Zeven wereldschokkende oude rampen die onze wereld veranderden

[univers]

Bij het bestuderen van oude geschiedenis is het soms verrassend dat de mensheid ooit de 20e eeuw heeft gehaald. Oude beschavingen werden herhaaldelijk getroffen door rampen, zowel natuurlijke als door de mens veroorzaakte rampen zoals de moderne beschaving zelden heeft gezien. Het lijkt erop dat toen de natuur ons van de kaart probeerde te vegen, we het elkaar ook aandeden. Hier zijn 7 van de ergste rampen die de oude wereld hebben doen schudden.


de mensheid is geen onbekende in catastrofes, en sommige oude rampen kunnen helpen om actuele problemen in perspectief te plaatsen. Bron: yamonstro /Adobe Stock

1. De Chicxulub-krater: een asteroïde en een massale uitsterving
Laten we beginnen met een ramp die ruimschoots ouder is dan de menselijke beschaving, maar die gerust de grootste natuurramp kan worden genoemd die de wereld ooit heeft geschud: de asteroïde-inslag die alles veranderde.

De Chicxulub -krater is te vinden op het Mexicaanse schiereiland Yucatan . Met een breedte van 180 kilometer en een diepte van 20 kilometer markeert deze enorme krater een asteroïde-inslag van ongeveer 66 miljoen jaar geleden.

Er wordt aangenomen dat de asteroïde een diameter van ongeveer 10 kilometer had. Dit klinkt misschien niet zo groot, maar de snelheid waarmee het reisde betekende dat toen het met de aarde in botsing kwam, het deed met de kracht van meer dan een miljard atoombommen. Schokgolven werden over de hele wereld gevoeld en winden tot 600 mijl per uur (965 kilometer per uur) schuurden de grond rond de inslag kaal.

Miljoenen tonnen as, gassen en puin verstikten de atmosfeer, blokkeerden de zon en leidden tot enorme wereldwijde afkoeling. Toen dit puin op de aarde begon te vallen, was het nog steeds zo heet dat het enorme bosbranden veroorzaakte, waar het ook landde.

Dit alles veroorzaakte een gebeurtenis op het niveau van uitsterven die tijdens het Krijt tot 75% van al het leven op aarde wegvaagde . Als dit bekend klinkt, komt dat omdat dit de asteroïde-inslag is waarvan algemeen wordt aangenomen dat deze verantwoordelijk is voor de dood van dinosaurussen. Dus, echt, dit is er misschien een waar we dankbaar voor moeten zijn!


Artistieke impressie van de asteroïde die in de oceaan stort in de buurt van het huidige zuidoosten van Mexico. Aangenomen wordt dat de nasleep de massale uitsterving van dinosaurussen en vele andere soorten op aarde heeft veroorzaakt, evenals een wereldwijde black-out en vriestemperaturen veroorzaakte die minstens tien jaar aanhielden. (Donald E. Davis / publiek domein )

2. De Doggerland-tsunami heeft de prehistorische bewoners van de Noordzee weggevaagd
Ongeveer 8000 jaar geleden was er een stuk land tussen Noord-Schotland, Denemarken en de Kanaaleilanden. Deze eilanden, bekend als Doggerland , waren de thuisbasis van verschillende Mesolithische stammen en zijn beschreven als een prehistorische Hof van Eden.

Ongeveer 20.000 jaar geleden begon de zeespiegel te stijgen als gevolg van een massaal vrijkomen van smeltwater dat afkomstig was van een gletsjermeer in Noord-Amerika, Lake Agassiz. De zeespiegel steeg met meer dan 60 cm en de landmassa die ooit Doggerland was geweest, kwam onder water te staan, met achterlating van een aantal eilanden.

Alles ging goed, totdat een enorme aardverschuiving in de buurt van wat nu het huidige Noorwegen is, ongeveer 3.000 kubieke kilometer aarde in zee stortte. Dit veroorzaakte een enorme tsunami die de eilanden en iedereen die erop woonde volledig vernietigde. De golf zou ongeveer even groot zijn geweest als de golf die in 2011 delen van Japan verwoestte.


Nieuw onderzoek toont aan dat sommige mensen op verbazingwekkende wijze de verwoestende tsunami in Doggerland hebben overleefd. Mensen verhuizen naar hoger gelegen gebieden in 'Deluge' van Ivan Ayvazovsky, 1864. ( Public Domain )

3. De aardbeving in Damghan die het oude Iran verwoestte
Op 22 december 856 na Christus trof een aardbeving met een kracht van 7,9 een gebied van 320 kilometer breed in het hedendaagse Iran. Er wordt aangenomen dat het epicentrum zich direct onder de toenmalige hoofdstad Damghan bevond. De aardbeving werd veroorzaakt door de Alpide-aardbevingsgordel, de naam voor de geologische kracht die heeft bijgedragen aan het ontstaan ​​van het Alpengebergte. Dit is een van de meest seismisch actieve gebieden ter wereld.

De aardbeving veroorzaakte ongeveer 200.000 doden, de 5e dodelijkste aardbeving in de geschiedenis. Hoewel het op zichzelf al indrukwekkend en angstaanjagend is, moeten we niet vergeten dat de bevolkingsdichtheid 1000 jaar geleden veel, veel lager was. Als een aardbeving zo'n groot aantal zou doden, zou het echt verschrikkelijk moeten zijn geweest.

Het was niet alleen Damghan die verwoest was. De steden Ahevanu, Astan, Tash, Bastam en Shahrud zagen allemaal zware schade. Hecatompylos, de voormalige hoofdstad van het Parthische rijk , werd volledig verwoest. Ook de watervoorziening werd getroffen. Een verschuiving in de grondwaterspiegel betekende dat bronnen en qanats (een vroeg aquaductsysteem dat dateert uit 3000 v.Chr.) Opdroogden, en aardverschuivingen afgedamde stromen. Veel mensen die niet ronduit door de aardbeving werden gedood, stierven als gevolg van het verlies van hun watervoorziening.

4. De Antonijnse plaag bracht Rome bijna op de knieën
Tussen 165 en 180 na Christus werd het Romeinse rijk getroffen door een verschrikkelijke plaag, de Antonijnse plaag genoemd, naar een van zijn potentiële slachtoffers, Marcus Aurelius Antonius. De plaag is ook bekend als de plaag van Galenus , naar de Griekse arts die de ziekte documenteerde.

Door de aantekeningen van Galenus te bestuderen, hebben moderne historici geconcludeerd dat de pest werd veroorzaakt door een bijzonder dodelijke vorm van pokken of mazelen. Er wordt aangenomen dat de ziekte naar het rijk is gebracht door Romeinse soldaten die naar huis terugkeerden van veldslagen in het Oosten.

De pest verspreidde zich snel, totdat er overal in het rijk zelf infecties waren en zelfs verspreidde naar enkele stammen in het noorden. Er wordt aangenomen dat tot vijf miljoen mensen stierven aan de ziekte. Tijdens de tweede uitbraak schreef historicus Dio Cassius dat alleen al in Rome ongeveer 2.000 mensen per dag stierven. Dit betekent dat ongeveer een op de vier geïnfecteerden stierf, waardoor de ziekte een sterftecijfer van 25% kreeg.


De engel des doods slaat een deur tijdens de Antonijnse plaag van Rome (Wellcome Images / CC BY 4.0 )

5. De uitbarsting van de Vesuvius heeft eeuwenlang twee grote steden begraven
De Vesuvius is misschien wel de beroemdste vulkaanuitbarsting in de geregistreerde geschiedenis. Voordat de vulkaan in 79 na Christus uitbarstte, was het zo vriendelijk om de omringende bevolking te waarschuwen met een aardbeving. Helaas werd deze waarschuwing genegeerd.

Wat volgde was een werkelijk catastrofale uitbarsting. Een dodelijke wolk van oververhit gas spoot 33 kilometer de lucht in. Gesmolten gesteente, puimsteen en hete as regende uit de lucht. Pyroclastische stromen stroomden de berghelling af en smoorden alles in hun kielzog.

Twee Romeinse steden rustten in de schaduw van de Vesuvius. Pompeii was slechts vijf mijl verwijderd en Herculaneum was zelfs nog dichterbij. Hun bewoners, die de voorafschaduwende gebeurtenissen hadden genegeerd, stikten in as, verbrandden en werden vervolgens gesmoord in puin en afkoelende pyroclastische lava.

De totale bevolking van beide steden bedroeg ongeveer 20.000, en op beide locaties zijn de overblijfselen van 1.500 mensen gevonden; het totale aantal doden is niet bekend. Misschien wel het meest ongelooflijke aan de uitbarsting is wat het achterliet.

Pompeii lag eeuwenlang in de vergetelheid totdat het werd herontdekt in 1631 na Christus, nadat een nieuwe uitbarsting het gebied trof. Toen, in de 20e eeuw, werd de volledige omvang van wat er was gebeurd opgegraven. Omdat de pyroclastische stromen zo snel over de steden stroomden en zo snel afkoelden, bleven perfecte indrukken van de bewoners achter.

Hun lichamen waren begraven in vulkanisch gesteente en vervolgens weggerot, waardoor er perfecte holtes achterbleven. Deze holtes zijn gevuld met gips, waardoor bijna perfecte beelden zijn ontstaan ​​van deze mensen die bijna 2000 jaar geleden stierven. Deze beelden geven een angstaanjagende kijk op hoe deze burgers stierven.

Misschien wel het meest angstaanjagende, is dat er geen acht wordt geslagen op de waarschuwing van de geschiedenis. De Vesuvius wordt nog steeds beschouwd als de meest dodelijke vulkaan ter wereld. Het is nog steeds actief en er wonen meer mensen in de buurt dan in de buurt van enige andere vulkaan. De volgende keer dat het uitbarst, kunnen er miljoenen in plaats van tienduizenden doden vallen.


De snelheid van de ramp met de Vesuvius bevroor de inwoners van Pompeii voor eeuwig in doodsangst. ( Michael /Adobe Stock)

6. De plaag van Justinianus heeft miljoenen gedood
Van 51 tot 549 na Christus verwoestte de plaag van Justinianus het Oost-Romeinse rijk. Het veegde over het hele Middellandse Zeegebied, Europa en het Nabije Oosten. Met name de Sassanidische en Byzantijnse rijken werden zwaar getroffen. Constantinopel , de Byzantijnse hoofdstad, was de grond voor de pest.

De plaag van Justinianus dankt zijn naam aan de Byzantijnse keizer Justinianus I , die op dat moment aan de macht was. Volgens de hedendaagse historicus Procopius was Justinianus een van de weinige mensen die de ziekte opliepen en leefden om het verhaal te vertellen. De meeste mensen hadden niet zoveel geluk.

De pest vernietigde ongeveer een vijfde van de bevolking van Constantinopel. Van daaruit verspreidde het zich in 541 n.Chr. Naar Romeins Egypte en bleef het in Europa bestaan ​​tot 549 n.Chr. Hoewel exacte cijfers onzeker zijn, wordt beweerd dat de pest tijdens zijn hoogtepunt 5.000 mensen per dag doodde in Constantinopel.

Erger nog, volgens bepaalde schattingen heeft het maar liefst een kwart van de menselijke bevolking van het oostelijke Middellandse Zeegebied weggevaagd. In de daaropvolgende honderden jaren bleef de ziekte terugkomen, iets minder virulent en meer gelokaliseerd. Geschat wordt dat in de loop van deze reeks plagen het dodental tussen de 40 miljoen en 100 miljoen mensen lag.

Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat de pest werd veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis . Dit is dezelfde bug die verantwoordelijk is voor de builenpest (Zwarte Dood) van 1347-1351 die een groot deel van Europa wegvaagde.


Europa heeft door de eeuwen heen te maken gehad met een reeks plagen, die nog steeds worden bestudeerd. St. Sebastian smeekt om het leven van een doodgraver die lijdt aan de pest tijdens de 7e-eeuwse plaag van Pavia, door Josse Lieferinxe rond 1497. ( Public Domain )

7. De oorlogen van de Drie Koninkrijken hebben mogelijk tweederde van de Chinese bevolking gedood
De Drie Koninkrijken is een historische periode van 220 tot 280 na Christus, waarin China werd verdeeld in drie dynastieke staten: Cao Wei, Shu Han en Oost-Wu. De periode was een van de bloedigste in niet alleen de Chinese geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis.

De periode zag bijna constante oorlogvoering in de regio en omvat Qin's oorlogen van eenwording (met geschatte slachtoffers van twee miljoen) en de Yellow Turban Rebellion (met geschatte doden van drie tot zeven miljoen). Massale veldslagen, waarbij legers van meer dan 500.000 man werden opgesteld, leidden tot het soort massaslachting dat het Westen niet zou kunnen kopiëren tot de gemechaniseerde oorlogvoering van WO I en WO II.

Een landelijke volkstelling gehouden in 280 na Christus claimde in totaal 2,5 miljoen huishoudens en 16 miljoen individuen. Een volkstelling aan het begin van de periode toonde dichter bij 11 miljoen huishoudens en 56 miljoen individuen. Dat is een verschil van bijna 40 miljoen mensen.

Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat er in die periode 40 miljoen mensen stierven. Algemeen wordt aangenomen dat 280 na Christus, vanwege meerdere factoren, niet erg betrouwbaar was. Conservatievere schattingen brengen het dodental dichter bij de 12 miljoen. Het is onwaarschijnlijk dat 40 miljoen mensen alleen als gevolg van oorlogsvoering zijn omgekomen.

In plaats daarvan geloven moderne historici dat deze populatiecrash te wijten was aan verschillende factoren. Deze waren allemaal gerelateerd aan de oorlog en de volkstelling hield er geen rekening mee. In deze periode werd het land geteisterd door een reeks hongersnoden en plagen. Normaal gesproken zouden deze door de overheid zijn geregeld, maar door het gebrek aan bestuur als gevolg van de voortdurende oorlogvoering konden deze natuurrampen ongecontroleerd doorgaan.

Dit is een klassiek voorbeeld van hoe door de mens veroorzaakte en natuurrampen hand in hand kunnen gaan. Terwijl mensen bezig zijn elkaar af te slachten, komt de natuur binnen om de rest op te eisen.


Oorlogen hebben bijna net zoveel mensen gedood als rampen, als je de impact van de afwezigheid van de regering meetelt. Tijdens de periode van de Drie Koninkrijken van 220 tot 280 n.Chr. In China stierven ongeveer 40 miljoen mensen. De slag om Oroi-Jalatu, 1756, afgebeeld ( Public Domain )

Conclusie
Misschien wel het meest schokkende aan deze oude rampen is hoe weinig mensen ervan hebben geleerd. We blijven ons vestigen op uiterwaarden en langs geologische breuklijnen die vatbaar zijn voor aardbevingen, en zelfs aan de voet van vulkanen. Ondanks de voortdurende waarschuwingen van wetenschappers blijven mensen de dreiging van een stijgende zeespiegel negeren.



Alsof de bedreigingen van de natuur niet ernstig genoeg zijn, blijft de mensheid haar eigen bedreigingen creëren. Het soort dodental hierboven verbleekt in vergelijking met het potentieel van één atoombom die boven New York of Peking wordt afgeworpen - en dat is het negeren van de chemische en biologische wapens die regeringen decennialang hebben geperfectioneerd.

Als COVID-19 ons iets heeft geleerd, is het dat de moderne beschaving niet onaantastbaar is. We zijn altijd slechts één natuurlijke of door de mens veroorzaakte ramp verwijderd van vernietiging. Elke keer dat we de waarschuwingen van de geschiedenis negeren, tarten we het lot.

https://www.ancient-origins.net/history ... rs-0017678