'Luister' naar de lichtecho's van een zwart gat

[univers]

Een van de verrassende kenmerken van zwarte gaten is dat hoewel licht (zoals radio, zichtbaar licht en röntgenstraling) er niet uit kan ontsnappen, het omringende materiaal intense uitbarstingen van elektromagnetische straling kan produceren . Terwijl ze naar buiten reizen, kunnen deze lichtstralen weerkaatsen op wolken van gas en stof in de ruimte, vergelijkbaar met hoe lichtstralen van de koplamp van een auto door mist worden verstrooid.

Een nieuwe sonificatie zet deze "lichtecho's" van het zwarte gat V404 Cygni om in geluid. V404 Cygni, op ongeveer 7.800 lichtjaar van de aarde, is een systeem dat een zwart gat bevat, met een massa tussen vijf en tien keer die van de zon, dat materiaal aantrekt van een begeleidende ster in een baan eromheen. Het materiaal wordt doorgesluisd naar een schijf die het stellaire zwarte gat omcirkelt .

Dit materiaal genereert periodiek uitbarstingen van straling, waaronder röntgenstralen. Terwijl de röntgenstralen naar buiten reizen, komen ze wolken van gas en stof tegen tussen V404 Cygni en de aarde en worden onder verschillende hoeken verspreid. NASA's Chandra X-ray Observatory en Neil Gehrels Swift Observatory hebben de röntgenlichtecho's rond V404 Cygni in beeld gebracht. Omdat astronomen precies weten hoe snel licht reist en een nauwkeurige afstand tot dit systeem hebben bepaald, kunnen ze berekenen wanneer deze uitbarstingen plaatsvonden. Deze gegevens, plus andere informatie, helpen astronomen meer te leren over de stofwolken, inclusief hun samenstelling en afstanden.

De sonificatie van V404 Cygni vertaalt de röntgengegevens van zowel Chandra als Swift in geluid. Tijdens de sonificatie beweegt de cursor vanuit het midden van het beeld in een cirkel naar buiten. Terwijl het door de lichtecho's gaat die in röntgenstralen worden gedetecteerd (gezien als concentrische ringen in blauw door Chandra en rood door Swift in de afbeelding), zijn er tikkende geluiden en veranderingen in volume om de detectie van röntgenstralen aan te duiden en de variaties in helderheid. Om onderscheid te maken tussen de gegevens van de twee telescopen, worden Chandra-gegevens weergegeven door tonen met een hogere frequentie, terwijl de Swift-gegevens lager zijn. Naast de röntgenstralen bevat de afbeelding optische gegevens van de Digitized Sky Survey die achtergrondsterren laat zien. Elke ster in optisch licht activeert een muzieknoot. Het volume en de toonhoogte van de noot worden bepaald door de helderheid van de ster.

Meer sonificaties van astronomische gegevens, evenals aanvullende informatie over het proces, zijn te vinden op de website "A Universe of Sound": https://chandra.si.edu/sound/



https://www.nasa.gov/mission_pages/chan ... -hole.html