Leven na de dood bewezen.

[Leon]

Deze keer heb ik aan de mensen die het al eens eerder hebben gelezen hetzelfde betoog: “Leven na de dood bewezen” in een ander jasje gestoken. Aanschouw de pracht van de waarheid. Ik heb een leven na de dood bewezen in een gelijknamig boek: "Leven na de dood bewezen"te vinden bij http://www.gigaboek.nl. Hoe doe ik een leven na de dood bewijzen? Ik kan bewijzen dat het door de wetenschap gehanteerde atoommodel onmogelijk verschillende natuurverschijnselen uit de realiteit kan verklaren en dat zal ik in de volgende alinea's bewijzen. We moeten dan op zoek naar een andere realiteit, een realiteit, waarin een hoger wezen het leven haar vormen geeft. Ik heb het over God. Maar Hij vertoont zich niet? U vergist zich. Als U goed zoekt met BEHULP van het atoommodel en de betreffende natuurverschijnselen, dan zal God verschijnen. Als we eenmaal die andere werkelijkheid hebben gevonden dan vallen de puzzelstukjes ineen en is ineens een leven na de dood mogelijk, volgens logische redenaties. Die andere werkelijkheid wijst ons naar een leven na de dood.
Ik zal voor de leek de meest belangrijke kennis over het atoom in het kort vertellen. Allereerst moeten we weten wat we zijn, wat dus materie is. Wij kunnen groeien, dus kunnen we niet bestaan uit een geheel dat zich doet oprekken, nee de meest logische verklaring is dat we bestaan uit losse deeltjes die tijdens onze groei worden toegevoegd via het eten aan het lichaam. Die deeltjes moeten met elkaar een aantrekkende binding doen verwezenlijken, want anders zouden we uiteen vallen. Dat verhaal over die kleine deeltjes die elkaar aantrekken is essentieel. De leek zal nu al twijfelen aan het voorgaande verhaal? Juist ja, het moet anders. Maar we gaan verder. De wetenschap noemde die kleinste deeltjes atomen. Die atomen zijn ietwat complexer dan gedacht. Het atoom zou een positieve atoomkern hebben met daaromheen negatieve cirkelende elektronen en het geheel van atoomkern met een of meerdere elektronen wordt het atoom genoemd. Positief trekt negatief aan, dus de positieve atoomkern trekt het negatieve elektron aan. Het elektron cirkelt razendsnel om de atoomkern en kan meerdere atoomkernen bijeen binden door de aantrekkingskrachten. Het zou rondom beide atoomkernen gaan draaien en ze beide aan elkaar binden. Meerdere atoomkernen bijeen gebonden zouden reeksen atomen zijn en een reeks aaneengebonden atomen, of atoomkernen zou een molecuul heten. Positief stoot positief af volgens de wetenschap, dus de positieve atoomkernen houden elkaar op een afstandje door de (afstotende) gelijkwaardige positieve velden. De elektronen zweven ertussen en kunnen als dat TOEVALLIG mogelijk is rondom andere atoomkernen gaan draaien, zodat er toevallig een binding ontstaat tussen twee of meerdere atomen, of atoomkernen. Dat alles volgens de wetenschap. Het atoommodel wankelt. Maar ik heb nu nog niets bewezen en meer hoeven we niet te weten over atomen. Nu komt het bewijs.
Ik begin met het bewijs over een baby’tje dat onmogelijk toevallig in de baarmoeder zou groeien door autonome atoomprocessen. Onmogelijk. We beginnen met het eicelletje dat reeds bevrucht is. Dat zou in een baarmoeder liggen die omgeven is met enzymen en een enzym is een moeilijk woord voor een reeks specifieke aaneengehechte atomen. Het zouden vloeistoffen zijn. Maar als vloeistoffen uit atoomreeksen bestaan die opeen gestapeld zijn, hoe kan dat dan een vloeistof zijn? Dat is inderdaad markant. Toch zouden die vloeistoffen in een echte, fysieke en autonome wereld uit kleinst mogelijke deeltjes moeten bestaan, dus uit atomen. Dat vloeistoffen uit kleinst mogelijke deeltjes, dus uit atomen of atoomreeksen moeten bestaan kunnen we nagaan. Neem een groot vloeistofgeheel. Dat is te delen in twee kleinere delen en drie kleinere delen en vier enz. Maar het kan nooit deelbaar zijn tot in het oneindige, want dan zou de vloeistof bestaan uit deeltjes die nul kubieke millimeter groot zijn en nul is niks. Dat kan zelfs de leek nog volgen. Dus de deeltjes moeten groter dan nul zijn, dus zouden het atomen moeten zijn. De kleinst mogelijke deeltjes zouden in ieder geval afmetingen moeten hebben, want zonder afmetingen, dus met afmetingen gelijk aan nul is het niks. Zo moet ook het atoom afmetingen beslaan, want zonder is het nul meter lang, breed en diep en is het niks. Dat is de wet van Leon. En of die vloeistofdeeltjes nu atomen zijn of niet, het blijven deeltjes die op elkaar rusten en een groter opeengestapeld geheel vormen. Kan dat een vloeistof zijn? Moeilijk hè? Maar de wetenschap wist dat euvel op te lossen met abracadabra. De vloeistofdeeltjes zouden heen en weer bewegen. Ik kan geen betere grap bedenken. Heen en weeer? En daarom zou het vloeibaar zijn. Heen en weer? Dus de eicel ligt in de baarmoeder verpakt onder enzymen die moeten bestaan uit deeltjes of noem ze maar atomen, want alleen als het atomen zijn die elkaar kunnen aantrekken kan de eicel zich verder ontwikkelen. Maar de vloeistofatoompjes, dus eigenlijk vloeistofatoombolletjes als de enzymen liggen rondom de eicel gestapeld. Dat volgens de wetenschap. En nu gaat Leon alle mogelijke processen simuleren in gedachten, want we hebben genoeg informatie over atomen en holle baarmoeders en eicellen die ook bestaan uit aaneengehechte series atomen. De eicel kan niet gek veel doen dan tussen de MATERIELE enzymatoomclusters, dus enzymmoleculen lukraak verbindingen maken of niet, dat ligt er maar net aan of het elektron kan binden of niet. Hoe moet de eicel in die wirwar van enzymen dus allemaal bolletjes die tegen elkaar rusten een baby worden? Nu begrijpt U het wel, dat kan onmogelijk toevallig. Niemand maakt ons wijs dat een baarmoeder gevuld met minuscule atoombolletjes of series atoombolletjes die elkaar raken en op elkaar rusten een eicel perfect tot een baby laten uitgroeien. Die bolletjes liggen op elkaar en zullen niet van plaats wijzigen. Misschien trilt de massa enzymbolletjes (heen en weer), maar dan nog zou de eicel lukraak met willekeurige enzymbolletjes binden. Bekijk de kleine atomaire wereld in het groot en we kunnen concluderen. Dat die enzymen als reeksen bolletjes toevallig binden aan het eicelgeheel bestaande uit atoombolletjes is een lukraak proces. Anders kunnen we het niet simuleren. De baby kan onmogelijk toevallig ontstaan in de wirwar van willekeurige atoomreeksen! We leven in een andere werkelijkheid dan de atoomwerkelijkheid en dat is er eentje met God in de hoofdrol.
Kan er dan geen voeding vanuit de maag door een kanaal naar de baarmoeder worden geleverd? We moeten alle opties nagaan om zekerheid te verschaffen omtrent het vraagstuk. Maar ook wat uit de maag naar de baarmoeder zou worden doorgevoerd moet ook bestaan uit afmetingen, want zonder is het niks. Dan moeten die afmetingen ook nog een aantrekkende werking hebben naar de eicel, anders kan die onmogelijk groeien. Dan moeten het weer atomen zijn met elektronen, want met dat model kan het meest zo compleet mogelijk verklaard worden. Maar zelfs dat atoommodel blijkt niet compleet. De clusters voedingsatomen zullen bovenop de eicel vallen en die willekeurig bedekken met de betreffende voedingsatomen. Daaruit kan onmogelijk toevallig een baby’tje ontstaan. Nu hebben we alle mogelijkheden besproken. Een atoomwerkelijkheid is onzin. De waarheid is de volgende.
Maar hoe bewijs ik dan een leven na de dood? Ik zal het U uitleggen. Als de baby niet kan ontstaan door autonome atoomprocessen, dan moet het anders gestuurd worden. Gestuurd is natuurlijk het verkeerde woord, het moet bestuurd worden. Door God. Maar leeft die God in een externe wereld of een interne? Dat is een gesloten vraag die verhelderend is, want die verschaft de sleutel tot de poorten van het eeuwige bestaan. Er is natuurlijk maar een mogelijk antwoord, dat is het mooie van gesloten vragen. In een externe wereld? Dan een baby besturen? Op een afstand van de aarde? In de driedimensionale ruimte? Kan niet, want dan zou God over magische krachten moeten beschikken en magie kan niet, logica is het toverwoord. Dus dat antwoord valt af, dan blijft er een antwoord over en dat is dat we in een interne wereld leven. In gedachten van God. In Zijn hoofd. Hij heeft een groot hoofd, denk maar aan het heelal en de details in de wereld. Gelukkig heeft Hij geen hoofdpijn. U zal meneer God enkel onderschatten, want Zijn macht en intelligentie stijgt U ver boven Uw hoofd. Leven komt voort uit leven. Beroep God op Zijn goede hart en U krijgt van Hem een eeuwig leven in gedachten, want al is het leven een seconde mogelijk in gedachten, dan kan het ook voor de eeuwigheid. Mijn dank voor Uw aandacht. Gegroet, Leon.

[MetalPig]

Ik zal voor de leek de meest belangrijke kennis over het atoom in het kort vertellen.
<...>
Dat alles volgens de wetenschap.

Je hebt een erg simpel idee over wat de wetenschap allemaal weet over atomen.

een enzym is een moeilijk woord voor een reeks specifieke aaneengehechte atomen. Het zouden vloeistoffen zijn. Maar als vloeistoffen uit atoomreeksen bestaan die opeen gestapeld zijn, hoe kan dat dan een vloeistof zijn?

En hiermee val je helemaal door de mand. Je weet niet wat een vloeistof is.

Zo moet ook het atoom afmetingen beslaan, want zonder is het nul meter lang, breed en diep en is het niks. Dat is de wet van Leon.

Pretentieuze blaat. Dat atomen afmetingen hebben wist de wetenschap al voordat jij geboren was.

Kan dat een vloeistof zijn? Moeilijk hè?

Als je het zo voorstelt als jij doet wel ja, maar zo zit de wereld (gelukkig) niet inelkaar.

Maar de wetenschap wist dat euvel op te lossen met abracadabra. De vloeistofdeeltjes zouden heen en weer bewegen. Ik kan geen betere grap bedenken. Heen en weeer?

"Ik begrijp het niet dus is het vast niet waar." Sorry, maar zo werkt het niet.
De uitleg van de wetenschap is geen abracadabra voor hen die het snappen, en het is bovendien consistent met de waarnemingen. En dat laatste kunnen we over jouw voorstelling van de materie niet zeggen.

De rest heb ik niet meer gelezen.

[Leon]

Mijn uitleg is duidelijk. Denk maar.

[MetalPig]

Mijn uitleg is duidelijk. Denk maar.

Duidelijk, maar onjuist. Verdiep je eens in wat de wetenschap te vertellen heeft over atomen, moleculen en aggregatietoestanden, en zie dat je verhaal gebaseerd is op verkeerde uitgangspunten.

[Leon]

Als iets geen afmetingen heeft is het toch niks. Dat geldt ook voor atomen en andere fysieke bestaansverschijningen. Ik ben een nieuwe weg ingeslagen. Als het dan afmetingen heeft moeten die ook gevuld worden met hetgeen dat het zichzelf maakt. Dus de gevulde vorm is het enige dat kan bestaan in een LINEAIRE driedimensionale ruimte. Ook moeten atomen een zowel aantrekkend als afstotend veld hebben. Afstotend tot andere atoomkernen en aantrekkend tot de bindende elektronen. Met dat verhaal moeten we aan de slag. Bouw dan maar eens een baby gesimuleerd in gedachten, als de eicel zich bevindt tussen allemaal gevulde vormen die zich met een afstotend veld van elkaar afhouden en zo op elkaar rusten. De elektronen scheren willekeurig rondom de kernen en zullen willekeurig "beslissen" of ze een hechting met een ander atoom willen maken. Zo ontstaat er in die wirwar van gevulde atoomvormpjes heel toevallig een baby. Dat is dermate toevallig dat het onmogelijk kan worden geacht. De werkelijkheid is anders dan de atoomwerkelijkheid. We leven in de gedachten van God, maar dat had ik al uitgelegd.

[MetalPig]

Als iets geen afmetingen heeft is het toch niks. Dat geldt ook voor atomen en andere fysieke bestaansverschijningen.

Atomen zijn niet niks en hebben wel afmetingen. Daarover zijn we het eens.

Ik ben een nieuwe weg ingeslagen.

Waarom? Er is toch niks mis met de oude weg? (Immers: Atomen zijn niet niks en hebben wel afmetingen. Daarover zijn we het eens.)

Ook moeten atomen een zowel aantrekkend als afstotend veld hebben. Afstotend tot andere atoomkernen en aantrekkend tot de bindende elektronen. Met dat verhaal moeten we aan de slag.

Geen probleem. Dat doet de wetenschap al jaren.

Bouw dan maar eens een baby gesimuleerd in gedachten, als de eicel zich bevindt tussen allemaal gevulde vormen die zich met een afstotend veld van elkaar afhouden en zo op elkaar rusten.

Je vergeet moleculen. De baby drijft niet in een zwembad met losse atomen, maar in een bad met heel specifieke moleculen met heel specifieke eigenschappen.
Neem bijvoorbeeld RNA. De losse atomen waaruit zo'n molecuul is opgebouwd kunnen niet zo veel, maar RNA heeft de eigenschap dat het zichzelf kan repliceren, mits er bouwstoffen (moleculen, geen losse atomen) aanwezig zijn. Dat is de basis voor je baby-bouw. (DNA heeft er uiteraard ook mee te maken, maar laten we het simpel houden.)

Ik blijf erbij dat je verhaal is gebaseerd op een gebrek aan kennis over fundamentele natuurkunde en biochemische processen.
Kijk maar:

De elektronen scheren willekeurig rondom de kernen en zullen willekeurig "beslissen" of ze een hechting met een ander atoom willen maken.

Zo simpel is het niet. Er is niet zo veel willekeur als jij denkt, en van beslissen en willen is al helemaal geen sprake. Je hebt te maken met energieniveaus die invloed hebben op de warschijnlijkheid dat bindingen gemaakt of gebroken worden.

Zo ontstaat er in die wirwar van gevulde atoomvormpjes heel toevallig een baby.

Nee, dat is geen toeval. Het is een proces dat gestuurd wordt door de instructies die in RNA en DNA besloten liggen.

We leven in de gedachten van God, maar dat had ik al uitgelegd.

Daar ga ik maar even niet op in. Mijn specialiteit is de wetenschap; niet religie.

[Leon]

Ok, we zijn het op enkele punten eens. Het feit dat de eicel of baby in een 'bad' moleculen drijft is onzin, gezien de atomen, of de atomen uit de moleculen dus reeksen atomen, op elkaar rusten. Hoe zouden we vloeistoffen kunnen verklaren als ze uit atomen of reeksen atomen bestaan? Een vloeistof is, in een echte fysieke wereld, dus geen gedachte van God, pas verklaarbaar als het uit kleine deeltjes bestaat die we atomen of moleculen noemen. Wat ik probeer aan te tonen is dat er in de atoomwerkelijkheid fouten zitten, zo zou een vloeistof niet vloeibaar kunnen zijn, als het bestaat uit miljarden opeengestapelde atoompjes, of reeksen atoompjes. Een nieuwe werkelijkheid moet zich aanmelden. Waarom moet een vloeistof uit kleinste deeltjes bestaan dan? Dat is omdat het vloeistof geheel op te delen is in kleinere delen, door tweeen, drieen, vieren, etc., maar het mag niet oneindig deelbaar zijn, want dan zouden de kleinste deeltjes nul millimeter lang, breed en diep zijn. Oneindig deelbaar maakt deeltjes van nul. Dus moeten er deeltjes zijn groter dan nul en die noemen we atomen. Die atomen in de baarmoeder zijn aaneengeclusterd tot enzymen, of rna of dna reeksen. Die atomen moeten afmetingen en gevuld zijn met hetgeen dat het zichzelf maakt. Maar ze rusten op elkaar en of ze nu trillen, (dat de wetenschap beweert), of niet, het eicelletje zal zich altijd tussen die gevulde vormpjes, of atomen bevinden en alleen de atoomreeksen die in aanraking komen met de eicel kunnen zich binden of niet. Stel de atomen nu voor als bolletjes, wat ze zijn, want we waren het erover eens dat atomen driedimensionale vormen moeten hebben, dan zouden de reeksen bolletjes uit de eicel de bolletjes van de rna, dna, of enzymreeksen raken en pas als ze elkaar RAKEN en als het mogelijk is wordt er een binding gemaakt. Zo ziet U, de eicel zal in die wirwar van bolletjes in het onogelijke toeval alleen een navelstreng ontwikkelen, tot een embryo ontwikkelen en een placenta ontwikkelen.

Er is nog iets. De eicel kan alleen van de buitenkant voorzien worden van toevallig langsgekomen atoomreeksen. De eicel kan alleen maar groter worden, gezien de eicel als grote verzameling atoombolletjes, of reeksen atoombolletjes, is. Alleen aan de buitenzijde van de eicel, of misschien door kleine holtes in de eiceatoomstructuur, kunnen de rna en dna reeksen hechten. Kan dan een perfect babytje ontstaan, als de eicel alleen lagen en lagen atoomreeksen, alleen aan de buitenzijde kan doen hechten? Een reeks atomen doet niet veel. Is niet slim en leeft niet. Het hecht alleen of niet. Wel hechten, dan zal de eicel alleen groter worden, doordat het atoomreeksen hecht aan de buitenzijde van de eicel. Of ze hechten niet, nou dan veranderd er niks en kan er ook onmogelijk een baby ontstaan. En geloof niet in celdelingen die we onder microscopen zien in gemanipuleerde gedachten van God, maar begrijp in God.

[MetalPig]

En geloof niet in celdelingen die we onder microscopen zien

Als je niet gelooft in dingen die je kunt zien en ontkent wat de wetenschap bewezen heeft, is Wetenschap niet het juiste subforum. Ik verplaats 'm naar Filosofie, aangezien je het contact met de realiteit kwijt bent.

[Leon]

God simuleert alle metingen en observaties, want Hij is de wereld en de natuur en Hij denkt het heelal. Vertel mij dan eens hoe ze van wol draad maken? Of van katoen. het is een vreemde wereld die van God. Draai lived eens om? En live? En mood? Leuke jongen die God.

[MetalPig]

God simuleert alle metingen en observaties, want Hij is de wereld en de natuur en Hij denkt het heelal.

Da's een onbewijsbare hypothese. Daarom zitten we nu in Filosofie.

[Leon]

Eindelijk begrip. Natuurlijk kan je weldegelijk bewijzen dat we in Gods hoofd wonen. Je hebt gelijk, dat doe je met filosofie, maar met juiste kennis. Ik kan de puzzel leggen. Denk maar eens aan wilsdynamiek. Het leven kent een vrije wil. Niet meteen stoppen met lezen, gun dit betoog Uw aandacht. We moeten iets fysieks besturen met een wil en dat zouden volgens de wetenschap de organische hersenen zijn. Dus we besturen atomen, want hersenen bestaan uit atomen. Besturen we dan een enkel atoom? Nee toch? Twee? Toch ook niet. En zo besturen we geen enkel atoom uit de gehele hersenen. Samen vormen de atomen wel hersencellen, maar geen enkel atoom uit die hersencel bestuur je. Zo dus allemaal niet. Wat besturen we dan? Een geest, maar ook die geest moet afmetingen hebben om te kunnen bestaan. Die kubus besturen we ook niet. Nee, het leven gaat dieper dan die kubus en het atoom. Daarover moet ik nog een boek schrijven. We leven als voelsprieten uit het grote Godsmechanisme. Hij is de machine en via ons kent Hij Zijn genot. Hij leeft door ons. Ken je anagrammen? De Nederlandse taal bevat de positieven. De 2,3 en 4, de 8,9 en 10 en de 11 en 12 bevatten anagrammen. Je weet wel wat anagrammen zijn. Dat je van dezelfde letters van een woord een ander woord kan maken. In twee zit weet. In drie dier. En vier moet je laten staan. Je krijgt dan "weetdier vier". Het mooie van de 2 en de 3 is dat als je ze aan de linkerkant spiegelt je bij de 2 een hartje met een streep eronder krijgt en bij de drie het symbooltje van de eeuwigheid. En toevallig vallen die symbolen samen met de anagrammen weet en dier. Mogelijke boodschap zou zijn eeuwige liefde als weetdier. De 8,9 en 10 is "acht genen niet". De 11 en 12 is "lef wat laf" of "fel wat laf" begrijp die boodschap, als God het kwade zou zijn zou Hij met gemak graaf dracula laten leven. Of erger nog, Hij slaat zelf toe. Mijn naam is Leon. Meng de letters van Leon met God en vind de anagrammen Gold One. Leon achterstevoren is ook kerstmis. Gegroet, Leon.

[MetalPig]

Mijn naam is Leon. Meng de letters van Leon met God en vind de anagrammen Gold One.

En "lone dog". En "ole dong". En "lend goo". En "no lodge".
En "eng lood", als je Nederlands wilt. Bij de getallen gaf je Nederlandse anagrammen, nu ineens Engels, waarom is dat?

Eindelijk begrip.

Nee hoor.

[Leon]

Je moet meer je fantasie gebruiken. God zei acht genen niet en bedoelt daarmee de biologisch genen. En dat verhaaltje over wilsdynamiek. Als je uit een grote verzameling atomen geen enkele bestuurt, dan bestuur je toch niets. Dan bestuur je elke fractie, als de atomen, van dat atoomgeheel niet en zo ook een hersencel of welke verzameling atomen dan ook. Bekijk dan elk atoom afzonderlijk in die gehele hersencel, welke beweegt zal ik maar zeggen op een wielsbesturing? Snap je dat niet? Organische hersenen zijn het wiel van de verwarring. We leven met een bewustzijn in gedachten. Een soort fysiek bewustzijn dat aan ons toebehoort. Als je een seconde kan leven, dan kan het ook eeuwig. God is de machine en alles wat op televisie kan kan ook echt en meer. Ik ben psychotisch. Ik heb twee stemmen gehad, een man en een vrouw. Ik hoorde ze op een afstand, buiten mijn hoofd. Later, toen ik het spoor bijster was en ik met de feiten die ik had verzamelt een eeuwig niks bewees toen verscheen er een andere psychose die zich voorstelde als God. Mijn God. Mijn God wat was dat heftig. Je kan er niet mee praten en praten doet Hij zelden. Slechts tien tot vijftien woorden in 6 jaar. Joehoe in mijn oor. Twee keer Leon in mijn hoofd en dat waren vrouwenstemmen. Een keer heb ik een jazzbandje gehoord toen ik wilde gaan slapen. Een andere keer waren het kerkklokken. Hij raakt me aan. Een rechtse aanraking betekent een ja en links een nee. Hij hoort wat ik denk, zoals die stemmen dat ook deden, daarover zal ik zometeen wat vertellen, en reageert daarop met ja of nee. De stemmen konden ook mijn gedachten horen en ik probeerde het logisch te verklaren en bedacht dat er een nieuwe machine was uitgevonden die gedachten hoorbaar en zichtbaar maakt voor indringers achter die machine. Dat was een waan. Achteraf bleek het God. Hij was zowel die man als die vrouw. En scheld God alstublieft niet uit voor Ventwijf, want dan krijg je met mij te maken.

[MetalPig]

God zei

Je moet ergens anders beginnen, want ik neem niet zomaar van je aan dat God bestaat.

Ik merk ook dat je niet reageert op wat ik schrijf. Ben je hier voor discussie of wil je preken?

[Leon]

Ok jij wilt graag dat ik duidelijk God kan aantonen. Dat zou voor ons eeuwig leven betekenen. Dan begin ik weer over de hersenen, waarin er niks door een wilsbesturing kan worden veranderd. De enige dynamiek binnen de hersenen zijn de elektronen die willekeurig een baan volgen. denk aan de hersenen. Wij denken toch met een gedachtedialoog en met beelden. Wat maakt die gedachtedialoog? Is dat een verzameling atomen? Verzameld zodat ze lijken op complexe hersenen. Maar het is maar een gedachtedialoog met maar een enkele oorzaak. Ergens moet er een eerste stap plaatsvinden. De eerste rollende steen. Is dat in een verzameling atomen? Zodat ze allen die eerste stap uit de wilsdynamiek nemen, terwijl het door EEN ENKELE wil wordt veroorzaakt? Dan zouden al die atomen hetzelfde moeten doen. Ze worden allen bestuurd door een enkele wil. Nou snap je toch al iets? JE ZOU IEDER ATOOM AFZONDERLIJK MOETEN BESTUREN, WANT AL DOET HET KLEINE NIET WERKEN OP EEN WIL DAN ZAL HET GROTERE, WAARUIT HET IS OPGEBOUWD OOK NIETS DOEN! De kracht van het woord en de zin van de regel. God houdt met gemak iedereen voor de gek. Hij denkt via ons en laat ons geloven, want Hij is ons. Voor Hem is het analoog lijkende leven slechts een digitaal spel. God doe je automatisch onderschatten, want Hij stijgt je ver boven het hoofd. Hij denkt een heelal. En nu ken je God. En Hij is helemaal niet Bijbels.

[MetalPig]

Dat jij niet begrijpt hoe hersenen werken heeft weinig met het bestaan van God uit te staan.

Ok jij wilt graag dat ik duidelijk God kan aantonen.

Graag. Begin maar.

[Leon]

Waarom is de nacht zwart van kleur als lege ruimte geen kleur kent? Waarom kan een kikker een vrouwtje bespeuren als hij zichzelf niet kan zien? Hoe maken we van wol touw? Hoe kan een rekenmachine wortels uitrekenen, terwijl er geen berekening voor bestaat? Hoe kan een camera zien? Elektriciteit is helemaal geniaal. Wat is elektriciteit? Wat is licht? Ik kan met berekeningen aantonen dat er twee grove fouten in de atoomtheorie zitten, maar heb je effe tijd. Daar wilde ik ook een boek over schrijven. En getallen liegen niet. Ik heb alle antwoorden en kan zelfs met de juiste filosofieen de zwaartekracht en andere aantrekkingskrachten op hun kop zetten. Maar heb je effe. Die berekeningen zijn echt goed!!!

[tofu_kronos]

Die berekeningen over zwaartekracht wil ik wel eens zien.

[Leon]

Nou het is niet direct een berekening over de zwaartekracht, die heb ik ook, maar over de aantrekkingskrachten tussen elektronen en twee of meerere atoomkernen. Ik heb 2 berekeningen gevonden die het atoommodel omver doen werpen en die tweede berekening heeft ook betrekking tot de zwaartekracht, alleen die is wat aan de lange kant.

De eerste berekening is de volgende. We weten dat het elektron om de atoomkern scheert en dat er een ander atoom aan gebonden kan worden, door dat elektron. Het elektron zou de bindende schakel zijn tussen twee atomen. Maar het mooie is dat het elektron precies in balans is met de krachten die hem naar buiten stuwen tegenover de aantrekkingskrachten van de kern. Laten we stellen dat het elektron zich met 10kilo naar buiten stuwt, dan moet de aantrekkingskracht ook 10 kilo zijn, anders zou het ontsnappen of tegen de kern storten. Nu hecht zich een ander atoom aan dat elektron dat in balans is. Als het mogelijk zou zijn dat we beide atoomkernen zouden kunnen vastpakken, dan is er een kracht van maar net groter dan nul nodig om ze uiteen te trekken. NET GROTER DAN NUL. Waar het elektron zich dan ook bevindt rondom de atoomkern, het elektron MOET OVERAL in balans zijn met de aantrekkingskracht van tien kilo. OVERAL. Als er dan getrokken wordt aan beide atomen met een kracht maar net groter dan nul, dan zal het elektron ontSNAPPEN uit de perfecte evenwichtige balans en zouden beide atoomkernen met gemak met maar een kracht van maar NET groter dan nul uiteen te trekken zijn. Neem nu een ijzerstructuur, bijvoorbeeld een staaf van een aantal centimeter dik. Alle elektronen moeten in een balans zweven. Dus ieder elektron afzonderlijk is in balans met die 10 kilo aan aantrekkingskrachten. Als we nu een kracht van 2 kilo op beide uiteinden van de staaf laten vieren, dan zou de staaf met gemak uiteen kunnen worden getrokken, want alle elektronen waren in balans dat betekent dat ze NET niet instorten en NET niet ontsnappen. Er komt een kracht van 2 kilo bij, dus wordt dat bij de waarde van de uitwendige krachten bijgeteld en dan zullen ze allemaal met 12 kilo min 10 kilo aantrekkingskrachten, dus met 2 kilo ontsnappen. Alle elektronen in die staaf zweven in een balans, waar ze zich dan ook bevinden rondom het atoom, als er aan de staaf getrokken wordt, dan zouden ze stuk voor stuk uit balans worden getrokken. Het eerste elektron uit de staaf biedt geen weerstand tegen de trekkende kracht van 2 kilo, het tweede ook niet, het derde ook niet en zo allemaal niet! Dit, als je het een berekening kunt noemen, de meest simpele berekening. De tweede en laatste berekening is net zo degelijk en meer berust op cijfers, maar die is alleen aan de lange kant.

[MetalPig]

Waarom is de nacht zwart van kleur als lege ruimte geen kleur kent?
Waarom kan een kikker een vrouwtje bespeuren als hij zichzelf niet kan zien?
Hoe maken we van wol touw?
Hoe kan een rekenmachine wortels uitrekenen, terwijl er geen berekening voor bestaat?
Hoe kan een camera zien?
Elektriciteit is helemaal geniaal. Wat is elektriciteit?
Wat is licht?

Wat een vragen... Heb je nou nooit de neiging gehad om de antwoorden op te zoeken? Je hebt een internetverbinding, dus je zou een heel eind moeten kunnen komen.