Meteoriet van 17 pond ontdekt op Antarctica

[univers]

Antarctica is om voor de hand liggende redenen een moeilijke plek om te werken: het is bitter koud, afgelegen en wild. Het is echter een van de beste plekken ter wereld om op meteorieten te jagen. Dat komt deels omdat Antarctica een woestijn is en het droge klimaat de mate van verwering die de meteorieten ervaren, beperkt. Bovenop de droge omstandigheden is het landschap ideaal voor meteorietenjacht: de zwarte ruimterotsen steken duidelijk af tegen besneeuwde velden. Zelfs wanneer meteorieten in het ijs zinken, helpt de kolkende beweging van de gletsjers tegen de rots eronder om de meteorieten nabij het oppervlak van de blauwe ijsvelden van het continent opnieuw bloot te leggen.


De onderzoekers met hun vondst van 16,7 pond. Witte helm: Maria Schönbächler. Groene helm: Maria Valdes. Zwarte helm: Ryoga Maeda. Oranje helm: Vinciane Debaille. Foto met dank aan Maria Valdes.
CREDIT Met dank aan Maria Valdes

Een internationaal team van onderzoekers dat net terug is van Antarctica kan getuigen van de meteoriet-jager-vriendelijkheid van het continent: ze keerden terug met vijf nieuwe meteorieten, waaronder een die 16,7 pond (7,6 kg) weegt.


De meteoriet van 17 pond CREDIT Met dank aan Maria Valdes

Maria Valdes, een onderzoekswetenschapper aan het Field Museum en de Universiteit van Chicago, schat dat van de ongeveer 45.000 meteorieten die de afgelopen eeuw uit Antarctica zijn gehaald, slechts ongeveer honderd van deze grootte of groter zijn. "Grootte doet er niet noodzakelijkerwijs toe als het om meteorieten gaat, en zelfs kleine micrometeorieten kunnen ongelooflijk wetenschappelijk waardevol zijn", zegt Valdes, "maar het vinden van een grote meteoriet zoals deze is natuurlijk zeldzaam en erg opwindend."


Rotsen verspreid over een ijsveld, met de wetenschappers op zoek naar meteorieten op de achtergrond. CREDIT Met dank aan Maria Valdes

Valdes was een van de vier wetenschappers op de missie, geleid door Vinciane Debaille van de Université Libre de Bruxelles (FNRS-ULB); het onderzoeksteam werd vervolledigd door Maria Schönbächler (ETH-Zurich) en Ryoga Maeda (VUB-ULB). De onderzoekers waren de eersten die potentiële nieuwe meteorietlocaties onderzochten die in kaart waren gebracht met behulp van satellietbeelden door Veronica Tollenaar, een thesisstudente glaciologie aan de ULB.


De tenten van het team in het veld. CREDIT Met dank aan Maria Valdes

"Op avontuur gaan om onbekende gebieden te verkennen is spannend", zegt Debaille, "maar we hadden ook te maken met het feit dat de realiteit op de grond veel moeilijker is dan de schoonheid van satellietbeelden." Ondanks de timing van hun reis voor de zomer van Antarctica eind december, schommelden de temperaturen rond de 14° F (-10° C). Valdes merkt op dat het sommige dagen tijdens hun reis eigenlijk kouder was in Chicago dan op Antarctica, maar door dagenlang op sneeuwscooters te rijden en door ijsvelden te trekken en vervolgens in een tent te slapen, voelde het Antarctische weer extremer aan.


Het team wandelt langs rotsformaties op Antarctica. CREDIT Met dank aan Maria Valdes

De vijf door het team gevonden meteorieten zullen worden geanalyseerd in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen; ondertussen werd sediment dat mogelijk kleine micrometeorieten bevatte onder de onderzoekers verdeeld voor studie aan hun instellingen.


Een besneeuwd veld in Antarctica CREDIT Met dank aan Maria Valdes

Valdes zegt dat ze graag wil zien wat de analyses van de meteorieten onthullen, omdat “het bestuderen van meteorieten ons helpt onze plaats in het universum beter te begrijpen. Hoe groter de steekproefomvang die we hebben van meteorieten, hoe beter we ons zonnestelsel kunnen begrijpen en hoe beter we onszelf kunnen begrijpen.”

Het team werd begeleid door Manu Poudelet van de International Polar Guide Association en bijgestaan ​​door Alain Hubert. Ze werden mede ondersteund door het Federaal Wetenschapsbeleid. Het werk van Valdes wordt ondersteund door het Robert A. Pritzker Center for Meteoritics and Polar Studies van het Field Museum, de TAWANI Foundation en de familie Meeker.

https://www.eurekalert.org/news-releases/976901