NASA Research onthult dat Saturnus zijn ringen verliest

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

NASA Research onthult dat Saturnus zijn ringen verliest

Bericht door univers » 18 dec 2018, 16:25

Afbeelding
Deze afbeelding is gemaakt toen het Cassini-ruimtevaartuig op 25 april 2016 over Saturnus en de ringen ervan spiedde en drie sets rode, groene en blauwe beelden vastlegde om deze hele scène met de planeet en de hoofdringen te beslaan. De beelden werden verkregen met Cassini's groothoekcamera op een afstand van ongeveer 1,9 miljoen mijl (3 miljoen kilometer) van Saturnus en op een hoogte van ongeveer 30 graden boven het ringvlak. Credits: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute

Nieuw NASA-onderzoek bevestigt dat Saturnus zijn iconische ringen verliest met het maximale tempo dat wordt geschat op basis van Voyager 1 & 2-waarnemingen van tientallen jaren geleden. De ringen worden door de zwaartekracht in Saturnus getrokken als een stoffige regen van ijsdeeltjes onder invloed van het magnetische veld van Saturnus.



"We schatten dat deze 'ringregen' een hoeveelheid waterproducten afvoert die in een half uur een zwembad van Olympische afmetingen van de ringen van Saturnus zouden kunnen vullen," zei James O'Donoghue van NASD's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. "Alleen al hieruit is het hele ringsysteem in 300 miljoen jaar verdwenen, maar voeg hieraan toe dat het Cassini-ruimtevaartuig gemeten ringmateriaal detecteerde terwijl het in de evenaar van Saturnus viel , en de ringen hebben minder dan 100 miljoen jaar te leven. Dit is relatief kort in vergelijking met de leeftijd van Saturnus van meer dan 4 miljard jaar. "O'Donoghue is hoofdauteur van een onderzoek naar de ringregen van Saturnus die op 17 december in Icarus verschijnt .

Jonge ringen
Afgaand op de waarnemingen van Cassini en het Keck Observatory denken de onderzoekers dat de ringen als het allemaal in dit tempo doorgaat nog hooguit 100 miljoen jaar te leven hebben. En dan zijn ze letterlijk op. Volgens O’Donoghue hebben de ringen dus een relatief korte levensduur. Zeker als je die naast de levensduur van Saturnus zelf legt. De gasreus zou namelijk al meer dan 4 miljard jaar oud zijn.

Oorsprong
Het onderzoek naar de aftakeling van de ringen van Saturnus heeft ook implicaties voor hun oorsprong. Onderzoekers vragen zich namelijk al lang af of de ringen tegelijkertijd met Saturnus of in een later stadium zijn ontstaan. Het nieuwe onderzoek – dat wijst op een snelle aftakeling – suggereert sterk dat de ringen onmogelijk tegelijkertijd met Saturnus het levenslicht kunnen hebben gezien. Sterker nog: onderzoekers vermoeden dat de ringen nog maar 100 miljoen jaar oud zijn. Ze komen tot die schatting nadat ze naar de dunne C-ring hebben gekeken. Deze ring heeft – ervan uitgaande dat deze in beginsel net zo’n grote dichtheid had als de iets verder van Saturnus verwijderde B-ring – ongeveer 100 miljoen jaar lang materiaal aan Saturnus moeten afstaan om zo ijl te worden als deze nu is.

Afbeelding
Deze animatie laat zien hoe het ringenstelsel van Saturnus er in de verre toekomst uitziet. Je ziet dat de binnenste ringen als eerste verdwijnen, later gevolgd door de buitenste ringen. Afbeelding: NASA / Cassini / James O’Donoghue

Geluk of pech
Je zou kunnen concluderen dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we vandaag de dag leven en in staat zijn om het blijkbaar kortlevende ringenstelsel van Saturnus – dat nu ongeveer halverwege zijn leven lijkt te zijn – te bewonderen. Je zou echter ook kunnen concluderen dat we pech hebben. “Als ringen een tijdelijk verschijnsel zijn, hebben we misschien de gigantische ringenstelsels van Jupiter, Uranus en Neptunus – planeten die vandaag de dag slechts dunne ringetjes hebben – gemist,” aldus O’Donoghue.

Botsende manen
Maar nog even terug naar het begin: want als de ringen van Saturnus niet tegelijkertijd met de gasreus zijn ontstaan, hoe hebben ze dan het levenslicht gezien? Mogelijk ontstonden ze toen kleine manen in een baan rond Saturnus met elkaar in botsing kwamen. Die botsingen kunnen zijn ontstaan nadat de banen van deze maantjes door een passerende komeet of planetoïde verstoord werden.

Het onderzoek onthult een hoop over Saturnus en zijn ringen. Maar er blijven ook vragen. Zo zijn onderzoekers benieuwd of de ring-regens seizoensgebonden kenmerken hebben. Hoeveel materiaal er vanuit de ringen op Saturnus valt, wordt deels bepaald door ultraviolette straling afkomstig van de zon. Vandaar dat variaties in blootstelling aan zonlicht weleens van invloed kunnen zijn op de intensiteit van de ring-regens. Dat is echter nog niet zo heel gemakkelijk vast te stellen, aangezien Saturnus – met een omlooptijd van 29,4 aardse jaren – lange seizoenen kent.

Afbeelding
Saturnusmaan Enceladus drijft voor de ringen en de kleine maan Pandora in deze weergave die het Cassini-ruimtevaartuig van NASA veroverde op 1 november 2009. Het hele tafereel is verlicht door de zon, en geeft een opvallende verlichting voor de ijzige deeltjes die zowel de ringen vormen als de jets afkomstig van de zuidpool van Enceladus, die ongeveer 505 km lang is. Pandora, dat ongeveer (52 mijlen, 84 kilometers) breed is, was aan de tegenovergestelde kant van de ringen van Cassini en Enceladus toen het beeld werd genomen. Deze weergave kijkt ook naar de nachtzijde op Pandora, die wordt verlicht door zwak gouden licht dat wordt weerkaatst door Saturnus.
Credits: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute

https://www.nasa.gov/press-release/godd ... /ring-rain
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie