Wat te doen als een planetoïde op aarde dreigt in te slaan?

[univers]

Flyeye Observatorium

Een grote internationale oefening moet ons voorbereiden op het onvermijdelijke.

Talloze kraters op aarde getuigen van het feit dat er in het verleden behoorlijk grote ruimtestenen op de aarde zijn gebotst. Sommige van die inslagen hadden catastrofale gevolgen. Denk bijvoorbeeld aan de inslag die zo’n 66 miljoen jaar geleden plaatsvond en waarbij talloze soorten – waaronder ook alle dinosaurussen – uitstierven. En de recente explosie van een meteoroïde boven het Russische Tsjeljabinsk herinnert ons eraan dat ruimtestenen ook vandaag de dag een reële dreiging vormen. Reden genoeg om ons – voor zover dat mogelijk is – op het onvermijdelijke voor te bereiden. Maar hoe doe je dat?

Zoeken
Nou, bijvoorbeeld door actief te zoeken naar aardscheerders – planetoïden in de buurt van de aarde – en hun baan in kaart te brengen. In de hoop dat we potentieel gevaarlijke planetoïden vroeg genoeg ontdekken (zie kader). Maar met het tijdig ontdekken van potentieel gevaarlijke planetoïden zijn we er nog niet. Want stel dat we er eentje vinden. Wie moet dan welke stappen zetten om de mensheid te redden?


Visualisatie van asteroïde Itokawa

Fictief scenario
Om daar duidelijkheid over te krijgen, wordt elke twee jaar een soort generale repetitie gehouden waarbij planetoïde-deskundigen wereldwijd bijeenkomen en net doen alsof er een planetoïde op de aarde afstevent. Deze Planetary Defense Conference vindt dit jaar opnieuw plaats en wel tussen 29 april en 3 mei. Het – volledig fictieve! – scenario waarmee de deskundigen dit jaar aan de slag gaan, is reeds bekend en luidt als volgt:

– Op 26 maart 2019 ontdekken wetenschappers een nieuwe planetoïde die de naam 2019 PDC krijgt.
– Over de planetoïde is weinig bekend, maar afgaand op de helderheid lijkt het om een vrij groot exemplaar te gaan (tussen de 100 en 300 meter breed). De planetoïde wordt daarom aangeduid als ‘potentieel gevaarlijk’.
– Op 27 maart 2019 komen ESA en NASA al met enkele data waarop 2019 PDC op aarde zou kunnen inslaan. De kans op een inslag blijkt het grootst te zijn op 29 april 2027. De kans dat 2019 PDC op die dag inslaat, is 1 op 50.000.
– Onderzoekers blijven de planetoïde vanzelfsprekend monitoren. En een maand na de ontdekking hebben ze al zo’n goed beeld van de baan van de planetoïde dat de kans op een inslag kan worden bijgesteld. Op 29 april 2019 – de eerste dag van de Planetary Defence Conference dus – wordt duidelijk dat de kans dat 2019 PDC op 29 april 2027 op aarde inslaat aanzienlijk groter is dan gedacht. Namelijk: 1 op 100.

Hoe de situatie zich verder ontwikkelt, zal tijdens de conferentie blijken. De deelnemers worden elke dag met nieuwe informatie geconfronteerd en moeten op basis daarvan hun plannen maken en bijstellen.

Volg het!
Wat de Planetary Defence Conference van dit jaar bijzonder maakt, is dat het voor het eerst mogelijk is om de verrichtingen van de deelnemers via social media te volgen. Via het twitterkanaal @esaoperations wordt de voortgang de wereld in geslingerd. Ook worden er vanaf 29 april updates gepubliceerd op ESA’s Rocket Science blog.

“Gelukkig komen inslagen van middelgrote en grote planetoïden niet vaak voor,” aldus onderzoeker Detlef Koschny die ook deelneemt aan de conferentie. “Maar dat betekent ook dat we niet zoveel kansen hebben om onze reactie op deze heel reële, maar tegelijkertijd onwaarschijnlijke, dreiging. Het inslagscenario van dit jaar is een heel unieke kans om – in realtime – zo’n planetoïde-inslag door te nemen.”


Afbeelding met de hypothetische impact van het corrdior van asteroïde 2019 PDC, wanneer de baan ervan nog niet volledig bekend is.
Het onzekerheidsgebied van de asteroïde ten tijde van de potentiële impact is veel langer dan de diameter van de aarde, maar de breedte is slechts ongeveer 70 kilometer (45 mijl). De kruising van het onzekerheidsgebied met de aarde creëert een zogenaamde "risicocorridor" over het oppervlak van de aarde. De gang loopt meer dan halverwege de wereld rond, van het Hawaï aan de westkant, over de VS en de Atlantische Oceaan, en helemaal aan het oostelijke einde tot centraal en zuidelijk Afrika. De rode stippen op de Google Earth-afbeelding volgen de risicocorridor.

https://www.scientias.nl/wat-te-doen-al ... -te-slaan/

http://www.esa.int/Our_Activities/Opera ... _might_hit

[univers]

Wat te doen als een planetoïde op aarde dreigt in te slaan?

Ik zou zeggen ; bukken.

[Fenna]

[Fenna]

Je kan er niets tegen doen.
Als dat gebeurt heb je mazzel of pech.

[univers]

Ik denk eerder, pech.

[Witte wel]

Wel vreemd, of eigenlijk opvallend, dat er wederom een plaatje van de aarde te zien is waarop Noord Amerika te zien is, ook weer in te grote verhoudingen, terwijl wij eigenlijk geïnteresseerd zijn in het Europese deel. Natuurlijk moet dat onbewust koppelen hoe belangrijk de VS is en hoe groot maar ook de onmisbaarheid in de ruimtevaart waardoor noodzakelijkheid aanwezig blijft. Maar goed, de exacte baan is nog niet geheel bekend maar na enkele updates zal dit wel exacter te bepalen zijn, de datum en het kanspercentage is al wel erg waarschijnlijk zeker bekend wat ons zorgelijk moet maken.
Ik woon echter niet in de VS maar in Europa en wel op het speldenknopje nederland en ben meer geïnteresseerd of de rode lijn hierboven mijn hoofd loopt ipv ergens in de VS. Dus dat is dan weer jammer van zo'n gerichte berichtgeving waarbij men nietsvermoedend wordt gestuurd in een bepaalde richting en daarbij eigenlijk een groot deel van de boodschap achterwege laat want de andere kant van de aarde ook illustreren zou totaal geen moeite zijn maar dan moet je de landsverhoudingen weer aanpassen omdat de plaatjes dan niet aansluiten.
Dat er eens een planetoïde zal inslaan op de aarde is zeker niet onwaarschijnlijk en men kan dit, mits het juiste interstellaire model wordt toegepast, dit vrij exact berekenen. Echter deze berichtgeving zaait meer onzekerheid en angst dan wel een overtuiging van het feit maar toont wel, wederom, de noodzakelijkheid van het Amerikaanse belang in het tot stand komen van het bericht. Dus weer jammer.

[4l13N]

Wat te doen als een planetoïde op aarde dreigt in te slaan?

Niks de aarde hersteld zich wel weer. Dan is de aarde eindelijk verlost van die nare alles verwoestende parasiet mens.

[univers]

Niks de aarde hersteld zich wel weer. Dan is de aarde eindelijk verlost van die nare alles verwoestende parasiet mens.

[Fenna]

4l13N

[gusteman]

Ik woon echter niet in de VS maar in Europa en wel op het speldenknopje nederland en ben meer geïnteresseerd of de rode lijn hierboven mijn hoofd loopt ipv ergens in de VS. Dus dat is dan weer jammer van zo'n gerichte berichtgeving waarbij men nietsvermoedend wordt gestuurd in een bepaalde richting en daarbij eigenlijk een groot deel van de boodschap achterwege laat want de andere kant van de aarde ook illustreren zou totaal geen moeite zijn maar dan moet je de landsverhoudingen weer aanpassen omdat de plaatjes dan niet aansluiten.
Dat er eens een planetoïde zal inslaan op de aarde is zeker niet onwaarschijnlijk en men kan dit, mits het juiste interstellaire model wordt toegepast, dit vrij exact berekenen.

Nou, beste Witte wel, als het jou kan gerust stellen: het artikel laat duidelijk weten dat Nederland zelf niet op het traject zou liggen:

De gang loopt meer dan halverwege de wereld rond, van het Hawaï aan de westkant, over de VS en de Atlantische Oceaan, en helemaal aan het oostelijke einde tot centraal en zuidelijk Afrika.

Echter deze berichtgeving zaait meer onzekerheid en angst dan wel een overtuiging van het feit maar toont wel, wederom, de noodzakelijkheid van het Amerikaanse belang in het tot stand komen van het bericht. Dus weer jammer.

Het gaat hier dus wel over een fictief gebeuren, een hypothese met de bedoeling de verschillende vormen van samenwerking beter op elkaar af te stemmen zodat, als het ooit zou nodig zijn, wereldwijd de specialisten ter zake op adequate manier zouden kunnen samenwerken.

En die focus op de VS? Laat me even raden: de VS stopt er de meeste centen in en komt dus ook op de voorgrond?

[Witte wel]

Nou, beste Witte wel, als het jou kan gerust stellen: het artikel laat duidelijk weten dat Nederland zelf niet op het traject zou liggen.

Maar gusteman, dat had ik er ook uit begrepen echter velen lezen artikelen door plaatjes te kijken en het plaatje nederland ontbrak.

Het gaat hier dus wel over een fictief gebeuren, een hypothese met de bedoeling de verschillende vormen van samenwerking beter op elkaar af te stemmen zodat, als het ooit zou nodig zijn, wereldwijd de specialisten ter zake op adequate manier zouden kunnen samenwerken.

Ben bang dat als het steentje komt en ons dreigt te raken het struisvogel effect mogelijk een grappige optie is die enorm ontzorgt. Het kunnen afwenden van een steentje is iets anders dan het ook daadwerkelijk correct uitvoeren. Ik heb meer vrees voor het ingrijpen op wat er gaat gebeuren dan wel de raakkans van het gebeuren. Als het een perfecte vorm betreft dan is een afwending iets eenvoudiger echter als dat niet het geval is dan is de vraag waarheen het steentje zich zou afwenden groter dan de manier waarop.

En die focus op de VS? Laat me even raden: de VS stopt er de meeste centen in en komt dus ook op de voorgrond?

Natuurlijk mag men een fierheid uitstralen maar om dat nu continue met nagenoeg alles te doen door een superioriteit door de strot te duwen waardoor een oppermachtige natie uitstraling ontstaat toont voor mij de misleiding in het spel. Vandaar mijn opmerking hierover.

[taigitu]

Ik las eens dat ze die zouden proberen kapot schieten met een raket of iets dergelijks, of doen veranderen van richting...?
En wat betreft waar een planetoïde terecht kan komen, zou misschien meer voorspelbaar zijn?
Ik ga zelf niet uit van een ramp die de mensheid niet zou overleven. Hoeveel brokstukken van allerlei zijn er
al op aarde gevallen, en we zijn er nog steeds.


Explosieve meteorietinslagen niet zo willekeurig als gedacht

13 oktober 2014 - Caroline Kraaijvanger4

Je kunt het je vast nog wel herinneren: de meteoriet die in februari 2013 boven Rusland explodeerde.
Lang dachten onderzoekers dat dit soort gebeurtenissen volledig random waren. Een nieuw onderzoek trekt dat achter in twijfel.

Men neemt normaliter aan dat de inslag van een meteoriet op aarde compleet ‘random’ is en dat alle inslagen individueel bekeken moeten worden en niet met elkaar samenhangen. “Als dat correct is, moeten de data waarop meteorieten op aarde inslaan, uniform over het jaar verdeeld zijn,” zo schrijven onderzoekers in dit nieuwe paper. Ook de coördinaten waarop de meteorieten inslaan moeten keurig over de aardbol verspreid zijn.

Tientallen inslagen
Maar is dat wel zo? De onderzoekers zochten dat uit door te kijken naar meteorieten die sinds 2000 op aarde neerkwamen. Ze richtten zich daarbij op inslagen met een explosieve kracht van minimaal 1 en maximaal 500 kiloton (ter vergelijking: de meteoriet die boven Rusland explodeerde had een explosieve kracht van 440 kiloton). In totaal bestudeerden de onderzoekers 33 inslagen.

WIST JE DAT…
…onderzoekers onlangs nog een flinke meteoriet ontdekten op Antarctica?

Niet willekeurig
De eerste conclusie die de onderzoekers kunnen trekken, is dat inslagen waarbij objecten tot 20 meter groot op aarde landen, niet extreem zeldzaam zijn. Maar veel interessanter is natuurlijk de vraag: is er een patroon te ontdekken? De meteorietinslagen zijn in ieder geval niet geheel willekeurig, zo concluderen de onderzoekers. In plaats daarvan lijken inslagen een seizoensgebonden piek te kennen.

Rusland en China
Op basis van het (kleine) aantal meteorietinslagen dat de onderzoekers bestudeerden, kunnen ze bijvoorbeeld concluderen dat de inslagen op het zuidelijk halfrond tussen september en december plaatsvonden. Op het noordelijk halfrond waren de inslagen wel netjes over het jaar verspreid, maar lijkt er een verband te zijn tussen verschillende meteorietinslagen. Zo wijzen de onderzoekers bijvoorbeeld op de inslag die op 15 februari 2013 in Tsjeljabinsk, Rusland plaatsvond. Op 18 februari – slechts drie kalenderdagen verder – in 2000 vond in Zuid-China op ongeveer dezelfde breedtegraad ook een inslag plaats.

Maar hoe zijn die patronen te verklaren?
De onderzoekers vermoeden dat Jupiter er iets mee te maken heeft.
De zwaartekracht van deze gasgigant zou planetoïden uiteenrukken. Die brokstukken komen vervolgens gevangen te zitten in een eigen baan en zo af en toe beweegt de aarde door die baan heen. “Een intrigerende consequentie van dit scenario is dat het inslaggevaar van Tsjeljabinsk-achtige objecten op bepaalde momenten in het jaar groter is.”

https://www.scientias.nl/explosieve-met ... cht/105938

[taigitu]

NASA maakt potje van opsporing gevaarlijke planetoïden

Bard van de Weijer 17 september 2014

Wetenschap & Planeet De NASA ligt mijlenver achter op schema bij het in kaart brengen van planetoïden die een bedreiging vormen voor de aarde.
Het Amerikaanse Congres had bepaald dat de ruimtevaartorganisatie voor de decenniumwisseling 90 procent van gevaarlijke ruimteobjecten
groter dan 140 meter in de gaten moest hebben.

Om dit doel te bereiken, is het budget om de planetoïden op te sporen de afgelopen vijf jaar vertienvoudigd, van 4 miljoen dollar naar 40 miljoen.
Maar de NASA heeft er een potje van gemaakt, concludeert de interne rekenkamer die de boeken van de ruimtevaartorganisatie bijhoudt.
De werkzaamheden van het Near Earth Objects-project zijn slecht gecoördineerd, slecht geleid en het project is onderbezet,
aldus het rapport dat dinsdag verscheen.

Gevolgen
De NASA schat dat ze ongeveer 10 procent van alle potentieel gevaarlijke planetoïden in het vizier heeft.
Daarvan zijn er naar schatting ruim 100.000. Met de huidige inspanningen zal het gestelde doel in 2020 bij lange na niet worden gehaald,
aldus het rapport. De meeste vooruitgang is zelfs geboekt voor er sprake was van een budgetverhoging.
Wel is inmiddels 95 procent van alle planetoïden in beeld met een omtrek van meer dan een kilometer, denkt de NASA.
Komt zo’n object op aarde neer, dan zijn de gevolgen van de inslag wereldwijd merkbaar.

In een reactie op het rapport stelt de baas van de wetenschappelijke tak van de ruimtevaartorganisatie, de voormalige astronaut John Grunsfeld,
dat er een planning is gemaakt om de aanbevelingen over te nemen. Grunsfeld belooft de problemen binnen een jaar te hebben opgelost.

Meteoriet
De roep om beter zicht op wat er op de aarde afkomt, is luider geworden sinds begin vorig jaar een 18 meter grote meteoriet in de Russische stad Tsjeljabinsk
honderden gewonden en grote materiële schade veroorzaakte.
Meteorieten van deze omvang komen volgens schattingen gemiddeld elke dertig tot veertig jaar ergens ter aarde neer, meestal in zee.

https://www.hln.be/wetenschap-planeet/n ... ~a9c7ead1/

[Tammy]

Taigitu schreef :

Ik ga zelf niet uit van een ramp die de mensheid niet zou overleven. Hoeveel brokstukken van allerlei zijn er
al op aarde gevallen, en we zijn er nog steeds.

Ik ga daar dus wel vanuit want de kans dat dat kan gebeuren bestaat gewoon.
Daarom zeg ik al tientallen jaren dat er nooit bezuinigd moet worden op ruimtevaart.
En dat we moeten zorgen dat we ons gaan verspreiden buiten deze planeet.
We zijn te kwetsbaar.
Er kan een dag komen dat we wel worden geraakt door een grote want we hebben geen flauw idee wat er allemaal richting ons aan het komen is.
Sommige hebben we in het vizier maar andere zijn nog te ver weg om opgemerkt te worden.
De dag dat we beginnen met andere planeten te koloniseren de meer kans we hebben dat de menssoort het overleeft in het universum.

[taigitu]

De dag dat we beginnen met andere planeten te koloniseren de meer kans we hebben dat de menssoort het overleeft in het universum.

[Tammy]

Haha Taigitu die is leuk.

[univers]

Ze is honkvast.

[Tammy]

Leuk Univers.

[Gast1]

Ik denk eerder, pech.

Ik denk eerder mazzel ... voor de planeet zelf dan.
Kijk, en nou mis ik Osiris alweer meteen.

[Gast1]

Wat te doen als een planetoïde op aarde dreigt in te slaan?

Niks de aarde hersteld zich wel weer. Dan is de aarde eindelijk verlost van die nare alles verwoestende parasiet mens.

Sorry, jouw reactie en de reacties van anderen heb ik over het hoofd gezien.
Ik ben het helemaal met jou eens dus.