Hubble vindt dat "afstand" van de helderste sterren de sleutel is tot het bewaren van oer-schijven

[univers]

Deze afbeelding toont het sprankelende middelpunt van Hubble's eerbetoon aan het 25-jarig jubileum. Westerlund 2 is een gigantische cluster van ongeveer 3000 sterren op 20.000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Carina. De nabij-infraroodbeeldcamera van Hubble dringt door de stoffige sluier die de stellaire kinderkamer omhult, waardoor astronomen een duidelijk zicht krijgen op de dichte concentratie van sterren in de centrale cluster. Credit: NASA, ESA, het Hubble Heritage Team (STScI / AURA), A. Nota (ESA / STScI) en het Westerlund 2 Science Team

De NASA / ESA Hubble-ruimtetelescoop werd gebruikt om een ​​driejarige studie uit te voeren naar de overvolle, massieve en jonge sterrenhoop Westerlund 2. Uit het onderzoek bleek dat het materiaal dat de sterren rondom het centrum van de cluster omringt, op mysterieuze wijze verstoken is van de grote, dichte wolken van stof dat naar verwachting binnen een paar miljoen jaar planeten zal worden. Hun afwezigheid wordt veroorzaakt door de meest massieve en helderste sterren van de cluster die de schijven van gas en stof van naburige sterren eroderen en verspreiden. Het is voor het eerst dat astronomen een extreem dichte sterrenhoop hebben geanalyseerd om te onderzoeken welke omgevingen gunstig zijn voor planeetvorming.

Deze tijdsdomeinstudie van 2016 tot 2019 probeerde de eigenschappen van sterren tijdens hun vroege evolutionaire fasen te onderzoeken en de evolutie van hun circumstellaire omgevingen te traceren [1] . Dergelijke studies waren eerder beperkt tot de dichtstbijzijnde stervormingsgebieden met lage dichtheid. Astronomen hebben de Hubble-ruimtetelescoop nu gebruikt om dit onderzoek voor het eerst uit te breiden naar het centrum van een van de weinige jonge massieve sterrenhopen in de Melkweg, Westerlund 2.

Astronomen hebben nu ontdekt dat het in dit centrale deel van het cluster moeilijk is om planeten te vormen. De waarnemingen laten ook zien dat sterren aan de periferie van de cluster immense planeetvormende stofwolken in hun schijven hebben. Om uit te leggen waarom sommige sterren in Westerlund 2 het moeilijk hebben om planeten te vormen terwijl andere dat niet doen, suggereren onderzoekers dat dit grotendeels te wijten is aan de locatie. De meest massieve en helderste sterren in de cluster komen samen in de kern. Westerlund 2 bevat minstens 37 extreem zware sterren, sommige met een gewicht tot 100 zonsmassa's. Hun zinderende ultraviolette straling en orkaanachtige sterrenwinden werken als branders en eroderen de schijven rond naburige sterren en verspreiden de gigantische stofwolken.



Verder :https://www.spacetelescope.org/news/heic2009/