Hoop op hedendaags Mars-grondwater droogt op

[univers]

Een zicht op de zuidpool van Mars. Krediet: ESA/DLR/FU Berlijn

AUSTIN, Texas - Vloeibaar water dat eerder werd gedetecteerd onder de met ijs bedekte zuidpool van Mars is waarschijnlijk slechts een stoffige luchtspiegeling, volgens een nieuwe studie van de rode planeet onder leiding van onderzoekers van de Universiteit van Texas in Austin.

Wetenschappers dachten in 2018 dat ze naar vloeibaar water keken toen ze heldere radarreflecties onder de poolkap zagen. De nieuwe studie die op 24 januari in het tijdschrift Geophysical Research Letters werd gepubliceerd , ontdekte echter dat de reflecties overeenkwamen met die van vulkanische vlaktes die overal op het oppervlak van de rode planeet te vinden waren.

De onderzoekers denken dat hun conclusie - vulkanisch gesteente begraven onder ijs - een meer plausibele verklaring is voor de ontdekking van 2018, die al ter discussie stond nadat wetenschappers de onwaarschijnlijke omstandigheden hadden berekend die nodig zijn om water in vloeibare toestand te houden op de koude, droge zuidpool van Mars.

"Om zo dicht bij het oppervlak water te behouden, heb je zowel een zeer zoute omgeving als een sterke, lokaal gegenereerde warmtebron nodig, maar dat komt niet overeen met wat we weten van deze regio", zei de hoofdauteur van het onderzoek, Cyril Grima. , een planetaire wetenschapper aan het University of Texas Institute for Geophysics (UTIG).

De luchtspiegeling van de zuidpool loste op toen Grima een denkbeeldige mondiale ijskap aan een radarkaart van Mars toevoegde. Het denkbeeldige ijs liet zien hoe de terreinen van Mars eruit zouden zien als ze door anderhalve kilometer ijs werden bekeken, waardoor wetenschappers kenmerken over de hele planeet konden vergelijken met die onder de poolkap.

Grima merkte heldere reflecties op, net als die op de zuidpool, maar verspreid over alle breedtegraden. In zoveel als kon worden bevestigd, kwamen ze overeen met de locatie van vulkanische vlaktes.

Op aarde kunnen ijzerrijke lavastromen rotsen achterlaten die op een vergelijkbare manier radar reflecteren. Andere mogelijkheden zijn minerale afzettingen in opgedroogde rivierbeddingen. Hoe dan ook, zei Grima, uitzoeken wat ze zijn, zou belangrijke vragen over de geschiedenis van Mars kunnen beantwoorden.


Een radarkaart van Mars gezien door een mijl ijs. Planetaire wetenschapper UT Austin, Cyril Grima, bouwde een computermodel om de Rode Planeet met ijs te bedekken en observeerde hoe het de radargegevens veranderde. Dit zorgde ervoor dat vulkanische vlaktes (in rood te zien) radar weerkaatsen op een manier die leek op vloeibaar water. De bevinding daagt een onderzoek uit 2018 uit dat vloeibaar water leek te vinden onder de zuidelijke poolkap van Mars. Krediet: Cyril Grima

Hoewel er onder de zuidelijke poolkap misschien geen vloeibaar water zit, is er genoeg waterijs op Mars, ook in de dikke poolkappen. In feite verwijst de nieuwe studie naar het nattere verleden van Mars.

Isaac Smith, een Mars-geofysicus aan de York University, gelooft dat de heldere radarsignaturen een soort klei zijn die wordt gemaakt wanneer gesteente in water erodeert. In 2021 ontdekte Smith, die geen deel uitmaakte van beide onderzoeken, dat op aarde gebaseerde klei de radar helder weerkaatste, net als de heldere vlekken in de zuidpoolstudie van 2018.

"Ik denk dat de schoonheid van Grima's bevinding is dat hoewel het het idee omverwerpt dat er vandaag de dag vloeibaar water onder de zuidpool van de planeet zou kunnen zijn, het ons ook heel precieze plaatsen geeft om te zoeken naar bewijs van oude meren en rivierbeddingen en hypothesen te testen over de bredere uitdroging van het klimaat op Mars over miljarden jaren,” zei hij.

De kaart van Grima is gebaseerd op drie jaar aan gegevens van MARSIS, een radarinstrument dat in 2005 werd gelanceerd aan boord van de Mars Express van de European Space Agency en dat enorme hoeveelheden informatie over Mars heeft verzameld. Grima en co-auteur Jérémie Mouginot, een onderzoekswetenschapper aan het Institute of Environmental Geosciences in Grenoble, Frankrijk, zijn van plan verder in de gegevens te graven om te zien wat MARSIS nog meer over Mars kan opduiken.

Voor Smith is de studie een ontnuchterende les over het wetenschappelijke proces dat net zo relevant is voor de aarde als voor Mars.

"Wetenschap is niet onfeilbaar bij de eerste poging", zegt Smith, een alumnus van de Jackson School of Geosciences aan de UT Austin. "Dat geldt vooral in de planetaire wetenschap, waar we kijken naar plaatsen die niemand ooit heeft bezocht en vertrouwen op instrumenten die alles op afstand waarnemen."

Grima en Smith werken nu aan voorgestelde missies om met radar water op Mars te vinden, zowel als hulpmiddel voor toekomstige menselijke landingsplaatsen als om te zoeken naar tekenen van vorig leven.

De huidige studie werd gedeeltelijk gefinancierd door NASA en CNES, het Franse nationale ruimteagentschap. Het Instituut voor Milieugeowetenschappen (Institut des Géosciences de l'Environnement) is een gezamenlijke onderzoekseenheid van het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, Université Grenoble Alpes en andere instellingen in Frankrijk. UTIG is een onderzoekseenheid van de UT Jackson School of Geosciences.

https://news.utexas.edu/2022/01/24/hope ... -dries-up/