NASA en ESA onthullen verhaal over dood, stof in sterrenbeeld Orion

[univers]

Deze infraroodopname van de Orionnevel toont veel stof maar geen sterren. In deze infrarode golflengten is het mogelijk om hotspots te zien waar zich nieuwe sterren vormen, terwijl ongeziene heldere, massieve sterren grotten van lege ruimte hebben uitgehouwen.
Credits: ESA/NASA/JPL-Caltech

In een verhaal van kosmische proporties wordt de regio getransformeerd door de massieve sterren die erin leven en sterven.

Een nieuwe afbeelding die eerder vrijgegeven gegevens van drie telescopen combineert, toont een gebied met de Orionnevel , genoemd naar de machtige jager uit de Griekse mythologie die werd geveld door de angel van een schorpioen. Maar het verhaal over hoe dit stoffige gebied is ontstaan, is net zo dramatisch.

De Orionnevel bevindt zich in het sterrenbeeld Orion, dat eruitziet als een jager die een knots en schild opheft naar een onzichtbaar doelwit. Drie sterren in een rij staan ​​samen bekend als de gordel van Orion; het gebied dat in de afbeelding wordt weergegeven, is uitgelijnd met een andere reeks sterren loodrecht op de gordel, bekend als het zwaard van Orion. Als je het aan de hemel zou kunnen zien, zou het gebied ongeveer zo groot zijn als de volle maan.


Er is veel te zien in deze fly-through van een nieuw infraroodbeeld van de Orionnevel, zoals holtes die zijn uitgehouwen door onzichtbare massieve sterren en heldere plekken waar nieuwe sterren worden gevormd. De kleuren vertegenwoordigen infrarode golflengten die niet zichtbaar zijn voor het menselijk oog, vastgelegd door drie infrarode ruimtetelescopen.
Credits: NASA/JPL-Caltech

Twee enorme grotten die de wolk domineren, zijn uitgehouwen door gigantische sterren (ongezien in deze afbeelding) die tot een miljoen keer meer licht kunnen vrijgeven dan onze zon. Al die straling breekt daar stofdeeltjes uit elkaar, waardoor het paar holtes ontstaat. Veel van het resterende stof wordt weggevaagd door winden van sterren of wanneer de sterren een explosieve dood sterven als supernovae.

Het blauwe licht in deze gebieden duidt op warm stof. Waargenomen in infrarood licht - een bereik van golflengten buiten wat het menselijk oog kan detecteren - werden de beelden geleverd door NASA's gepensioneerde Spitzer Space Telescope en de Wide-Field Infrared Survey Explorer ( WISE ), die nu werkt onder de naam NEOWISE. Spitzer en WISE werden beide beheerd door NASA's Jet Propulsion Laboratory in Zuid-Californië.

Rond de rand van de twee spelonkachtige gebieden is het stof dat groen lijkt iets koeler. Rood geeft koud stof aan dat temperaturen bereikt van ongeveer minus 440 Fahrenheit (minus 260 graden Celsius). Het rode en groene licht toont gegevens van de nu buiten dienst gestelde Herschel Space Telescope, een ESA (European Space Agency) observatorium dat golflengten van licht vastlegde in het ver-infrarood- en microgolfbereik, waar koud stof uitstraalt. De grote spiegel van Herschel bood beelden met een hoge resolutie van deze wolken, die vol contouren, hoekjes en gaatjes zitten. Het koude stof verschijnt meestal aan de rand van de stofwolk, weg van de gebieden waar sterren worden gevormd.

Tussen de twee holle gebieden bevinden zich oranje filamenten waar stof condenseert en nieuwe sterren vormt. Na verloop van tijd kunnen deze filamenten nieuwe reuzensterren produceren die de regio opnieuw zullen vormgeven.

https://www.nasa.gov/feature/jpl/nasa-e ... stellation