Droogte onthult verloren "Spaanse Stonehenge"

[univers]

De Spaanse Stonehenge. Foto is genomen op 28 juli 2019.

In 1963 bouwde de Spaanse regering onder Francisco Franco het Valdecañas-reservoir om water en elektriciteit naar onderontwikkelde delen van West-Spanje te brengen. De aanleg van het reservoir heeft echter enkele bewoonde gebieden overstroomd, evenals grote stenen (megalithische) monumenten. Na vijftig jaar onder water dook een van deze oude monumenten - het Hunebed van Guadalperal - op vanwege droge, hete omstandigheden in 2019.

De Operational Land Imager op Landsat 8 heeft beelden verkregen die de droge omstandigheden langs de kust van Peraleda de la Mata tonen. De linkerafbeelding is verkregen op 24 juli 2013, terwijl de rechterafbeelding afkomstig is van 25 juli 2019. Let op de veranderende waterstanden en de verbreding van de bruine ring rond de kustlijn; deze lichter gekleurde sedimenten zijn de recent blootgestelde bodem van het meer. Een cirkel markeert het gebied waar de overblijfselen van de Dolmen van Guadalperal zouden verschijnen.

Verschillende delen van Europa hebben in de zomer van 2019 last van droogte . Een groot deel van het continent heeft twee hittegolven doorstaan met recordtemperaturen in juni en juli. Met name Spanje stond voor de derde droogste juni van deze eeuw, met bovengemiddelde temperaturen in juli en augustus . Veel gewassen verwelken, waardoor veel boeren worden getroffen .

De droogtecondities waren voldoende om het dolmen van Guadalperal bloot te leggen, volgens nieuwsberichten . Nagesynchroniseerd met de "Spaanse Stonehenge", het monument is een cirkel van meer dan 100 staande rotsen die dateren van 7.000 jaar geleden. Archeologen geloven dat het oorspronkelijk was gebouwd als een afgesloten ruimte - een groot stenen huis met een kap. Het hunebed had kunnen dienen als een tombe, een plek voor religieuze rituelen of een handelsknooppunt, omdat het op deze locatie relatief eenvoudig was om de rivier over te steken. De meest recente geregistreerde verkenning en opgraving van de site was door de Duitse archeoloog Hugo Obermaier in de jaren 1920. Tegen de tijd dat de bevindingen van Obermaier in de jaren zestig werden gepubliceerd, was het Valdecañas-reservoir echter gevuld met geschiedenis.


24 juli 2013


25 juli 2019

Sinds de jaren 1960 piekten de uiteinden van de hoogste megalieten uit het meer toen het waterniveau fluctueerde. De droge, hete omstandigheden in 2019 daalden echter meerniveaus tot een punt waarop de hele structuur voor het eerst sinds het reservoir was gevuld. De afbeelding hierboven toont de overblijfselen van de staande stenen in 28 juli 2019.

Een groep lokale bewoners heeft een verzoek ingediend om de stenen te verplaatsen om de oude structuur te behouden. Oorspronkelijk gebouwd van graniet dat waarschijnlijk kilometers ver weg is getransporteerd, zijn de stenen poreus en vallen ze al om, barsten en eroderen. De lokale bevolking gelooft dat het monument het toerisme in het gebied zou kunnen helpen en de dolmen als een venster op de oude geschiedenis van Spanje kan aanbieden. Het meest opvallende kenmerk is bijvoorbeeld een grote steen die de ingang markeert en een kronkelige lijn heeft. Sommigen geloven dat het een kaart is van de rivier de Taag, waardoor het een van de oudste kaarten op aarde zou zijn.

NASA Earth Observatory-afbeeldingen van Lauren Dauphin, met behulp van Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Foto gebruikt onder de Creative Commons Naamsvermelding-Gelijk delen 4.0 Internationale licentie , met dank aan Pleonr. Verhaal van Kasha Patel.

https://earthobservatory.nasa.gov/image ... stonehenge

[Gast1]

Bijzonder univers, vermits het geen 'kwajongensstreken' zijn natuurlijk.