Re: Wat werd er onderwezen over de oorlog van 1940-1945
Geplaatst: 16 mei 2018, 14:26
Gaswagens
26 mei 2006
http://www.deathcamps.org/gas_chambers/pic/trailer.jpg
1e foto - Diamons 38 reo
2e foto - Opel Blitz
3e foto - Saurer
Ontzet door het aanschouwen van een executie, uitgevoerd door Einsatzgruppe B in Minsk, gaf Reichsführer-SS Heinrich Himmler opdracht tot de ontwikkeling van een andere methode voor de massamoorden op de Joden en andere groepen mensen die door de Nazi’s als Untermenschen werden beschouwd.
Albert Widmann van het KTI (Kriminaltechnisches Institut / Instituut voor Criminele Technologie) op het RSHA (Reichssicherheitshauptamt / Hoofdbureau voor Staatsveiligheid) en Arthur Nebe, chef van het Reichskriminalpolizeiamt (Centraal recherchebureau van het Reich) ontwikkelden een methode waarbij gebruik werd gemaakt van uitlaatgassen, om mensen te doden in rijdende gaskamers, vrachtwagens en trucks met opleggers: gaswagens.
De eerste experimenten vonden plaats in Polen van eind 1939 tot juni 1940.
Het Sonderkommando Lange gebruikte tenminste één oplegger met de reclametekst "Kaiser's Kaffee". In deze mobiele gaskamer werden geesteszieken vergast uit Warthegau, Danzig, Oostpruisen, en Pommeren. De moordenaars gebruikten koolmonoxide gas uit gascylinders. Dezelfde methode werd later gebruikt in de gaskamers van het Nazi euthanasie programma Aktion T4.
Proeven met gaswagens werden eerder uitgevoerd in de concentratiekampen Mauthausen en Sachsenhausen.
Diamond 38 Reo
Opel Blitz
De RSHA afdeling II D 3a was verantwoordelijk voor de bouw, het gebruik, de chauffeurs en het onderhoud, incl. reserveonderdelen, van de gaswagens. Tijdens WO2 waren verschillende types in gebruik: kleine met een laadvermogen van ruim 3 ton voor ongeveer 50 mensen (Diamond, Opel Blitz, en Renault) en grotere met een laadvermogen van ongeveer 5 ton voor zo’n 70 slachtoffers (Saurer). De wagens hadden een luchtdichte laadruimte en leken op verhuiswagens. Via een verwijderbare slang konden de uitlaatgassen naar de laadruimte worden geleid. Met een getraliede lamp kon men het interieur verlichten. SS-Obersturmbannführer Walter Rauff was belast met het beheer van alle Gestapo voertuigen, inclusief de gaswagens.
Vóór ze werden vergast moesten de slachtoffers al hun waardevolle spullen afgeven. Daarna moesten zij zich uitkleden en gingen ze de gaswagens binnen. De beide deuren aan het eind van de wagen gingen op slot en de slang werd bevestigd aan de uitlaat. Om de naakte slachtoffers tot rust te brengen werd enkele minuten lang een lamp aangedaan. Daarna startte de chauffeur de motor en liet die een minuut of tien stationair draaien. In die tijd produceerde de motor genoeg koolmonoxidegas om de slachtoffers te verstikken. Dicht op elkaar gepakt als ze stonden was het toch al benauwd in de ruimte. Als het schreeuwen en bonzen was opgehouden, reed de schauffeur zijn lading naar de lijkverbrandingsplaats. Daar moesten Joodse mannen, die na afloop niet in leven zouden mogen blijven, de lijken uitladen en verbranden.
Gaswagens werden op grote schaal gebruikt door de Einsatzgruppen in Wit-Rusland en de Oekraïne. Hier werden tussen de 250.000 and 300.000 mensen, voornamelijk Joden, gedood door het gebruik van deze wagens. Zo verloren duizenden Joden uit het getto van Minsk het leven in gaswagens die waren gestationeerd in het vernietigingskamp Maly Trostinec, 12 km ten ZW van Minsk. Eberhard von Thadden, ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken, die Franz Rademacher opvolgde als hoofd van de afdeling Joodse Zaken, legde in zijn dagboek het bezoek vast van een delegatie van de Italiaanse fascistische partij aan Generalkommissar Wilhelm Kube in Minsk op 15 mei 1943. Kube toonde de bezoekers een kerk, in gebruik als pakhuis. De dagboekaantekeningen vervolgen:
"De Italianen informeerden naar de pakjes en koffers die in de kerk lagen opgestapeld. Kube verklaarde dat dit alles was dat nog over was van de Joden die hierheen waren gedeporteerd uit Minsk. Daarna liet hij hun een gaskamer zien waarin naar hij zei Joden waren vergast. De fascisten waren diep geschokt."
Tenminste 152.000 mensen werden vergast in het vernietigingskamp Chelmno bij Lodz. Verder waren er ook proeven in het vernietigingskamp Belzec. SS-Oberscharführer Lorenz Hackenholt en Siegfried Graetschus, bouwden daar onder supervisie van Christian Wirth, een grijsgeverfde vrachtwagen van de posterijen om in een mobiele gaskamer. In het interneringskamp Sajmiste (Semlin) in Zemun aan de Donau werden 6.280 Joden gedood door een Sonderkommando dat van gaswagens gebruik maakte.
Lees meer: http://www.deathcamps.org/gas_chambers/ ... ns_nl.html
26 mei 2006
http://www.deathcamps.org/gas_chambers/pic/trailer.jpg
1e foto - Diamons 38 reo
2e foto - Opel Blitz
3e foto - Saurer
Ontzet door het aanschouwen van een executie, uitgevoerd door Einsatzgruppe B in Minsk, gaf Reichsführer-SS Heinrich Himmler opdracht tot de ontwikkeling van een andere methode voor de massamoorden op de Joden en andere groepen mensen die door de Nazi’s als Untermenschen werden beschouwd.
Albert Widmann van het KTI (Kriminaltechnisches Institut / Instituut voor Criminele Technologie) op het RSHA (Reichssicherheitshauptamt / Hoofdbureau voor Staatsveiligheid) en Arthur Nebe, chef van het Reichskriminalpolizeiamt (Centraal recherchebureau van het Reich) ontwikkelden een methode waarbij gebruik werd gemaakt van uitlaatgassen, om mensen te doden in rijdende gaskamers, vrachtwagens en trucks met opleggers: gaswagens.
De eerste experimenten vonden plaats in Polen van eind 1939 tot juni 1940.
Het Sonderkommando Lange gebruikte tenminste één oplegger met de reclametekst "Kaiser's Kaffee". In deze mobiele gaskamer werden geesteszieken vergast uit Warthegau, Danzig, Oostpruisen, en Pommeren. De moordenaars gebruikten koolmonoxide gas uit gascylinders. Dezelfde methode werd later gebruikt in de gaskamers van het Nazi euthanasie programma Aktion T4.
Proeven met gaswagens werden eerder uitgevoerd in de concentratiekampen Mauthausen en Sachsenhausen.
Diamond 38 Reo
Opel Blitz
De RSHA afdeling II D 3a was verantwoordelijk voor de bouw, het gebruik, de chauffeurs en het onderhoud, incl. reserveonderdelen, van de gaswagens. Tijdens WO2 waren verschillende types in gebruik: kleine met een laadvermogen van ruim 3 ton voor ongeveer 50 mensen (Diamond, Opel Blitz, en Renault) en grotere met een laadvermogen van ongeveer 5 ton voor zo’n 70 slachtoffers (Saurer). De wagens hadden een luchtdichte laadruimte en leken op verhuiswagens. Via een verwijderbare slang konden de uitlaatgassen naar de laadruimte worden geleid. Met een getraliede lamp kon men het interieur verlichten. SS-Obersturmbannführer Walter Rauff was belast met het beheer van alle Gestapo voertuigen, inclusief de gaswagens.
Vóór ze werden vergast moesten de slachtoffers al hun waardevolle spullen afgeven. Daarna moesten zij zich uitkleden en gingen ze de gaswagens binnen. De beide deuren aan het eind van de wagen gingen op slot en de slang werd bevestigd aan de uitlaat. Om de naakte slachtoffers tot rust te brengen werd enkele minuten lang een lamp aangedaan. Daarna startte de chauffeur de motor en liet die een minuut of tien stationair draaien. In die tijd produceerde de motor genoeg koolmonoxidegas om de slachtoffers te verstikken. Dicht op elkaar gepakt als ze stonden was het toch al benauwd in de ruimte. Als het schreeuwen en bonzen was opgehouden, reed de schauffeur zijn lading naar de lijkverbrandingsplaats. Daar moesten Joodse mannen, die na afloop niet in leven zouden mogen blijven, de lijken uitladen en verbranden.
Gaswagens werden op grote schaal gebruikt door de Einsatzgruppen in Wit-Rusland en de Oekraïne. Hier werden tussen de 250.000 and 300.000 mensen, voornamelijk Joden, gedood door het gebruik van deze wagens. Zo verloren duizenden Joden uit het getto van Minsk het leven in gaswagens die waren gestationeerd in het vernietigingskamp Maly Trostinec, 12 km ten ZW van Minsk. Eberhard von Thadden, ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken, die Franz Rademacher opvolgde als hoofd van de afdeling Joodse Zaken, legde in zijn dagboek het bezoek vast van een delegatie van de Italiaanse fascistische partij aan Generalkommissar Wilhelm Kube in Minsk op 15 mei 1943. Kube toonde de bezoekers een kerk, in gebruik als pakhuis. De dagboekaantekeningen vervolgen:
"De Italianen informeerden naar de pakjes en koffers die in de kerk lagen opgestapeld. Kube verklaarde dat dit alles was dat nog over was van de Joden die hierheen waren gedeporteerd uit Minsk. Daarna liet hij hun een gaskamer zien waarin naar hij zei Joden waren vergast. De fascisten waren diep geschokt."
Tenminste 152.000 mensen werden vergast in het vernietigingskamp Chelmno bij Lodz. Verder waren er ook proeven in het vernietigingskamp Belzec. SS-Oberscharführer Lorenz Hackenholt en Siegfried Graetschus, bouwden daar onder supervisie van Christian Wirth, een grijsgeverfde vrachtwagen van de posterijen om in een mobiele gaskamer. In het interneringskamp Sajmiste (Semlin) in Zemun aan de Donau werden 6.280 Joden gedood door een Sonderkommando dat van gaswagens gebruik maakte.
Lees meer: http://www.deathcamps.org/gas_chambers/ ... ns_nl.html