NASA stuurt volgende week "een tijdmachine" naar Mars

[univers]

NASA's Push to Save the Mars InSight Lander's Heat Probe


De robotarm van NASA InSight gebruikt zijn schep om de warmtetaster van het ruimtevaartuig, of 'mol', tegen de wand van het gat te drukken
Credits: NASA / JPL-Caltech

NASA's InSight-lander, die op een missie is om het diepe binnenland van Mars te verkennen, heeft afgelopen weekend zijn robotarm gepositioneerd om de zichzelf hamerende warmtetaster van het ruimtevaartuig te helpen. Bekend als "de mol", is de sonde niet in staat meer dan ongeveer 14 inches (35 centimeter) te graven sinds het zichzelf op 28 februari 2019 in de grond begon te begraven .

De manoeuvre is in voorbereiding op een tactiek, die gedurende meerdere weken moet worden geprobeerd, "pinning" genoemd.


NASA's InSight-lander op Mars probeert zijn robotarm te gebruiken om de warmtestroomsonde, of mol, van de missie opnieuw te laten graven. InSight-teamingenieur Ashitey Trebbi-Ollennu, gevestigd in het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië, legt uit wat er is geprobeerd en het spelplan voor de komende weken. De volgende tactiek die ze zullen proberen, is de mol "vastpinnen" tegen het gat waarin hij zit.
Credits: NASA / JPL-Caltech
"We gaan proberen de zijkant van de schep tegen de mol te drukken en deze tegen de wand van het gat te drukken," zei InSight adjunct-hoofdonderzoeker Sue Smrekar van het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië. "Dit kan de wrijving voldoende verhogen om het vooruit te laten gaan wanneer het hameren weer begint."

Of de extra druk op de mol de unieke grond zal compenseren blijft onbekend.

Ontworpen om maar liefst 5 meter onder de grond te graven om de hoeveelheid warmte te registreren die ontsnapt uit het binnenland van de planeet, heeft de mol wrijving van de omliggende grond nodig om te graven: zonder dit veroorzaakt terugslag door de zelfhamerwerking stuiter gewoon op zijn plaats, wat het missieteam nu vermoedt.

Terwijl JPL de InSight-missie voor NASA beheert, heeft het Duitse ruimtevaartcentrum (DLR) de warmtesonde geleverd, die deel uitmaakt van een instrument dat het pakket Heat Flow and Physical Properties ( HP 3 ) wordt genoemd. In juni bedacht het team een plan om de warmtesonde te helpen. De mol is niet ontworpen om te worden opgepakt en verplaatst zodra hij begint te graven. In plaats daarvan verwijderde de robotarm een steunstructuur die bedoeld was om de mol stabiel te houden terwijl hij in het Marsoppervlak graaft.

Door de structuur te verwijderen, kon het InSight-team het gat dat zich rond de mol vormde tijdens het hameren beter bekijken. Het is mogelijk dat de mol een rots heeft geraakt, maar testen door DLR suggereerde dat het probleem grond was die samenklontert in plaats van rond de mol te vallen terwijl deze hamert. En ja hoor, de armcamera ontdekte dat onder het oppervlak 5 tot 10 centimeter duricrust lijkt te zijn, een soort gecementeerde grond dikker dan alles wat je tegenkomt op andere Mars-missies en anders dan de grond waarvoor de mol is ontworpen .

"Alles wat we weten over de bodem is wat we kunnen zien in afbeeldingen die InSight ons stuurt," zei Tilman Spohn, hoofdonderzoeker van HP 3 bij DLR. "Omdat we de grond niet naar de mol kunnen brengen, kunnen we misschien de mol naar de grond brengen door hem in het gat te spelden."

Met behulp van een schep op de robotarm prikte en duwde de grond zeven keer in de zomer in een poging om het gat in te storten. Geen geluk. Het zou niet veel kracht moeten kosten om het gat in te storten, maar de arm duwt niet op volle sterkte. Het team plaatste HP 3 zo ver mogelijk van de lander zodat de schaduw van het ruimtevaartuig de temperatuurmetingen van de warmtesonde niet zou beïnvloeden. Als gevolg hiervan moet de arm, die niet bedoeld was om op deze manier te worden gebruikt, zich uitstrekken en onder een hoek drukken, veel minder kracht uitoefenen dan wanneer de mol dichterbij zou zijn.

"We vragen de arm om boven zijn gewicht uit te stoten," zei Ashitey Trebi-Ollennu, de hoofdarmingenieur bij JPL. "De arm kan de grond niet duwen zoals iemand dat kan. Dit zou gemakkelijker zijn als het zou kunnen, maar dat is gewoon niet de arm die we hebben."

Interplanetaire reddingsoperaties zijn niet nieuw voor NASA. Het Mars Exploration Rover-team heeft Spirit en Opportunity bij meer dan één gelegenheid gered. Het bedenken van werkbare oplossingen vereist buitengewoon veel geduld en planning. JPL heeft een werkende replica van InSight om armbewegingen te oefenen, en het heeft ook een werkend model van de warmtesonde.

Naast het vastzetten, test het team ook een techniek om de schep te gebruiken op de manier waarop het oorspronkelijk bedoeld was om te werken: grond in het gat schrapen in plaats van het te comprimeren. Beide technieken kunnen voor het publiek zichtbaar zijn in onbewerkte afbeeldingen die in de nabije toekomst uit InSight komen.

https://www.nasa.gov/feature/jpl/nasas- ... heat-probe

[univers]

DE HAMERBOOR VAN MARSLANDER INSIGHT DOET ’T WEER!

Dankzij een vernuftige oplossing is het onderzoekers nu toch gelukt om ‘de mol’ weer aan de praat te krijgen.

Opluchting heerst bij het team dat zich over marslander InSight ontfermt. Onderzoekers hebben namelijk beelden van een werkende hamerboor! Een mooie prestatie. Want dit instrument bleek de afgelopen paar maanden alles behalve naar behoren te werken.



Hamerboor
De HP3 (Heat Flow and Physical Properties Package) werd eind februari door marslander InSight op het oppervlak van de rode planeet geïnstalleerd. Het instrument – dat ook wel ‘de mol’ wordt genoemd – is ontworpen om zich tot wel vijf meter diep in Mars te boren en de temperatuur in de rode planeet te meten. Op die manier kan de hamerboor meer inzicht verschaffen in hoeveel warmte er uit Mars zelf komt zetten. Met zo’n 1000 hamerslagen per uur begon het instrument aan z’n missie om een diep gat in het marsoppervlak te graven. Maar even was er paniek alom, toen onderzoekers erachter kwamen dat de hamerboor het voor gezien hield.


Op deze beelden is te zien hoe de hamerboor op de rode planeet wordt gezet. Afbeelding: NASA/JPL-Caltech

Steen
De hamerboor liep vast op ongeveer 30 centimeter diepte. In eerste instantie gingen onderzoekers ervan uit dat de boor op een onderliggende steen was gestuit. Deze werd dan ook netjes uit de weg geruimd. Maar al gauw liep de boor weer vast. Verschillende tests en analyses moesten meer inzicht geven in wat het instrument ervan weerhield om te graven. Inmiddels weten we dat een onverwachts gebrek aan wrijving rond de Marslander het probleem was. De hamerboor is namelijk zo ontworpen dat losse grond rond het instrument voor wrijving zorgt, waardoor de boor kan graven. Maar de grond rondom InSight blijkt dat onvoldoende te doen, waardoor de boor op zijn plaats blijft stuiteren en meer zijwaarts beweegt (net zoals een ‘gewone’ boor op aarde doet, als je ‘m niet hard genoeg op de te boren ondergrond duwt).

Oplossingen
NASA heeft de afgelopen maanden naar een oplossing gezocht. Een steunpilaar werd uit de weggeruimd en er werd geprobeerd om de robotarm van InSight te gebruiken om kracht te zetten op de grond rondom de mol. Berekeningen toonden aan dat dit voor de extra wrijving zou zorgen waardoor het instrument zijn werkzaamheden weer zou kunnen hervatten. Maar helaas liep dit plan op niets uit. Een tweede manier werd voorgesteld. En zoals bovenstaande beelden nu laten zien lijkt deze poging succesvol. De onderzoekers hebben de robotarm van InSight ingezet om de zijwaartse beweging van de hamerboor te beperken en de boor als het ware te dwingen om de diepte in te gaan. Het team gebruikte hiervoor het uiteinde van de robotarm en oefende zo zijdelings druk uit op het instrument. Die druk duwt de mol tegen de zijkant van het gat en levert de wrijving die het instrument nodig heeft om zich een weg naar onderen te banen (zie video hieronder).

Seismometer
Naast de hamerboor, heeft marslander InSight een ander heel belangrijk instrument op het oppervlak van de rode planeet gezet, namelijk een seismometer. Deze kan zelfs de kleinste vibraties op Mars detecteren. Eind april was het raak, toen de seismometer de eerste marsbevingen detecteerde. In de maanden die volgden, werd er door de seismometer nog zo’n 100 keer vibraties opgemerkt. En in zeker 21 van de gevallen lijkt het om echte marsbevingen te zijn gegaan. Benieuwd hoe dat klinkt? Beluister ze hier zelf!

https://www.scientias.nl/de-hamerboor-v ... et-t-weer/

https://twitter.com/NASAInSight

[univers]

De mol van Mars InSight is gedeeltelijk teruggetrokken uit zijn hol


In deze afbeelding van 26 oktober 2019 - de 325e Marsdag of sol van de missie - wordt InSight's warmtesonde, of "mol", gezien nadat hij zich halverwege het gat had teruggetrokken dat hij had ingegraven.
Credits: NASA / JPL-Caltech
GE-UPDATE 4:22 pm EDT (1:22 pm PDT), 27 oktober 2019

Nadat hij de afgelopen weken vooruitgang had geboekt bij het graven in het oppervlak van Mars, is de mol van InSight het afgelopen weekend ongeveer halverwege zijn gat achteruitgegaan. Voorlopige beoordelingen wijzen op ongebruikelijke bodemgesteldheid op de rode planeet. Het internationale missieteam ontwikkelt de volgende stappen om het opnieuw begraven te krijgen.

De afgelopen weken is een schepje aan het uiteinde van de arm gebruikt om de mol tegen de wand van het gat te "pinnen", waardoor wrijving ontstaat die het nodig heeft om te graven. De volgende stap is bepalen hoe veilig het is om de robotarm van InSight van de mol weg te halen om de situatie beter te kunnen beoordelen. Het team blijft de gegevens bekijken en zal de komende dagen een plan opstellen.

Ondertussen blijft de seismometer van de lander - het seismische experiment voor de interieurstructuur, of, SEIS - gegevens over marsquakes verzamelen om een ​​beter inzicht te krijgen in het interieur van Mars en waarom de aarde en de rode planeet vandaag zo verschillend zijn na het delen van miljarden overeenkomsten jaren geleden. Het Franse ruimteagentschap Centre National d'Études Spatiales (CNES) en zijn partners leverden het SEIS-instrument aan NASA.

NASA's InSight-ruimtevaartuig heeft zijn robotarm gebruikt om zijn warmtesonde, bekend als 'de mol', de afgelopen week bijna 2 centimeter (3/4 van een inch) te laten graven. Hoewel bescheiden, is de beweging aanzienlijk: ontworpen om maar liefst 5 meter onder de grond te graven om de warmte te meten die ontsnapt uit het binnenland van de planeet, is de mol erin geslaagd zichzelf gedeeltelijk te begraven sinds het begon te hameren in februari 2019.

De recente beweging is het resultaat van een nieuwe strategie, tot stand gekomen na uitgebreide tests op aarde, die ontdekten dat onverwacht sterke grond de voortgang van de mol tegenhoudt. De mol heeft wrijving van de omringende grond nodig om te bewegen: zonder deze zal de terugslag van zijn zelfhamerwerking ervoor zorgen dat hij eenvoudig op zijn plaats stuitert. Door de schep op de robotarm van InSight tegen de mol te drukken , lijkt een nieuwe techniek genaamd "pinning" de sonde de wrijving te geven die hij nodig heeft om verder te graven.

Sinds 8 oktober 2019 heeft de mol 220 keer gehamerd gedurende drie verschillende gelegenheden. Uit beelden van de camera's van het ruimtevaartuig is gebleken dat de mol geleidelijk de grond in gaat. Het kost meer tijd - en hameren - voor het team om te zien hoe ver de mol kan gaan.


Deze GIF toont de warmtetaster van NASA InSight, of "mol", die vorige week ongeveer een centimeter onder het oppervlak graaft. Met behulp van een techniek die "pinning" wordt genoemd, drukte InSight onlangs de schep op zijn robotarm tegen de zichzelf hamerende mol om hem te helpen graven.
Credits: NASA / JPL-Caltech

De mol is onderdeel van een instrument genaamd het pakket Heat Flow and Physical Properties, of HP 3 , dat werd geleverd door het Duitse Aerospace Center (DLR).

"Het zien van de vooruitgang van de mol lijkt erop te wijzen dat er geen steen ons pad blokkeert", aldus HP 3 Principal Investigator Tilman Spohn van DLR. "Dat is geweldig nieuws! We willen dat onze mol door blijft gaan."

Het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië, leidt de InSight-missie. JPL heeft de beweging van de robotarm getest met behulp van volledige replica's van InSight en de mol. Ingenieurs blijven testen wat er zou gebeuren als de mol onder het bereik van de robotarm zou zinken. Als het stopt met vorderen, kunnen ze de grond op de mol schrapen en massa toevoegen om de terugslag van de mol te weerstaan.

Als er geen andere opties bestaan, zouden ze overwegen om de schep direct op de bovenkant van de mol naar beneden te drukken terwijl ze proberen de gevoelige band daar te vermijden; de kabel levert stroom aan en relais gegevens van het instrument.

"De mol heeft nog een weg te gaan, maar we zijn allemaal dolblij om hem weer te zien graven", zegt Troy Hudson van JPL, een ingenieur en wetenschapper die de leiding heeft gehad over het herstel van de mol. "Toen we dit probleem voor het eerst tegenkwamen, was het verpletterend. Maar ik dacht:" Misschien is er een kans; laten we doorgaan. " En nu voel ik me duizelig. "

https://www.nasa.gov/feature/jpl/mars-i ... ving-again

[univers]

Veelgestelde vragen over 'Mole' van InSight


Tekenen van de warmtesonde die op Mars verschuift: de ondersteuningsstructuur van het instrument Heat Flow and Physical Properties Package (HP 3 ) bewoog enigszins tijdens het hameren, zoals aangegeven door de ronde "voetafdrukken" rond de voetkussentjes van het instrument. Afbeelding tegoed: NASA / JPL-Caltech.

Vraag: Waarom kun je de 'mol' niet oppakken en naar een andere plek verplaatsen?

A: De mol maakt deel uit van het instrument genaamd het pakket Heat Flow and Physical Properties , of HP 3 , en is ontworpen om te worden ondergebracht in de ondersteuningsstructuur van HP 3 . De ondersteunende structuur van HP 3 was uitgerust met een knop of "grijppunt" dat de robotarm kan vastgrijpen om het van het dek van de lander naar het oppervlak van Mars te verplaatsen. Ontworpen om te worden gehuisvest in de draagstructuur, heeft de mol zelf geen grijppunt en was niet bedoeld om te worden gegrepen of verplaatst.

Zelfs als de mol kan worden verplaatst, is verplaatsing een onwaarschijnlijke oplossing. Het team is ervan overtuigd dat de sonde niet heeft kunnen graven omdat de grond onvoldoende wrijving biedt. Overal waar je de mol in de buurt van de lander plaatst, zou waarschijnlijk hetzelfde probleem zijn. De strategie van " spelden " - de schep van de robotarm tegen de zijkant van de mol drukken - compenseert dat gebrek aan wrijving en hielp de mol begin oktober naar beneden te vorderen.

Vraag: Waarom bevat de mol geen oefening?

A: Een oefening zou een veel grotere, krachtigere motor vereisen dan wat de InSight-lander aankan. Het zou ook meer vermogen vereisen dan de lander op zonne-energie praktisch kan leveren. Wat meer is, een boor zou rigging nodig hebben om het te stabiliseren terwijl de motor draait, net als bij een boorpers. Rigging heft de kracht van de draaiing van een boor op, die anders de motor in de andere richting zou laten ronddraaien.

De diameter van ongeveer 1 inch (2,7 centimeter) en ongeveer 16 inch (40 centimeter) was zodanig ontworpen dat deze licht genoeg en klein genoeg was om te voldoen aan de beperkingen van het landerdek. Het werkt enigszins als een heiblok: een motor die aan een versnellingsbak in de mol is bevestigd, wordt langzaam samengedrukt en laat vervolgens snel een veer los die een wolfraamhamer tegen de binnenkant van de moluiteinde drijft, met een snelheid van één slag om de 3,7 seconden.

Vraag: Weet je zeker dat de mol geen rots heeft geraakt?

A: Het grootste deel van het team blijft ervan overtuigd dat een rots niet heeft veroorzaakt dat de mol terugkaatste. De landingsplaats, Elysium Planitia, werd gedeeltelijk gekozen omdat het zo weinig zichtbare rotsen heeft, wat enkele grote ondergrondse rotsen impliceert. De mol is sterk genoeg om kleine rotsen uit de weg te duwen en is ontworpen om rond middelgrote rotsen te gaan - iets minder dan ongeveer 10 cm in diameter - zodra hij volledig is begraven.

Verdere analyse zal nodig zijn om te bepalen waarom de mol uit het gat trok toen er eenmaal te weinig mol was blootgesteld boven het Marsoppervlak om spelden mogelijk te maken.

Vraag: In hoeverre speelt Mars een verminderde zwaartekracht bij het proberen het gedrag van de mol op aarde te repliceren?

A: Het robotarm testbed in het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië, gebruikt gewichtsmodellen (niet-functionele replica's van de instrumenten die het gewicht zouden zijn dat ze op Mars zouden zijn) om de effecten van de verminderde zwaartekracht van de Rode Planeet te simuleren. Maar bepaalde experimenten, zoals experimenten met het graven van mol, kunnen niet volledig opnieuw worden gecreëerd: het team kan lage zwaartekracht op het aardoppervlak niet simuleren. Het zou niet mogelijk zijn om een ​​lichtgewicht versie van de mol te maken voor testen die dezelfde graafkracht heeft als de mol op Mars.

Vraag: Is er een kans dat het hamermechanisme beschadigd is?

A: Het InSight-wetenschapsteam heeft geen merkbaar verschil gezien tussen de prestaties van de mol op Mars en wat is gezien bij het testen op aarde. De seismometer van InSight kan de trillingen van elk van de hamerslagen van de mol detecteren en wordt gebruikt om kleine variaties (op millisecondeniveau) in elke slag te analyseren. Tot op heden heeft het team geen bewijs gezien dat het hamermechanisme is beschadigd.

Vraag: Ondanks de uitdagingen voor de mol, leert de bodem ons iets nieuws over Mars?

A: Absoluut! De mol is ontworpen met de losse zandgronden gezien door de Spirit en Opportunity-rovers in gedachten. De bodem onder InSight verschilt mechanisch van wat we op andere landingsplaatsen hebben gezien. De vorming van de put rond de sonde, de weerstand van de put tegen instorten en de interessante zelfextractie van de mol zijn allemaal verrassend en zullen door het InSight-wetenschapsteam worden onderzocht om zijn begrip van de vorming en variaties van de Marsbodem te herzien. .

Vraag: Waarom de mol van opzij duwen in plaats van van bovenaf druk uit te oefenen?

A: Door opzij te duwen, kon het InSight-team de mol bijna volledig begraven in oktober 2019; het is een techniek die goed lijkt te werken. Het team wil voorkomen dat er bovenop de mol wordt gedrukt, waar een gevoelige kabel die stroom levert en gegevens doorgeeft, uitsteekt. Het is nog steeds mogelijk dat het team op de bovenkant van de mol drukt als er geen andere opties zijn, maar ze hebben tot nu toe van de zijkant gedrukt omdat het veiliger is voor alle hardware.

5 juni 2019

Er is een nieuw plan om de "mol" van InSight weer in beweging te krijgen. De volgende vragen en antwoorden met twee leden van het team beantwoorden enkele van de meest voorkomende vragen over het graafapparaat, onderdeel van een wetenschappelijk instrument genaamd het pakket Heat Flow and Physical Properties (HP 3 ).

HP 3 hoofdonderzoeker Tilman Spohn van het Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum (DLR), die het instrument leverde.

Vraag: Wat vermoed je dat de mol verhindert verder te graven?

A: We weten het niet zeker, omdat we niet ondergronds kunnen zien. Daarom willen we de ondersteuningsstructuur opheffen. Maar we zijn er vrij zeker van dat het probleem een ​​gebrek aan wrijving in de bodem is.

De mol is ontworpen om losse grond eromheen te laten vloeien, waardoor wrijving wordt voorkomen dat de mol achteruit stuitert met terugslag. De grond rond InSight biedt veel minder wrijving dan wat we eerder op Mars hebben gezien. We hebben verschillende ideeën waarom dit zo is. Een daarvan is dat de grond zo goed verdicht en samenhoudt dat de mol tijdens het hameren een kleine holte rond zichzelf heeft gecreëerd, waardoor deze niet de wrijving krijgt die het nodig heeft om te graven. Tests uitgevoerd in Duitsland hebben bevestigd dat dit zou kunnen gebeuren .

Er is ook de mogelijkheid dat we een rots hebben geraakt. De mol is ontworpen om rond kleinere rotsen te gaan - niet groter dan enkele centimeters [of centimeters] groot - maar hij kan vastgemaakt zijn tussen de rots en de steunstructuur. Als dat het geval is, kan het verplaatsen van de ondersteuningsstructuur ervoor zorgen dat deze blijft graven. Als het een grotere rots raakt, kunnen we niet veel doen.

Vraag: Waarom kon het team niet anticiperen op het bodemprobleem of het raken van een rots?

A: We hebben altijd geweten dat er milieurisico's waren die de mol konden stoppen. Wat we deden, is ons zo goed mogelijk voorbereiden, zodat ze berekende risico's waren.

De grond met lage wrijving was onverwacht: overal op Mars was de grond anders, dat was waarvoor de mol werd gebouwd. We wisten ook dat er ondergrondse stenen zouden zijn, dus kozen we bewust voor een landingsplaats die vlak was en zo min mogelijk rotsen aan de oppervlakte had. Op basis van wat we kunnen zien, is de kans op het raken van een rots zo dicht bij het oppervlak dat de mol niet rond kan gaan, slechts een paar procent.

Vraag: Wat gebeurt er als u de ondersteuningsstructuur opheft?

A: Het hangt ervan af wat we zien. Eerst proberen we een korte hamerreeks met de mol. Dan, ongeacht of er een holte rond de mol is, zullen we waarschijnlijk met een kleine schep op de robotarm op de grond drukken om het oppervlak te belasten. Onze berekeningen suggereren dat dit de wrijving zou moeten verhogen en zou kunnen helpen het te graven.

Vraag: Wanneer zou dat gebeuren?

A: We hopen de ondersteuningsstructuur eind juni op te heffen en onze volgende stappen medio juli te hebben besloten. Daarna hebben we tijd nodig om meer tests uit te voeren.

Ingenieur-wetenschapper Troy Hudson van het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië, die de InSight-missie leidt.

Vraag: Waarom hef je de ondersteuningsstructuur op in drie stappen?

A: Er bevinden zich veren in de draagstructuur die mogelijk nog steeds in contact staan ​​met de bovenkant van de mol. Als dat het geval is, willen we voorzichtig zijn om de structuur op te tillen, zodat we niet per ongeluk de mol eruit trekken. Als dat is gebeurd, kunnen we het niet terug in het gat in de grond steken. Dus we zullen de steunstructuur beetje bij beetje optillen en controleren of de mol er niet bij komt.

Vraag: Waarom heeft het zoveel tijd gekost om deze volgende stappen te plannen?

A: We willen geen actie ondernemen die de situatie erger maakt, dus we zijn heel voorzichtig geweest. InSight is ook een Discovery-klasse missie, wat betekent dat het bedoeld was om goedkoper te zijn - en meer risico te accepteren - dan een vlaggenschip NASA-missie. Het team is dus erg klein; we bevelen de lander niet elke dag, en opdrachten die worden verzonden, moeten grondig worden getest om ervoor te zorgen dat ze werken zoals we willen. We willen dat elke actie veilig is voor HP 3 , de robotarm en de seismometer van InSight, die heel dichtbij is.

over InSight

JPL beheert InSight voor NASA's Directoraat Wetenschapsmissie. InSight maakt deel uit van NASA's Discovery Program, beheerd door het Marshall Space Flight Center van het bureau in Huntsville, Alabama. Lockheed Martin Space in Denver bouwde het InSight-ruimtevaartuig, inclusief de cruisetrap en lander, en ondersteunt ruimtevaartuigactiviteiten voor de missie.

https://mars.jpl.nasa.gov/news/8444/com ... ghts-mole/