Heel juist ...
Men vergeet het, of ziet het niet, of kan het niet zien (conditionering) óf wil het niet zien (vasthoudendheid).
Vasthoudende conditionering lijkt mij een van de ergste conditioneringen. Het maakt je inflexibel en star.
Daarbij denk ik bijvoorbeeld aan de definitie van een tunnelvisie.
Tunnelvisie is de onkunde, onwil of onmogelijkheid om bepaalde dingen waar te nemen die binnen iemands directe belevingswereld liggen.
De reikwijdte van de mentale blik op concepten en begrippen wordt beperkt tot het eigen aandachtsveld.
Er wordt ook wel gezegd dat iemand oogkleppen draagt:
net als bij een trekpaard verhinderen dergelijke kleppen dat men om zich heen kan kijken en daardoor afgeleid raakt van hetgeen direct voor hem of haar gebeurt.
In feite kan een dergelijke tunnelvisie je hartstikke blind maken, de kleppen slaan zich voor je ogen!
Ik heb me langer geleden een poos afgevraagd of ik mijn (eigen) visie zodanig geconstrueerd heb, dat ik mij er helemaal wel bij voel.
In die periode heb ik me bezig gehouden met confirmation bias, self-fulfilling prophecy en ‘the law of attraction’.
Heb ik teveel naar scifi gekeken of ben ik gewoon een grote fantast, een dagdromer of leef ik gewoon in illusies?
Ik kwam er niet goed uit en toen gebeurde het. Tegenslag (wat achteraf geen tegenslag bleek te zijn).
Ik diende blijkbaar een metaforische kruisiging te herbeleven om mijn ogen te openen.
Dat gebeurde keer op keer, zowel privé alsook op het werk.
Mijn belevingen bevestigden mijn eerdere gevoelens ende inzichten.
Al die zaken, die zogenaamde tegenslagen heb ik nodig gehad om mijn ogen te openen.
Het waren geen dieptepunten die maar niet voorbij leken te gaan, het waren allemaal hoogtepunten die mij nóg wakkerder hebben gemaakt.
Precies zoals Vitharr het schrijft:
Vitharr schreef:Men denkt vaak dat ik dit depressief bedoel. In tegendeel, de acceptatie van mijn eigen ellende leidde tot bevrijding en blijdschap.
Mijn chaotische gedachten goed te verwoorden leverden mij vaker problemen op.
Later kreeg ik in de gaten dat ik omringd was/ben door van tal van boodschappers, ook hier op het forum.
Een enkeling gaf mij nét dat zetje wat ik nodig had om het nog helderder te zien en weer een ander verwoordde het prachtig.
Mijn inzichten groeiden. Ze groeiden omdat ik geloof ik overal voor openstond.
Zelfs voor de felste bewoordingen van anderen.
Voor weer anderen leek dat dan weer alsof die bewoordingen mij aan het kruis nagelden, maar het opende dus juist nog meer mijn ogen.
Ik herhaal, ik weet het. Maar daar heb ik dan ook een bedoeling bij.
Wie tussen de regels leest, zal het zeker begrijpen, maar het kan ook ‘vergeten’ worden of niet gezien worden, of men wil het niet zien.
Het is allemaal aan de lezer zelf.