Afrikaanse slaven gebruikten vlechten om ontsnappingsroutes in Colombia te communiceren

[univers]

Afro-Colombiaanse slaven gebruikten hun vlechten om berichten en ontsnappingsroutes door te geven. Bron: Vanessa /Adobe Stock

Het haar van zwarte jongens en meisjes was en is nog steeds een voorwerp van spot en discriminatie. Dit soort afstandelijkheid is een terugkeer naar een meer openlijk racistisch tijdperk, doordrenkt van overtuigingen van Afrikaanse minderwaardigheid die werden gebruikt om slavernij en kolonialisme te rechtvaardigen . Maar wist je dat de kapsels van Afrikaanse slaven in Colombia ooit werden gebruikt als vorm van verzet?

Afrikaanse slaven werden in de 16e eeuw met geweld naar Colombia gebracht door Spaanse kolonisten van Zuid-Amerika en het Caribisch gebied, gebruikt als aanvulling op inheemse arbeid voor landbouw en mijnbouw. Velen kwamen oorspronkelijk uit West-Afrika, waar haar werd gezien als een manier om identiteit te symboliseren, of het nu gaat om stamverband, sociale status, leeftijd of zelfs burgerlijke staat.

Binnen de haarcultuur zijn cornrows, ook wel bekend als canerows, een gevlochten kapsel dat dicht bij de hoofdhuid wordt uitgevoerd om een ​​verhoogde rij te creëren. Cornrows kunnen worden gebruikt om een ​​verscheidenheid aan ontwerpen en patronen te creëren. De eerste afbeelding van vrouwen die hun haar in cornrows dragen, dateert van duizenden jaren geleden in rotskunst ontdekt in het zuidoosten van Algerije.

Volgens de legende begonnen ontheemde Afrikaanse slaven in Colombia hun haar te gebruiken als een manier om berichten en kaarten te coderen om te helpen ontsnappen naar afgelegen gebieden. Dit was het geval in Palenque de San Basilio, een dorp op slechts 55 km van Cartagena , dat werd gesticht door marrons, een term die wordt gebruikt voor ontsnapte slaven , geleid door de zelfverklaarde koning Benkos in het begin van de 17e eeuw.


Jong meisje met haar haar gevlochten in cornrows. ( Cultura Creative /Adobe Stock)

Als het eerste vrije dorp in Amerika van Afrikaanse afkomst, is de Afro-Colombiaanse traditie van het vlechten van cornrows springlevend. Van de caracol of de puerca parida , veel van deze gevlochten kapsels hebben namen. Sommige zijn zelfs tegenwoordig in gebruik, zoals departes , een kapsel van dikke vlechten die bovenop in knotjes zijn gebonden, wat een teken was van plannen om te ontsnappen, zoals beschreven in The Washington Post .

Sommige cornrows brachten naar verluidt ontsnappingsroutes in kaart of gaven aan waar water te vinden was. Ze waren ook ideale schuilplaatsen voor zaden, goudklompjes die werden gestolen tijdens het werken in mijnen en zelfs wapens. Deze moesten de weggelopen slaven helpen overleven zodra ze de vrijheid hadden gevonden.

Maar hoeveel van deze verhalen is eigenlijk waar? Het is moeilijk te zeggen, aangezien de officiële geschiedenis meestal door blanke mannen wordt verteld en een vorm van verzet onder de Afrikaanse diaspora per definitie ontbreekt aan archiefmateriaal. Het enige bewijs voor deze haargeschiedenis is dus de mondelinge geschiedenis die wordt bijgehouden door Afro-Colombiaanse gemeenschappen.

Desalniettemin gaat de oude traditie van het vlechten van haar door Afro-Colombiaanse vrouwen tot op de dag van vandaag door en is het een kernonderdeel van hun identiteit geworden. Cornrows worden gedragen om het Afrikaanse erfgoed te eren en symboliseren de vrijheid van onderdrukking. Er is zelfs een vlechtwedstrijd in Cali, bekend als Tejiendo Esperanzas (of hoop weven).



https://www.ancient-origins.net/weird-f ... ds-0017595