Neanderthalers gebruikten harslijm om hun stenen werktuigen te maken

[univers]

Archeologen die in twee Italiaanse grotten werken, hebben enkele van de vroegst bekende voorbeelden ontdekt van oude mensen die een kleefstof op hun stenen gereedschap gebruikten - een belangrijke technologische vooruitgang die 'hafting' wordt genoemd.

De nieuwe studie, waaronder de Paola Villa van CU Boulder, toont aan dat Neanderthalers die ongeveer 55 tot 40 duizend jaar geleden in Europa leefden, hun grotten hadden verlaten om hars van pijnbomen te verzamelen. Vervolgens gebruikten ze die kleverige substantie om stenen werktuigen te lijmen op handvatten gemaakt van hout of botten.

De bevindingen dragen bij aan een groeiend aantal bewijzen dat suggereert dat deze neven van Homo sapiens slimmer waren dan sommigen van hen hebben verklaard.

"We blijven bewijzen vinden dat de Neanderthalers geen inferieure primitieven waren, maar in staat waren om dingen te doen die traditioneel alleen aan moderne mensen werden toegeschreven," zei Villa, de corresponderende auteur van de nieuwe studie en een adjunct curator in het CU Museum of Natural Geschiedenis .

Dat inzicht, voegde ze eraan toe, kwam van een toevallige ontdekking van Grotta del Fossellone en Grotta di Sant'Agostino, een paar grotten bij de stranden van wat nu de westkust van Italië is.

Die grotten waren de thuisbasis van Neanderthalers die leefden in Europa tijdens de Midden-Paleolithische periode, duizenden jaren voordat Homo sapiens voet aan wal zette op het continent. Archeologen hebben meer dan 1.000 steenwerktuigen ontdekt van de twee locaties, waaronder stukken vuursteen die niet veel meer dan een centimeter of twee van het ene tot het andere eind hebben gemeten.

In een recente studie van de materialen, merkten Villa en haar collega's een vreemd residu op slechts een handvol van de vuurstenen-stukjes van wat leek op organisch materiaal.

"Soms is dat materiaal gewoon anorganisch sediment en soms zijn het de sporen van de kleefstof die wordt gebruikt om het gereedschap in de mof te houden", zei Villa.


Vuurstenen met sporen van dennenhars. De letter "R" geeft de aanwezigheid van zichtbare hars aan, en de pijlen wijzen naar plekken waar onderzoekers materiaal bemonsterd voor chemische analyse. (Credit: Degano et al. 2019, PLOS ONE )

Warme vuren
Om dit te achterhalen, heeft hoofdauteur Ilaria Degano van de Universiteit van Pisa een chemische analyse van 10 vuurstenen uitgevoerd met behulp van een techniek die gaschromatografie / massaspectrometrie wordt genoemd. De testen toonden aan dat de stenen gereedschappen waren bekleed met hars van lokale pijnbomen. In één geval was die hars ook gemengd met bijenwas.

De bevindingen, Villa zei, wijzen erop dat de Italiaanse Neanderthalers niet alleen hun toevlucht namen tot stenen werktuigen. In ten minste sommige gevallen hebben ze die hulpmiddelen ook aan handgrepen bevestigd om ze beter te kopen, terwijl ze houten speren scherpten of andere taken uitvoerden, zoals slagerij of schrapen van leer.

"Je hebt stenen werktuigen nodig om takken van bomen af ​​te snijden en ze tot een punt te maken," zei Villa.

De vondst is niet het oudste bekende voorbeeld van hafting door Neanderthalers in Europa - twee vlokken ontdekt in de Campitello-steengroeve in Midden-Italië dateren van vóór. Maar het suggereert wel dat deze techniek vaker voorkwam dan eerder werd gedacht.

Het bestaan ​​van hafting biedt ook meer bewijs dat Neanderthalers, net als hun kleinere menselijke familieleden, in staat waren om een ​​vuur te bouwen wanneer ze maar wilden, zei Villa - iets waarover wetenschappers al lang hebben gedebatteerd. Ze legde uit dat dennenhars droogt wanneer het wordt blootgesteld aan lucht. Als een resultaat moesten de Neanderthalers het verwarmen over een klein vuur om een ​​effectieve lijm te maken.

"Dit is een van de vele bewijzen die er sterk op wijzen dat Neanderthalers in staat waren om vuur te maken wanneer ze het nodig hadden," zei Villa.

Met andere woorden, genieten van de gloed van een warm kampvuur is niet alleen voor Homo sapiens .

Andere coauteurs van het onderzoek waren onder meer onderzoekers aan de Paris Nanterre University in Frankrijk, de Universiteit van de Witwatersrand in Zuid-Afrika, de Universiteit van Wollongong in Australië, het Max Planck Instituut voor de Wetenschap van de Mensgeschiedenis in Duitsland, Istituto Italiano di Paleontologia Umana en de Universiteit van Pisa. .

Het onderzoek werd gefinancierd door een subsidie ​​van de National Science Foundation aan Paola Villa en Sylvain Soriano.


onderzoekers graven de Grotta del Fossellone op;


De ingang van de Grotta di Sant'Agostino. (Credits: Paola Villa)

https://www.colorado.edu/today/2019/06/ ... tone-tools