Wetenschapper onthult bewijs voor een interne oceaan in de kleine Saturnusmaan

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Wetenschapper onthult bewijs voor een interne oceaan in de kleine Saturnusmaan

Bericht door univers » 22 jan 2022, 07:35

Afbeelding
NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute Een SwRI-wetenschapper heeft ontdekt dat de kleine maan Mimas (links) van Saturnus waarschijnlijk iets gemeen heeft met zijn grotere buur Enceladus: een interne oceaan onder een dik ijzig oppervlak. Mimas wordt beschouwd als een bevroren inerte satelliet, maar wordt nu beschouwd als een "verborgen" oceaanwereld met een oppervlak dat niet verraadt wat eronder ligt. Deze ontdekking zou het aantal potentieel bewoonbare werelden waarvan men denkt dat ze bestaan, aanzienlijk kunnen uitbreiden.

Een wetenschapper van het Southwest Research Institute ging op pad om te bewijzen dat de kleine, binnenste maan van Saturnus een bevroren inerte satelliet was en ontdekte in plaats daarvan overtuigend bewijs dat Mimas een vloeibare interne oceaan heeft. In de afnemende dagen van NASA's Cassini-missie identificeerde het ruimtevaartuig een merkwaardige libratie of oscillatie in de rotatie van de maan, wat vaak wijst op een geologisch actief lichaam dat in staat is om een ​​interne oceaan te ondersteunen.

"Als Mimas een oceaan heeft, vertegenwoordigt deze een nieuwe klasse van kleine, 'verborgen' oceaanwerelden met oppervlakken die het bestaan ​​van de oceaan niet verraden," zei Dr. Alyssa Rhoden van SwRI, een specialist in de geofysica van ijzige satellieten, met name die met oceanen en de evolutie van satellietsystemen van reuzenplaneten.

Een van de meest diepgaande ontdekkingen in de planetaire wetenschap van de afgelopen 25 jaar is dat werelden met oceanen onder lagen gesteente en ijs veel voorkomen in ons zonnestelsel. Dergelijke werelden omvatten de ijzige satellieten van de reuzenplaneten, zoals Europa, Titan en Enceladus, evenals verre planeten zoals Pluto. Werelden zoals de aarde met oceanen aan het oppervlak moeten zich binnen een klein bereik van afstanden van hun sterren bevinden om de temperaturen te handhaven die vloeibare oceanen ondersteunen. Binnenwater-oceaanwerelden (IWOW's) worden echter over een veel groter aantal afstanden gevonden, waardoor het aantal bewoonbare werelden dat waarschijnlijk in de melkweg zal bestaan ​​aanzienlijk wordt uitgebreid.

"Omdat het oppervlak van Mimas zwaar bekraterd is, dachten we dat het gewoon een bevroren blok ijs was", zei Rhoden. "IWOW's, zoals Enceladus en Europa, hebben de neiging om te breken en vertonen andere tekenen van geologische activiteit. Het bleek dat het oppervlak van Mimas ons voor de gek hield, en ons nieuwe begrip heeft de definitie van een potentieel bewoonbare wereld in ons zonnestelsel en daarbuiten enorm uitgebreid.”

Getijdenprocessen dissiperen orbitale en rotatie-energie als warmte in een satelliet. Om overeen te komen met de interne structuur die wordt afgeleid uit de libratie van Mimas, moet de getijdenverwarming in de maan groot genoeg zijn om te voorkomen dat de oceaan bevriest, maar klein genoeg om een ​​dikke ijzige schaal te behouden. Met behulp van getijdenverwarmingsmodellen ontwikkelde het team numerieke methoden om de meest plausibele verklaring te creëren voor een stabiele ijsschelp tussen 14 en 20 mijl dik boven een vloeibare oceaan.

"Meestal, wanneer we deze modellen maken, moeten we ze verfijnen om te produceren wat we waarnemen," zei Rhoden. "Deze keer kwam het bewijs voor een interne oceaan net uit de meest realistische scenario's voor stabiliteit van ijsschalen en waargenomen libraties."

Het team ontdekte ook dat de warmtestroom van het oppervlak erg gevoelig was voor de dikte van de ijsschelp, iets wat een ruimtevaartuig kon verifiëren. Zo is het Juno-ruimtevaartuig gepland om langs Europa te vliegen en zijn microgolfradiometer te gebruiken om de warmtestromen in deze Joviaanse maan te meten. Met deze gegevens kunnen wetenschappers begrijpen hoe de warmtestroom de ijzige schelpen van oceaanwerelden zoals Mimas beïnvloedt, die vooral interessant zijn nu NASA's Europa Clipper zijn lancering in 2024 nadert.

"Hoewel onze resultaten een huidige oceaan binnen Mimas ondersteunen, is het een uitdaging om de orbitale en geologische kenmerken van de maan te verzoenen met ons huidige begrip van zijn thermische orbitale evolutie," zei Rhoden. "Het evalueren van Mimas' status als oceaanmaan zou modellen van zijn vorming en evolutie benchmarken. Dit zou ons helpen de ringen en middelgrote manen van Saturnus beter te begrijpen, evenals de prevalentie van potentieel bewoonbare oceaanmanen, met name bij Uranus. Mimas is een aantrekkelijk doelwit voor verder onderzoek.”

https://www.swri.org/press-release/swri ... aturn-moon
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie