Documentaire Twin sisters in 2Doc

[Tammy]

Maandag was deze aflevering op tv.
Je kan hem nog zien in Uitzending gemist denk ik.
Bijzonder mooi gefilmd en zo ontroerend.
Zeker voor mij.
Kijk maar eens als je wilt.





http://www.npo.nl/artikelen/documentair ... rs-in-2doc


Hier een stukje uit de documentaire.
Kan de hele documentaire niet vinden op Youtube.

[Susan]

Ja Tammy, wij hebben dat ook gezien...
Heel bizar en heel ontroerend! Het zal je toch gebeuren...

[Susan]

Vergissing verwijderd

[taigitu]

Ik heb de documentaire gezien. Wat een zegen voor die meisjes dat de ouders
die ontmoeting hadden en het contact hebben behouden.
Jung schreef over zinvol toeval. Duidelijker kan het niet zijn, alles gebeurt met een
reden, ook al zien we hem meestal niet.

[Tammy]

Ja het is prachtig dat die tweeling toch contact hebben gekregen.
De documentaire raakte me diep.
De manier waarop het is gefilmd is van een ongekende schoonheid.
Met zoveel respect en vooral de scene als ze zwemmen in het fjord in Noorwegen onder water.

Met tranen in mijn ogen gekeken maar ik voelde ook boosheid even.
Boosheid dat de ouders op een gegeven moment niet hebben besloten om toen duidelijk was dat ze een tweeling waren ervoor hebben gekozen om ze voor altijd samen te laten zijn.
Dus dat 1 van de ouderstellen hun geadopteerde kindje opgaf zodat het bij het anderen stel kon wonen.

I know, makkelijk gezegd van mij, maar dat is echt aan je kindje denken.
Wat goed is voor het kindje, niet voor jezelf.
Want een tweeling hoort niet apart op te groeien.
Toen het Amerikaanse stel op de veranda in Noorwegen zaten te praten zei die vrouw dat ze hun bijna niet zagen.Ze waren constant samen de tweeling daar.
Vond ze zo te zien niet zo leuk.
Daarvoor zei ze dat ze misschien een band zouden krijgen.
Die hadden ze al de meisjes.
Die vrouw snapt het niet wat een tweeling is.
Haar man zei: ze zitten in hun eigen wereldje nu.
Die begreep het dus wel.

Later zag je dat die Amerikaanse moeder het een beetje begon te begrijpen, maar ik was even nijdig.
Misschien niet echt terecht van mij, maar ik weet hoe het is om een tweeling te zijn.
De scene dat het ene meisje de auto hoort aankomen van haar zusje en bijna flipt maakte dat ik begon te huilen.
Die scene zei alles wat een tweeling zijn is.

Wonderschone documentaire.

[Susan]

En dát wat jij hier schrijft Tammy, zo is het mij ook vergaan!
En precies wat jij hier over zegt, waarom ze hen niet samen
op hebben laten groeien zodra het duidelijk was dat het hier
om een tweeling ging, zei ik hier thuis ook.

[taigitu]

@ Tammy
Ik kreeg in het begin van de docu het enigszins benauwd hoe de Amerikaanse ouders het
kind 'beschermde' tegen de boze wereld. Het leek alsof ze er bovenop zaten en dat Ami
alleen onder toezicht zich kon bewegen. Dat komt ook uit mijn eigen gevoel van 'de
ruimte nodig hebben', dus projectie. Alexandra had alle ruimte en vrijheid en dat kan dan
ook in een dorpje met zo'n 250 inwoners.
In die video die ik er bij heb gezet in mijn vorige reactie, zit Ami's moeder opeens veel
prettiger in haar rol.

Wat je schrijft over je 'eigen' dochtertje afstaan aan de andere moeder' om zo de twee
zusjes samen te laten zijn...... ik zou het ook niet kunnen. Maar het was ook mijn gedachte.
Als je zelf geen kinderen kan krijgen en dan eindelijk dit kindje in je armen sluit als jouw
kind...... ik zou het niet los kunnen laten. Toch begrijp ik je, omdat jij nu gescheiden
bent van je zus en de pijn heftiger aanwezig zal zijn bij het zien van deze docu. Ook ik
had af en toe tranen in mijn ogen en gun die twee meisjes elkaars gezelschap. Maar zoals
verschillende dingen door de kosmos is ingevuld waardoor ze op afstand toch zussen zijn,
zo vertrouw ik erop dat ook dit met een reden gebeurt waar ze later achter komen. Dat
het leven dat ze nu leven een basis is voor iets moois in de toekomst wat ze samen gaan doen.

[Tammy]

Dank jullie Susan en Taigitu voor jullie reacties in dit topic.
Susan, mooi dat jij hetzelfde dacht.
Wij hebben herkenning hierin merk ik, we begrijpen hoe het is voor een tweeling.

Taigitu, jouw filmpje is een tweede deel van de documentaire die ik helaas ook niet volledig kan vinden op Youtube.
Ik snap jou ook, maar als je zelf een tweeling bent denk je anders.
Dan is het mooiste moedergevoel wat je kan geven aan een kind die je dolgraag wilt hebben zoals deze Amerikaanse moeder of Noorse vrouw toch om aan het kindje zelf te denken.
En dit kindje is er eentje van een tweeling.
Ze leven allebei nog Taigitu.
Ze horen samen te zijn.

In jouw filmpje zie je dat de Amerikaanse moeder zich begint te realiseren dat ze geen invloed kan uit oefenen hoe haar kindje zich gedraagt enz.
Dat zegt ze zelf ook.
Ze is verbaasd hoe de meisjes zich uiten op dezelfde manier.
Ze begint in te zien dat ze een tweeling zijn.

Moederliefde is het mooist als je puur aan je kindje denkt.
Als dat betekend dat je je kindje een leven gunt samen met haar tweelingzusje , ook al is dat zonder jou dan ben je een in mijn ogen een moeder die er eentje is uit duizenden.
Eentje die het beste voor haar kindje wilt.
En in dit geval is dat dat de meisjes samen opgroeien, dankzij een moeder die haar eigenbelang opzij heeft gezet voor haar kindje.
Dat lieve Taigitu is pure moederliefde voor mij, maar ik spreek vanuit het tweeling zijn.
Want ik weet in mijn hart dat deze 2 meisjes samen horen te zijn.
Nu en niet pas jaren later.

[univers]

Vannacht naar die docu. gekeken, kon niet na laten om mijn ogen te spoelen, ontroerend.

[Tammy]

Mooi he Univers ?
En vind je ook niet dat ze het zo mooi gefilmd hebben ?
Ook de laatste scene dat ze ieder aan de oceaan staan , eentje in Noorwegen en de andere in Amerika.
Ik vond dat zo ontroerend ook.

[univers]

De meisjes zijn gelukkig goed terecht gekomen, hebben allebei goede ouders gekregen.
Ja, Tammy, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Ik heb heel de tijd met vochtige ogen gekeken.

[Tammy]

Ja ze hebben wel goede ouders gelukkig gekregen.
Maar ze horen samen te zijn in mijn ogen.
Heel in het begin zie je de meisjes als babies in de armen van hun moeders liggen in die kamer vol anderen kinderen.
De moeders staan bij elkaar.
Je ziet het ene kindje rechts in beeld kijken naar haar zusje.
Die blik vergeet ik nooit meer.
Zo doordringend keek ze naar haar zusje................just one more look..........

Ik herken die blik als tweeling zijnde.
Ik zal die scene nooit meer vergeten.
Het is een blik zoals tweelingen kijken naar elkaar.

[univers]

Koester de herinneringen aan je zusje.

[Tammy]

Elke minuut van de dag Univers.

[univers]

Ze blijft altijd een deel van je Tammy.

[Tammy]

Wat mooi dank je.
En ik van haar.