Zouden we onszelf nog steeds als 'mens' zien als andere mensachtigen niet waren uitgestorven?
Zouden we onszelf nog steeds als 'mens' zien als andere mensachtigen niet waren uitgestorven?
We weten nu uit de evolutionaire wetenschap dat de mensheid in een of andere vorm al ongeveer 2 miljoen jaar of langer bestaat. Homo sapiens is relatief nieuw in de markt. Er waren ook veel andere menselijke soorten, met sommige waarmee we gekruist hebben. De vraag is dan onvermijdelijk: wanneer kunnen we persoonlijkheid claimen in het lange verhaal van evolutie? Zijn chimpansees mensen? Had Australopithecine een hiernamaals? Wat zijn de implicaties voor hoe we denken over rechten en religie?
In onze mythologieën is er vaak een uniek moment waarop we 'mens' werden. Eva plukte de vrucht van de boom der kennis en werd zich bewust van goed en kwaad. Prometheus schiep mannen uit klei en gaf ze vuur. Maar in het moderne oorsprongsverhaal, evolutie, is er geen bepalend moment van creatie. In plaats daarvan ontstonden mensen geleidelijk, generatie voor generatie, uit eerdere soorten.
Zoals met elke andere complexe aanpassing - een vogelvleugel, een walvisbot, onze eigen vingers - evolueerde onze menselijkheid stap voor stap, in de loop van miljoenen jaren. Mutaties verschenen in ons DNA, verspreidden zich door de bevolking, en onze voorouders werden langzaam iets meer zoals wij en uiteindelijk verschenen wij.
https://theconversation.com/would-we-st ... nct-166759