Osiris schreef:Andere invalshoek.
En door velen betwist
Ik hoor Bram Vermeulen graag praten, een fantastische verteller.
Zowat aan het begin van zijn monoloog zegt hij
Het is niet anders ..... we zullen een verhaal, een tekst altijd verklaren met de kennis die we op dat moment hebben. Je herkent alleen wat je al kent, het is her-kennen.
Hier gooit hij twee verschillende definities op één hoop: "verklaren vanuit kennis" en "herkennen".
Zo kan je natuurlijk alle kanten op en klopt je verhaal altijd.
Hij heeft het boek "De twaalfde planeet" van Zachariah Sitchin gelezen zegt hij, en dat laat zich ook merken. Hij begaat dezelfde fouten als Sitchin: argumenten die niets gemeen hebben toch "doen" passen door er een onbestaande betekenis aan te hechten.
Ja, zo kan je inderdaad alle kanten op.
Dan stel ik daar een andere denkpiste tegenover, minstens even boeiend.
Volgens het boek Genesis was er in de begintijden op zeker ogenblik een opstand van de Engelen die God wilden onttronen en zelf de macht nemen.
God won echter de strijd en de "gevallen" Engelen werden verbannen naar de Hel.
Stel nu echter eens dat niet God had gewonnen, maar Beelzebub, samen met zijn volgelingen.
En het was Beelzebub die God naar de Hel heeft verbannen.
Heel listig echter deed hij zich van dan af aan voor als God, smeedde het plannetje met Adam, Eva en de slang, verzon de erfzonde en gooide de mensen uit het Aards Paradijs.
Sindsdien zorgde hij er voor dat er voortdurend tweestrijd en hebzucht onder de mensen was.
Dit scenario lijkt me veel aannemelijker dan dat van een liefhebbende God die "zijn kinderen" almaar verder laat elkaar uitmoorden, ja zelfs de hele planeet laat om zeep helpen. Zogezegd omdat God wel de strijd met Beelzebüb heeft gewonnen maar hem toch niet kan beletten om het kwaad te verspreiden.