Leven... Wat is het doel van het leven?
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Zo kun je het inderdaad ook bekijken ..............
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Dank je wel Gast1, want zo bedoelde ik het.Gast1 schreef:Zo kun je het inderdaad ook bekijken ..............
Maar ik kan jouw standpunt ook wel begrijpen.
Je bent een echte goeierik.
- univers
- Observer
- Berichten: 33354
- Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Ik zie je al Gast1.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Hahahaha ... Je bent echt nog steeds dezelfde Univers.
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Het doel van het leven is om gelukkig te zijn.
Maar ook om na te denken en het leven te begrijpen.
Maar ook om na te denken en het leven te begrijpen.
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Dat denken en begrijpen leidt er toe dat de mens het bestaan van God begrijpt en bewust wordt dat zijn eigen ware leven in Zijn dienst is gesteld om het ware geestelijke geluk te mogen beleven.Gast1 schreef:Oké, maar dat lijkt mij subjectief
Zo beter?
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Nader bezien is natuurlijk bijna alles subjectief en voor wat de kerk met kleine 'k' betreft en de Godsdienstelijke opvattingen heb je inderdaad gelijk. Mocht er überhaupt een doel zijn, dan is dat beslist niet mijn doel.harriechristus schreef:Dat denken en begrijpen leidt er toe dat de mens het bestaan van God begrijpt en bewust wordt dat zijn eigen ware leven in Zijn dienst is gesteld om het ware geestelijke geluk te mogen beleven.Gast1 schreef:Oké, maar dat lijkt mij subjectief
Zo beter?
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Ik was eigenlijk van plan om een nieuw onderwerp te starten met de titel "Wat is de zin van het leven" maar ik kan mijn bedenkingen net zo goed hier plaatsen.
De zin van het leven.
Een vraag die reeds eeuwenlang de mensheid heeft bezig gehouden.
Van de grote filosofen tot de eenvoudige arbeider, vroeg of laat wordt iedereen er wel eens mee geconfronteerd of wordt er heel diepzinnig over gefilosofeerd.
Zo is het ook mij vergaan, waarbij mij vooral is opgevallen: over de zin van het leven vindt je duizenden verschillende standpunten, gaande van het idee dat het leven geen enkele zin heeft, tot de stelling dat het leven een dermate kostbaar fenomeen is dat men er alles moet voor over hebben, tot in het waanzinnige toe.
Waarbij ik begon mij de vraag te stellen: is het zoeken naar en/of het bepalen van een zin voor het leven eigenlijk überhaupt wel aan de orde?
Want indien het leven een “zin” zou hebben dan kan dit enkel indien dit leven ook een bedoeling zou hebben. Waaruit volgt dat het leven het resultaat is van een ingreep, van een ontwerp.
Wat ons onvermijdelijk bij een vorm van creationisme brengt, een ontwerp (en de uitvoering ervan) van één of andere denkende superkracht.
Persoonlijk ben ik van mening dat het leven, zoals zich dit openbaart op onze planeet, een louter gevolg is van evolutie.
Voor zover wij weten (ik heb het hier dus over effectief weten, en niet over vermoeden of veronderstellen) bestaat er geen enkele planeet met een dampkring zoals de aarde.
En het is net deze dampkring die het mogelijk maakt dat biologisch leven kan bestaan op de planeet.
De aanwezigheid van die dampkring is dan weer te danken aan de afstand tussen onze planeet en de zon, eigenlijk een toevalstreffer dus.
Waaruit volgt dat ook het leven een toevalstreffer is, en het niet erg zinvol is om te gaan zoeken naar een “zin” voor het leven.
Technisch gesproken echter heeft leven wel een bepaalde zin: als er één aspect is aan leven wat als een paal boven water staat dan is het wel dat leven altijd eindigt met dood.
En een dood biologisch lichaam vormt een voedselbron voor andere levende organismen.
Dus in dat opzicht is er dan wel weer een zin aan het leven.
Maar dat zal het zo ongeveer zijn, denk ik.
De zin van het leven.
Een vraag die reeds eeuwenlang de mensheid heeft bezig gehouden.
Van de grote filosofen tot de eenvoudige arbeider, vroeg of laat wordt iedereen er wel eens mee geconfronteerd of wordt er heel diepzinnig over gefilosofeerd.
Zo is het ook mij vergaan, waarbij mij vooral is opgevallen: over de zin van het leven vindt je duizenden verschillende standpunten, gaande van het idee dat het leven geen enkele zin heeft, tot de stelling dat het leven een dermate kostbaar fenomeen is dat men er alles moet voor over hebben, tot in het waanzinnige toe.
Waarbij ik begon mij de vraag te stellen: is het zoeken naar en/of het bepalen van een zin voor het leven eigenlijk überhaupt wel aan de orde?
Want indien het leven een “zin” zou hebben dan kan dit enkel indien dit leven ook een bedoeling zou hebben. Waaruit volgt dat het leven het resultaat is van een ingreep, van een ontwerp.
Wat ons onvermijdelijk bij een vorm van creationisme brengt, een ontwerp (en de uitvoering ervan) van één of andere denkende superkracht.
Persoonlijk ben ik van mening dat het leven, zoals zich dit openbaart op onze planeet, een louter gevolg is van evolutie.
Voor zover wij weten (ik heb het hier dus over effectief weten, en niet over vermoeden of veronderstellen) bestaat er geen enkele planeet met een dampkring zoals de aarde.
En het is net deze dampkring die het mogelijk maakt dat biologisch leven kan bestaan op de planeet.
De aanwezigheid van die dampkring is dan weer te danken aan de afstand tussen onze planeet en de zon, eigenlijk een toevalstreffer dus.
Waaruit volgt dat ook het leven een toevalstreffer is, en het niet erg zinvol is om te gaan zoeken naar een “zin” voor het leven.
Technisch gesproken echter heeft leven wel een bepaalde zin: als er één aspect is aan leven wat als een paal boven water staat dan is het wel dat leven altijd eindigt met dood.
En een dood biologisch lichaam vormt een voedselbron voor andere levende organismen.
Dus in dat opzicht is er dan wel weer een zin aan het leven.
Maar dat zal het zo ongeveer zijn, denk ik.
- Vitharr
- Brabbeldas
- Berichten: 8161
- Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Ook ik heb daar ooit mijn hoofd over gebroken, maar ben daar inmiddels mee gestopt omdat ik me de onzuiverheid van de vraagstelling ging realiseren. Wat is 'het leven' immers?
Toch zie ik stukjes in je post die mij de wenkbrauwen doen fronsen:
Atmosferen van planeten veranderen in de tijd. Ergens in dat proces is hier op aarde een moment geweest waarop leven zich ontwikkelde dankzij de atmosfeer, om vervolgens die atmosfeer drastisch te gaan beïnvloeden. De zuurstof die toen geproduceerd werd, was het toenmalige equivalent van milieuvervuiling. Een gif wat voor oxidatieprocessen zorgde op de hele planeet. Voor het eerst roestte ijzer bijvoorbeeld.
Wat dit volgens mij laat zien is niet dat onze atmosfeer uniek is, maar dat hier alle factoren op het juiste moment aanwezig waren, en vervolgens alles ook precies genoeg tijd kreeg.
Maar uitgaande van de moderne gehanteerde onmetelijkheid van het heelal geldt zowel voor de compositie van de atmosfeer, als de combinatie van de factoren dat statistisch bekeken te verwachten is dat dit ook op andere plekken voor komt. Als ik me niet vergis heeft Asimov er een boek met calculaties aan gewijd. Ik heb het gelezen, maar de auteur is verwaaid in de tijd.
Leven is iets wat in staat is om zich dusdanig aan te passen dat het niet blind gehoorzaamd aan natuurwetten. Een vogel die van een tak valt, landt niet als Newton's appel bijvoorbeeld. Gebruikmakend van diezelfde natuurwetten introduceert het een vorm van onvoorspelbaarheid. Dat de vogel de grond niet raakt is vrij zeker, wat hij wel doet, en welke vector hij kiest is voor ons te complex om te voorspellen.
Het is iets met emergentie volgens mij. Het 'kosmisch' evolutieproces kent een toenemende mate van complexiteit. En wat wij 'toeval' noemen is vaak niet zo toevallig als het lijkt.
Energie evolueerde tot materie
Eenvoudige materie evolueerde tot complexe materie
Complexe materie ging interactie aan en vormde verbindingen
Verbindingen gingen samenwerkingsverbanden aan met andere verbindingen en er ontstonden composities
Sommige van die composities ontwikkelden een toestand die wij 'leven' noemen
leven ontwikkelde zelfbewustzijn
zelfbewustzijn ontwikkelt ....
Waar ik momenteel vertoef in mijn gedachten speelt 'voor' het begin van dit heelal. Wetende dat materie een vertragend effect op tijd heeft, impliceert dit dat de oorspronkelijke toestand van pure energie een oneindige periode vatte in 1 moment. Alles wat kon gebeuren zou dan direct plaatsvinden. En als bovenstaande evolutieladder zich in zo'n korte tijd heeft ontwikkelt kan men zich afvragen of het dan niet aannemelijk is om te stellen dat die energievorm ook zelfbewust is.
Het stoffelijk universum waarin wij wonen is dan een product van die energievorm. En door zijn verschijningsvorm ontstaat de illusie van afscheiding waardoor de energievorm mogelijk in staat is om te ervaren. En mogelijk is de huidige vorm van materie evolutie complex genoeg voor de energievorm om een verbond aan te gaan in de vorm van eerder genoemde 'bezieling'?
Een andere kronkel borduurt voort op de eerder genoemde evolutieladder waarbij wetenschap en spiritualiteit gecombineerd worden. Wetenschap leert hoe de huidige toestand terug kan keren naar zijn begin (energie). Spiritualiteit richt zich vooral op de verbondenheid.
Ik vind het een mooi idee om te denken dat jij en ik deel uitmaken van de geboorte van een nieuw bewustzijn wat zich onafhankelijk van, maar toch verbonden met, zijn/haar/het moeder/vader ontwikkeld. Het leven zou dan een fase zijn in de ontwikkeling van een kosmische foetus.
Het is minder vergezocht dan het zo klinkt, en een groot deel kan ik goed onderbouwen. Maar net als al die eindeloze andere alternatieven zitten er aannames in. Want zoals ik al zei reikt mijn kennis niet ver genoeg.
Toch zie ik stukjes in je post die mij de wenkbrauwen doen fronsen:
Niet noodzakelijk. De evolutie kan bijvoorbeeld ook een zelfbewust mechanisme scheppen wat de evolutie stuurt richting een bepaald doel.gusteman schreef:De zin van het leven.
Een vraag die reeds eeuwenlang de mensheid heeft bezig gehouden.
Van de grote filosofen tot de eenvoudige arbeider, vroeg of laat wordt iedereen er wel eens mee geconfronteerd of wordt er heel diepzinnig over gefilosofeerd.
Zo is het ook mij vergaan, waarbij mij vooral is opgevallen: over de zin van het leven vindt je duizenden verschillende standpunten, gaande van het idee dat het leven geen enkele zin heeft, tot de stelling dat het leven een dermate kostbaar fenomeen is dat men er alles moet voor over hebben, tot in het waanzinnige toe.
Waarbij ik begon mij de vraag te stellen: is het zoeken naar en/of het bepalen van een zin voor het leven eigenlijk überhaupt wel aan de orde?
Want indien het leven een “zin” zou hebben dan kan dit enkel indien dit leven ook een bedoeling zou hebben. Waaruit volgt dat het leven het resultaat is van een ingreep, van een ontwerp.
Wat ons onvermijdelijk bij een vorm van creationisme brengt, een ontwerp (en de uitvoering ervan) van één of andere denkende superkracht.
Biologisch/materieel deel ik die optiek, maar mogelijk is dat slechts een deel. Een van mijn denkpistes was bijvoorbeeld dat een biologisch organisme wat door evolutie ontstaat uiteindelijk bezield wordt door iets onstoffelijks. Een soort 'Avatar'. Tot op heden kan ik dergelijke ideeën net zo min bewijzen als dat ik ze kan ontkrachten.gusteman schreef:Persoonlijk ben ik van mening dat het leven, zoals zich dit openbaart op onze planeet, een louter gevolg is van evolutie.
Omdat je 'een dampkring zoals de aarde' niet definieert doe ik hier de aanname dat je doelt op een atmosfeer met deze specificaties en compositie. We weten namelijk wel degelijk zeker dat andere planeten dampkringen hebben die zich volgens dezelfde regels gedragen als die van ons. We leren bijvoorbeeld over weer door naar de andere dampkringen te kijken. Het enige wat we nog niet 'weten' is of er ergens een planeet is met dezelfde compositie als je statistiek negeert als bewijs.gusteman schreef:Voor zover wij weten (ik heb het hier dus over effectief weten, en niet over vermoeden of veronderstellen) bestaat er geen enkele planeet met een dampkring zoals de aarde.
Hoewel het klopt dat onze 'zuurstofrijke' atmosfeer het mogelijk maakt dat het huidige biologische leven hier kan bestaan, is deze atmosfeer niet altijd hetzelfde geweest. Sterker nog, de introductie van zuurstof heeft een einde gemaakt aan de voorgaande vorm van Biologisch leven.gusteman schreef:En het is net deze dampkring die het mogelijk maakt dat biologisch leven kan bestaan op de planeet.
Atmosferen van planeten veranderen in de tijd. Ergens in dat proces is hier op aarde een moment geweest waarop leven zich ontwikkelde dankzij de atmosfeer, om vervolgens die atmosfeer drastisch te gaan beïnvloeden. De zuurstof die toen geproduceerd werd, was het toenmalige equivalent van milieuvervuiling. Een gif wat voor oxidatieprocessen zorgde op de hele planeet. Voor het eerst roestte ijzer bijvoorbeeld.
Wat dit volgens mij laat zien is niet dat onze atmosfeer uniek is, maar dat hier alle factoren op het juiste moment aanwezig waren, en vervolgens alles ook precies genoeg tijd kreeg.
Maar uitgaande van de moderne gehanteerde onmetelijkheid van het heelal geldt zowel voor de compositie van de atmosfeer, als de combinatie van de factoren dat statistisch bekeken te verwachten is dat dit ook op andere plekken voor komt. Als ik me niet vergis heeft Asimov er een boek met calculaties aan gewijd. Ik heb het gelezen, maar de auteur is verwaaid in de tijd.
Daar ben ik het dus niet mee eens. Mijn standpunt is dat ik niet genoeg kennis bezit om de zin van het leven te beschrijven. Maar het leven een toevalstreffer noemen is dus iets wat ik om dezelfde reden ook niet kan.gusteman schreef:De aanwezigheid van die dampkring is dan weer te danken aan de afstand tussen onze planeet en de zon, eigenlijk een toevalstreffer dus.
Waaruit volgt dat ook het leven een toevalstreffer is, en het niet erg zinvol is om te gaan zoeken naar een “zin” voor het leven.
Dat vrees ik niet. Ook een levend lichaam vormt een voedselbron, evenals levenloze elementen. Dat speelt dus geen rol volgens mij.gusteman schreef:Technisch gesproken echter heeft leven wel een bepaalde zin: als er één aspect is aan leven wat als een paal boven water staat dan is het wel dat leven altijd eindigt met dood.
En een dood biologisch lichaam vormt een voedselbron voor andere levende organismen.
Dus in dat opzicht is er dan wel weer een zin aan het leven.
Maar dat zal het zo ongeveer zijn, denk ik.
Leven is iets wat in staat is om zich dusdanig aan te passen dat het niet blind gehoorzaamd aan natuurwetten. Een vogel die van een tak valt, landt niet als Newton's appel bijvoorbeeld. Gebruikmakend van diezelfde natuurwetten introduceert het een vorm van onvoorspelbaarheid. Dat de vogel de grond niet raakt is vrij zeker, wat hij wel doet, en welke vector hij kiest is voor ons te complex om te voorspellen.
Het is iets met emergentie volgens mij. Het 'kosmisch' evolutieproces kent een toenemende mate van complexiteit. En wat wij 'toeval' noemen is vaak niet zo toevallig als het lijkt.
Energie evolueerde tot materie
Eenvoudige materie evolueerde tot complexe materie
Complexe materie ging interactie aan en vormde verbindingen
Verbindingen gingen samenwerkingsverbanden aan met andere verbindingen en er ontstonden composities
Sommige van die composities ontwikkelden een toestand die wij 'leven' noemen
leven ontwikkelde zelfbewustzijn
zelfbewustzijn ontwikkelt ....
Waar ik momenteel vertoef in mijn gedachten speelt 'voor' het begin van dit heelal. Wetende dat materie een vertragend effect op tijd heeft, impliceert dit dat de oorspronkelijke toestand van pure energie een oneindige periode vatte in 1 moment. Alles wat kon gebeuren zou dan direct plaatsvinden. En als bovenstaande evolutieladder zich in zo'n korte tijd heeft ontwikkelt kan men zich afvragen of het dan niet aannemelijk is om te stellen dat die energievorm ook zelfbewust is.
Het stoffelijk universum waarin wij wonen is dan een product van die energievorm. En door zijn verschijningsvorm ontstaat de illusie van afscheiding waardoor de energievorm mogelijk in staat is om te ervaren. En mogelijk is de huidige vorm van materie evolutie complex genoeg voor de energievorm om een verbond aan te gaan in de vorm van eerder genoemde 'bezieling'?
Een andere kronkel borduurt voort op de eerder genoemde evolutieladder waarbij wetenschap en spiritualiteit gecombineerd worden. Wetenschap leert hoe de huidige toestand terug kan keren naar zijn begin (energie). Spiritualiteit richt zich vooral op de verbondenheid.
Ik vind het een mooi idee om te denken dat jij en ik deel uitmaken van de geboorte van een nieuw bewustzijn wat zich onafhankelijk van, maar toch verbonden met, zijn/haar/het moeder/vader ontwikkeld. Het leven zou dan een fase zijn in de ontwikkeling van een kosmische foetus.
Het is minder vergezocht dan het zo klinkt, en een groot deel kan ik goed onderbouwen. Maar net als al die eindeloze andere alternatieven zitten er aannames in. Want zoals ik al zei reikt mijn kennis niet ver genoeg.
Morgen is vandaag ook gisteren....
- Zoeker
- Wetenschapper
- Berichten: 3205
- Lid geworden op: 19 feb 2014, 17:37
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Bewustzijn was er altijd al en zal er altijd 'zijn'. Bewustzijn heeft een wereld geschapen in de ruimtetijd en dat is wat wij ervaren. Zolang we bezig zijn met ontrafelen hebben we een doel. Maar het doel is er niet…Vitharr schreef: Waar ik momenteel vertoef in mijn gedachten speelt 'voor' het begin van dit heelal. Wetende dat materie een vertragend effect op tijd heeft, impliceert dit dat de oorspronkelijke toestand van pure energie een oneindige periode vatte in 1 moment. Alles wat kon gebeuren zou dan direct plaatsvinden. En als bovenstaande evolutieladder zich in zo'n korte tijd heeft ontwikkelt kan men zich afvragen of het dan niet aannemelijk is om te stellen dat die energievorm ook zelfbewust is.
Kort samengevat: het doel van het leven is het doel van het leven zien te vinden. En hopen dat je het nooit vind, want dan heb je geen doel meer.
Gelukkig hebben we maar een kort leventje, dat maakt dat het doel niet snel gevonden wordt.
Uiteraard zijn alle antwoorden al in jou en mij aanwezig. En daarmee alle antwoorden in zowel micro als macrokosmos. (zo boven, zo beneden)
Het grappige van deze hele materie is dat -naarmate je er meer in thuis raakt- je gaat zien dat je een uitgesleten pad bewandelt.
Denk je aanvankelijk wereldschokkende ont-dekkingen te doen…als je bijbel, Hermes Trismegistus , Lao Tse e.v.a. nog eens naleest dan zie je dat er al miljoenen mensen je voor gingen.
Tegenstellingen zijn twee variaties van hetzelfde.
- Vitharr
- Brabbeldas
- Berichten: 8161
- Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Toch denk ik dat de geldigheid van je reactie afhankelijk is van de context waarin je hem plaatst. Want nogmaals, we hebben 'het leven' niet gedefinieerd in deze dialoog.
Jij zegt bijvoorbeeld dat bewustzijn altijd heeft bestaan. Intuïtief wil ik daar in meegaan, maar kijkend naar het evolutieladdertje wat ik heb beschreven is bewustzijn voor ons, als wij het hebben 'ontwikkeld', vergelijkbaar met de bacteriefase in onze eigen ontwikkeling. Mogelijk is wat wij, als mens, bewustzijn noemen wel een combinatie van ons stoffelijk bestaan, in combinatie met iets wat onmetelijk verder gaat dan wat wij als bewustzijn zien.
Wat je schrijft over de mensen die je voorgingen herken ik sterk. Het is wat ik bedoel over te brengen als ik zeg dat ik als kind in de bijbel las wat ik al wist. Toch kon ik het niet over brengen in de wereld van concepten omdat ik de woorden nog niet kende die daarvoor noodzakelijk waren. En toen ik daarnaar op zoek ging vertroebelde ik mijn weten met kennis van de illusie die wij realiteit hebben genoemd. Daarom is het voor mij nu 'normaal' om tijd te zien als iets wat van gisteren naar morgen reist en waarbinnen ik geboren wordt om uiteindelijk te sterven. Maar ik weet ook dat het mijn verstoorde perceptie is die me die illusie geeft.
Het wonderschone blijft verborgen, omdat ik met die grijze parasiet in mijn hoofd slechts hele eenvoudige zaken kan begrijpen. Voor echt begrip moet ik stoppen met denken. Maar dan komt er altijd wel 1 die denkt dat je alles moet onderbouwen en produceer je de zoveelste rationalisatie van innerlijke kennis die je weer mijlenver van de bron brengt.
Het is immers zo dat het concept 'nu' in werkelijkheid een veel beperktere betekenis heeft dan in de illusie toegepast wordt. Beweging, een vorm van verandering, zorgt er namelijk direct voor dat in mijn nu ineens een stuk verleden van een andere locatie zit, en ook een stuk toekomst van weer een heel andere locatie. Lichamelijk zit ik vast in het centrum, wat wij 'nu' noemen, en kan ik alleen maar via straks naar later reizen. 1 van de vele fascinerende wonderen in het universum.
Daarom fascineert de kwantumwereld me ook zo. Denk aan 'superpositie', waarbij 1 deeltje zich op meerdere plaatsen tegelijk bevindt. Of 'verstrengeling' waarbij verbonden deeltjes wijzigingen lijken te communiceren over onbeperkte afstanden. Het meest fascinerende is dat gezegd wordt dat deze reactie 'direct', dus 'tegelijkertijd' is. Ik vraag me af wat dat zegt als dezelfde mensen erkennen dat er niet zoiets bestaat als een absolute tijd.
Ik denk dus dat ik begrijp wat je probeert te delen Zoeker. Maar je poging om het in woorden te vatten is altijd gedoemd te mislukken. Net zoals bij ieder ander overigens.
Jij zegt bijvoorbeeld dat bewustzijn altijd heeft bestaan. Intuïtief wil ik daar in meegaan, maar kijkend naar het evolutieladdertje wat ik heb beschreven is bewustzijn voor ons, als wij het hebben 'ontwikkeld', vergelijkbaar met de bacteriefase in onze eigen ontwikkeling. Mogelijk is wat wij, als mens, bewustzijn noemen wel een combinatie van ons stoffelijk bestaan, in combinatie met iets wat onmetelijk verder gaat dan wat wij als bewustzijn zien.
Wat je schrijft over de mensen die je voorgingen herken ik sterk. Het is wat ik bedoel over te brengen als ik zeg dat ik als kind in de bijbel las wat ik al wist. Toch kon ik het niet over brengen in de wereld van concepten omdat ik de woorden nog niet kende die daarvoor noodzakelijk waren. En toen ik daarnaar op zoek ging vertroebelde ik mijn weten met kennis van de illusie die wij realiteit hebben genoemd. Daarom is het voor mij nu 'normaal' om tijd te zien als iets wat van gisteren naar morgen reist en waarbinnen ik geboren wordt om uiteindelijk te sterven. Maar ik weet ook dat het mijn verstoorde perceptie is die me die illusie geeft.
Het wonderschone blijft verborgen, omdat ik met die grijze parasiet in mijn hoofd slechts hele eenvoudige zaken kan begrijpen. Voor echt begrip moet ik stoppen met denken. Maar dan komt er altijd wel 1 die denkt dat je alles moet onderbouwen en produceer je de zoveelste rationalisatie van innerlijke kennis die je weer mijlenver van de bron brengt.
Het is immers zo dat het concept 'nu' in werkelijkheid een veel beperktere betekenis heeft dan in de illusie toegepast wordt. Beweging, een vorm van verandering, zorgt er namelijk direct voor dat in mijn nu ineens een stuk verleden van een andere locatie zit, en ook een stuk toekomst van weer een heel andere locatie. Lichamelijk zit ik vast in het centrum, wat wij 'nu' noemen, en kan ik alleen maar via straks naar later reizen. 1 van de vele fascinerende wonderen in het universum.
Daarom fascineert de kwantumwereld me ook zo. Denk aan 'superpositie', waarbij 1 deeltje zich op meerdere plaatsen tegelijk bevindt. Of 'verstrengeling' waarbij verbonden deeltjes wijzigingen lijken te communiceren over onbeperkte afstanden. Het meest fascinerende is dat gezegd wordt dat deze reactie 'direct', dus 'tegelijkertijd' is. Ik vraag me af wat dat zegt als dezelfde mensen erkennen dat er niet zoiets bestaat als een absolute tijd.
Ik denk dus dat ik begrijp wat je probeert te delen Zoeker. Maar je poging om het in woorden te vatten is altijd gedoemd te mislukken. Net zoals bij ieder ander overigens.
Morgen is vandaag ook gisteren....
- univers
- Observer
- Berichten: 33354
- Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
En waarom doe je dat niet, geef je over aan wie je werkelijk bent (niet het nu), overschrijd die grens.Voor echt begrip moet ik stoppen met denken.
Zie dan hoe Zoeker en jij dicht bij elkaar leggen qua gedachten.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.
- Vitharr
- Brabbeldas
- Berichten: 8161
- Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Stuk ongeduld!univers schreef:En waarom doe je dat niet, geef je over aan wie je werkelijk bent (niet het nu), overschrijd die grens.Voor echt begrip moet ik stoppen met denken.
Zie dan hoe Zoeker en jij dicht bij elkaar leggen qua gedachten.
Ik werk er keihard aan mijn beste. Maar dat wat ik met denken op heb gebouwd, moet ik met denken afbouwen. Verzuim ik dat, dan komt het me achterna.
Ik kan omschakelen, en dat zal ik ook doen. Maar op dit moment vereisen de omstandigheden dat ik intensief denk, en ik kan niet a'la minute de knop omgooien. Dat deed ik 2 jaar geleden eens en toen zat ik een jaar in een stoel.
Tijd bindt ons niet, maar wel de materiële troep waarmee je je omringd.
Morgen is vandaag ook gisteren....
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Wauw ...Vitharr schreef: Tijd bindt ons niet ...
In mijn eerdere post schreef ik er al over.
Ga deze film maar eens bekijken ...
Tijdens het kijken heb ik zelfs op een bepaald moment aan een van jouw teksten moeten denken en ik ben benieuwd of je dat moment herkent ...
Ik ga nog mee doen aan de discussie, maar nu even niet ...
Teveel positieve info ende energie gekregen ...
- univers
- Observer
- Berichten: 33354
- Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Tijd bindt ons niet, maar wel de materiële troep waarmee je je omringd.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Wauw, wat heeft Trey Smith die de clip presenteert en het verhaal vertelt een nare stem zeg.
Het lijkt wel of een broer van Donald Duck spreekt, no offense Uni
Maar ik ga 'm waarschijnlijk toch bekijken.
De film waar ik het over heb is een film uit 2014, die pas dit jaar 'uit' is.
The Theory of Everything is een Britse biopic uit 2014 van regisseur James Marsh.
De film is gebaseerd op de memoires Travelling to Infinity: My life with Stephen, waarin Jane Hawking vertelt over haar huwelijk met wetenschapper Stephen Hawking.
Het lijkt wel of een broer van Donald Duck spreekt, no offense Uni
Maar ik ga 'm waarschijnlijk toch bekijken.
De film waar ik het over heb is een film uit 2014, die pas dit jaar 'uit' is.
The Theory of Everything is een Britse biopic uit 2014 van regisseur James Marsh.
De film is gebaseerd op de memoires Travelling to Infinity: My life with Stephen, waarin Jane Hawking vertelt over haar huwelijk met wetenschapper Stephen Hawking.
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Voor mij is dat heel zeker. Het is mijn 'weten' zelfs ...gusteman schreef:Want indien het leven een “zin” zou hebben dan kan dit enkel indien dit leven ook een bedoeling zou hebben. Waaruit volgt dat het leven het resultaat is van een ingreep, van een ontwerp.
Wat ons onvermijdelijk bij een vorm van creationisme brengt, een ontwerp (en de uitvoering ervan) van één of andere denkende superkracht.
Ik twijfelde heel even bij 'denkende' want ik zou er ook zomaar 'zoekende' superkracht van kunnen maken.
Het leven heeft zeer zeker zin, maar niet meer dan dat, dat wij mensen ook een 'uitprobeersel' zijn.
Precies, 'aangestuurd' door 'een denkende ende zoekende superkracht ...gusteman schreef: Persoonlijk ben ik van mening dat het leven, zoals zich dit openbaart op onze planeet, een louter gevolg is van evolutie.
Immers, hoe kan het dat het leven zich aanpast?
Toen de microscoop uitgevonden werd, bestond er plotsklaps heel veel meer ... voel je 'm?gusteman schreef: Voor zover wij weten (ik heb het hier dus over effectief weten, en niet over vermoeden of veronderstellen) bestaat er geen enkele planeet met een dampkring zoals de aarde.
En het is net deze dampkring die het mogelijk maakt dat biologisch leven kan bestaan op de planeet.
Ja, dat zou je zo kunnen noemen, in dat kader bestaat er heel, heel veel toeval ...gusteman schreef: De aanwezigheid van die dampkring is dan weer te danken aan de afstand tussen onze planeet en de zon, eigenlijk een toevalstreffer dus.
Dat ligt aan de persoon in kwestie, nietwaar?gusteman schreef:Waaruit volgt dat ook het leven een toevalstreffer is, en het niet erg zinvol is om te gaan zoeken naar een “zin” voor het leven.
Hahaha ... oké.gusteman schreef:Technisch gesproken echter heeft leven wel een bepaalde zin: als er één aspect is aan leven wat als een paal boven water staat dan is het wel dat leven altijd eindigt met dood.
En een dood biologisch lichaam vormt een voedselbron voor andere levende organismen.
Dus in dat opzicht is er dan wel weer een zin aan het leven.
Maar dat zal het zo ongeveer zijn, denk ik.
- univers
- Observer
- Berichten: 33354
- Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10
Re: Leven... Wat is het doel van het leven?
Dan had je dat moeten zeggen.
De film die jij bedoelt is al een paar keer op tv geweest, maar is een documentaire.
De film die jij bedoelt is al een paar keer op tv geweest, maar is een documentaire.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.