Teksten die ons raken

[taigitu]

Anders dan vroeger

In de loop van de eeuwen zijn we steeds duidelijker 'ik' gaan zeggen. We kunnen ons dat nu moeilijker meer voorstellen,
maar er is een tijd geweest dat we als individuen nauwelijks aan bod kwamen. Onze eigen persoonlijkheid loste goeddeels
op in het grote geheel waarvan we deel uitmaakten. De vorm waarin we leefden, was de wij-vorm. Ons 'ik' telde niet mee.

Dat is nu wel anders. We hebben ons bevrijd van allerlei verbanden die onze persoonlijkheid insnoerden.
We zijn ons steeds meer bewust geworden van onze eigenheid, onze eigenheid, onze eigenwaarde. Unieke mensen zijn we.
Individuen die op zichzelf, onafhankelijk van alles en iedereen, van de grootste betekenis zijn..

Deze ontwikkeling - van de wij-vorm naar de ik-vorm - was noodzakelijk. Maar we moeten oppassen.
Het proces van individualisering kan ook te ver gaan. Het accent op ons eigen ego mag niet leiden tot egoÏsme. Dan krijgen
we een ik-cultuur. Een cultuur die per definitie eenzaamheid betekent. Behalve anderen maak je ook jezelf het leven onmogelijk.

Als mensen zijn we op elkaar aangewezen. We komen uit hetzelfde nest, we behoren tot een en dezelfde werkelijkheid.
Hoeveel is er wat we met elkaar gemeen hebben. We zullen dus toch weer 'wij' moeten zeggen. Maar dan anders dan vroeger.
Z' dat van ons 'ik' er niet onder bezwijkt, maar er juist verrijkt wordt. Samen kun je zó mens zijn, dat jezelf steeds meer mens wordt.

16 mei


Uit het boek van Hans Bouma, getiteld 'Wijsheid voor elke dag.
Dit jaarboek bevat 365 teksten die ogen openen. die inzichten geven, die een wijsheid voor elke dag bieden.
Het is een zinvol geschenk dat mensen helpt om elke dag rijker en positiever mee te beginnen.
Een hoofdkussenboek, bestemd voor mensen die bewust door het leven (willen) gaan, en die beseffen dat
een dagelijkse wijze overweging kan helpen om de kostbaarheid van het leven tot ontplooiing te brengen.