Geowetenschappers ontdekken voorouderlijke Puebloans die overleefden van het smelten van ijs in lavabuizen in New Mexico

[univers]

Al meer dan 10.000 jaar stonden de mensen die in het dorre landschap van het moderne westen van New Mexico leefden bekend om hun complexe samenlevingen, unieke architectuur en vroege economische en politieke systemen. Maar om te overleven in wat Spaanse ontdekkingsreizigers later El Malpais, of de 'slechte landen' zouden noemen, was vindingrijkheid nodig die nu voor het eerst werd uitgelegd door een internationaal geowetenschappelijk team onder leiding van de Universiteit van Zuid-Florida.

Tijdens het verkennen van een met ijs beladen lavabuis van het El Malpais National Monument en met behulp van precies met koolstofdatering gedateerde houtskool die diep in een ijsafzetting in een lavabuis was gevonden, ontdekten professor Bogdan Onac en zijn team van USF geowetenschappen dat de voorouderlijke Puebloans verwoestende droogtes overleefden door diep te reizen in de grotten om oud ijs te smelten als watervoorraad.


IJsafzetting bij het El Malpais National Monument in New Mexico. CREDIT:Universiteit van Zuid-Florida

De waterverzamelaars dateren al van 150 tot 950 na Christus en lieten verkoold materiaal achter in de grot, wat aangeeft dat ze kleine vuurtjes begonnen om het ijs te smelten om te verzamelen als drinkwater of misschien voor religieuze rituelen. In samenwerking met collega's van de National Park Service, de Universiteit van Minnesota en een onderzoeksinstituut uit Roemenië, publiceerde het team zijn ontdekking in " Scientific Reports ".

Aangenomen wordt dat de droogte de nederzettings- en bestaansstrategieën, de intensivering van de landbouw, de demografische trends en de migratie van de complexe voorouderlijke Pueblo-samenlevingen die ooit in het zuidwesten van Amerika woonden, hebben beïnvloed. Onderzoekers beweren dat de ontdekking van ijsafzettingen "ondubbelzinnig bewijs" levert van vijf droogtegebeurtenissen die de voorouderlijke Pueblo-samenleving in die eeuwen hebben beïnvloed.

"Deze ontdekking werpt licht op een van de vele interacties tussen mens en milieu in het zuidwesten in een tijd waarin de klimaatverandering mensen dwong om watervoorraden op onverwachte plaatsen te vinden", zei Onac, erop wijzend dat de geologische omstandigheden die de ontdekking ondersteunden nu worden bedreigd door moderne klimaatverandering.

"Het smeltende grotijs onder de huidige klimaatomstandigheden brengt een kwetsbare bron van paleomilieu- en archeologisch bewijs aan het licht en bedreigt deze", voegde hij eraan toe.

Onac is gespecialiseerd in het verkennen van de diepten van grotten over de hele wereld waar ijs en andere geologische formaties en kenmerken een venster bieden op het zeeniveau en de klimaatomstandigheden in het verleden en een belangrijke context helpen toevoegen aan de huidige klimaatuitdagingen.


Archeologische vindplaats naast de grot waar wordt aangenomen dat voorouderlijke Puebloans cirkelvormige stenen hebben achtergelaten tijdens de jacht of gebruikt voor ceremoniële doeleinden. CREDIT:Universiteit van Zuid-Florida

Hun onderzoek richtte zich op een enkele lavabuis te midden van een 40 mijl lange strook van verraderlijke oude lavastromen die talloze lavabuizen herbergen, waarvan vele met aanzienlijke ijsafzettingen. Hoewel archeologen vermoeden dat sommige van de oppervlaktesporen die de lavastromen doorkruisen, werden achtergelaten door oude bewoners die op zoek waren naar water, zei het onderzoeksteam dat hun werk het vroegste, direct gedateerde bewijs is van het oogsten van water in de lavabuizen van het zuidwesten.

De studie karakteriseert vijf droogteperiodes over een periode van 800 jaar waarin Ancestral Puebloans de grot betraden, waarvan de ingang meer dan 2.200 meter boven zeeniveau ligt en is onderzocht op een lengte van 171 meter lang en ongeveer 14 meter diep. De grot bevat een ijsblok dat een overblijfsel lijkt te zijn van een veel grotere ijsafzetting die ooit het diepste gedeelte van de grot vulde. Om veiligheids- en instandhoudingsredenen identificeert de National Park Service de site alleen als Cave 29.

In jaren met normale temperaturen zou het smelten van seizoensgebonden ijs bij de ingangen van grotten tijdelijke ondiepe plassen water achterlaten die toegankelijk zouden zijn geweest voor de voorouderlijke Puebloans. Maar toen het ijs afwezig was of zich terugtrok in warmere en drogere periodes, documenteerden de onderzoekers bewijs dat aantoonde dat de Ancestral Puebloans zich herhaaldelijk een weg baanden naar de achterkant van de grot om kleine vuurtjes aan te steken om het ijsblok te smelten en het water op te vangen.

Ze lieten houtskool- en asafzettingen achter, evenals een aardewerkscherven van Cibola Gray Ware die onderzoekers vonden toen ze een kern van oud ijs uit het blok oogstten. Het team gelooft dat de Ancestral Puebloans in staat waren om de rook in de grot te beheersen met zijn natuurlijke luchtcirculatiesysteem door de branden klein te houden.

De ontdekking was onverwacht, zei Onac. Het oorspronkelijke doel van het team tijdens zijn reis naar de lavabuis was om monsters te verzamelen om het paleoklimaat te reconstrueren met behulp van ijsafzettingen, die langzaam maar gestaag aan het smelten zijn.

"Ik ben veel lavabuizen binnengegaan, maar deze was speciaal vanwege de hoeveelheid houtskool die in het diepere deel van de grot op de vloer aanwezig was", zei hij. "Ik dacht dat het een interessant onderwerp was, maar pas toen we houtskool en roet in de ijskern vonden, kwam het idee bij me op om het gebruik van ijs als watervoorraad te verbinden."

Helaas racen onderzoekers nu tegen de klok omdat moderne klimaatomstandigheden ervoor zorgen dat het ijs in de grot smelt, wat resulteert in het verlies van oude klimaatgegevens. Onac zei dat hij onlangs steun ontving van de National Science Foundation om het onderzoek in de lavabuizen voort te zetten voordat het geologische bewijs verdwijnt.

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 111720.php