Leven... Wat is het doel van het leven?

Filosofie is de betekenis en geldigheid van ons denken en ons geloof omtrent de meest algemene en universele aspecten van het bestaan (heelal, entiteiten of subjecten, objecten of dingen, en hun relatievormen). Filosofeer hier net als vroeger Plato deed.
Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 15 jan 2013, 20:00

Omdat de macrokosmos nog kaler is dan een woestijn wat het leven betreft. Er is daar nog geen andere planeet met leven ontdekt.
Harriechristus, ik geloof in het leven in de microkosmos en ik geloof in het leven in de macrokosmos. De mens is nu aan het ontdekken of er leven is (geweest) op mars. We weten het niet. We weten ook niet of er leven is op een van de manen van Jupiter: 'Europa'. Ons zonnestelsel is in de macrokosmos alleen maar met een supersterke microscoop te vinden en jij beweert dat de macrokosmos nog kaler is dan een woestijn omdat er nog geen andere planeet met leven is ontdekt.
Wat vind je zelf van jouw bewering met dit feitelijk gegeven?

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Vitharr » 16 jan 2013, 09:13

Gast1 schreef:En daar denk ik dus anders over.
Nee hoor, dat doe je niet! :grin:

Argh, ik en taal ook soms. Zoals jij het beschrijft bedoelde ik het ook grotendeels. Het biologische is noodzakelijk om het bezielde te kunnen laten ervaren. Zonder bezieling is er enkel het "zijn" inderdaad.

Punt is dat onze uitleg net iets te kort door de bocht is. Ik geloof dat de "stoel" ook bezield is maar niet ervaart zoals wij dat doen. Ik verwerp bijvoorbeeld de mogelijkheid dat die stoel reincarneert als tafel! :wink:

Onze wederzijdse bezieling is de connectie die wij hebben en het "zijn" van de stoel maakt daardoor deel uit van mijn "ervaring".

Mooi trouwens dat je over het "doel" begint. Ik geloof inderdaad ook dat "het" een richting heeft en tot mijn schok ontdekte ik dat ik hierdoor een creationist ben. :shock:

Verder ben ik het helemaal eens met je gedachtengang. Ik wil er nog wel aan toevoegen dat ik zelf ook geloof dat het biologische leven slechts een fase is. Wat er na komt gaat echter mijn fantasie te boven.

Iets waar ik overigens steeds aan moet denken met betrekking tot dit onderwerp is een ervaring uit mijn jeugd. Ik was een jaar of 6/7 en we kregen biologie. Ik kreeg een boekje voor mijn neus met de titel "Ik, en mijn lichaam".

Ik ben niet verder gekomen dan de omslag. Ik bleef me af vragen "als het mijn lichaam is, wie/wat ben ik dan?".

30 jaar later is de vraag nog steeds actueel.... :?
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Susan » 16 jan 2013, 09:29

Vitharr schreef: Ik wil er nog wel aan toevoegen dat ik zelf ook geloof dat het biologische leven slechts een fase is. Wat er na komt gaat echter mijn fantasie te boven.

Iets waar ik overigens steeds aan moet denken met betrekking tot dit onderwerp is een ervaring uit mijn jeugd. Ik was een jaar of 6/7 en we kregen biologie. Ik kreeg een boekje voor mijn neus met de titel "Ik, en mijn lichaam".

Ik ben niet verder gekomen dan de omslag. Ik bleef me af vragen "als het mijn lichaam is, wie/wat ben ik dan?".

30 jaar later is de vraag nog steeds actueel.... :?
Grappig dat je dit aanhaalt, ik weet niet meer hoe oud ik was, dat het ook
opeens tot mij doordrong dat er vaak gezegt werd(of geschreven stond) jij en
jouw lichaam...zoiets als jij en jouw fiets...alsof het los stond van mij zelf.
Daardoor me ook afvroeg wie ik dan was/ben.
Zou het nog niet precies in woorden kunnen zeggen, ken mezelf wel heel goed denk ik, dat
zal echter nooit voor de 100% lukken. Volgens mij kan niemand dat bij zichzelf.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Vitharr » 16 jan 2013, 09:54

Susan schreef:Grappig dat je dit aanhaalt, .....
En dat vond ik dus van jouw stukje:
Zou het nog niet precies in woorden kunnen zeggen, ken mezelf wel heel goed denk ik, dat
zal echter nooit voor de 100% lukken. Volgens mij kan niemand dat bij zichzelf.
Iets dergelijks in woorden uitdrukken vind ik altijd heel moeilijk. Toen jij dit schreef moest ik in combinatie met je onderschrift aan deze wijsheid denken:

"Hij die weet spreekt niet,
hij die spreekt weet niet.
:grin:

Ik vind onze manier van taalgebruik vaak heel ontoereikend om iets goed over te brengen. Beeldspraak werkt vaak beter en ik praat dan ook al snel in vergelijkingen. Daarbij moet ik ook toegeven dat ik het geduld niet bezit om na een Eureka moment iemand de hele gedachtengang vanaf 0 uit te leggen. Overenthousiast? :wink:

Maar "de vraag" waar ik over sprak maakte op die leeftijd al veel in me los kan ik me nog herinneren. Ik overwoog al snel wat er nog meer onder "mijn beheer" zou vallen en kwam zo grappig genoeg ook even tot de conclusie dat de wereld om me heen niet bestond als ik hem niet waar nam. :wink:

Met de computer net in opkomst destilleerde ik uiteindelijk een visie waarin "ik" als in een computerspelletje "mijn lichaam" bestuurde. Ik zag de wereld dus als een virtueel iets (zonder te weten wat dat was op die leeftijd :wink: ) waar "ik" me niet feitelijk in bevond, enkel "mijn lichaam".

En op het moment dat ik het plaatje compleet had voelde ik me extreem verbonden met al die andere "spelers". Achteraf terugkijkend besef ik nu dat ik op dat moment het concept "collectief bewustzijn" ervaarde. Het was een bijzonder gevoel, mede omdat het voor mij gedurende een periode een absolute waarheid was.

Hmm.. Eigenlijk bedacht ik dus het script voor The Matrix op mijn 6de.... kan ik ergens claimen? :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 16 jan 2013, 16:58

Vitharr schreef oa:
Ik ben niet verder gekomen dan de omslag. Ik bleef me af vragen "als het mijn lichaam is, wie/wat ben ik dan?". 30 jaar later is de vraag nog steeds actueel.... :?
Wow … Ik geloof dat ik het weet … Geef me even tijd om het op te zoeken in mijn manuscript.
Argh, ik en taal ook soms.
Ach … Ik heb dit bijna continu Vitharr. Het lukt mij lang niet altijd om goed uit te drukken wat ik bedoel en maak vergissing na vergissing. Bij jou valt dat heel erg mee. Ook het heel goed begrijpend lezen is soms een crime voor mij. Vraag maar aan Susan. :wink:

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 16 jan 2013, 19:23

... Eigenlijk hoef ik het niet op te zoeken en heb het hier al vaker geschreven. Ik ben de optelsom van alle ervaringen in dit stoffelijke leven. Alle ervaringen heb ik opgeslagen en slechts enkele ervaringen kan ik mij herinneren. Wanneer ik mij inspan kan ik me er veel meer herinneren, maar ik kan nog veel meer en ik was ook meer dan dit in dit leven. Ik herhaalde in dit leven vanaf het allereerste begin van de samensmelting van mijn Vader en Moeder het hele proces wat ik al eerder beleefd heb. Ik begon weer als sterrenstof in een vortex te draaien om daarna in een zee te zwemmen met hetzelfde zoutgehalte als in de oceanen van deze planeet, ik was heel even een kreeftje en daarna een visje met heuse kieuwtjes en maakte de hele evolutie in mijn Moeder opnieuw door zoals ik het al veel eerder en ontelbare keren heb beleeft bij een nog veel grotere Moeder; Moeder Aarde. Ik werd een aapje met een staartje en zocht door een tunnel het licht op, op dat moment werd ik geboren en dat was 'ik' dan. Ik had een ander lijf dan dat ik al vele malen eerder had. Ik kon niet alleen denken maar ik kon ook beseffen. Ik werd me bewust van alles en dat heeft bijna vijftig jaar geduurd. Ja, ik heb besef ... Besef dat ik lang geleden voordat er zelfs deze Aarde was, sterrenstof was. Stardust ... Ik ben de oorspronkelijke energie die gestalte heeft gekregen en ben een heel klein gedeelte van een heel grote energie die zich talrijke keren gesplitst heeft en zich opnieuw verbonden heeft. Ik ben het Een en Al en daarmee de vleesgeworden persoonlijke energie. Je zou me God kunnen noemen maar je zou me misschien nog veel beter een zoon van God kunnen noemen, eender zoals Jezus dat was en dat Vitharr dat nu is, net als Tammy, Susan, Taigitu, Harriechristus, Aquarius, Beatrix kiddo, Agaat, Tardis en iedereen die dit leest en niet leest. We zijn allemaal verbonden en zelfs als we er niet meer zijn, zijn we er nog. We waren er altijd al en zullen er altijd blijven.
..............
Iedere keer omschrijf ik het anders, maar het komt steeds op zelfde neer. Ik ben jou en jij bent mij, ik ben de boom en de vogel in de lucht en de vlinder op de bloem.


aquarius

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door aquarius » 16 jan 2013, 20:07

I
k werd een aapje met een staartje en zocht door een tunnel het licht op, op dat moment werd ik geboren
Gast1 de snotaap :rolfl:
(sorry kon het niet laten)

Op de vraag; Wat is het doel van het leven?
Beste lezers geloof mij..... het leven heeft geen zin.
Waar alles omdraait is de zingeving aan aan deze unieke kans die ons gegeven is .
Men heeft talenten meegekregen om die te benutten ,maar ook om nieuwe talenten te ontwikkelen .

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 16 jan 2013, 22:15

Gast1 de snotaap
Giechel ... Hij weer. :grin:

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Susan » 17 jan 2013, 09:26

Wat jij zegt (en eerder zoals je ook al zei) Gast1 is heel herkenbaar,
je hebt het in meer dan 20 zinnen dan ook mooi duidelijk gemaakt.
Wat ik nu juist zo lastig vind is dit gevoel kort te verwoorden in een of twee zinnen, als ik het mij zelf afvroeg of me de vraag door een ander
gesteld wordt, wie ik ben...wat ik ben...

In Lak'ech, (is een mooie uitdrukking in deze, als groet dus naar/voor iedereen)
susan
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Tardis » 17 jan 2013, 10:37

Susan,als je in twee zinnen antwoord wilt geven op de vraag wie je bent en wat je bent zou je je kunnen beperken tot bewustzijn en daar je antwoord mee formuleren.

Zou je de vraag "Wat ben ik?" niet beter kunnen formuleren als "wat is 'ik'?" mijn antwoord: 'Ik' is de naam voor het bewustzijn van allerlei indrukken en gedachten daarover.
Wie ben ik? mijn antwoord: De reactie die 'ik' heeft op alle actie (de indrukken en gedachten) is kenmerkend omdat de reactie meestal volgens een stramien verloopt die het gedrag van 'ik' een bepaald karakter geeft.



Zoals ik het hierboven omschrijf is het wel wat abstract geformuleerd en zeker niet mijn spreektaal, maar toch wel zuiver en in twee zinnen geformuleerd. Dat 'ik' een naam is die we aan zelfbewustzijn geven is iets waar weinig tot niets tegen in te brengen is. Zelfbewustzijn is niet constant aanwezig en ook niet steeds in dezelfde mate. Tijdens de diepe slaap wordt er nauwelijks nog iets geregistreerd, tijdens dromen wel en als we wakker zijn ook. En als we onder invloed zijn van alcohol of andere drugs is de mate van bewustzijn ook weer anders.

Er zijn argumenten te geven om te denken dat bewustzijn door ons lichaam geproduceerd wordt.
Er zijn argumenten te geven om te denken dat bewustzijn niet door ons lichaam geproduceerd wordt.
Er zijn argumenten te geven om te denken dat we in een simulatie van een werkelijkheid leven.
Er zijn argumenten te geven dat de werkelijkheid is wat we er met ons bewustzijn zelf van maken.
Er zijn argumenten te geven dat de werkelijkheid op zichzelf zuiver objectief is en door het bewustzijn subjectief ervaren wordt.

De hamvraag is dan wat de waarheid is want alles wat ik hierboven op een rijtje heb gezet kan niet allemaal tegelijk waar zijn. De zoektocht naar de hoogste waarheid vind ik aan de ene kant uitermate interessant en tegelijkertijd besef ik dat het niets uitmaakt want het kennen van de hoogste waarheid verandert die hoogste waarheid niet. 'Ik' (mijn 'ik') beschouw de wereld waarin ik me begeef als een speelterrein waar ik anderen tegenkom en met de één ogenblikkelijk ruzie heb en met de ander prettig contact. Wat geeft het als we ons in een computersimulatie blijken te begeven en dat de dood het einde van het spel betekent maar niet het einde van ons bewustzijn? Wat geeft het als we niet in een simulatie leven en ons bewustzijn wel door ons lichaam wordt geproduceerd en ophoudt te bestaan als ons lichaam sterft?

Net als Aquarius schrijft draait het leven (als je het mij vraagt) om zingeving door onszelf, ons bewustzijn.

Mijn opvatting is dat bewustzijn op zichzelf staat (niet door het lichaam wordt geproduceerd) universeel aanwezig is, zowel binnen als buiten de natuur (wat wij als 'de natuur' beschouwen) aanwezig is en op de een of andere manier eeuwig bestaat. Ik kan me voorstellen dat er eigenlijk maar één alomvattend bewustzijn is waar we allemaal deel van uitmaken. Dat alles wat leeft manifestaties zijn van één bewustzijn, alle gezichten van alle mensen slechts verschillende aspecten zijn van dezelfde 'oer ziel'. Dat alomvattende bewustzijn kun je God noemen, of Allah, of Flying Spaghetti Monster, etc. Ik kan me ook voorstellen dat het universeel bewustzijn de wereld schiep om zichzelf te ervaren. Dat vind ik geen vreemdere opvatting dan te denken dat het universum spontaan uit het niets ontstond. Ik heb dus veel vragen en weinig echte antwoorden. Die antwoorden willen we wel hebben, maar zullen we niet krijgen. In de ons gegeven situatie kun je er dan maar beter het beste van maken, 'er het beste van maken' als doel van het leven klinkt lulliger dan ik het bedoel; als je als kind naar de kermis gaat doe je dat ook niet 'om er dan maar het beste van te maken'. Ik bedoel eigenlijk: leef en doe wat nodig is en doe daarnaast van alles wat niet nodig is en wel voldoening geeft, maar denk daarbij steeds aan de belangen van anderen. Deze wereld kan wel een beetje extra empathie gebruiken, dat zou het er voor ons allen een stuk aangenamer op maken.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Susan » 17 jan 2013, 16:46

Een mooi ruim stuk is dit, ;P! en geeft me een stukje denkwerk, waar ik vanmiddag al gedeeltelijk mee bezig ben geweest, het veraangenaamde en verkortte de tijd voor mij bij de noodzakelijke vervelende 'vieze' klusjes ook nog eens tot m'n verrassing... :mrgreen:
En ik denk hier nog even verder over door,de tijd nemend ook om het een en ander in een reactie goed neer te zetten.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 17 jan 2013, 18:15

Zou je de vraag "Wat ben ik?" niet beter kunnen formuleren als "wat is 'ik'?" mijn antwoord: 'Ik' is de naam voor het bewustzijn van allerlei indrukken en gedachten daarover.
Wie ben ik? mijn antwoord: De reactie die 'ik' heeft op alle actie (de indrukken en gedachten) is kenmerkend omdat de reactie meestal volgens een stramien verloopt die het gedrag van 'ik' een bepaald karakter geeft.
Dit zette mij ook aan tot denken Tardis. In totaliteit een mooi stuk schrijfwerk overigens. Het blijven altijd interessante vragen, die 'w'-vragen :wink:
Ik doe er een paar bij. Waar kom 'ik' vandaan en waar ga ik naar toe? Waarom is er een ik? ... en dan kom ik vanzelf weer bij een doel. Niet 'het' doel. Wat 'het' doel (van het 'biologische' leven) is schreef ik al eerder. En het leven wat 'ik' leef, heeft heel zeker een zin en een doel, maar dat is altijd heel persoonlijk en nu komt ik weer bij het geciteerde stuk uit van Tardis. Elk persoonlijk leven heeft terdege zin én een doel. Ik denk er ook nog even over na, maar heb er eigenlijk al heel lang over nagedacht en zo schreef ik het hier ook. Mijn ik, mijn samenstelling is ongelooflijk oud en zal weer uit elkaar vallen om daarna opnieuw te existeren ...

aquarius

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door aquarius » 18 jan 2013, 17:35

Om het IK besef en daarmee het bewustzijn te begrijpen moeten we terug gaan naar het prilste begin van het leven zelf.

Stel je bent een vis en leeft in de grote Oceaan ,dan geeft het collectief enige bescherming tegen roofvissen ,Ook bij vogels in het grote luchtruim kent dit collectief verband ,hier is het ik besef niet op toepassing .

Het Ik besef is ontstaan op het moment dat je uit het collectief stapt,en alleen op je zelf aangewezen bent.
Hiermee ontwikkeld ook het bewustzijn omdat je altijd op je hoede moet zijn voor gevaren,dus hou je de boel extra in de gaten.

Nu het ik op zich zelf staat maakt hij een ruimte voor zich zelf ,het territorium en in deze ruimte ontwikkeld het privé .
Dit privé moet beschermt worden en men zal het ook met hand en tand verdedigen ,omdat daar jou bezittingen zijn opgeslagen .

Wat zegt dit simpele voorbeeld nu eigenlijks.
Het zegt dat het Ik bewustzijn niet iets is wat men als een geestelijke eigenschap moet zien maar een leerproces was in de ontwikkeling tot het individu.
in de evolutie.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Vitharr » 20 jan 2013, 14:17

Hoi Gast1,

Ook weer prachtig verwoord! Je beschrijft inderdaad mijn gevoel van "verbondenheid". Bedankt! :loveU:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 20 jan 2013, 16:20

Dank je Vitharr.

Afbeelding

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Susan » 21 jan 2013, 13:50

Tardis schreef:Susan,als je in twee zinnen antwoord wilt geven op de vraag wie je bent en wat je bent zou je je kunnen beperken tot bewustzijn en daar je antwoord mee formuleren.

Zou je de vraag "Wat ben ik?" niet beter kunnen formuleren als "wat is 'ik'?" mijn antwoord: 'Ik' is de naam voor het bewustzijn van allerlei indrukken en gedachten daarover.
Wie ben ik? mijn antwoord: De reactie die 'ik' heeft op alle actie (de indrukken en gedachten) is kenmerkend omdat de reactie meestal volgens een stramien verloopt die het gedrag van 'ik' een bepaald karakter geeft.

Zoals ik het hierboven omschrijf is het wel wat abstract geformuleerd en zeker niet mijn spreektaal, maar toch wel zuiver en in twee zinnen geformuleerd. Dat 'ik' een naam is die we aan zelfbewustzijn geven is iets waar weinig tot niets tegen in te brengen is. Zelfbewustzijn is niet constant aanwezig en ook niet steeds in dezelfde mate. Tijdens de diepe slaap wordt er nauwelijks nog iets geregistreerd, tijdens dromen wel en als we wakker zijn ook. En als we onder invloed zijn van alcohol of andere drugs is de mate van bewustzijn ook weer anders.

De zoektocht naar de hoogste waarheid vind ik aan de ene kant uitermate interessant en tegelijkertijd besef ik dat het niets uitmaakt want het kennen van de hoogste waarheid verandert die hoogste waarheid niet. 'Ik' (mijn 'ik') beschouw de wereld waarin ik me begeef als een speelterrein waar ik anderen tegenkom en met de één ogenblikkelijk ruzie heb en met de ander prettig contact.
Als, wat is 'ik' voor het bewustzijn staat, weet ik nog niet precies 'wie ik ben'.
Want de indrukken en gedachten die ik heb zijn subjectief en niet objectief.
Aangezien ook ik geconditioneerd/geprogrammeerd ben, om iemand te worden en zijn zoals men dacht dat goed was, de persoonlijkheid dus die de buitenwacht lange tijd zag, ging ik me dus afvragen wat of wie ik echt ben. Omdat ik dit ook nog niet 100% kwijt ben, blijft het ergens 'zoeken' om dat echte helemaal naar voren te halen. Dat zal misschien nooit volledig lukken, maar wel een heel stuk dichterbij...
Als ik het antwoord weet op 'wie' ben ik,
Dan weet ik volgens mij ook 'wat' ik ben...? Of 'plak' ik nu twee verschillende dingen aan elkaar,
die ik los van elkaar moet zien.
Al zou er één alomvattend bewustzijn zijn, vullen we dat wat we waarnemen/voelen dan ook niet ieder voor zich subjectief in vraag ik me af, waardoor ieder het weer anders ziet en er verdeeldheid is.

Ik dacht vaak dat de Ziel aangeeft/is wat wie en hoe iemand is,hetgeen we alleen zelf kunnen voelen vanbinnen,niet zichtbaar voor anderen. Daarmee komen we in dit leven waar we nog het een en ander te leren hebben, vervolmaken wat in het laatste leven hier voor nog niet gelukt was...Ook dus je echte zelf laten zien, vandaar het 'zoeken' om aan de levensopdracht te voldoen.
Waardoor we het verschil merken van wat anderen van je verwachten of wilden dat je deed, terwijl je voelt hoe je zelf graag in het leven zou staan. In die zin maakt het dus wel uit om de waarheid te
kennen, en te weten wat de werkelijkheid is volgens mij.
Is het nog te volgen wat ik hier benoem? Het lukt me voor mijn gevoel niet precies dát er zo neer te zetten wat ik bedoel, waar ik allemaal over loop te denken...
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

harriechristus

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door harriechristus » 24 jan 2013, 11:27

Vitharr schreef:
Gast1 schreef:En daar denk ik dus anders over.
Nee hoor, dat doe je niet! :grin:

Argh, ik en taal ook soms. Zoals jij het beschrijft bedoelde ik het ook grotendeels. Het biologische is noodzakelijk om het bezielde te kunnen laten ervaren. Zonder bezieling is er enkel het "zijn" inderdaad.
Zonder ziel is er alleen het uiterlijke bestaan der dingen.

Het Zijn is het abstracte begrip.

Maar de Ziel is het bewustzijn als gevoel en de Geest het bewustzijn als denken.

harriechristus

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door harriechristus » 24 jan 2013, 11:37

Gast1 schreef: Harriechristus, ik geloof in het leven in de microkosmos en ik geloof in het leven in de macrokosmos. De mens is nu aan het ontdekken of er leven is (geweest) op mars. We weten het niet. We weten ook niet of er leven is op een van de manen van Jupiter: 'Europa'. Ons zonnestelsel is in de macrokosmos alleen maar met een supersterke microscoop te vinden en jij beweert dat de macrokosmos nog kaler is dan een woestijn omdat er nog geen andere planeet met leven is ontdekt.
Wat vind je zelf van jouw bewering met dit feitelijk gegeven?
Het feit is dat de macrokosmos zeker niet krioelt van leven.

Integendeel: we hebben zelfs nog helemaal geen leven ontdekt.

Op de andere planeten niet in ons eigen zonnestelsel.
En de kans dat er op andere planeten bij andere sterren wel leven is, is afhankelijk van zeer gunstige omstandigheden, en daarvoor is nog nauwelijks een planeet ontdekt die daaraan voldoet.

Dus dat het leven volgens jou krioelt van het leven is nergens op gebaseerd.

Dat het nog kaler is dan een woestijn is de meest aannemelijke realiteit.

De macrokosmos zal pas krioelen van leven als we in de verre toekomst vele planeten zullen gaan kolonialiseren en nog meer als we daarna (over triljoenen jaren) het heelal om zullen bouwen tot een volledige ruimtevaartcultuur.

Gast1

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door Gast1 » 24 jan 2013, 17:25

Dus dat het leven volgens jou krioelt van het leven is nergens op gebaseerd.
Het is gebaseerd op dezelfde basis zoals deze kretologie:
Dat het nog kaler is dan een woestijn is de meest aannemelijke realiteit.
Maar klopt deze bewering wel van jou?
De leefomstandigheden in woestijnen zijn weliswaar erg stressvol voor gewone organismen. Toch blijkt er zich een wonderlijk arsenaal van sterk aangepaste planten, dieren en microben te hebben ontwikkeld. Al deze organismen overleven door middel van een zogenaamde 'pulse and reserve strategy'. Dit betekent dat ze direct actief worden wanneer zich gunstige omstandigheden voordoen en zich weer (slapend) terugtrekken wanneer de omstandigheden verslechteren.
In de Saharawoestijn komt een grote verscheidenheid aan diersoorten voor, waaronder de addax (Addax nasomaculatus), manenschaap (Ammotragus lervia), jachtluipaard (Acinonyx jubatus) en gestreepte hyena (Hyaena hyaena). De planten zijn ook aan de grote temperatuurschommelingen aangepast. Zo hebben ze lange wortels om water gemakkelijker uit de grond te halen en ze hebben kleine en dikke bladeren.
In de Gobiwoestijn-regio bevinden ondanks het barre klimaat populaties van bijzondere zoogdiersoorten zoals wilde kamelen, kropgazelles, gevlekte bunzing, het heringevoerde Przewalskipaard en de Mongoolse wilde ezel.
Op Antarctica (ook een woestijn) groeien slechts enkele plantensoorten: mossen, korstmossen en twee soorten bloeiende planten. Langs de kusten van Antarctica leven echter vele dieren, waaronder pinguïns, walvissen en zeehonden. De wateren rond Antarctica zijn rijk aan voedsel. De basis van dit voedsel wordt gevormd door plankton. Dit plankton wordt weer gegeten door krill. Dan vormt krill op zijn beurt het hoofdvoedsel van walvissen, die er vele tonnen per dag van naar binnen werken.

De woestijn is dus minder 'kaal' dan dat je beweert ... Nu terug naar het universum ... (bent u daar nog?)
Het feit is dat de macrokosmos zeker niet krioelt van leven.
Bijzonder dat je hier zo aan vasthoud terwijl diverse wetenschappers iets anders beweren waarvan Joseph Indekeu (Afdeling Theoretische Fysica, KU Leuven) hetvolgende schrijft in 2010 in 'Karakter' - tijdschrijft van wetenschap:
Er zijn talloze speculaties over buitenaards leven en buitenwerelds bestaan. Sterrenkundige Leen Decin vertelt mij dat er in onze melkweg alleen al minimaal 50 miljard planeten zouden zijn die rondjes maken om andere sterren dan onze zon. Daarvan zouden er tussen de 10 en de 1000 zijn met mogelijke vormen van ‘leven’. En dan te bedenken dat er in ons (waarneembaar) heelal zo’n 100 à 300 miljard sterrenstelsels zijn. Vroeg of laat trekt een wetenschapper dan de conclusie: het krioelt van leven in ons heelal. Maar zolang de ufo’s namaak blijken, de wetten van de fysica weekendreisjes naar andere sterren tegenwerken, en het opportuniteitsvenster zo klein is in de tijd (van zodra een beschaving het trucje E=mc^2 onder de knie krijgt, kan ze zichzelf vernietigen), komt er van contacten met buitenaards leven weinig in huis. Helaas of gelukkig maar voor ons.
O ja ...
De macrokosmos zal pas krioelen van leven als we in de verre toekomst vele planeten zullen gaan kolonialiseren en nog meer als we daarna (over triljoenen jaren) het heelal om zullen bouwen tot een volledige ruimtevaartcultuur.
Mijn God, ik hou mijn hart vast, daar waar de mens verschijnt wordt elke levensvorm en het bijbehorende habitat bedreigt, vermoord en uitgeroeid. Voorbeelden op deze planeet te over. De mens doet dat zelfs bij zijn eigen soortgenoten. Je hebt virussen, bacteriën en mensen, maar de laatste is de meest rampzalige. Let wel, als soort dan. Binnen deze soort heb je prachtige individuen.

harriechristus

Re: Leven... Wat is het doel van het leven?

Bericht door harriechristus » 30 jan 2013, 14:07

Gast1 schreef:
Dus dat het leven volgens jou krioelt van het leven is nergens op gebaseerd.
Het is gebaseerd op dezelfde basis zoals deze kretologie:
Dat het nog kaler is dan een woestijn is de meest aannemelijke realiteit.
Maar klopt deze bewering wel van jou?
De leefomstandigheden in woestijnen zijn weliswaar erg stressvol voor gewone organismen. Toch blijkt er zich een wonderlijk arsenaal van sterk aangepaste planten, dieren en microben te hebben ontwikkeld. Al deze organismen overleven door middel van een zogenaamde 'pulse and reserve strategy'. Dit betekent dat ze direct actief worden wanneer zich gunstige omstandigheden voordoen en zich weer (slapend) terugtrekken wanneer de omstandigheden verslechteren.
In de Saharawoestijn komt een grote verscheidenheid aan diersoorten voor, waaronder de addax (Addax nasomaculatus), manenschaap (Ammotragus lervia), jachtluipaard (Acinonyx jubatus) en gestreepte hyena (Hyaena hyaena). De planten zijn ook aan de grote temperatuurschommelingen aangepast. Zo hebben ze lange wortels om water gemakkelijker uit de grond te halen en ze hebben kleine en dikke bladeren.
In de Gobiwoestijn-regio bevinden ondanks het barre klimaat populaties van bijzondere zoogdiersoorten zoals wilde kamelen, kropgazelles, gevlekte bunzing, het heringevoerde Przewalskipaard en de Mongoolse wilde ezel.
Op Antarctica (ook een woestijn) groeien slechts enkele plantensoorten: mossen, korstmossen en twee soorten bloeiende planten. Langs de kusten van Antarctica leven echter vele dieren, waaronder pinguïns, walvissen en zeehonden. De wateren rond Antarctica zijn rijk aan voedsel. De basis van dit voedsel wordt gevormd door plankton. Dit plankton wordt weer gegeten door krill. Dan vormt krill op zijn beurt het hoofdvoedsel van walvissen, die er vele tonnen per dag van naar binnen werken.

De woestijn is dus minder 'kaal' dan dat je beweert ... Nu terug naar het universum ... (bent u daar nog?)
Ik heb nergens beweerd dat de woestijn volledig zonder leven is, maar wel is daar weinig leven te vinden en in de kosmos nog veel minder.
Het feit is dat de macrokosmos zeker niet krioelt van leven.
Bijzonder dat je hier zo aan vasthoud terwijl diverse wetenschappers iets anders beweren waarvan Joseph Indekeu (Afdeling Theoretische Fysica, KU Leuven) hetvolgende schrijft in 2010 in 'Karakter' - tijdschrijft van wetenschap:
Er zijn talloze speculaties over buitenaards leven en buitenwerelds bestaan. Sterrenkundige Leen Decin vertelt mij dat er in onze melkweg alleen al minimaal 50 miljard planeten zouden zijn die rondjes maken om andere sterren dan onze zon. Daarvan zouden er tussen de 10 en de 1000 zijn met mogelijke vormen van ‘leven’. En dan te bedenken dat er in ons (waarneembaar) heelal zo’n 100 à 300 miljard sterrenstelsels zijn. Vroeg of laat trekt een wetenschapper dan de conclusie: het krioelt van leven in ons heelal. Maar zolang de ufo’s namaak blijken, de wetten van de fysica weekendreisjes naar andere sterren tegenwerken, en het opportuniteitsvenster zo klein is in de tijd (van zodra een beschaving het trucje E=mc^2 onder de knie krijgt, kan ze zichzelf vernietigen), komt er van contacten met buitenaards leven weinig in huis. Helaas of gelukkig maar voor ons.
O ja
Het is maar wat je onder krioelen verstaat.

Bereken je alle mogelijke planeten met leven (in het licht van de enorme hoeveelheid sterren) dan lijkt het alsof het heelal krioelt van het leven.

Maar vergelijk je het met de microkosmos, waar het pas werkelijk krioelt van het leven, dan is de macrokosmos enorm kaal en moet het leven daar nog beginnen.

Eens waren er slechts een paar miljard eencelligen op de aarde en toen krioelde het ook nog lang niet van het leven.



...
De macrokosmos zal pas krioelen van leven als we in de verre toekomst vele planeten zullen gaan kolonialiseren en nog meer als we daarna (over triljoenen jaren) het heelal om zullen bouwen tot een volledige ruimtevaartcultuur.
Mijn God, ik hou mijn hart vast, daar waar de mens verschijnt wordt elke levensvorm en het bijbehorende habitat bedreigt, vermoord en uitgeroeid. Voorbeelden op deze planeet te over. De mens doet dat zelfs bij zijn eigen soortgenoten. Je hebt virussen, bacteriën en mensen, maar de laatste is de meest rampzalige. Let wel, als soort dan. Binnen deze soort heb je prachtige individuen.
Dat is een ander probleem: het feit dat de mens zijn verantwoordelijkheid nog niet kent op deze aarde ten opzichte van ander leven.

Maar het gaat er om, als de mens het overleeft, dat hij het heelal gaat veroveren en op de lange duur de kosmos pas werkelijk zal krioelen van leven.

Nu is het nog een kale boel, kaler dan een woestijn en er is ook nog helemaal geen leven gevonden in het heelal.

Er zijn slechts berekeningen dat 1 op de zoveel planeten leven zou kunnen bevatten.

Vanuit mijn visie van mijn atoomtheorie en de toekomst van het heelal is dat echt geen krioelen, maar een kale boel.

Plaats reactie