De Lucy-missie van NASA bevestigt de ontdekking van Eurybates Satellite

[univers]

Het Lucy-missieteam van NASA ziet het dubbele na te hebben ontdekt dat Eurybates, de asteroïde die het ruimtevaartuig in 2027 op flyby heeft gericht, een kleine satelliet heeft. Deze "bonus" wetenschappelijke verkenningsmogelijkheid voor het project is ontdekt met behulp van afbeeldingen die zijn genomen met de Wide Field Camera 3 van de Hubble Space Telescope 3 in september 2018, december 2019 en januari 2020.

Lucy start in oktober 2021 en zal de eerste ruimtemissie zijn die de Trojaanse asteroïden bestudeert , een populatie van kleine lichamen die rond de zon draaien en 'Jupiter' volgen, op dezelfde afstand van de zon als de gasreus. Met flyby-ontmoetingen voorbij zeven verschillende asteroïden - één in de Main Asteroid Belt en zes in de Trojans, zal Lucy de eerste ruimtemissie in de geschiedenis zijn om zoveel verschillende bestemmingen in onafhankelijke banen rond onze zon te verkennen.

"Deze nieuw ontdekte satelliet is meer dan 6000 keer zwakker dan Eurybates en impliceert een diameter van minder dan 1 km", zegt Hal Levison, hoofdonderzoeker van de missie van Southwest Research Institute. "Als deze schatting correct blijkt te zijn, zal dit een van de kleinste bezochte asteroïden zijn."


Dit diagram illustreert de baan van Lucy. Het pad van het ruimtevaartuig (groen) wordt weergegeven in een referentiekader waar Jupiter stationair blijft, waardoor het traject zijn krakelingachtige vorm krijgt. Na de lancering in oktober 2021 heeft Lucy twee nabije Earth-flybys voordat hij zijn Trojaanse doelen tegenkwam. In de L4-wolk zal Lucy vliegen vanaf (3548) Eurybates (wit), (15094) Polymele (roze), (11351) Leucus (rood) en (21900) Orus (rood) van 2027-2028. Nadat hij weer langs de aarde is gedoken, zal Lucy de L5-wolk bezoeken en de (617) Patroclus-Menoetius binary (roze) tegenkomen in 2033. Als een bonus vliegt Lucy in 2025 op weg naar de L4 door een kleine asteroïde van de hoofdgordel, ( 52246) Donaldjohanson (wit), genoemd naar de ontdekker van het Lucy-fossiel. Nadat hij in 2033 met het binaire Patroclus-Menoetius is gevlogen, zal Lucy elke zes jaar tussen de twee Trojaanse wolken door fietsen.
Credits: Southwest Research Institute

Eurybates werd voor het eerst waargenomen met Hubble in een zoektocht naar kleine satellieten in 2018, maar pas in november zag een Lucy-teamlid iets in de gegevens dat op een mogelijke satelliet wees.

"We hebben om meer Hubble-tijd gevraagd om te bevestigen, en ze hebben ons drie keer geprobeerd", zegt Keith Noll, Lucy-projectwetenschapper bij het Goddard Space Flight Center van NASA in Greenbelt, Maryland, en mede-ontdekker van de satelliet.

Het team maakte in december en begin januari snel de eerste reeks bevestigingsobservaties. De mogelijke satelliet was moeilijk te zien en bewoog op een onbekende baan rond de veel helderdere Eurybates. Er was geen garantie dat het zichtbaar zou zijn in de nieuwe afbeeldingen. “In de eerste twee observaties in december hebben we niets gezien, dus begonnen we te denken dat we pech hadden. Maar in de derde baan was het zover, 'zei Noll.

Het team werkt samen met Hubble-planners om te beslissen wanneer de volgende waarnemingen worden gedaan nadat Eurybates weer waarneembaar is. Vanwege de banen van de aarde en Eurybates, en omdat Hubble niet in de richting van de zon kan worden gericht, zijn verdere waarnemingen pas in juni mogelijk. Ondertussen gebruikt het team de huidige observatiegegevens om de baan van de satelliet rond de asteroïde te bestuderen, wat wetenschappers zal helpen de beste tijden voor observaties te bepalen.

Hoewel er geen invloed is op de architectuur of planning van het ruimtevaartuig, is het projectteam zorgvuldig van plan hoe de nieuwe satelliet veilig kan worden onderzocht, terwijl er tegelijkertijd aan wordt voldaan aan de eis van de missie om Eurybates te bestuderen.

Trojan-asteroïden zijn al miljarden jaren gevangen in banen die zijn geassocieerd met de stabiele Lagrange-punten vanwege de gecombineerde zwaartekrachtinvloeden van de zon en Jupiter. Lucy zal de diversiteit van deze oude overgebleven bouwstenen van de gigantische planeten verkennen en nieuwe inzichten openen in de oorsprong van onze planeet en het zonnestelsel.

"Er zijn slechts een handvol bekende Trojaanse asteroïden met satellieten, en de aanwezigheid van een satelliet is bijzonder interessant voor Eurybates," zei Thomas Statler, Lucy Program Scientist op het NASA-hoofdkantoor in Washington. "Het is het grootste lid van de enige bevestigde Trojan-botsingsfamilie - ongeveer 100 asteroïden die allemaal herleidbaar zijn naar en waarschijnlijk fragmenten zijn van dezelfde botsing."

De mogelijkheid om een ​​potentiële botsingsatelliet van dichtbij te bestuderen, zal ons fundamentele begrip van botsingen helpen, wat volgens Statler mogelijk verantwoordelijk is voor de vorming van satellieten in andere kleine lichaamspopulaties.

Southwest Research Institute in Boulder, Colorado, is de belangrijkste onderzoeksinstelling voor Lucy. Goddard biedt algemeen missiemanagement, systems engineering en veiligheid en missieverzekering. Lockheed Martin Space Systems in Denver bouwt het ruimtevaartuig.

Missies in de Discovery Program-klasse zoals Lucy zijn relatief goedkoop, met een ontwikkelingsplafond van ongeveer $ 450 miljoen. Ze worden beheerd voor NASA's Planetary Science Division door het Planetary Missions Program Office in het Marshall Space Flight Center van NASA in Huntsville, Alabama. De missies worden geleid door een hoofdonderzoeker die een team van wetenschappers en ingenieurs samenstelt om de missie te ontwerpen en uit te voeren om belangrijke wetenschappelijke vragen over het zonnestelsel te beantwoorden.


De satelliet manifesteert zich op deze afbeelding als een weinig helder vlekje. Afbeelding: NASA / HST / Noll.

https://www.swri.org/press-release/lucy ... -satellite

https://www.nasa.gov/feature/nasa-s-luc ... -satellite

[univers]

Hide and Seek - Hoe het Lucy Mission-team van NASA de satelliet van Eurybates ontdekte
Op 9 januari 2020 kondigde NASA's Lucy-missie officieel aan dat het niet zeven, maar acht asteroïden zou bezoeken. Het blijkt dat Eurybates, een van de asteroïden langs Lucy's pad, een kleine satelliet heeft.


Op 9 januari 2020 kondigde de Lucy Mission officieel aan dat het niet zeven, maar acht asteroïden zou bezoeken. Het blijkt dat Eurybates, een van de asteroïden langs Lucy's pad, een kleine satelliet heeft. Kort nadat het Lucy-team de satelliet had ontdekt, bewogen zowel hij als Eurybates zich achter de zon, waardoor het team hem niet verder kon observeren. De asteroïden kwamen echter in juli 2020 van achter de zon tevoorschijn en sindsdien heeft het Lucy-team de satelliet meerdere keren met Hubble kunnen observeren, waardoor het team de baan van de satelliet nauwkeurig kan bepalen en de kleine satelliet eindelijk kan krijgen. een officiële naam - Queta.
Credits: NASA's Goddard Space Flight Center

Hoewel het zoeken naar satellieten een van de centrale doelen van de missie is, geeft het vinden van deze kleine werelden voordat Lucy wordt gelanceerd het team de mogelijkheid om hun banen te onderzoeken en plannen te maken voor meer gedetailleerde vervolgwaarnemingen met het ruimtevaartuig. Zonder voor de lancering naar deze asteroïde-metgezellen te zoeken, kan Lucy ook het risico lopen een onverwacht binair paar tegen te komen. Het zien van twee asteroïden terwijl het ruimtevaartuig er maar één verwacht, zou zijn autonome volgsysteem kunnen verwarren.

Gelukkig is het wetenschapsteam van Lucy al bekend met de perfecte tool om te gebruiken. “Een van de manieren waarop je naar satellieten kunt zoeken, is door Hubble te gebruiken. En dat is iets dat ik veel heb gedaan met de Kuipergordel ”, zegt Keith Noll, de projectwetenschapper van de missie bij het Goddard Space Flight Center van NASA in Greenbelt, Maryland, en een van de ontdekkers van de Eurybates-satelliet. "We kennen meer dan 100 binaries in de Kuipergordel, en de overgrote meerderheid daarvan is gevonden met Hubble."

En begrijpelijkerwijs. De in een baan ronddraaiende telescoop, 13,3 meter (43,5 voet) lang, die een primaire spiegel heeft met een diameter van 2,4 meter (7 voet, 10,5 inch), wordt niet gehinderd door de normale vervagende effecten van de atmosfeer van de aarde, aangezien hij comfortabel boven de atmosfeer verblijft. Hoewel sommige van de grotere telescopen op aarde soms in staat zijn om de hemel met vergelijkbare helderheid te observeren, kan Hubble een kleine, zwakke satelliet detecteren die heel dicht bij een grotere, helderdere asteroïde draait die een telescoop op aarde zou kunnen missen.


Meer : https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... -satellite