220 jaar geleden vandaag: de eerste asteroïde ontdekt

[univers]

Giuseppe Piazzi ontdekte de asteroïde Ceres - nu beschouwd als een dwergplaneet - op 1 januari 1801.


Ceres 'Occatorkrater in valse kleuren met oppervlaktesamenstelling via NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA.

Op 1 januari 1801 ontdekte de Italiaanse priester, wiskundige en astronoom Giuseppe Piazzi de eerste asteroïde, nu Ceres genaamd. Het draait in de asteroïdengordel , tussen de banen van Mars en Jupiter. Tegenwoordig wordt Ceres echter niet langer geclassificeerd als een asteroïde. In 2006 besloot de Internationale Astronomische Unie dat Ceres groot genoeg was om een dwergplaneet te worden . Ceres werd van 2015 tot 2018 de allereerste dwergplaneet waar een ruimtevaartuig omheen draaide, toen NASA's Dawn-missie naar Ceres tuurde en enkele van zijn mysteries ontsluierde.

Het verhaal van de ontdekking van Ceres gaat terug naar de Duitse astronoom Johannes Kepler en naar Tycho Brahe , een Deense edelman en verstokte waarnemer van de nachtelijke hemel, in de 16e eeuw. Toen Kepler Tycho's astronomische gegevens verkreeg, zocht hij die naar de verklaring achter de beweging van de planeten, in het bijzonder de retrograde beweging van Mars . Dit werk leidde Kepler tot wat een van zijn meest geprezen ontdekkingen is, wat we tegenwoordig kennen als Keplers drie wetten van planetaire beweging.

Keplers analyse bracht hem echter ook tot het ontdekken van iets anders. Hij zag een ongebruikelijk groot leeg gebied tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Deze kloof, gecombineerd met zijn besef van de regelmaat van de banen van de planeten, zette Kepler ertoe aan te beweren dat er iets in de kloof moest zitten. Hij dacht dat het misschien een onontdekte planeet was en schreef het beroemde:

Kepler was niet de enige die dit vreemde gat opmerkte. Aan het begin van de 18e eeuw verklaarde Johann Titius, een Pruisische astronoom, een verband tussen de orbitale afstanden van de planeet tot de zon, later gepopulariseerd door de Duitse astronoom Johann Bode, tegenwoordig de Titius-Bode-wet genoemd . In het kort… begin met een 0, en dan 3, en verdubbel dan elk volgend nummer. Als je dat doet, krijg je een reeks: 0, 3, 6, 12, 24, 48, etc. Tel dan 4 op en deel door 10, en je krijgt (min of meer) de afstanden in astronomische eenheden (AU) tot de belangrijkste planeten van ons zonnestelsel: 0,4, 0,7, 1,0, 1,6, 2,8, 5,2, enzovoort. Maar merk op dat 2.8 AU. Het komt overeen met de afstand van de ruimte tussen Mars en Jupiter.

Maar toch dacht niemand veel na over een mogelijke planeet tussen Mars en Jupiter tot 1781, toen William Herschel per ongeluk een nieuwe planeet ontdekte - de eerste sinds mensen naar de hemel begonnen te staren - die we nu Uranus noemen. De afstand tot de zon was dicht bij die voorspeld door Titius-Bode.

En zo was de zoektocht begonnen! Tegen het einde van de 18e eeuw nam een ​​groep astronomen die zichzelf de Hemelpolitie noemden de taak op zich om uit te zoeken wat er in de kloof tussen Mars en Jupiter lag.

Giuseppe Piazzi zou een van de leden zijn, maar voordat hij zijn uitnodiging ontving, had hij Ceres begin 1801 al ontdekt. ​​Eerst dacht hij dat het kleine vlekje dat hij zag gewoon een vage ster was die niet in zijn horoscoop stond. De volgende dag zag Piazzi echter dat het was verplaatst en daarom geen ster kon zijn. Door ziekte en ongunstig weer kon Piazzi een paar nachten zijn nieuwe vondst niet observeren. Maar op 24 januari 1801 - door zijn beweging voor de sterren te volgen en daardoor de afstand te berekenen - was hij er zeker van dat het object deel uitmaakte van ons eigen zonnestelsel.

Het werd natuurlijk geprezen als de ontbrekende planeet! Piazzi noemde het Ceres naar de Romeinse godin van landbouw, vruchtbaarheid en oogst. Al snel begonnen andere astronomen soortgelijke lichamen te vinden op de geschatte afstand van Ceres tot de zon. De Duitse arts en astronoom Heinrich Olbers ontdekte de asteroïde Pallas in 1802 en Vesta in 1807.

De wet van Titius-Bode werd in 1846 weerlegd met de ontdekking van Neptunus, wiens afstand veel dichterbij is dan voorspeld door deze wet. Tegenwoordig kunnen astronomen nog steeds niet uitleggen waarom het in eerste instantie leek te werken; de meesten beschouwen het als toeval .

Snel vooruit naar 2006. De IAU heeft Pluto, Ceres en Eris aangewezen als dwergplaneten. Een jaar later lanceerde NASA het Dawn-ruimtevaartuig, het eerste ruimtevaartuig ooit met twee bestemmingen om te verkennen: eerst Vesta (waar het in 2011 en 2012 omheen cirkelde ) en vervolgens Ceres (waar het van 2015 tot 2018 in cirkelde ).

Daarom is Ceres voor de tweede keer “ontdekt”, toen een schat aan gegevens over de dwergplaneet vanuit Dawn binnenstroomde. We hebben geleerd dat er organische stoffen op Ceres voorkomen, zoals die gevonden in de buurt van Emutet Crater. We ontdekten heldere plekken van zoutafzettingen, water in kraters met schaduw en onder het oppervlak, plus een vulkaan die mogelijk verantwoordelijk is voor recente geologische activiteit. Je kunt meer lezen over de ontdekkingen van Dawn op de speciale missiepagina van NASA . https://www.nasa.gov/mission_pages/dawn ... index.html


NASA's Dawn-ruimtevaartuig verwierf deze afbeelding van dwergplaneet Ceres op 19 februari 2015 vanaf een afstand van bijna 29.000 mijl (46.000 km). Afbeelding via NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA.


Ceres 'lichtpuntjes vanaf de dichtstbijzijnde baan van Dawn in 2016, slechts 240 mijl (385 km) boven het oppervlak (lager dan het ruimtestation boven de aarde).

Kort gezegd: Ceres, de eerste asteroïde die op 1 januari 1801 werd ontdekt, staat nu bekend als een dwergplaneet en heeft veel van zijn geheimen onthuld aan NASA's Dawn-ruimtevaartuig.

https://earthsky.org/space/jan-1-1801-d ... y-of-ceres