taigitu schreef: ↑18 jun 2020, 18:47Ja, ik kan me vinden dat mannen zich meer of vaker vervelen dan vrouwen.
Want als je veel tijd hebt gestoken in een baan/carrière is dat een groot
deel van je leven waar je je mee bezig houd. Dat is de basis van het bestaan
als man, verzorger van je gezin. Tijd die je overhoud als vrije tijd is dan vaak
te kort om er ook nog eens tijdrovende hobby's er op na te houden. Dus het invullen van die
korte vrije tijd is dan lastiger. Vrouwen hebben zoveel meer tijd, die verdeeld moet worden
over zo vele projecten dat daar tussendoor wel een hobby gedaan kan worden,
zoals een handwerkje, visite, enz.
Maar misschien is dat niet wat je bedoelde.
========================================================================================================================================================================Vitharr schreef: ↑18 jun 2020, 18:37Ik bedoelde het heel letterlijk met de titel van dit topic in mijn achterhoofd. Vergeet de persoon Nietzsche, vergeet de tijdgeest en denk na over het citaat op zich. Gewoon, even lekker ouderwets onbevooroordeeld, zonder lading. En zo leuk om te zien dat je dat deed.
Maar wat verrassend wat daar uit komt! Misschien zit dat in de formulering als je schrijft:
Vrouwen hebben zoveel meer tijd,
Ik kan me vinden in een soort van verantwoordelijksheids verantwoordelijkheid (2x het woord, zo bedoeld) voor mannen in hun leven. De zwaarte in het begrip 'verantwoordelijkheid' is voor mannen met een gezin sociaal meer zichtbaar voor de buitenwereld. Als een man daar slordig of makkelijk is en daarmee het gezin het 'zichtbaar' moeilijker heeft, verdubbeld het gevoel van die verantwoordelijkheid. Ook vanuit dat punt, sociale controle, zal zorgen dat er weinig tijd kan worden gestoken in hobby's. Mannen die het financieel goed hebben kunnen bv. makkelijker gaan golfen of zo, zichtbaar en verantwoord, en waardoor hun vrouwen, die zich door het inkomen van de man minder hoeven in te zetten, of zelfs helemaal niet.Vitharr schreef: ↑20 jun 2020, 13:40
We hebben natuurlijk allemaal evenveel tijd dus ik denk dat je hier iets specifieks mee bedoelt? Ik krijg hier veel gedachten door die ik lastig te formuleren vind. Ik denk dat ik zelf vind dat mensen die behoorlijk hebben leren werken zelden hun hart volgen op het levenspad. Een beetje het 'er moet geld verdiend worden' principe. Tegenwoordig breng je in een werkweek 1/3e van de dag op je werk door en 1/3e van de dag in je bed. Werk waar je hart niet in zit kost veel energie waardoor die mensen ontspanning gaan zoeken. Het is mij altijd opgevallen dat vrouwen in een gelijkwaardige rol veel actiever zijn.
Mijn vriendin zou je dat uitleggen op een manier die anno-2020 feministisch niet verantwoord meer is. Mijn vriendin werkt ook. Ze maakt schoon op 3 lokaties per dag. Bij de eerste begint ze om half 8 's ochtends en bij de laatste is ze om half 8 's avonds klaar. Bij elkaar werkt ze 5,5 uur per dag maar door de verschillende lokaties is ze langer onderweg dan ik. Ze gaat weg voordat ik ga werken en komt pas thuis als ik er al 2 uur ben. Tussen haar lokaties door gaat ze het huis poetsen of klussen. Door de aard van mijn werk kom ik wel eens uitgeblust thuis en daar geniet ze dan nog van ook. Dan schakelt ze een tandje bij en gaat de verzorgster uithangen. Mijn vriendin is er van overtuigd dat, omdat moederschap voorbehouden is aan de vrouw, de natuur de vrouw meer uithoudingsvermogen heeft gegeven. De bekendste manifestatie hiervan speelt bij griep zoals je weet.
'Jan met de pet' die in de tegenwoordige tijd blij is dat hij een vaste baan heeft, en hopelijk minder risico loopt om die te verliezen, zal eerder zijn vertier zoeken op het internet. Dat voorkomt tegenwoordig een hoop verveling, zoals ik het zie. Want vaak ook is er niet teveel geld over in een gezin met kinderen die later willen studeren, en die zich ook kunnen vervelen wat ondervangen moet worden.
De vrouw is in zo'n gezin vaak de twee-verdiener zodat ze zich financieel iets meer kunnen veroorloven, minder zorgen hebben. De vrouw, speciaal uit een arbeidersgezin, hebben vaak meegemaakt dat er financieel vroeger in haar jeugd niet veel kon.
Ze zag dat haar moeder soms/vaak creatief met het rondkomen van het inkomen omging. Zoals zelf kleding maken (voor sommige een hobby) voor jezelf en de kinderen. Het werd meestal gezien als hobby maar in feite was het nodig om rond te komen. Ik heb het zelf ook gezien als hobby maar het was in feite een taak die je uitvoerde. Ik had er plezier aan en kon me er gelukkig bij voelen als ik de eindresultaten zag. Zo maakte ik in de zomer winterkleding en andersom. Ik kocht vaak kleine lapjes stof die ik leuk vond en kon daar heel creatie mee zijn.
Ik sprak na de kindertijd een keer een moeder uit die tijd dat we ons kind ophaalde bij school. Het gesprek kwam op kinderkleding. Zij vertelde me toen dat ze dacht dat ik de kinderkleding kocht bij een boetiek.... Ik wist dat mijn kinderkleding afweek van de C&A-collectie, maar dat ze er zo over spraken toen? Ik bracht deze gedragen kinderkleding later naar een klein winkeltje dat kinderkleding verkocht voor je. Het was allemaal snel weg en zo had ik de kosten van de kleding er weer uit. Goedkope lapjes (coupons) op de markt, kleding maken en dragen, en het geld weer terug in de knip. Bolletjes wol voor truien... idem.
Ik kan me wel iets voorstellen bij die drang van 'aan de gang blijven' bij je vriendin. Ik vermoed dat het te maken heeft met een inherente behoefte van het systeem van de vrouw.Vitharr schreef: ↑20 jun 2020, 13:40Maar feit is dat ik me sneller verveel dan mijn vriendin. De keerzijde is dat ik sneller gelukkig ben dan mijn vriendin. Mijn vriendin heeft eeuwig het gevoel dat ze meer had moeten doen. Dat heb ik gelukkig niet.
Mijn vriendin heeft heel lang geen auto gehad maar vond, en vind, autorijden wel leuk. Ik weet nog goed dat ik haar in mijn auto achter het stuur zette om een rondje te rijden en ze daarna bij elk kruispunt vroeg welke kant ze op moest om vervolgens snel naar het volgende kruispunt te rijden. Inmiddels zijn we 3 jaar verder en beheerst ze de kunst van het doelloos rijden ook. Ik vond dat typerend voor haar mentaliteit. Het doel heilig maken, dus ergens naartoe gaan, terwijl het doel nu juist de reis was.
Maar ik dwaal weer af. Dat vooral vrouwen geen verveling kennen zoals in het citaat staat vind ik zelf een compliment omdat behoorlijk leren werken geen lovenswaardige prestatie is op zich. Kan natuurlijk wel, maar hoeft niet. Vrouwen vooral kunnen behoorlijk werken zonder dat te hoeven leren denk ik.
Als iets nog niet af is, ook al weet je weet dat er morgen genoeg tijd is, er toch iets kriebelt van 'ja, maar ik heb nu toch niets dringends' en het dan toch liever van de to-do-lijst schrapt.
Dan pas wordt het vanbinnen rustig bij haar en kan ze ontspannen, terwijl ze anders steeds naar dat klusje zit te kijken en er vanbinnen een tweestrijd plaats vind.
Ik geloof dat mannen dat fenomeen niet hebben, of er 'beter' mee om kan gaan. Dus ga je je vervelen?
