De Dode Zeerollen samenvoegen met DNA-bewijs

[univers]

De verzameling van meer dan 25.000 fragmenten van oude manuscripten die bekend staan ​​als de Dode Zeerollen, omvat onder andere oude teksten, de oudste exemplaren van boeken van de Hebreeuwse Bijbel. Maar een manier vinden om ze allemaal samen te voegen om hun betekenis te begrijpen, is een ongelooflijk moeilijke puzzel gebleven, vooral omdat de meeste stukken niet op een ordelijke manier zijn opgegraven. Nu hebben onderzoekers die op 2 juni in het tijdschrift Cell rapporteerden een intrigerende aanwijzing gebruikt om bij deze inspanning te helpen: DNA-vingerafdrukken kwamen van de dierenhuiden waarop de teksten waren geschreven.

'De ontdekking van de 2000 jaar oude Dode Zeerollen is een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen die ooit zijn gedaan', zegt Oded Rechavi (@OdedRechavi) van de universiteit van Tel Aviv in Israël. "Het stelt echter twee grote uitdagingen: ten eerste werden de meeste niet intact gevonden, maar uiteengevallen in duizenden fragmenten, die moesten worden gesorteerd en in elkaar moeten worden gezet, zonder voorkennis over hoeveel stukken voor altijd verloren zijn gegaan, of- - in het geval van niet-bijbelse composities - hoe de originele tekst moet lezen. Afhankelijk van de classificatie van elk fragment kan de interpretatie van een bepaalde tekst dramatisch veranderen. "

De tweede uitdaging is dat de meeste rollen niet rechtstreeks zijn verkregen uit elf Qumran-grotten bij de Dode Zee, maar via antiekhandelaren. Als gevolg hiervan is het niet duidelijk waar veel van de fragmenten in de eerste plaats vandaan kwamen, waardoor het veel moeilijker is om ze in hun juiste historische context te plaatsen.

Sinds hun ontdekking, voornamelijk aan het einde van de jaren veertig en vijftig, probeerden wetenschappers ze als een puzzel in elkaar te zetten, waarbij ze voornamelijk vertrouwden op zichtbare eigenschappen van de fragmenten om meer te weten te komen over hun relatie met andere fragmenten. In de nieuwe studie besloten Rechavi en collega's, waaronder Noam Mizrahi, Tel Aviv University, Israël, en Mattias Jakobsson, Uppsala University, Zweden, dieper te zoeken naar aanwijzingen. Uit elk stuk haalden ze oud DNA van de dieren die werden gebruikt om de perkamenten te maken. Vervolgens werkten ze met behulp van een forensisch-achtige analyse om de relatie tussen de stukken vast te stellen op basis van dat DNA-bewijs en op onderzoek van de taal in de onderzochte teksten.

Uit de DNA-sequenties bleek dat de perkamenten grotendeels van schapen waren gemaakt, wat niet bekend was. De onderzoekers redeneerden vervolgens dat stukjes gemaakt van de huid van hetzelfde schaap verwant moeten zijn, en dat rollen van nauw verwante schapen eerder in elkaar zouden passen dan die van meer verschillende schapen of andere soorten.

De onderzoekers stuitten op een interessant geval waarin twee stukken waarvan men dacht dat ze bij elkaar hoorden, in feite waren gemaakt van verschillende dieren - schapen en koeien. Het suggereerde dat ze helemaal niet bij elkaar horen. Het meest opvallende voorbeeld kwam van rollen die verschillende exemplaren bevatten van het bijbelse, profetische boek Jeremia, die ook enkele van de oudst bekende rollen zijn.

'Analyse van de tekst op deze stukken van Jeremia suggereert dat ze niet alleen tot verschillende rollen behoren, maar ook verschillende versies van het profetische boek vertegenwoordigen', zegt Mizrahi. "Het feit dat de rollen die tekstueel het meest uiteenlopen ook van een andere diersoort zijn gemaakt, geeft aan dat ze uit een andere herkomst afkomstig zijn."

Hoogstwaarschijnlijk, legt hij uit, zijn de koefragmenten ergens anders geschreven omdat het niet mogelijk was om koeien op te voeden in de Judese woestijn. De ontdekking heeft ook grotere implicaties. De onderzoekers schrijven dat het feit dat verschillende versies van het boek parallel circuleerden suggereert dat 'de heiligheid van het bijbelse boek niet tot zijn precieze bewoordingen reikte'. Dat staat in contrast met de elkaar uitsluitende teksten die later door het jodendom en het christendom werden aangenomen, merken ze op.

'Dit leert ons over de manier waarop deze profetische tekst destijds werd gelezen en bevat ook aanwijzingen voor het proces van de evolutie van de tekst', zegt Rechavi.

Andere hoogtepunten zijn inzicht in de relatie tussen verschillende exemplaren van een niet-bijbels, liturgisch werk dat bekend staat als de Liederen van het Sabbatoffer, dat zowel in Qumran als Masada voorkomt. Uit de analyse blijkt dat de verschillende exemplaren die in verschillende Qumran-grotten worden gevonden genetisch nauw verwant zijn, maar de Masada-kopie is verschillend. De bevinding suggereert dat het werk in de periode een bredere valuta had.

'Wat we van de rollen leren, is waarschijnlijk ook relevant voor wat er destijds in het land is gebeurd', zegt Mizrahi. 'Aangezien de Songs of the Sabbath Sacrifice een voorbode zijn van revolutionaire ontwikkelingen in poëtisch ontwerp en religieus denken, heeft deze conclusie implicaties voor de geschiedenis van de westerse mystiek en de joodse liturgie.'

Het bewijs bevestigde ook dat sommige andere fragmenten van onzekere oorsprong waarschijnlijk afkomstig waren uit andere plaatsen en niet uit de Qumran-grotten. In één geval suggereert het DNA-bewijs een fragment uit een kopie van het bijbelboek Jesaja - een van de meest populaire boeken in het oude Judea - kwam waarschijnlijk van een andere site, wat de onderzoekers het mogelijke bestaan ​​van een extra plaats suggereert van ontdekking die nog steeds wacht op identificatie.

Hoewel het DNA-bewijs bijdraagt ​​aan begrip, kan het slechts 'een deel van het plaatje onthullen en niet alle mysteries oplossen', zegt Rechavi. De onderzoekers moesten DNA uit kleine hoeveelheden materiaal extraheren - wat ze in bepaalde gevallen scroll-stof noemen - en zeggen dat er ook veel scrolls zijn die nog moeten worden bemonsterd en andere die dat niet kunnen zijn, uit angst het kan ze verpesten.

Desalniettemin hopen de onderzoekers dat er meer monsters zullen worden getest en aan de database worden toegevoegd om te werken aan een completer "genoom van de Dode Zee-rol". Ze denken nu dat ze dezelfde methoden kunnen toepassen op elk oud artefact dat voldoende intact DNA of misschien andere biologische moleculen bevat.

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 052820.php

[Susan]

De verzameling van meer dan 25.000 fragmenten van oude manuscripten die bekend staan ​​als de Dode Zeerollen, omvat onder andere oude teksten, de oudste exemplaren van boeken van de Hebreeuwse Bijbel. Maar een manier vinden om ze allemaal samen te voegen om hun betekenis te begrijpen, is een ongelooflijk moeilijke puzzel gebleven, vooral omdat de meeste stukken niet op een ordelijke manier zijn opgegraven. Nu hebben onderzoekers die op 2 juni in het tijdschrift Cell rapporteerden een intrigerende aanwijzing gebruikt om bij deze inspanning te helpen: DNA-vingerafdrukken kwamen van de dierenhuiden waarop de teksten waren geschreven.

'De ontdekking van de 2000 jaar oude Dode Zeerollen is een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen die ooit zijn gedaan', zegt Oded Rechavi (@OdedRechavi) van de universiteit van Tel Aviv in Israël. "Het stelt echter twee grote uitdagingen: ten eerste werden de meeste niet intact gevonden, maar uiteengevallen in duizenden fragmenten, die moesten worden gesorteerd en in elkaar moeten worden gezet, zonder voorkennis over hoeveel stukken voor altijd verloren zijn gegaan, of- - in het geval van niet-bijbelse composities - hoe de originele tekst moet lezen. Afhankelijk van de classificatie van elk fragment kan de interpretatie van een bepaalde tekst dramatisch veranderen. "


Hoewel het DNA-bewijs bijdraagt ​​aan begrip, kan het slechts 'een deel van het plaatje onthullen en niet alle mysteries oplossen', zegt Rechavi. De onderzoekers moesten DNA uit kleine hoeveelheden materiaal extraheren - wat ze in bepaalde gevallen scroll-stof noemen - en zeggen dat er ook veel scrolls zijn die nog moeten worden bemonsterd en andere die dat niet kunnen zijn, uit angst het kan ze verpesten.

Desalniettemin hopen de onderzoekers dat er meer monsters zullen worden getest en aan de database worden toegevoegd om te werken aan een completer "genoom van de Dode Zee-rol". Ze denken nu dat ze dezelfde methoden kunnen toepassen op elk oud artefact dat voldoende intact DNA of misschien andere biologische moleculen bevat.

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 052820.php

Dit zou dan een mooie aanvulling kunnen zijn, ik heb het boek uit 2007 die ook al
aangepast was en is een pil geworden van bijna 1000 pagina's

[Gast1]

Interessant