In het lokale Cultureel Centrum van Peer (Belgian Rhythm&Blues Festival) kwam de man optreden voor een publiek van 300 mensen. Ik stond helemaal vooraan, zowat aan zijn voeten ... het podium was amper 50cm hoog dus hij stond zowat midden tussen het publiek, en zoals gewoonlijk vatte hij zijn optreden aan met het voorstellen van zijn geliefde Lucille.
Alhoewel ik ook toen die verschrikkelijke drang voelde om op dat podium te springen en mee te jammen heb ik me toch kunnen fatsoenlijk gedragen
Dit wou ik ook nog even mee geven: als je ooit de kans hebt om de documentaire The Life of Riley (B King) te bekijken dan mag je dat zeker niet laten.
Het toont niet alleen het leven van een begenadigd artiest maar tevens hoe moeilijk het was (en soms nog is) om als zwarte mens in de zuidelijke staten van de USA een normaal leven op te bouwen.
