Hubble’ maakt nieuw portret van Jupiter, maar amateurvideo steelt de show

[univers]

Deze vuurbol in de atmosfeer van Jupiter werd op 7 augustus 2019 vastgelegd door een Amerikaanse amateur-astronoom. (Ethan Chappel – www.chappelastro.com)

De Hubble-ruimtetelescoop heeft op 27 juni jl. een nieuwe opname gemaakt van Jupiter. De foto toont de bekende wolkenpatronen in de atmosfeer van de planeet en natuurlijk ook de geleidelijk wegkwijnende Grote Rode Vlek. Een verschil met eerdere opnamen is dat de kleurverschillen in de Jupiteratmosfeer, die worden veroorzaakt door variaties in dichtheid en samenstelling van de atmosferische gassen, nu sterker lijken.


De NASA / ESA Hubble-ruimtetelescoop onthult de ingewikkelde, gedetailleerde schoonheid van de wolken van Jupiter in deze nieuwe foto genomen op 27 juni 2019 door Hubble's Wide Field Camera 3, toen de planeet 644 miljoen kilometer verwijderd was van de aarde - de dichtstbijzijnde afstand dit jaar. De afbeelding toont het kenmerk Great Red Spot van de planeet en een intenser kleurenpalet in de wolken die in de turbulente atmosfeer van de planeet wervelen dan in voorgaande jaren.


De NASA / ESA Hubble-ruimtetelescoop onthult de ingewikkelde, gedetailleerde schoonheid van de wolken van Jupiter in deze nieuwe foto genomen op 27 juni 2019 door Hubble's Wide Field Camera 3, toen de planeet 644 miljoen kilometer verwijderd was van de aarde. Het beeld heeft de verschillende banden van roiling clouds die kenmerkend zijn voor de atmosfeer van Jupiter en staat voor een uitgestrekte kaart van de hele planeet.
Onderzoekers combineerden verschillende Hubble-belichtingen om deze vlakke kaart te maken, die de poolgebieden uitsluit (boven 80 graden breedtegraad). Deze observaties van Jupiter maken deel uit van het Outer Planet Atmospheres Legacy (OPAL) -programma.


Deze video belicht Jupiter's kenmerkende plek en observaties van de functie door de NASA / ESA Hubble Space Telescope die aantonen dat de plek in de loop van de tijd is gekrompen.


Inzoomen op de grote rode vlek van Jupiter


Deze driedimensionale modus van Jupiter werd door een computer gegenereerd op basis van een nieuwe wereldkaart van de planeet die werd genomen door de Wide Field Camera 3 van de NASA / ESA Hubble Space Telescope op 27 juni 2019, toen de planeet 644 miljoen kilometer verwijderd was van de aarde.

Een prachtig plaatje natuurlijk, maar het wordt overtroffen door een video-opname die de Amerikaanse amateur-astronoom Ethan Chappel op 7 augustus heeft gemaakt. Hierop is een zogeheten vuurbol – de explosie van een meteoroïde in de atmosfeer van Jupiter – te zien.


Impact op Jupiter op 07-07-2019 om 4:07 UTC?


Impact on Jupiter on 2019-08-07 at 4:07 UTC (Correct Speed)

Dat Jupiter wordt getroffen door een (klein) stuk ruimtepuin is niet zo bijzonder. Door zijn grotere omvang en massa fungeert de planeet als een soort stofzuiger. Toch wordt zo’n vuurbol in de Jupiteratmosfeer maar zelden op video vastgelegd.

Zo was er de reeks van inslagen veroorzaakt door brokstukken van komeet Shoemaker-Levy 9, die in 1994 plaatsvond. Deze speelden zich echter grotendeels af aan de achterkant van Jupiter, waardoor slechts een enkele vuurbol aan de rand van de planeet kon worden geregistreerd. Ook in 2009 en 2010 werden inslagen geregisteerd.

Bij de voorgaande gevallen lieten de inslagen donkere sporen achter in de Jupiteratmosfeer. Of dat ook bij deze nieuwe gebeurtenis het geval is lijkt twijfelachtig. Daarvoor was de inslag van 7 augustus waarschijnlijk te klein. (EE)

http://allesoversterrenkunde.nl/actueel/nieuws/

https://www.sciencealert.com/rare-and-b ... on-jupiter

https://spacetelescope.org/news/heic1914/

[univers]

Steenachtige ijzermeteoor veroorzaakte de slagflits van augustus in Jupiter
Analyse van een heldere flits in de atmosfeer van Jupiter waargenomen door een amateurastronoom in augustus 2019 heeft aangetoond dat de waarschijnlijke oorzaak een kleine asteroïde was met een dichtheid die typisch is voor steenachtige ijzermeteoren. Naar schatting heeft de impact energie vrijgegeven die overeenkomt met een explosie van 240 kiloton TNT - ongeveer de helft van de energie die vrijkwam bij het evenement Chelyabinsk op aarde in 2013. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de EPSC-DPS Joint Meeting 2019 in Genève.

Ethan Chappel van Cibolo Texas legde op 7 augustus om 04:07 UTC een korte lichtflits vast in video-observaties van Jupiter met een kleine telescoop in zijn achtertuin. De flits duurde ongeveer 1,5 seconde en leek op zijn hoogtepunt even helder als Jupiter's maan Io. Chappel zette zijn waarnemingen het volgende half uur voort zonder te weten dat hij de enige getuige was geweest van een planetaire botsing.

Eenmaal binnen analyseerde Chappel de videogegevens met behulp van DeTeCt, een open source software die speciaal is ontworpen om impacts in Jupiter te identificeren. Bij het vinden van een duidelijk beeld van een flits in een van de video's, nam hij snel contact op met de ontwikkelaars van het DeTeCt-project, Marc Delcroix en Ricardo Hueso, die op hun beurt contact opnam met hun grote netwerk van amateurs om te zien of er andere detecties waren geweest gemaakt.

Marc Delcroix, een Franse amateurastronoom, zei: “Ik was heel blij toen Ethan contact met me opnam. Dit is de eerste impactflits die Jupiter heeft gevonden met de DeTeCt-software. Deze detecties zijn uiterst zeldzaam omdat de impactflitsen zwak en kort zijn en gemakkelijk kunnen worden gemist terwijl u de planeten urenlang observeert. Zodra een flits wordt gevonden in een video-opname, kan deze worden geanalyseerd om de benodigde energie te kwantificeren om deze zichtbaar te maken op een afstand van 700 miljoen kilometer. "

In de afgelopen maand hebben Ramanakumar Sankar en Csaba Palotai van het Florida Institute of Technology (FIT) een diepgaande analyse van de gegevens gemaakt. Ze schatten uit de energie die vrijkomt door de flits dat het botslichaam een ​​object kon zijn met een diameter van ongeveer 12-16 meter en een massa van ongeveer 450 ton die uiteenviel in de bovenste atmosfeer op een hoogte van ongeveer 80 kilometer boven de wolken van Jupiter. Sankar en Palotai's modellen van de lichtcurve voor de flits suggereren dat het botslichaam een ​​dichtheid had die typerend is voor steenachtige ijzermeteoren, wat aangeeft dat het een kleine asteroïde was in plaats van een komeet.

Hueso, van UPV / EHU in Spanje, heeft een zeer vergelijkbare schatting gemaakt voor de grootte en massa van het botslichaam door vergelijkingen met de eerder gedetecteerde impactflitsen. De flits lijkt de op één na helderste van de zes die tot nu toe bij Jupiter is waargenomen en biedt het grootste potentieel voor gedetailleerde gegevensanalyse.

“Met zes impactflitsen waargenomen in tien jaar sinds de eerste flits in 2010 werd ontdekt, worden wetenschappers zelfverzekerder in hun schattingen van de impactfrequentie van deze objecten in Jupiter. De meeste van deze objecten raken Jupiter zonder te worden opgemerkt door waarnemers op aarde. We schatten nu echter elk jaar 20-60 vergelijkbare objecten impact met Jupiter. Vanwege het grote formaat en het zwaartekrachtsveld van Jupiter is deze impactsnelheid tienduizend keer groter dan de impactsnelheid van vergelijkbare objecten op aarde, ”zei Hueso.

Hueso en Delcroix hopen dat meer amateur-astronomen DeTeCt routinematig zullen gebruiken om video-observaties van Jupiter en Saturn te analyseren, zodat meer van deze effecten kunnen worden gevonden en bestudeerd.

Marc Delcroix zei: “De amateurgemeenschap is gegalvaniseerd door dit evenement en het aantal waarnemers en het volume van de gegevens die worden verwerkt neemt snel toe. DeTeCtis een fantastische showcase voor professionele samenwerking. ”

Jupiter en Saturn impactdetectieproject, M. Delcroix, R.Hueso, J. Juaristi, EPSC-DPS 2019

https://meetingorganizer.copernicus.org ... -970-2.pdf

DeTeCt-website: http://astrosurf.com/planetessaf/doc/pr ... tect.shtml


De film wordt in slow motion afgespeeld maar werd opgenomen met een snelheid van 83 frames per seconde. De flits duurt ongeveer 1,5 seconde en is gemakkelijk zichtbaar als een lichtpunt aan de linkerkant van de planeet met een ring rond in de helderste frames veroorzaakt door diffractie in de optiek van de telescoop. De flits heeft structuur, het wordt lichter, vervalt en wordt weer helder, wat een teken is van impactfragmentatie in de bovenste atmosfeer van de planeet. De film is in zwart-wit, maar is vastgelegd met een rood filter. Credit: E. Chappel.


Afbeelding van Jupiter verwerkt op basis van afbeeldingen verkregen door Ethan Chappel kort na de impact. Een afbeelding van de flits geproduceerd door de impact is op de juiste locatie boven de kleurenafbeelding opgenomen. Credit: E. Chappel


Ontdekkingsafbeelding: deze afbeelding is gemaakt door de software DeTeCt bij het analyseren van een van de verschillende video-observaties verkregen door Ethan Chappel. De software identificeerde en markeerde de locatie van de impactflits. DeTeCts maakt differentiële beelden van een video terwijl het de positie van elk frame corrigeert tegen vervormingen veroorzaakt door atmosferische turbulentie. E. Chappel / R. Hueso / M. Delcroix / detect


Gedetailleerde analyse van de flash van software geschreven op UPV / EHU. De linkerafbeelding toont een duidelijk beeld van de flitser en Jupiter van het toevoegen van verschillende afbeeldingen van de video nabij de piekhelderheid van de flitser. Het beeld in het midden trekt een referentiebeeld van de planeet af en toont alleen de bijdrage van de impactflits. De rechterafbeelding toont een zoomlens van de flitser op het hoogtepunt van zijn helderheid. De structuur van de centrale flitser en de heldere ring rondom worden geproduceerd door optische effecten in de telescoop die bekend staat als diffractie. Zelfs op de schaal van de zoom is de flits een punctuele bron die de atmosfeer van Jupiter over een heel klein gebied beïnvloedt. Credit: E. Chappel / R. Hueso / M. Delcroix / detect


Lichtcurve van de impactflits met de tijdstructuur van de vuurbal in de atmosfeer van Jupiter. E. Chappel / R. Sankar / C. Palotai

https://www.europlanet-society.org/ston ... t-jupiter/