Fonds
Het Artikel 2-Fonds is een door Duitsland ingestelde compensatieregeling voor Joodse vervolgingsslachtoffers wereldwijd, die wordt uitgevoerd door de Conference on Jewish Material Claims against Germany, kortweg de Claims Conference (CC). Wat Nederland betreft is JMW door de CC aangewezen als organisatie die u kan helpen bij het doen van een aanvraag.

Criteria

Het Artikel 2-Fonds is bedoeld voor Joodse vervolgingsslachtoffers die:
- Opgesloten waren in een concentratiekamp
- Minstens 3 maanden gevangen waren in een getto, zoals door de Duitse regering gedefinieerd
- Minstens 6 maanden ondergedoken waren in een door de Nazi’s bezet gebied
- Minstens 12 maanden ondergedoken waren in een satellietstaat van de Nazi’s

Er is een foetus-regeling van kracht. Dit betekent dat ook aanvragen in behandeling worden genomen van aanvragers, die een foetus waren op het moment van vervolging van hun moeder.

Uitsluitinggronden
Een inkomen per jaar dat hoger is dan netto € 21.079,- waarbij niet als inkomen wordt beschouwd: AOW, WUV, (bedrijfs)pensioenen en inkomen van de partner. Of
Een vermogen dat hoger is dan € 422.205,-. Niet als vermogen wordt beschouwd het eigen huis waarin u zelf woont. Of
Een eerder ontvangen uitkering uit Duitsland die meer bedroeg dan (destijds) DM 35.000,= (nu: € 17.000,=).
Erfgenamen van rechthebbenden komen niet in aanmerking voor het fonds.

De bedragen betreffende inkomen en vermogen zijn in juli 2013 verhoogd. Mocht u vanwege het inkomsten- en/of vermogenscriteria tot dan toe zijn afgewezen; de Claims Conference neemt zelf contact met u op om uw aanvraag te herzien. Mocht u geen brief van hen hebben ontvangen en u meent nu wel in aanmerking te komen voor artikel 2, neem dan contact met ons op. Wij helpen u dan met het verzoek aan de Claims Conference om uw aanvraag te laten herzien.

Uitkering
De hoogte van de uitkering krachtens de hiervoor genoemde criteria bedraagt € 320,= per maand.

Aanvragen
Degenen die nog geen aanvraag hebben ingediend en voldoen aan de bovenstaande voorwaarden en richtlijnen, kunnen alsnog een aanvraag indienen door middel van een bij JMW op te vragen aanvraagformulier. Ook kan JMW u helpen bij het invullen van het formulier. Het aanvraagformulier kunt u ook zelf downloaden van de site van de Claims Conference.
De Claims Conference moedigt mensen, die in aanmerking menen te komen, aan om een aanvraag in te dienen.

Tenslotte
Het Artikel 2-Fonds eist van u een autorisatie van de handtekening door een daartoe erkende instelling op het aanvraagformulier. Voor zo’n autorisatie kunt u zich wenden tot JMW, die dit door middel van een stempel en een handtekening voor u kan realiseren.

De uitkering van het Artikel 2-Fonds is niet van invloed op de uitkering krachtens de WUV. Met ingang van 1 januari 2016 is de uitkering uit het artikel 2 fonds van de Claims Conference, vrijgesteld van inkomstenbelasting en premieheffingen.

De ontvangst van uitkeringen krachtens het Slaven- en Dwangarbeidersfonds is niet van invloed op het recht op een uitkering krachtens het Artikel 2-Fonds.
Nabestaanden van rechthebbenden kunnen geen aanspraak maken op een uitkering uit het Artikel 2-Fonds.

Deze tekst is gebaseerd op algemenere en uitgebreidere informatie. Hoewel ernaar is gestreefd deze informatie zo duidelijk mogelijk weer te geven en toe te spitsen op de belangen van Nederlandse rechthebbenden, geldt juridisch uitsluitend de originele informatie zoals verstrekt door de betreffende instanties. Aan deze publicatie zijn daarom geen rechten te ontlenen. JMW is op geen enkele manier verantwoordelijk voor de toekenning van uitkeringen.

https://www.joodswelzijn.nl/ik-heb-hulp ... el-2-fonds

Afbeelding

Extra uren thuiszorg via de Claims Conference

De Claims Conference maakt het voor overlevenden van de Holocaust mogelijk om in aanmerking te komen voor extra uren thuiszorg.
JMW verzorgt namens de Claims Conference de indicaties hiervoor. In Amsterdam werken wij nu voor de uitvoering van de extra uren thuiszorg samen met andere zorgaanbieders.
Graag willen wij deze werkwijze uitbreiden naar cliënten in heel Nederland.

Deze uitbreiding is nieuw voor JMW. We willen dit zorgvuldig doen. Daarom voeren we het project stapsgewijs uit; als eerste in de regio’s Den Haag en Rotterdam.
Wanneer komt u in hiervoor aanmerking?

1. U woont zelfstandig thuis

2. U bent bekend bij de Claims Conference (Artikel-2, Child Survivor Fund of Hardship Fund)

3. U heeft een indicatie voor zorg (bijvoorbeeld een Wmo-indicatie voor huishouding, of een Huishoudelijk Hulp Toelage vanuit de Wuv/Wubo of een indicatie voor Persoonlijke Zorg)
Hoe kunt u zich aanmelden?

Wanneer u denkt hiervoor in aanmerking te komen, kunt u contact met ons opnemen. We maken dan een afspraak voor een huisbezoek. Tijdens dit huisbezoek bespreken we hoe het op dit moment met u gaat. Wat gaat goed, en op welk gebied heeft u behoefte aan extra zorg of ondersteuning. We bepalen hoeveel extra uren thuiszorg mogelijk zijn en zoeken daar een passende zorgverlener bij.

De zorg is nog niet direct gewaarborgd. We zullen contact moeten leggen met thuiszorgaanbieders in uw omgeving om te onderzoeken of zij in staat en bereid zijn om deze zorg te bieden tegen het tarief dat de Claims Conference biedt. Ondertussen zijn wij ook in gesprek met landelijke aanbieders van thuiszorg. Op deze manier hopen wij eraan bij te dragen dat u deze extra uren thuiszorg ook daadwerkelijk krijgt.

Voor nadere informatie of het maken van een afspraak kunt u contact opnemen met Lianne Scholten of Charles Vree; via 088 – 165 22 00. Of u kunt een email sturen naar l.scholten@joodswelzijn.nl of c.vree@joodswelzijn.nl.
http://www.vbvinfo.nl/nieuws.php?tag=Cl ... &actie=all
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Kristof Piessens
Leraar
Berichten: 1547
Lid geworden op: 05 mar 2015, 23:36

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Kristof Piessens » 27 jan 2019, 12:46

Lijkt mij een complex verhaal, immers als je even de geschiedenis nagaat waren er al tijdens de vroege middeleeuwen al vluchtelingen van spaanse joden, genoemd Sefardische joden, wist hitler dan van de inquisitie via edicten dat er joden hierdoor op de vlucht moesten om bekering aan een ander geloof te voorkomen...dus een vorm van gedwongen vertrek als waren ze daar aanvankelijk eerst gevestigd.

Oorzaak is dus oorlog of vervolgingen, gevolg is dus vluchten of toetreden tot de overheersende geloof, oorzaak is oorspronkelijk van spanje gevolg gepakt door nazis omdat ze gekenmerkt zijn als jood (kledingstijl verraadt veel van wie de mensen zijn) ongeacht van waar ze oorspronkelijk vandaan komen...er is ergens toch iets te maken met aanzien in bepaalde sektoren die toen gekend waren, nu is er een evolutie van verandering opgetreden en is het de laatste jaren moeilijk om in te schatten welke joden actief zijn in die sektoren, ook al zie en weet je wie zich laat zien als jood !
Duister voedt zich met licht, licht voedt zich met licht, lichtkracht versterkt elkaar zonder hulp van het duister, zonder licht kan duister geen bestaan kennen.

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 13:03

Determinist schreef:
27 jan 2019, 12:32
faithless schreef:
27 jan 2019, 11:39
Precies alleen zijn hier meerdere partijen in betrokken, ben jij dan van mening dat al die partijen dan een compensatie moeten geven ? of vind jij een compensatie vanuit de overheid voldoende ?
M.a.w. als de overheid een compensatie heeft gegeven vind je het dan reeel dat er daarna dan nog eens bijv bij Shell en Exxonmobile word aangeklopt voor een compensatie ?
Ieder heeft eigen verantwoordelijkheid. Sommigen hebben de eindverantwoordelijkheid en anderen een aandeel daarin.

De overheid heeft de verantwoordelijkheid voor beleid. Als daar aantoonbaar fouten in gemaakt zijn of het beleid heeft direct schade tot gevolg is de overheid daar verantwoordelijk voor en dient ter verantwoording geroepen te worden en daar staat "straf" of "compensatie" tegenover.

Dat Shell binnen dat beleid de eigen verantwoordelijkheid niet nagekomen is zodat bedrijfsbeleid schade aan anderen heeft aangericht, dan is sec Shell daar verantwoordelijk voor.
Zo kan je het beleid en een bedrijf los van elkaar verantwoordelijk stellen.

En het is toch normaal dat je als persoon of bedrijf je eigen verantwoordelijkheid niet kan afschuiven op anderen die ook deels verantwoordelijk zijn?

De NAZIs zijn verantwoordelijk voor de holocaust. De NS is verantwoordelijk om binnen dat beleid te kiezen om daar geld mee te verdienen. Die keuze lag geheel bij de NS en dus de verantwoordelijkheid van de NS.
Beiden zijn verantwoordelijk en dienen te compenseren.

We weten toch wie hun onrecht heeft aangedaan ? Daar hoeven geen dure commissies voor opgezet te worden hoor dat kan ik ze zo gratis en voor niets vertellen, dat waren namelijk de Nazi's en het na oorlogse Duitsland heeft de slachtoffers reeds gecompenseerd en doet dat zelfs nog steeds.
Het gaat er niet om wie het onrecht heeft aangedaan. Het gaat erom te definiëren wie onrecht aangedaan is.
Dat dien je te bepalen met regels en te controleren dat deze regels worden nagekomen. En druk uit te oefenen op de verantwoordelijken hun verantwoordelijkheid te nemen.
En te bepalen dat diegenen die niet in aanmerking komen niet zomaar hun ongeldige recht gaan opeisen.

Denk jij echt dat er geen organisatie opgericht moet worden die de belangen van slachtoffers bijstaat hun recht te halen?
Iedereen moet maar zelf actie voeren om het recht te halen? Geen organisatie die opkomt voor de belangen van slachtoffers?
We moeten er dus maar van uitgaan dat als we duidelijk zien wie schuldig is dat de schuldige ook de verantwoordelijkheid neemt?

Is dat wat we zien? Gaat dit allemaal vanzelf?
Neen. Zoals Mypos aanhaalde is het recht niet perfect. Daar waar schuldigen mea culpa roepen en iedereen uit eigen beweging gaat compenseren.

Vaak heb je jarenlange strijd nodig om als slachtoffer je recht te krijgen. En dat gaat in de vorm van organisaties die druk kunnen uitoefenen.
We hebben beide niet aan die tafel gezeten, ik ben van mening dat het niet zo zwart/wit was wat betreft de keuze voor de NS om wel of niet "mee te doen" hieraan.

faithless
Onderzoeker
Berichten: 276
Lid geworden op: 06 aug 2018, 16:47

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door faithless » 27 jan 2019, 13:04

taigitu schreef:
27 jan 2019, 12:42
faithless schreef:
27 jan 2019, 11:46
Ik hoop dat mensen ook eens de link aanklikken http://www.claimscon.org/what-we-do/ wat ze nu dus eigenlijk doen.
Er zit dus een hele organisatie achter.
Als deze organisatie zich nou alleen bezig zou houden met het terug proberen te krijgen van eigendommen, dan prima maar de grootste drijfveer is het claimen van geld.
Ik snap niet goed wat je denkt te hebben gelezen of begrepen wat deze organisatie doet
voor de slachtoffers en nabestaanden van hen. Dat er fraude is gepleegd in Duitsland,
zoals die link naar NBC-nieuws die je plaatste, dat kan/zal zo zijn.
Het fenomeen 'fraude' doet zich voor in alle lagen van de bevolking en kan zich in elke organisatie
voordoen, zelfs in onze regering. Controle op alle geldstromen is een zakelijke verplichting voor alle organisaties.

Als je wilt laten weten wat deze organisatie Claims Conference doet is het misschien duidelijker
als je de link naar de Nederlandse organisatie plaatste. Dat geeft een ander beeld dan de indruk dan die jij er aan hangt.
De geldbron is een Duitse organisatie voor Joodse vervolgingsslachtoffers wereldwijd en de diensten naar die slachtoffers
wordt via-via uitgevoerd door de Nederlandse JWM. Je hebt dus gelijk dat de CC een organistaie is. Maar voor zover ik het
kan beoordelen zijn ze geen fondswervers. Maar een verlengstuk van de Duitse organisatie voor de claims die holocaustslachtoffers
kunnen indienen, en deze verwerkt.

Afbeelding

Artikel 2 Fonds
Het Artikel 2-Fonds is een door Duitsland ingestelde compensatieregeling voor Joodse vervolgingsslachtoffers wereldwijd, die wordt uitgevoerd door de Conference on Jewish Material Claims against Germany, kortweg de Claims Conference (CC). Wat Nederland betreft is JMW door de CC aangewezen als organisatie die u kan helpen bij het doen van een aanvraag.

Criteria

Het Artikel 2-Fonds is bedoeld voor Joodse vervolgingsslachtoffers die:
- Opgesloten waren in een concentratiekamp
- Minstens 3 maanden gevangen waren in een getto, zoals door de Duitse regering gedefinieerd
- Minstens 6 maanden ondergedoken waren in een door de Nazi’s bezet gebied
- Minstens 12 maanden ondergedoken waren in een satellietstaat van de Nazi’s

Er is een foetus-regeling van kracht. Dit betekent dat ook aanvragen in behandeling worden genomen van aanvragers, die een foetus waren op het moment van vervolging van hun moeder.

Uitsluitinggronden
Een inkomen per jaar dat hoger is dan netto € 21.079,- waarbij niet als inkomen wordt beschouwd: AOW, WUV, (bedrijfs)pensioenen en inkomen van de partner. Of
Een vermogen dat hoger is dan € 422.205,-. Niet als vermogen wordt beschouwd het eigen huis waarin u zelf woont. Of
Een eerder ontvangen uitkering uit Duitsland die meer bedroeg dan (destijds) DM 35.000,= (nu: € 17.000,=).
Erfgenamen van rechthebbenden komen niet in aanmerking voor het fonds.

De bedragen betreffende inkomen en vermogen zijn in juli 2013 verhoogd. Mocht u vanwege het inkomsten- en/of vermogenscriteria tot dan toe zijn afgewezen; de Claims Conference neemt zelf contact met u op om uw aanvraag te herzien. Mocht u geen brief van hen hebben ontvangen en u meent nu wel in aanmerking te komen voor artikel 2, neem dan contact met ons op. Wij helpen u dan met het verzoek aan de Claims Conference om uw aanvraag te laten herzien.

Uitkering
De hoogte van de uitkering krachtens de hiervoor genoemde criteria bedraagt € 320,= per maand.

Aanvragen
Degenen die nog geen aanvraag hebben ingediend en voldoen aan de bovenstaande voorwaarden en richtlijnen, kunnen alsnog een aanvraag indienen door middel van een bij JMW op te vragen aanvraagformulier. Ook kan JMW u helpen bij het invullen van het formulier. Het aanvraagformulier kunt u ook zelf downloaden van de site van de Claims Conference.
De Claims Conference moedigt mensen, die in aanmerking menen te komen, aan om een aanvraag in te dienen.

Tenslotte
Het Artikel 2-Fonds eist van u een autorisatie van de handtekening door een daartoe erkende instelling op het aanvraagformulier. Voor zo’n autorisatie kunt u zich wenden tot JMW, die dit door middel van een stempel en een handtekening voor u kan realiseren.

De uitkering van het Artikel 2-Fonds is niet van invloed op de uitkering krachtens de WUV. Met ingang van 1 januari 2016 is de uitkering uit het artikel 2 fonds van de Claims Conference, vrijgesteld van inkomstenbelasting en premieheffingen.

De ontvangst van uitkeringen krachtens het Slaven- en Dwangarbeidersfonds is niet van invloed op het recht op een uitkering krachtens het Artikel 2-Fonds.
Nabestaanden van rechthebbenden kunnen geen aanspraak maken op een uitkering uit het Artikel 2-Fonds.

Deze tekst is gebaseerd op algemenere en uitgebreidere informatie. Hoewel ernaar is gestreefd deze informatie zo duidelijk mogelijk weer te geven en toe te spitsen op de belangen van Nederlandse rechthebbenden, geldt juridisch uitsluitend de originele informatie zoals verstrekt door de betreffende instanties. Aan deze publicatie zijn daarom geen rechten te ontlenen. JMW is op geen enkele manier verantwoordelijk voor de toekenning van uitkeringen.

https://www.joodswelzijn.nl/ik-heb-hulp ... el-2-fonds

Afbeelding

Extra uren thuiszorg via de Claims Conference

De Claims Conference maakt het voor overlevenden van de Holocaust mogelijk om in aanmerking te komen voor extra uren thuiszorg.
JMW verzorgt namens de Claims Conference de indicaties hiervoor. In Amsterdam werken wij nu voor de uitvoering van de extra uren thuiszorg samen met andere zorgaanbieders.
Graag willen wij deze werkwijze uitbreiden naar cliënten in heel Nederland.

Deze uitbreiding is nieuw voor JMW. We willen dit zorgvuldig doen. Daarom voeren we het project stapsgewijs uit; als eerste in de regio’s Den Haag en Rotterdam.
Wanneer komt u in hiervoor aanmerking?

1. U woont zelfstandig thuis

2. U bent bekend bij de Claims Conference (Artikel-2, Child Survivor Fund of Hardship Fund)

3. U heeft een indicatie voor zorg (bijvoorbeeld een Wmo-indicatie voor huishouding, of een Huishoudelijk Hulp Toelage vanuit de Wuv/Wubo of een indicatie voor Persoonlijke Zorg)
Hoe kunt u zich aanmelden?

Wanneer u denkt hiervoor in aanmerking te komen, kunt u contact met ons opnemen. We maken dan een afspraak voor een huisbezoek. Tijdens dit huisbezoek bespreken we hoe het op dit moment met u gaat. Wat gaat goed, en op welk gebied heeft u behoefte aan extra zorg of ondersteuning. We bepalen hoeveel extra uren thuiszorg mogelijk zijn en zoeken daar een passende zorgverlener bij.

De zorg is nog niet direct gewaarborgd. We zullen contact moeten leggen met thuiszorgaanbieders in uw omgeving om te onderzoeken of zij in staat en bereid zijn om deze zorg te bieden tegen het tarief dat de Claims Conference biedt. Ondertussen zijn wij ook in gesprek met landelijke aanbieders van thuiszorg. Op deze manier hopen wij eraan bij te dragen dat u deze extra uren thuiszorg ook daadwerkelijk krijgt.

Voor nadere informatie of het maken van een afspraak kunt u contact opnemen met Lianne Scholten of Charles Vree; via 088 – 165 22 00. Of u kunt een email sturen naar l.scholten@joodswelzijn.nl of c.vree@joodswelzijn.nl.
http://www.vbvinfo.nl/nieuws.php?tag=Cl ... &actie=all
Ik geef enkel aan om die website eens te lezen en dan te bepalen voor jezelf wat je er van vind.

Gebruikersavatar
Determinist
Wetenschapper
Berichten: 2882
Lid geworden op: 27 jul 2010, 09:45

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door Determinist » 27 jan 2019, 13:10

faithless schreef:
27 jan 2019, 13:03
We hebben beide niet aan die tafel gezeten, ik ben van mening dat het niet zo zwart/wit was wat betreft de keuze voor de NS om wel of niet "mee te doen" hieraan.
Waar komt jouw mening vandaan?
Meningen zijn niet interessant. De argumenten voor meningen wel.

Wie ben jij of ik om te bepalen, als inderdaad buitenstaanders die niet aan de tafel gezeten hebben, dat de conclusies van de direct betrokkenen die wel aan die tafel hebben gezeten dit in twijfel te trekken?
Als je een mening hebt over de inhoud dan dien je ook inhoudelijk je mening te onderbouwen.

De NS heeft zelf de verantwoordelijkheid genomen en ziet die periode als een zwarte bladzijde.

Ga jij nu zeggen dat de NS zelf niet in staat is te bepalen of ze zelf verantwoordelijkheid moeten nemen?
En dat wij dat wel kunnen?

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945

Bericht door taigitu » 27 jan 2019, 13:20

Kristof Piessens schreef:
27 jan 2019, 12:46
Lijkt mij een complex verhaal, immers als je even de geschiedenis nagaat waren er al tijdens de vroege middeleeuwen al vluchtelingen van spaanse joden, genoemd Sefardische joden, wist hitler dan van de inquisitie via edicten dat er joden hierdoor op de vlucht moesten om bekering aan een ander geloof te voorkomen...dus een vorm van gedwongen vertrek als waren ze daar aanvankelijk eerst gevestigd.

Oorzaak is dus oorlog of vervolgingen, gevolg is dus vluchten of toetreden tot de overheersende geloof, oorzaak is oorspronkelijk van spanje gevolg gepakt door nazis omdat ze gekenmerkt zijn als jood (kledingstijl verraadt veel van wie de mensen zijn) ongeacht van waar ze oorspronkelijk vandaan komen...er is ergens toch iets te maken met aanzien in bepaalde sektoren die toen gekend waren, nu is er een evolutie van verandering opgetreden en is het de laatste jaren moeilijk om in te schatten welke joden actief zijn in die sektoren, ook al zie en weet je wie zich laat zien als jood !
De tweede wereldoorlog is een samengaan of samenkomen of botsen van allerlei stromingen van verschillende aard
tot een kritiek punt, die de start zijn van deze chaos. En Hitler manifesteerde zich daarin, met medewerking van
zijn companen, tot een ziekelijke egotist. De geboorte van Hitler als beginpunt van 'butterfly-effect' ......
Lees hoe de jeugd van Hitler was en de ruimte die hij in deze chaos kreeg om zich te ontwikkelen en de bewegingen
in de wereld vanaf de tijd van zijn geboorte tot nu toe.

Hieronder enkele stukken tekst uit een lange beschrijving over Hitler en de eerste en tweede wereldoorlog:
Lees de gehele tekst hier: https://www.tracesofwar.nl/articles/445 ... f.htm?c=gw
Dankzij het wezenpensioen en de erfenis van zijn moeder kon hij zonder problemen een jaar lang rondkomen in Wenen zonder een vaste baan te hoeven zoeken. Het plan was om er een opleiding in de architectuur te volgen. Eigenaardig genoeg heeft hij daar nooit echt werk van gemaakt. Hij herviel in het leven van voor de dood van zijn moeder: schetsen, lezen en schrijven, slenterend door de straten en opera’s bezoeken samen met Kubizek die ook naar Wenen was gereisd.

Het viel Kubizek op dat Hitler zeer onevenwichtig was. Periodes van hectische bedrijvigheid werden afgewisseld met aanvallen van lethargie waarin hij helemaal niets meer deed. Wanneer hij een idee had – bijvoorbeeld plannen voor een eigen toneelstuk – kon Hitler zich als een bezetene op het werk gooien. Even vaak echter werd het idee nooit helemaal uitgewerkt. Dat beeld vinden we ook terug bij de latere dictator: de neiging om zaken op zijn beloop te laten, de zelfoverschatting en het gebrek aan realiteitszin, de plotselinge woede-aanvallen tegen alles en iedereen.

Adolf Hitler begon zich meer in de politiek te interesseren. Tijdens zijn tienerjaren in Linz dweepte hij al met de ideeën van Georg Ritter von Schönerer wiens pan-Germaans nationalisme hij verdedigde. In diens programma zaten al enkele belangrijke elementen die we later terugvinden bij de NSDAP: de culturele superioriteit van alles wat Duits was, het anti-liberale en anti-socialistische ideeëngoed en ook het raciaal antisemitisme. In navolging van Schönerer was de werking van het Oostenrijkse parlement ook Hitler een doorn in het oog. Hitler bezocht het parlement geregeld en zag hoe de debatten vaak uitliepen op ordinaire vecht- en scheldpartijen. De afkeer van de parlementaire beginselen waaraan Hitler later uiting zou geven, vindt ongetwijfeld hier zijn wortels.

Een andere figuur waarvoor Hitler bewondering had was de Weense burgemeester Karl Lueger. Vooral de manier waarop deze politiek bedreef, vond Hitler inspirerend: "Ik wilde hem haten, maar ik kon niet anders dan hem toch bewonderen, want hij was een begaafd redenaar." Hitler bewonderde Lueger echter niet alleen vanwege zijn effectieve retoriek, maar ook omwille van de manier waarop hij de volksmassa wist te beheersen om zijn doelstellingen te bereiken.

Een derde belangrijke invloed op Hitlers ideeën was de aanwezigheid van een sterke sociaaldemocratische beweging. Hij haatte alles waar deze partij voor stond: het marxistische programma, het internationalisme, de rechten voor arbeiders en vakbonden.

Ondanks de onmiskenbare invloed van dit alles op Hitler had hij in deze periode, ondanks hetgeen hij in Mein Kampf schreef, nog geen coherent ideologisch wereldbeeld uitgewerkt.

Alleszins verbeterde zijn persoonlijke situatie er niet op. In oktober 1908 werd hij voor een tweede keer afgewezen door de Academie. Hierna verbrak hij alle contacten met zijn familie en Kubizek. Omwille van geldgebrek moest Hitler ook verhuizen. De periode 1908-1909 is nauwelijks gedocumenteerd, maar duidelijk is dat Hitler op een dieptepunt in zijn leven was beland. Zijn geldreserves waren zo goed als op en hij leefde als een zwerver. Toen Hitler startte met het schilderen en verkopen van ansichtkaarten verbeterde zijn situatie. Op 9 februari 1910 kon hij de daklozenopvang verruilen voor een mannentehuis. Hier bracht Hitler de volgende drie jaar door.

Hitlers eigen noodsituatie viel samen met grote werkloosheid, sterke prijsstijgingen en een nijpend woningtekort in Wenen. Hiertegen werd er steeds meer en steeds harder geprotesteerd, vooral door de sociaaldemocraten die de arbeiders en werklozen wisten te mobiliseren. Dat wekte niet alleen Hitlers haat op, maar hij was er ook bang voor. In ieder geval was zijn haat tegenover de sociaaldemocratie nog niet verbonden met het antisemitisme

Hitler zelf beweerde in Mein Kampf dat hij pas in Wenen een hekel had gekregen aan Joden: "In die tijd vond in mijn binnenste de grootste omwenteling plaats, die ik ooit beleefd had. Ik was van half overtuigd wereldburger tot fanatiek antisemiet geworden." Dat is echter een mythe door de dictator zelf in het leven geroepen om een rechtlijnige ontwikkeling van zijn ‘wereldbeschouwing’ te suggereren. Hitler kwam ongetwijfeld met het hele repertoire van völkische anti-Joodse clichés en vooroordelen in aanraking en werd er door besmet, wat echter nog niet hoeft te betekenen dat hij zich er ook al mee identificeerde. Hitler deelde zonder twijfel een aantal antisemitische vooroordelen van het Duits-nationalistische milieu, maar was nog ver verwijderd van de paranoïde haat tegen de Joden waarom later al zijn politieke handelen zou draaien. De ontwikkeling van zijn antisemitische ideologie volgde pas na de Eerste Wereldoorlog.
Daarnaast werd de Duitse maatschappij aan een hoog tempo genazificeerd of gelijkgeschakeld. Heel Duitsland conformeerde zich aan het nazi-regime. Geen enkele beweging ontsnapte eraan: het onderwijs, de rechtspraak, de jeugdbewegingen, de vakbonden, en zo verder. De verschillende politieke partijen en hun leiders vluchtten weg of ontbonden hun eigen partij. Opvallend daarbij was de weinige moeite die Hitler moest doen om deze Gleichschaltung door te voeren: vele bewegingen zochten uit vrije wil toenadering tot de nationaalsocialisten. Dit toont eens te meer aan dat, zoals in de inleiding gesteld, de macht en invloed van Hitler en zijn NSDAP voor een niet onbelangrijk deel te danken was aan een maatschappij die graag tegemoet kwam aan de wil van haar Führer. Minister van Propaganda Joseph Goebbels liet er geen twijfel over bestaan: "We zullen pas tevreden zijn als we weten dat het hele volk ons begrijpt en in ons zijn belangrijkste pleitbezorger herkent." Waar dat op uit zou draaien, zei hij zoals altijd onverbloemd: "Dat er in Duitsland slechts één mening, één partij, één overtuiging is."

Slechts vijf maanden had Hitler nodig gehad om zijn macht te vestigen. "Alles wat in Duitsland buiten de nationaalsocialistische partij had bestaan, was ‘vernietigd, verstrooid, ontbonden, ingelijfd of opgezogen", zo stelde de Franse ambassadeur in Duitsland François-Poncet begin juli 1933. Een (deel van de) verklaring voor de snelheid waarmee dit alles gebeurde, lag ongetwijfeld bij de verheerlijking van de rijkskanselier die ongeziene proporties had aangenomen. Dit uitte zich in straten, pleinen en zelfs dorpen die werden herdoopt en een hele merchandising (kaartjes, borden, messen, etc.) met Hitlers beeltenis op. Omdat deze hele commercialisering de spuigaten uitliep, werd het verboden om Hitler nog af te beelden op dit soort commerciële producten. Hitler zelf liet die adoratie zich allemaal welgevallen, hoewel hij zich weinig in het openbaar toonde. Weinig mensen kregen echte toegang tot hem. Zijn nauwste medewerkers (adjudanten en chauffeurs) schermden hem af, zelfs voor zijn eigen ministers, en omringden hem dagelijks met vleierijen die Hitler elke band met de realiteit deden verliezen. Hitler voelde zich steeds meer onfeilbaar en zijn bijna goddelijke karakter zorgde ervoor dat er steeds vaker maatregelen werden genomen die werden uitgevoerd zonder zijn uitdrukkelijke toestemming, maar waarvan men uitging dat ze in overeenstemming waren met Hitlers ideeën en doelstellingen.
In eigen land kreeg de rassenpolitiek intussen een eigen dynamiek. Hitler zelf was weinig met de materie bezig, gezien de oorlogsstrategie zijn aandacht opeiste. Er zijn geen aanwijzingen dat Hitler zelf concrete plannen had. Anderen waren er actiever mee bezig. Allerlei plannen werden gelanceerd (en verdwenen weer even snel), waaronder het bekende Madagaskarplan waarbij de Joden naar deze Franse kolonie zouden verscheept worden. De radicalisering in de aanpak van de Joden die in Polen al genocidale kenmerken begon te krijgen, was vooral het werk van de SS en de SD. De aanval op de Sovjetunie opende de weg naar een echte vernietigingsoorlog. "De komende veldtocht is meer dan een gewapend conflict; hij zal ook leiden tot een confrontatie tussen twee verschillende ideologieën. [...] De Joods-bolsjewistische intelligentsia, de onderdrukker van het volk tot nog toe, moet geëlimineerd worden." De Einsatzgruppen executeerden honderdduizenden "ongewensten", terwijl vele anderen bij elkaar werden gedreven in getto’s en concentratiekampen.

Vanaf september 1941 gaf Hitler ook zijn toestemming om Duitse Joden te deporteren naar de kampen in het oosten, iets waar Heinrich Himmler en Reinhard Heydrich al langer op aandrongen. In de maanden daarop volgden de (uit)bouw van vernietigingskampen Belzec, Treblinka en Auschwitz, waar Joden en Roma en Sinti in gaskamers systematisch omgebracht zouden worden. De Wannsee-conferentie van januari 1942 vormde de laatste stap naar de Endlösung, ook al presenteerde Heydrich hier geen afgewerkt plan. Hitler zelf was hierbij niet rechtstreeks betrokken. Dat hoefde ook niet: de laatste maanden had hij zich, zowel privé als publiekelijk, scherp uitgelaten over de Joden. Daarbij liet hij geen twijfel bestaan over hun uiteindelijke lot: "Wij zijn ervan overtuigd dat de oorlog alleen kan eindigen met hetzij de vernietiging van de arische volkeren, hetzij het verdwijnen van het Jodendom uit Europa. Reeds op 1 september 1939 heb ik in de Duitse Rijksdag verklaard [...] dat de oorlog niet zal eindigen zoals de Joden denken, namelijk met de uitroeiing van de Europees-Arische volkeren, maar dat de uitkomst van de oorlog de vernietiging van het Jodendom zal zijn." Over de verantwoordelijkheid van Hitler, die door Heinrich Himmler nauwkeurig op de hoogte werd gehouden van de "vorderingen", voor de genocide op de Joden kan dan ook geen twijfel bestaan.
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Plaats reactie