Ruimtegeluiden: Jingle, tokkelen en hum

[univers]

Geluiden van ruimte
Luister naar de schoonheid van het universum . Kimberly Arcand is visualisatieonderzoeker en wetenschapscommunicator voor Chandra , de ruimtegebaseerde röntgentelescoop. Sinds 2020 werken zij en haar team om de geluiden van de ruimte te presenteren via sonificatie , de kunst om wetenschappelijke gegevens om te zetten in geluid. In dit geval zetten ze gegevens van astronomische beelden om in geluid. Arcand en haar team hebben deze nieuwe aflevering van hun werk op 16 september 2021 uitgebracht. De video's op deze pagina laten je luisteren naar een sterrenkraamkamer, een supernovarest en een superzwaar zwart gat.

Het team van Arcand wijst erop dat met sonificatie slechtziende mensen kunnen horen wat anderen zien. Bovendien, zeggen ze, brengt hun werk iedereen een meer diepgaande ervaring van het universum. Arcand zei:

Elke sonificatie is gemaakt om de wetenschappelijke gegevens het best weer te geven op een manier die het meest logisch is voor de specifieke gegevens, zodat deze nauwkeurig wordt weergegeven en het verhaal wordt verteld, terwijl ook een nieuwe manier wordt geboden om betekenis over te brengen door middel van geluid.



Westerlund 2 is een stervormingsgebied op 20.000 lichtjaar van de aarde. Wetenschappers gebruikten een combinatie van gegevens die zijn waargenomen in zowel optisch licht als röntgenstralen om deze gesonificeerde versie van Westerlund 2 te creëren. Voor deze nevel veegt de geluidsbalk van links naar rechts. Naarmate de balk helderder licht ontmoet, produceert deze een luider geluid. Hogere tonen komen overeen met een hogere verticale positie op het beeld. Snaarinstrumenten spelen de optische gegevens van de Hubble-ruimtetelescoop . Bells speelt de röntgengegevens van Chandra af.

Westerlund 2 is ongeveer 44 lichtjaar in doorsnede. De sterrenkraamkamer ligt in de richting van het zuidelijke sterrenbeeld Carina . Binnen in de nevel bevindt zich een cluster met enkele van de heetste, helderste en meest massieve sterren die we kennen.

Tycho's supernovarest



Deze grote kleurrijke bal van gas en stof is Tycho's supernovarest of SN 1572 . De sonificatie voor SN 1572 begint in het midden en breidt zich naar buiten uit in een cirkel, in harmonie met hoe het overblijfsel is gemaakt. Verschillende kleuren in de afbeelding vertegenwoordigen verschillende elementen: rood toont ijzer, groen toont silicium en blauw is zwavel. Voor deze sonificatie produceert het rodere licht de laagste tonen. Hogere tonen vertegenwoordigen blauw en violet licht. De verschillende verhoudingen van ijzer (rood), silicium (groen) en zwavel (blauw) komen in de geluiden naar voren als je de lage tot hoge frequentiepieken hoort. Zodra het geluid de supernovarest verlaat, hoor je het getokkel van harpsnaren. Deze tonen vertegenwoordigen de zichtbare sterren die door Hubble zijn afgebeeld. De kleuren van de sterren bepalen hun toonhoogte.

SN 1572 verscheen als een heldere "nieuwe ster" in Cassiopeia in het jaar 1572. De plotselinge verschijning van de nieuwe ster deed het lang gekoesterde geloof dat de hemel onveranderlijk was, aan het wankelen gebracht. Tycho Brahe, naast vele anderen uit die tijd, bestudeerde de supernova, en het overblijfsel draagt ​​nu zijn naam.

De centrale regio van M87



M87 is een gigantisch elliptisch sterrenstelsel met een ( behoorlijk beroemd ) superzwaar zwart gat in het midden. Voor deze sonificatie, van het centrale gebied rond het zwarte gat, zwaait het geluid vanuit een centraal punt rond het object, als een radar die de lucht scant. De scan begint zijn sweep in de drie uur positie. Hoe helderder het licht, hoe luider het geluid, terwijl licht verder van het midden hoger is.

Het zwarte gat in M87 schiet jets uit die gevuld zijn met energetische deeltjes. Deze jets botsen op de omringende gaswolken. De blauwe gegevens zijn afkomstig van röntgenstraling die is waargenomen door de Chandra-ruimtetelescoop, terwijl de rode en oranje lange golflengte radiogegevens van de Very Large Array zijn . De wetenschappers gaven de radiogegevens een lagere toon dan de röntgengegevens met hoge energie. Deze keuze van toonhoogte komt overeen met hun frequentiebereiken in het elektromagnetische spectrum . Sterren klinken als korte, getokkelde noten.

https://earthsky.org/space/sounds-of-sp ... n-chandra/