Vreemde stofballen gevonden bij superzwaar zwart gat

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Vreemde stofballen gevonden bij superzwaar zwart gat

Bericht door Annemiet » 22 jan 2020, 16:17

In het hart van ons sterrenstelsel, op minder dan 0,2 lichtjaar van het superzware zwarte gat Sagittarius A*, tarten zes vreemde objecten de zwaartekracht. Ze lijken op wolken gas en stof, maar gedragen zich als sterren.

Het eerste object, G1, werd in 2005 ontdekt, het tweede, G2, in 2012. Destijds dachten astronomen dat het simpelweg gaswolken waren die op het punt stonden opgeslokt te worden. Maar in plaats van dat het zwarte gat ze uitrekte en verzwolg, bleven de wolken er een baan omheen beschrijven.

Astronoom Anna Ciurlo van de Universiteit van Californië te Los Angeles en haar collega’s hebben nu nog vier van deze vreemde wolken gespot, die G-objecten zijn genoemd. Elk is ongeveer 15 miljard kilometer groot. Van een afstandje lijken ze op enorme wolken die waterstofatomen bevatten en maar weinig warmte uitstralen.

Net als de andere twee G-objecten beschrijven ze een baan rond Sagittarius A* zoals sterren zouden doen, in plaats van erin te vallen zoals wolken zouden doen.

Afbeelding
G-objecten - banen

De banen van de zes tot nu toe ontdekte G-objecten. De locatie van het superzware zwarte gat Sagittarius A* is gemarkeerd met een witte plus. Beeld: Anna Ciurlo/Tuan Do/UCLA Galactic Center Group
Sluier van gas en stof

Ciurlo en collega’s stellen dat deze objecten sterren zouden kunnen zijn, verscholen achter een sluier van gas en stof, dik genoeg om het sterrenlicht tegen te houden. ‘Dan moet je wel een manier vinden om een ster te vormen met zoveel spul eromheen, ’ zegt Ciurlo, ‘want dat zie je normaal gesproken niet bij sterren.’

De onderzoekers denken dat de G-objecten kunnen zijn ontstaan bij rommelige botsingen tussen sterren, waarbij twee sterren samengaan tot één grote ster omringd door puin. Momenteel verzamelen ze meer waarnemingen om uit te kunnen vinden waar deze vreemde wolken vandaan komen.

https://newscientist.nl/nieuws/vreemde- ... zwart-gat/

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Vreemde stofballen gevonden bij superzwaar zwart gat

Bericht door univers » 23 mei 2020, 08:19

Afbeelding
Artist's impression van de gasvormige schijf rond het superzware zwarte gat. Hotspots die rond het zwarte gat cirkelen, kunnen de quasi-periodieke millimeteremissie produceren die met ALMA wordt gedetecteerd.
Credit: Keio University

Het hart van onze Melkweg ‘twinkelt’ op radiogolflengten

Het is bekend dat Sgr A * soms opflakkert in millimetergolflengten", vertelt Yuhei Iwata, de hoofdauteur van het artikel dat is gepubliceerd in de Astrophysical Journal Letters en een afgestudeerde student aan de Keio University, Japan. “Deze keer hebben we met ALMA hoogwaardige gegevens verkregen over de variatie in radiogolfintensiteit van Sgr A * gedurende 10 dagen, 70 minuten per dag. Vervolgens ontdekten we twee trends: quasi-periodieke variaties met een typische tijdschaal van 30 minuten en langzame langzame variaties. ”

Astronomen gaan ervan uit dat zich in het centrum van Sgr A * een superzwaar zwart gat met een massa van 4 miljoen zonnen bevindt. Uitbarstingen van Sgr A * zijn niet alleen waargenomen in millimetergolflengten, maar ook in infrarood licht en röntgenstralen. De met ALMA gedetecteerde variaties zijn echter veel kleiner dan de eerder gedetecteerde variaties, en het is mogelijk dat deze niveaus van kleine variaties altijd voorkomen in Sgr A *.

Het zwarte gat zelf produceert geen enkele vorm van emissie. De bron van de emissie is de verzengende gasvormige schijf rond het zwarte gat. Het gas rond het zwarte gat gaat niet rechtstreeks naar de zwaartekrachtput, maar draait rond het zwarte gat om een ​​aanwasschijf te vormen.

Het team richtte zich op korte tijdschaalvariaties en ontdekte dat de variatieperiode van 30 minuten vergelijkbaar is met de omlooptijd van de binnenste rand van de accretieschijf met een straal van 0,2 astronomische eenheden (1 astronomische eenheid komt overeen met de afstand tussen de aarde en de Zon: 150 miljoen kilometer). Ter vergelijking: Mercurius, de binnenste planeet van het zonnestelsel, cirkelt rond de zon op een afstand van 0,4 astronomische eenheden. Gezien de kolossale massa in het midden van het zwarte gat, is het zwaartekrachteffect ook extreem in de aanwasschijf.

Verder :https://alma-telescope.jp/en/news/press/sgrae-202005
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie