Lang Lang, de beroemde Chinese pianist.
Mensen die Cantonees spreken, blijken bijzonder muzikaal. Dat blijkt uit een Canadees-Amerikaans onderzoek naar de link tussen toontalen en muziek.
Toontalen zijn talen waarbij het niet alleen uitmaakt welk woord je gebruikt, maar ook op welke toon je dit woord zegt. Zo is 'ma' Chinees (Mandarijn) voor 'moeder' als je het met een lange, hoge toon zegt, maar betekent het 'uitschelden' als je een korte, scherp dalende toon gebruikt.
Omdat 'native speakers' van deze talen hun hele leven lang leren om heel precies tonen te onderscheiden, zijn ze muzikaler; zelfs als ze nog nooit een muziekinstrument hebben bespeeld, bleek ook uit het onderzoek dat het wetenschappelijk tijdschrift PLOS ONE deze week publiceerde.
Dit werd getest door drie groepen te onderzoeken: een groep Engelssprekende muzikanten, een groep die Cantonees sprak maar niet aan muziek deed en een groep die niet aan muziek deed en Engels sprak. Ze voerden tests uit die betrekking hadden op gehoor en muzikaliteit, zoals het herkennen van een toonhoogte. Ook keken ze naar de 'gewone' intelligentie van alle proefpersonen.
Muzikanten.
De muzikanten scoorden in de muzikale tests, zoals verwacht, het hoogst. Maar er bleek onafhankelijk van algemene intelligentie, meer muzikaliteit bij de Chinezen aanwezig te zijn dan bij de groep die geen toontaal sprak. Dit suggereert dat een taal, die veel op klanken en toonhoogte steunt, een positief effect heeft op iemands muzikale kwaliteiten.
Andersom was dit verband allang bekend. Het is echter voor het eerst dat wordt aangetoond dat taalkennis ook muzikaliteit beïnvloedt. De onderzoekers denken dan ook dat Chinezen sneller een muziekinstrument beheersen dan bijvoorbeeld Nederlanders. Ze gaan zelfs nog verder: 'Nu blijkt dat taal en muziek zo gelinkt zijn, zouden we zelfs mensen beter kunnen laten praten met muzikale training', aldus één van de onderzoekers.
Bron: AD.nl
