60 jaar geleden: Mariner 2 verkent als eerste Venus

[univers]

Op 14 december 1962 voltooide Mariner 2 de eerste succesvolle close-upwaarnemingen van een andere planeet toen deze langs Venus vloog. Beheerd door NASA's Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Californië, deed het ruimtevaartuig verschillende belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen, niet alleen over de planeet, maar ook over de interplanetaire ruimte tijdens zijn transit. De weg naar Venus bleek echter allesbehalve gemakkelijk. Wetenschappers wisten destijds relatief weinig over Venus. Omdat ze ongeveer even groot zijn als de aarde, noemden wetenschappers de twee 'zusterplaneten' vaak. Omdat Venus dichter bij de zon draaide, gingen de meeste wetenschappers ervan uit dat Venus een warmer oppervlak had, met een klimaat dat vergelijkbaar was met dat van de tropen op aarde. Een jonge wetenschapper genaamd Carl E. Sagan, destijds aan de University of California, Berkeley,


Ingenieurs maken Mariner 2 klaar voor de vlucht.

Schematisch diagram van Mariner 2, met de belangrijkste componenten en wetenschappelijke instrumenten.

JPL plande, ontwikkelde en voerde de eerste missie naar Venus in ongeveer een jaar uit. Om ontwikkelingstijd te besparen, heeft JPL de Ranger-maansonde die toen in ontwikkeling was, aangepast om de Venus-ontdekkingsreiziger te bouwen. Het ruimtevaartuig van 447 pond vervoerde zeven wetenschappelijke instrumenten met een gewicht van 46 pond om de atmosfeer en temperatuur van Venus te bestuderen, om te zoeken naar een mogelijk magnetisch veld en om kosmische straling, de zonnewind en kosmisch stof te bestuderen tijdens de reis naar de planeet. Mariner 2 stuurde gegevens terug naar de aarde met de toen razendsnelle snelheid van 8-1/3 bits per seconde. De instrumenten inbegrepen:

Een kristallen microfoon voor het meten van de dichtheid van kosmisch stof.
Een protonendetector voor het tellen van energiezuinige protonen in de zonnewind.
Twee Geiger-Müller (GM) -buizen en een ionenkamer, voor het meten van hoogenergetische geladen deeltjes in de interplanetaire ruimte en in het Venusiaanse equivalent van de Van Allen-gordels van de aarde (later bleek niet te bestaan).
Een speciale GM-buis voor het meten van straling met lagere energie, vooral in de buurt van Venus.
Een drieassige fluxgate-magnetometer voor het meten van de magnetische velden van de zon en Venus.
Een microgolfradiometer voor het meten van de temperatuur van het aardoppervlak en de wolkentoppen.
Twee infrarood optische sensoren voor parallelle meting van de temperatuur van Venus.


lancering van Mariner 2

het interplanetaire traject van Mariner 2 van de aarde naar Venus.

Traject van Mariner 2's flyby van Venus.

Gepland als een project met twee ruimtevaartuigen, werd Mariner 1 als eerste gelanceerd op 22 juli 1962, maar zijn Atlas-Agena-raket zwenkte uit koers en het range safety office vernietigde hem in de eerste paar minuten van de vlucht. Ingenieurs herleidden de fout deels tot een ontbrekende bovenbalk op een symbool in communicatiesoftware. Zeeman 2volgde op 27 augustus en deze keer slaagde de lancering en kwam het ruimtevaartuig in een baan om de zon op weg naar Venus. Tijdens de 110-daagse reis stuurde Mariner 2 waardevolle informatie terug over zijn interplanetaire omgeving, waaronder de bevestiging van het bestaan ​​van de zonnewind, een stroom geladen deeltjes die afkomstig is van de zon. Het ruimtevaartuig stuitte op verschillende hardware-afwijkingen, waarvan vele op onverklaarbare wijze zichzelf oplosten. Tegen de tijd dat Mariner 2 Venus naderde, had een van zijn zonnepanelen het begeven en kwam het voertuig gevaarlijk dicht bij oververhitting, maar het bleef gezond genoeg om zijn wetenschappelijke missie te voltooien.


Illustratie van Mariner 2 op weg naar Venus.

twee ingenieurs van het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië, tonen de gegevens van de Venus-flyby van de Mariner 2.

Op 14 december passeerde Mariner 2 binnen 34.000 kilometer van Venus en vervolgde zijn baan om de zon, waarbij hij de verzamelde gegevens terugstuurde naar de aarde. Het mat de temperatuur aan het oppervlak van Venus op 300 ° F tot 400 ° F, wat de voorspelling van het broeikaseffect van Sagan bevestigde, en de atmosferische druk op 20 keer hoger dan op aarde. Toekomstige ruimtevaartuigen zouden nog hogere temperaturen en drukken meten. Wetenschappers moesten eerdere opvattingen over Venus als een tropisch toevluchtsoord terzijde schuiven. In tegenstelling tot de aarde ontdekte Mariner 2 dat Venus geen merkbaar magnetisch veld heeft en daarom geen beschermende ingesloten stralingsgordels om te voorkomen dat kosmische stralen de planeet bombarderen. Het ruimtevaartuig stuurde zijn laatste uitzending op 3 januari 1963, nadat het de eerste robotverkenning van een andere planeet had


Tijdens de Tournament of Roses Parade in 1963 in Pasadena, Californië, presenteerde de NASA Jet Propulsion Laboratory (JPL)-vlotter Venus en Mariner 2.

William H. Pickering, directeur van JPL, midden, presenteert een model van Mariner 2 aan de president John F. Kennedy in het Witte Huis, terwijl NASA-beheerder James E. Webb, achter het model, en Mariner 2-projectmanager Jack N. James toekijken.

Jack N. James, projectmanager bij JPL, zei later over Mariner 2: "Er zullen andere missies naar Venus zijn, maar er zal nooit meer een eerste missie naar Venus zijn." Wat JPL betreft, volgden tientallen missies die alle planeten van Mercurius tot Neptunus verkenden de baanbrekende ontdekkingsvlucht van Mariner 2.

Voor meer informatie over Mariner 2, zie https://www.jpl.nasa.gov/mariner2/

https://www.nasa.gov/feature/60-years-a ... lore-venus

[Tammy]

Prachtig stukje ruimtevaart geschiedenis weer.