Hoe een boek millennia lang meegaat

[univers]

Studie van de Dode Zeerol werpt licht op een verloren oude perkamenttechnologie



Voor het eerst ontdekt in 1947 door bedoeïenenherders op zoek naar een verloren schaap, zijn de oude Hebreeuwse teksten die bekend staan ​​als de Dode Zeerollen, enkele van de best bewaarde oude geschreven materialen ooit gevonden. Nu, een studie door onderzoekers van het MIT en elders licht een unieke oude technologie voor het maken van perkament toe en biedt potentieel nieuwe inzichten in methoden om deze waardevolle historische documenten beter te bewaren.

De studie concentreerde zich in het bijzonder op één rol, bekend als de Tempelrol, onder de ongeveer 900 volledige of gedeeltelijke rollen die werden gevonden in de jaren sinds die eerste ontdekking. De rollen werden over het algemeen in potten geplaatst en verborgen in 11 grotten op de steile hellingen net ten noorden van de Dode Zee, in de regio rond de oude nederzetting Qumran, die ongeveer 2.000 jaar geleden door de Romeinen werd verwoest. Om hun religieuze en culturele erfgoed tegen de indringers te beschermen, verborgen leden van een sekte genaamd de Essenen hun kostbare documenten in de grotten, vaak begraven onder een paar meter puin en vleermuis guano om folie plunderaars te helpen.

De Temple Scroll is een van de grootste (bijna 25 voet lang) en het best bewaard gebleven van alle rollen, ook al is het materiaal het dunste van allemaal (een tiende van een millimeter, of ongeveer 1 / 250ste inch) dik). Het heeft ook het helderste, witste schrijfoppervlak van alle rollen. Deze eigenschappen brachten MIT-universitair docent civiele en milieutechniek en faculteit fellow van archeologie en materiaalwetenschappen, Admir Masic, zich af hoe het perkament was gemaakt.

De resultaten van dat onderzoek, uitgevoerd met oud-afgestudeerde student Roman Schuetz (nu aan het Israëlische Weizmann Institute of Science), MIT-afgestudeerde student Janille Maragh en twee anderen, werden vandaag gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances . Ze ontdekten dat het perkament op een ongebruikelijke manier werd verwerkt, met behulp van een mengsel van zouten gevonden in verdampers - het materiaal dat overblijft van de verdamping van pekel - maar een die verschilt van de typische samenstelling die op andere perkamenten wordt gevonden.

"De Temple Scroll is waarschijnlijk de mooiste en best bewaarde scroll," zegt Masic. "We hadden het voorrecht fragmenten te bestuderen uit het Israëlische museum in Jeruzalem, het Heiligdom van het Boek", dat speciaal werd gebouwd om de Dode Zeerollen te huisvesten. Een relatief groot fragment uit die rol was het hoofdonderwerp van het nieuwe artikel. Het fragment, met een diameter van ongeveer 2,5 cm (1 inch), werd onderzocht met behulp van een aantal gespecialiseerde hulpmiddelen die door onderzoekers zijn ontwikkeld om de gedetailleerde chemische samenstelling van relatief grote objecten onder een microscoop in hoge resolutie in kaart te brengen.

"We waren in staat om grootschalige, submicron-schaal, niet-invasieve karakterisering van het fragment uit te voeren," zegt Masic - een geïntegreerde benadering die hij en co-auteur van dit artikel James Weaver, van het Wyss Institute aan de Harvard University, hebben ontwikkeld voor de karakterisering van zowel biologische als niet-biologische materialen. "Met deze methoden kunnen we de interessante materialen onder milieuvriendelijkere omstandigheden handhaven, terwijl we honderdduizenden verschillende elementaire en chemische spectra over het oppervlak van het monster verzamelen en de variabiliteit van de samenstelling in extreem detail in kaart brengen," zegt Weaver.

Dat fragment, dat sinds zijn ontdekking aan elke behandeling is ontsnapt die zijn eigenschappen zou kunnen hebben veranderd, "stelde ons in staat om diep in de oorspronkelijke samenstelling te kijken en de aanwezigheid van sommige elementen in volledig onverwacht hoge concentraties te onthullen", zegt Masic.

De elementen die ze ontdekten, waren zwavel, natrium en calcium in verschillende verhoudingen, verspreid over het oppervlak van het perkament.

Perkament is gemaakt van dierenhuiden waarvan alle haar- en vetresten zijn verwijderd door ze in een kalkoplossing te weken (vanaf de middeleeuwen) of door enzymatische en andere behandelingen (in de oudheid), ze schoon te schrapen en ze vervolgens strak te strekken een frame om te drogen. Na het drogen werd het oppervlak soms verder voorbereid door te wrijven met zouten, zoals blijkbaar het geval was met de Tempelrol.

Het team is nog niet in staat geweest om te beoordelen waar de ongebruikelijke combinatie van zouten op het oppervlak van de Temple Scroll vandaan kwam, zegt Masic. Maar het is duidelijk dat deze ongewone coating, doorspekt met deze zouten, waarop de tekst is geschreven, heeft geholpen om dit perkament zijn ongewoon heldere witte oppervlak te geven en misschien heeft bijgedragen aan de staat van bewaring, zegt hij. En de elementaire samenstelling van de coating komt niet overeen met die van het water van de Dode Zee zelf, dus het moet afkomstig zijn van een ergens elders gevonden vaporite-afzetting - of het nu dichtbij of ver weg is, kunnen de onderzoekers nog niet zeggen.

De unieke samenstelling van die oppervlaktelaag toont aan dat het productieproces voor dat perkament aanzienlijk verschilde van dat van andere rollen in de regio, zegt Masic: "Dit werk illustreert precies wat mijn laboratorium probeert te doen - om moderne analytische hulpmiddelen te gebruiken om ontdek geheimen van de oude wereld ".

Inzicht in de details van deze oude technologie kan helpen inzichten te verschaffen in de cultuur en samenleving van die tijd en plaats, die een centrale rol hebben gespeeld in de geschiedenis van zowel het jodendom als het christendom. Onder andere een begrip van de perkamentproductie en de chemie ervan zou ook kunnen helpen om vervalsingen van zogenaamd oude geschriften te identificeren.

Volgens Ira Rabin, een van de co-auteurs van de krant van de universiteit van Hamburg in Duitsland, "heeft dit onderzoek verreikende implicaties buiten de Dode Zeerollen. Het laat bijvoorbeeld zien dat bij het aanbreken van perkament in het Midden-Oosten verschillende technieken werden gebruikt, wat in schril contrast staat met de enkele techniek die in de middeleeuwen werd gebruikt.De studie laat ook zien hoe de initiële behandelingen kunnen worden geïdentificeerd, waardoor historici en conservatoren een nieuwe set van analytische instrumenten krijgen voor de classificatie van de Dode Zeerollen en andere oude perkamenten. "

Deze informatie kan inderdaad cruciaal zijn bij het begeleiden van de ontwikkeling van nieuwe bewaarstrategieën voor deze oude manuscripten. Helaas lijkt het erop dat veel van de schade die vandaag in de rollen wordt gezien, niet is ontstaan ​​uit hun meer dan 2000 jaar in de grotten, maar uit pogingen om de rollen te verzachten om ze uit te rollen en direct na hun eerste ontdekking te lezen, zegt Masic.

Als aanvulling op deze bestaande zorgen, tonen de nieuwe gegevens nu duidelijk aan dat deze unieke minerale coatings ook zeer hygroscopisch zijn - ze absorberen gemakkelijk alle vocht in de lucht en kunnen dan snel het onderliggende materiaal beginnen af ​​te breken. Deze nieuwe resultaten benadrukken dus verder de noodzaak om de perkamenten te allen tijde in een omgeving met gecontroleerde vochtigheid op te slaan. "Er kan een onverwachte gevoeligheid zijn voor zelfs kleinschalige veranderingen in luchtvochtigheid", zegt hij. "Het punt is dat we nu bewijs hebben voor de aanwezigheid van zouten die hun afbraak kunnen versnellen. ... Dit zijn aspecten van conservering waarmee rekening moet worden gehouden."

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 083019.php