Onderzoekers spoelen de klok terug om de leeftijd en locatie van de Supernova-explosie te berekenen

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Onderzoekers spoelen de klok terug om de leeftijd en locatie van de Supernova-explosie te berekenen

Bericht door univers » 18 jan 2021, 06:47

Astronomen draaien de klok terug op de zich uitbreidende overblijfselen van een nabijgelegen, ontplofte ster. Door NASA's Hubble-ruimtetelescoop te gebruiken, volgden ze de snelle granaatscherven van de explosie om een ​​nauwkeurigere schatting te maken van de locatie en het tijdstip van de stellaire ontploffing.

Het slachtoffer is een ster die lang geleden explodeerde in de Kleine Magelhaense Wolk, een satellietstelsel naar onze Melkweg. De gedoemde ster liet een uitdijend, gasvormig lijk achter, een supernova-overblijfsel genaamd 1E 0102.2-7219, dat NASA's Einstein Observatory voor het eerst ontdekte in röntgenstralen. Net als detectives zochten onderzoekers door archiefbeelden die door Hubble waren gemaakt, en analyseerden ze waarnemingen van zichtbaar licht die tien jaar uit elkaar lagen.

Afbeelding
Dit portret van de Hubble Ruimtetelescoop onthult de gasvormige resten van een geëxplodeerde massieve ster die ongeveer 1700 jaar geleden uitbarstte. Het stellaire lijk, een supernova-overblijfsel genaamd 1E 0102.2-7219, ontmoette zijn ondergang in de Kleine Magelhaense Wolk, een satellietstelsel van onze Melkweg.
Credits: NASA, ESA en J. Banovetz en D. Milisavljevic (Purdue University)

Het onderzoeksteam, geleid door John Banovetz en Danny Milisavljevic van de Purdue University in West Lafayette, Indiana, heeft de snelheden gemeten van 45 kikkervisje-vormige, zuurstofrijke klonten uitwerpselen die door de supernova-explosie werden weggeslingerd. Geïoniseerde zuurstof is een uitstekende tracer omdat deze het helderst oplicht in zichtbaar licht.

Om een ​​nauwkeurige explosie-leeftijd te berekenen, kozen de astronomen de 22 snelst bewegende ejecta-klonten of knopen. De onderzoekers stelden vast dat deze doelen het minst waarschijnlijk werden vertraagd door passage door interstellair materiaal. Vervolgens volgden ze de beweging van de knopen naar achteren totdat de ejecta op een gegeven moment samenvloeide en de explosieplaats identificeerde. Toen dat eenmaal bekend was, konden ze berekenen hoe lang het duurde voordat de snelle knopen van het explosiecentrum naar hun huidige locatie reisden.

Volgens hun schatting arriveerde het licht van de explosie 1700 jaar geleden op de aarde, tijdens het verval van het Romeinse rijk. De supernova zou echter alleen zichtbaar zijn geweest voor bewoners van het zuidelijk halfrond van de aarde. Helaas zijn er geen gegevens bekend van deze gigantische gebeurtenis.

De resultaten van de onderzoekers verschillen van eerdere waarnemingen van de ontploffingsplaats en de leeftijd van de supernova. Eerdere studies kwamen bijvoorbeeld uit op explosie-leeftijden van 2.000 en 1.000 jaar geleden. Banovetz en Milisavljevic zeggen echter dat hun analyse robuuster is.



Deze time-lapse-video toont de beweging van een supernova-restant - de gasvormige resten van een geëxplodeerde ster - die ongeveer 1700 jaar geleden uitbarstte. Het stellaire lijk, een supernova-overblijfsel genaamd 1E 0102.2-7219, ontmoette zijn ondergang in de Kleine Magelhaense Wolk, een satellietstelsel van onze Melkweg. Het openingsframe van de film toont linten van gloeiende gasvormige klonten die het overblijfsel vormen. De video wisselt vervolgens tussen twee zwart-witbeelden van het overblijfsel, 10 jaar uit elkaar genomen, en onthult subtiele verschuivingen in de uitzetting van het uitwerpsel in de loop van de tijd.
Credits: NASA, ESA, A. Pagan (STScI), J. Banovetz en D. Milisavljevic (Purdue University)
"Een eerdere studie vergeleek beelden die jaren uit elkaar waren genomen met twee verschillende camera's op Hubble, de Wide Field Planetary Camera 2 en de Advanced Camera for Surveys (ACS)," zei Milisavljevic. "Maar onze studie vergelijkt gegevens die met dezelfde camera, de ACS zijn genomen, waardoor de vergelijking veel robuuster wordt; de knopen waren veel gemakkelijker te volgen met hetzelfde instrument. Het is een bewijs van de lange levensduur van Hubble dat we zo'n zuivere vergelijking konden maken. van afbeeldingen die tien jaar na elkaar zijn genomen. "

De astronomen maakten ook gebruik van de scherpe ACS-beelden om te selecteren welke ejecta-klonten ze moesten analyseren. In eerdere studies berekenden onderzoekers het gemiddelde van de snelheid van al het gasvormige afval om een ​​explosietijd te berekenen. De ACS-gegevens onthulden echter gebieden waar de ejecta langzamer ging omdat het tegen dichter materiaal botste dat door de ster was afgeschoten voordat het explodeerde als een supernova. Onderzoekers hebben die knopen niet in het monster opgenomen. Ze hadden de ejecta nodig die het beste hun oorspronkelijke snelheden van de explosie weerspiegelde, en deze gebruikte om een ​​nauwkeurige schatting van de leeftijd van de supernova-explosie te bepalen.

Hubble klokte ook de snelheid van een vermoedelijke neutronenster - de verpletterde kern van de gedoemde ster - die uit de explosie werd geworpen. Op basis van hun schattingen moet de neutronenster zich met meer dan 2 miljoen mijl per uur vanuit het centrum van de explosie verplaatsen om op zijn huidige positie te zijn aangekomen. De vermoedelijke neutronenster werd geïdentificeerd in waarnemingen met de Very Large Telescope van de European Southern Observatory in Chili, in combinatie met gegevens van NASA's Chandra X-ray Observatory.

"Dat is behoorlijk snel en aan het uiterste einde van hoe snel we denken dat een neutronenster kan bewegen, zelfs als hij een kick kreeg van de supernova-explosie", zei Banovetz. "Meer recent onderzoek roept de vraag op of het object werkelijk de overlevende neutronenster van de supernova-explosie is. Het is in potentie slechts een compacte klomp supernova-ejecta die is verlicht, en onze resultaten ondersteunen deze conclusie over het algemeen."

Dus de jacht op de neutronenster kan nog steeds plaatsvinden. "Onze studie lost het mysterie niet op, maar het geeft een schatting van de snelheid van de kandidaat-neutronenster", zei Banovetz.

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... nova-blast
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie