Canada begraaft Ierse slachtoffers van schipbreuk uit 1847

Geschiedenis is de wetenschap die zich bezighoudt met de bestudering van de mens in zijn verleden, en die door de wetenschap vanuit het heden het verleden probeert te begrijpen. Vind hier alles over de wereld- en vaderlandse geschiedenis.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80374
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Canada begraaft Ierse slachtoffers van schipbreuk uit 1847

Bericht door Tammy » 04 jul 2019, 11:53

Afbeelding
De beeldengroep in Dublin die herinnert aan de hongersnood .

Canada begraaft Ierse slachtoffers van schipbreuk uit 1847.

Canada begraaft vandaag 21 slachtoffers van een scheepsramp van 172 jaar geleden. De slachtoffers zijn Ieren, die in 1847 vluchtten voor de hongersnood in hun land en hoopten op een beter leven in Canada. Maar, met hun nieuwe land in zicht, verging het schip voor de kust van Cap-des-Rosiers in Quebec.

Het schip, The Carricks, vertrok tijdens de hongersnood net als honderden andere schepen naar Canada. Zo'n 100.000 Ieren ontvluchtten op die manier hun land. Maar verzwakt door de honger en vatbaar voor ziekten als tyfus en dysenterie stierf ongeveer de helft op zee.

The Carricks, met ongeveer 200 mensen aan boord, had de kust van Canada in zicht, maar ging ten onder in een storm op 28 april 1847. Precieze aantallen slachtoffers zijn niet bekend, maar volgens een monument in Cap-des-Rosiers zijn 87 slachtoffers begraven in een massagraf. Een kleine 50 mensen overleefden de schipbreuk. De rest van de slachtoffers was meer dan 150 jaar spoorloos.

Tot in 2011 na een flinke storm botten werden gevonden op het strand van Cap-des-Rosiers. Al gauw werd vermoed dat het zou kunnen gaan om slachtoffers van de schipbreuk. Pas vorige maand, na acht jaar onderzoek kwam de bevestiging. De botten waren van drie kinderen tussen de 7 en 12 jaar, die meer dan 170 jaar geleden waren verdronken.

In de tussenliggende jaren gingen archeologen op zoek naar meer slachtoffers van de schipbreuk. In 2016 vonden ze de resten van nog eens 18 slachtoffers, vooral vrouwen en kinderen.

De grote hongersnood in Ierland vond plaats tussen 1845 en 1850 en ontstond toen een schimmel de aardappeloogsten vrijwel helemaal vernietigde. Vooral voor het armste deel van de bevolking was de aardappel de belangrijkste voedselbron. Meer dan een miljoen Ieren overleefden het niet. Een miljoen andere Ieren zagen geen andere uitweg dan te vluchten voor de hongersnood.

The Globe and Mail sprak met de 79-jarige George Kavanagh uit Quebec. Zijn voorouders, Patrick Kavanagh en zijn vrouw Sarah, waren aan boord van The Carricks. Zij en hun 12 jaar oude zoon Martin overleefden de schipbreuk, maar ze verloren hun vijf dochters.

Kavanagh zal bij de begrafenis aanwezig zijn. "Dit is onderdeel van mijn geschiedenis", zegt hij. "Ik wil een laatste groet brengen."

De slachtoffers worden naast het monument in Cap-des-Rosiers begraven. Er is Ierse vioolmuziek en een vertegenwoordiger van de Ierse ambassade in Canada zal een toespraak houden. Monseigneur Gérard Sainte-Croix, zelf een achter-achterkleinkind van Patrick Kavanagh, zal tijdens de ceremonie een gebed voordragen.

George Kavanagh verwacht dat de begrafenis emotioneel zal zijn. Sinds de vondst in 2011 heeft hij onderzoek gedaan naar The Carricks en inmiddels beschouwt hij de slachtoffers als familie. "Ik wilde zeker weten dat we ze niet zouden vergeten", zegt hij. "Nu kunnen ze voor altijd in vrede rusten."

https://nos.nl/artikel/2291964-canada-b ... -1847.html

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80374
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Canada begraaft Ierse slachtoffers van schipbreuk uit 1847

Bericht door Tammy » 04 jul 2019, 11:58

Ik blijf het altijd zo bijzonder en ook ontroerend vinden als mensen jaren later en ook eeuwen later nog de laatste eer word verleend.
Deze mensen hadden dat nooit kunnen vermoeden dat men in 2019 nog aan ze denkt.
Dat er een ceremonie voor hun word gegeven met alle respect en waardigheid.
Ik ben blij dat we dat in deze harde wereld waarin we leven dat nog kunnen en willen doen.
Wat zal het een mooie dienst zijn voor ze.

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Plaats reactie