Hoe reageerde men vroeger op pedofilie in de Kerk? Twee kerkleraren getuigen
Katharina Gabriels 3 augustus 2018
De laatste twee decennia krijgen we in de media heel wat te horen over seksueel misbruik binnen de Kerk. Vaak is er kritiek over het tekort aan een doeltreffend beleid om pedofilie te beperken en te bestraffen. Maar hoe gingen onze voorouders hier mee om, want seksueel misbruik is van alle tijden.
Heilige Basilius: harde disciplinaire aanpak
De Heilige Basilius de Grote, de bekende kerkvader uit de 4de eeuw, heeft ons een beschrijving nagelaten over hoe men in zijn tijd omging met pedofiele priesters en monniken. “Een priester of monnik die jongeren of knapen verleidt, en al kussend of in een andere compromitterende houding wordt betrapt, zal in het openbaar gegeseld worden en van zijn klerikale tonsuur ontdaan worden. Na zijn scheerbeurt, zal men hem in het gezicht spuwen, ketenen en 6 maanden eenzaam opsluiten. 3 maal wekelijks zal hij er vasten op water en gerstebrood, dat hij zal krijgen bij valavond. De volgende 6 maanden zal hij in een aparte binnenplaats onder het toezicht van een oudere medebroeder bezig gehouden worden met handenarbeid en gebed. Hij zal regelmatig moeten deelnemen aan nachtelijke gebedswaken. Zijn wandelingen zullen verplicht gebeuren in het gezelschap van twee medebroeders en het zal hem nooit meer toegestaan worden om in contact te komen met jongeren.”
Ook in de Middeleeuwen werd er vaak weggekeken…
Een andere kerkleraar uit de 11 de eeuw, de heilige Petrus Damianus, klaagde dan weer het seksueel misbruik door priesters van zijn tijd aan. Hij was vooral verontwaardigd over de cultuur van straffeloosheid en de manier waarop clerici niet gesanctioneerd konden worden door de seculiere overheid.
In een brief aan Paus Leo IX, pleitte de Heilige Petrus Damianus voor hervormingen, meer kerkelijke verantwoordelijkheid, het overhandigen van pedofiele priesters aan de wereldlijke rechtbanken om gestraft te worden en andere maatregelen om pedofilie in de Kerk te bestrijden. De Heilige Petrus Damianus schreef zijn brief op een beschuldigende toon: “Luie, nutteloze oversten van clerici en priesters. Luister, en … huiver bij de gedachte, dat jullie partners zijn in de schuld van anderen. Ik heb het hier over hen die knipogen naar de zonden van hun ondergeschikten, die eigenlijk terechtgewezen zouden moeten worden. Door jullie misplaatste stilte krijgen ze een vrijgeleide om te zondigen. Luister, en wees slim genoeg om te beseffen dat jullie allemaal de dood verdienen: niet alleen de zondaars zelf, maar ook zij die hieraan hun toestemming verlenen.”
Seksueel misbruik: probleem van alle tijden
Seksueel misbruik in de Kerk is dus duidelijk een probleem van alle tijden en leidde in het verleden tot dezelfde verontwaardiging als nu. Naast eisen voor een hardere aanpak, was er ook toen al veel
wegkijkgedrag. Jammer genoeg verdwijnen zulke problemen niet wanneer je ze negeert. Enkel discipline, een strenge selectieprocedure voor clerici en een duidelijke disciplinaire aanpak kunnen pedofielen voldoende afschrikken om de Kerk niet langer als een dekmantel voor hun perverse activiteiten te misbruiken. Want één ding is duidelijk: pedofielen zoeken systematisch naar vertrouwensfuncties, waar ze makkelijk in contact kunnen komen met kinderen: leerkracht, priester, jeugdleider, coach, medicus, opvoeder, babysit, etc. Soms proberen ze zich ook het vertrouwen te winnen van gezinnen, alleenstaande moeders etc. Het is belangrijk om ze hierbij geen kans te geven en steeds kordaat op te treden.
Bron: ucatholic.com
https://www.katholiekforum.net/2018/08/ ... -getuigen/ 
![[doh]](./images/smilies/doh.gif "doh"){kind=small}