Agaat schreef:
Ik gelukkig wel, en zo te lezen jij ook.. persoonlijk interesseer ik me zeer voor WW2 maar ook Afrika , en Noord Korea ... dat is mijn persoonlijke keuze..
Gr,
Agaat
En die persoonlijke keuze accepteer ik uiteraard.
Moet eerlijk zeggen dat na me verdiept te hebben in veel van de ellende in de wereld het soms voelt alsof je de wereld op je schouders draagt. Zoals ik in een andere thread al schreef denk ik nog dagelijks aan gebeurtenisen in mijn prive leven die me diep geraakt hebben.
Heb lange tijd moeite gehad om dat te relativeren, die ellende in de wereld. Voelde me machteloos, als een toeschouwer in een wereld die niet de jouwe is. Had het gevoel dat ik er iets aan moest doen, maar leek niet mogelijk te zijn om iets te doen wat werkelijk helpt, op mondiale schaal.
Kan me daar de laatste tijd wat beter aan onttrekken, maar het blijft ellendig.
Heb op een ander forum ooit een topic geschreven: Recepy for a deep deppression, en dan een opsomming van boeken die je kunt lezen om een begrip te krijgen over hoe de wereld echt in elkaar steekt, hoeveel ellende we elkaar nog steeds aandoen, zelfs onbewust (mensen die een mooie diamanten ring voor de mooiste dag van hun leven kopen). Denk dat het wellicht beter is om die boeken niet te lezen, om juist niet te bewust te zijn van al die dingen. Om simpelweg van je kinderen en je familie en vrienden te houden, en hen te beivloeden hetzelfde te doen.
Ben er in ieder geval van overtuigd dat de oplossing niet politiek is. Zoals ik reeds eerder schreef leven we niet in een democratie, maar een lobbycratie, waar stemmen slechts dient ter legitimatie van een falend systeem. Je zult direct van mens tot mens moeten connecten, van noord-koreaan tot Iranees to Eskimo tot loodgieter tot bankier tot ....
Uiteindelijk hebben we 1 grote deler, en dat is simpelweg het besef dat we in ieder geval hier zijn om onze kinderen gelukkig te zien op groeien. Pas als we dat weer gaan omarmen, hebben we een kans. Maar ja ...