Vrijheid?

[Romaine]

In veel discussies die gevoerd worden, hier op het forum, of in de maatschappij, wordt er door een deel van de mensen in deze discussies erg laagdunkend gedaan over de ander die anders denkt.

Binnen deze discussies zijn er grofweg twee stereotype mensen te onderscheiden met ieder een eigen gedachtengoed. Het gedachtengoed van een groep stereotype mensen hoeft niet overeen te komen, maar het gaat hier puur om de situatie hoe men elkaar in diens waarde laat (of niet) en accepteert dat de ander anders kijkt dan de mens zelf.

Grofweg zijn er twee patronen te definiëren, waarbij het niet noodzakelijk is dat iedereen daarin onderverdeeld wordt.
Allereerst is dat de groep mensen die over het algemeen de gedachte naleeft dat de wetenschap bepaalt wat bestaat, meestal op basis van bewijs. Hier is niets mis mee. Deze groep van mensen heeft over het algemeen de neiging om al het andere waar of geen bewijs voor is of men door het hanteren van bepaalde stellingen het niet kloppend acht, af te doen als onzin, fantasie, lulkoek, fictie, zweverig gedoe, en het daarmee verwerpen. Met dit verwerpen wil men (deels onbewust) naar de ander toe laten zien dat alleen dit bestaat en al het andere waar geen bewijs voor is niet. Maar bovendien maakt zij dat andere ook steevast belachelijk.

De andere groep mensen heeft bemerkt in diens leven dat het wetenschappelijke kader niet altijd gelijk heeft of niet een volledig beeld kan scheppen door diens beperkingen van bewijsvoering, en in dat opzicht achter de feiten aanloopt van wat wel en niet een bestaand iets is. Deze groep van mensen bemerkt dat er meer is, dat daar voor hen persoonlijk bewijs voor is wat niet goed gedeeld kan worden met anderen.

We leven in vrijheid en zijn vrij onze mening te uiten, maar het belachelijk maken van andermans gedachtes over bepaalde onderwerpen die niet rationeel wetenschappelijk verklaarbaar zijn is mijn inziens een teken van laagdunkendheid ten opzichte van die ander z'n gedachtes die niet binnen het traditionele kader passen. Dit zal niet alleen in deze context zo zijn, maar waarom kan een deel van de mensen een ander deel van de mensen niet in hun waarde laten zonder hen belachelijk te maken of iets juist of onjuist is (naar de mening van...)?


Om een artikel (in ruimer perspectief) aan te halen dat onlangs werd gepubliseerd. In dat artikel wordt aangegeven dat mensen de wereld maar al te snel in twee mapen verdelen: de normalen en de abnormalen. Onze ervaringen en overtuigingen worden niet zelden afgedaan met een bevreemd, lichtelijk verontrust 'O ja? Wat raar!', waarbij de wenkbrauw wordt opgetrokken en in feite op subtiele wijze onze redelijkheid en menselijkheid worden ontkend. Vrijheid. Eenvoudig gesteld betekent vrij zijn dat je kunt doen wat je wilt zonder dat je het risico loopt in de gevangenis te belanden. Maar er zijn ook andere, genieperige krachten die ons onvrij maken - de publieke opninie voorop. Wetten kunnen een doeltreffend mddel zijn om vrijheid in te perken, maar ze zijn nog niets vergeleken bij de macht die onze naasten over ons hebben. Wat zouden zij ervan zeggen als we onze baan opgeven of van partner wisselen? Als we niet lezen wat iedereen leest en het systeem in twijfel beginnen te trekken? Mill (die geciteerd wordt in dat artikel, red) uitte zijn bedenkingen tegen 'de neiging van de samenleving om andere manieren dan middels straffen haar eigen ideeën en gebruiken als regels op te leggen aan hen die er niet mee instemmen.'
Wat zouden we volgens Mill dan moeten doen om onze vrijheid te herwinnen? In de eerste plaats stilstaan bij het feit dat beschuldigingen van abnormaliteit in hoge mate historisch en plaatsbepaald zijn: 'Het is noodzakelijk en van groot belang dat er bezwaar wordt gemaakt tegen de pretentie dat een deel van de waarheid de hele waarheid is.' We moeten niet vergeten dat 'elk tijdperk er tal van meningen op na heeft gehouden die door volgende generaties niet alleen als onjuist maar zelfs absurd zijn aangemerkt'.

Of zoals ik aanhaalde belachelijk wordt gemaakt.

[MetalPig]

Grofweg zijn er twee patronen te definiëren,

En je beschrijft die twee zo gekleurd dat iemand die jou helemaal niet kent al kan afleiden in welke groep jij zit.

[Romaine]

Grofweg zijn er twee patronen te definiëren,

En je beschrijft die twee zo gekleurd dat iemand die jou helemaal niet kent al kan afleiden in welke groep jij zit.

Dat is offtopic, hier niet relevant en het kan mij eerlijkwaar niets schelen.

[MetalPig]

Dat is offtopic,

Okee. On-topic heb ik niks toe te voegen; ik herken mijzelf niet in de patronen die je schetst.

[Tardis]

Romaine, ik begrijp het punt dat je wilt maken. Ik ben het alleen niet met je eens, ik vind je twee kampen vergelijking te zwart/wit. In de discussies die ontstaan over een controversieel onderwerp is het begrijpelijk dat de fantatische gebeurtenisen die een beperkte groep mensen meemaakt door de grote meerderheid met scepsis wordt benaderd. Dat is de sceptici hun goed recht. Tegelijkertijd is het voor iedereen die een ingrijpende persoonlijke ervaring heeft en daardoor over persoonlijke kennis beschikt in meer of mindere mate frustrerend dat die persoonlijke ervaring niet met anderen gedeeld kan worden. Het ongeloof kan dan worden opgevat als belachelijk makerij.

Als ik voor mezelf spreek val ik in alletwee door jou voorgestelde groepen. Na een zeer ingrijpende gebeurtenis beschik over persoonlijke kennis waar ik hooguit over kan praten, helaas laat persoonlijke kennis zich niet delen met anderen, een verhaal heeft nooit de impact van een persoonlijke ervaring. Als mensen daar sceptisch tegenover staan begrijp ik dat, ik zou het in hun geval ook zijn. Maar sceptisch is nog iets anders dan afwijzend, een echte scepticus laat altijd de mogelijkheid open dat de ander de waarheid spreekt. In de verwoording van die scepsis tijdens discussies kan het echter overkomen als belachelijkmakerij, dat is niet goed te praten, maar wel een bijeffect dat tijdens discussies welhaast onvermijdelijk is. Mocht ik in mijn hoedanigheid als scepticus iemand anders het gevoel gegeven hebben hem of haar belachelijk gemaakt te hebben dan spijt me dat.