Jan Libbenga - Laatste update: 18 mei 2020
Vervoermiddel der toekomst
In 1899 was men in Nederland nog druk aan het zoeken naar de juiste benaming voor de gloednieuwe automobiel.
Zo dook in die jaren nogal eens het woord ‘zelfrijtuig’ op. Gezien het feit dat veel auto’s veredelde koetsjes waren, was dat niet eens zo onlogisch.
Nóg logischer was ‘rijmachine’; we kenden immers ook al naaimachine, heimachine en breimachine. De automobiel was in die jaren niet erg populair.
Gemeenten legden verboden op, bang dat er ongelukken zouden gebeuren. Ook de Haagse politiek wilde het onbesuisde rijden met automobielen
aan banden leggen. Auto’s mochten alleen op geasfalteerde straten rijden indien ze getrokken werden door paarden of mensen.
Amsterdam had in het centrum een verboden gebied voor automobielen.
Men had moeite met de…
‘…groote snelheid, de rook en smook, de stofwolken en de consternatie, waarin men verkeert wanneer er zoo’n automobiel in woeste vaart aankomt’.
Niet dat het een groot probleem was.
Zelfs in 1907 telde Nederland hooguit 1500 auto’s, en ook in 1913 kwam het autobezit neer op minder dan 1 op 1000 inwoners.
Minister Lely hield eind 1906 nog een gepassioneerd betoog voor de automobiel. Hij zag de auto zich ontwikkelen tot een algemeen vervoermiddel.
Of zoals kranten Lely aanhaalden:
Lees verder via de link:
https://historiek.net/elektrische-auto- ... ng/134736/
Laat ik nou nooit gedacht hebben dat het idee van een elektrische auto,
en het ontwerpen ervan al zo oud is.
Sibrandus Stratingh
De Groningse hoogleraar scheikunde Sibrandus Stratingh wordt vaak aangehaald als de uitvinder van de elektrische auto.
Op basis van de ideeën van Jacobi zocht hij naar een goedwerkende roterende elektromotor met een draaiende anker.
Reeds in 1834 construeerde hij een modelvoertuig met elektromotor.