Nieuwe NASA-kaartdetails 2023 en 2024 zonsverduisteringen in de VS

[univers]

Waar ben je voor de zonsverduisteringen van 2023 en 2024 in de Verenigde Staten?

NASA heeft een nieuwe kaart uitgebracht die u kan helpen beslissen.

De kaart is gebaseerd op waarnemingen van verschillende NASA-missies en geeft details over het pad van de schaduw van de maan terwijl deze de aangrenzende VS doorkruist tijdens de ringvormige zonsverduistering op 14 oktober 2023 en de totale zonsverduistering op 8 april 2024


Met behulp van waarnemingen van verschillende NASA-missies laat deze kaart zien waar de schaduw van de maan de VS zal doorkruisen tijdens de ringvormige zonsverduistering in 2023 en de totale zonsverduistering in 2024. De kaart is ontwikkeld door NASA's Scientific Visualization Studio (SVS) in samenwerking met het NASA Heliophysics Activation Team (NASA HEAT), onderdeel van NASA's Science Activation-portfolio. Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

Deze donkere paden over het continent laten zien waar waarnemers moeten zijn om de "ring van vuur" te zien wanneer de maan tijdens de ringvormige zonsverduistering alles behalve de buitenrand van de zon blokkeert, en de spookachtig witte buitenatmosfeer van de zon (de corona) wanneer de maan de zonneschijf volledig blokkeert tijdens de totale zonsverduistering.

Buiten die paden laat de kaart ook zien waar en hoeveel de zon gedeeltelijk zal worden verduisterd door de maan. Op beide data zullen alle 48 aangrenzende staten in de VS ten minste een gedeeltelijke zonsverduistering meemaken (net als Mexico en het grootste deel van Canada).

De kaart lezen

Op NASA's nieuwe eclipskaart verschijnen de paden voor de ringvormige zonsverduistering en de totale zonsverduistering als donkere banden in de VS.

Iedereen die zich op het ringvormige zonsverduisteringspad bevindt, van Oregon tot Texas, krijgt de kans om de ringvormige zonsverduistering te zien als de lucht helder is. Iedereen die zich op het pad van de totale zonsverduistering bevindt, van Texas tot Maine, krijgt de kans om de totale zonsverduistering te zien, als het weer het toelaat.


Een gebied in Texas nabij San Antonio, waar de twee eclipspaden elkaar kruisen, zal zowel de ringvormige zonsverduistering in 2023 als de totale zonsverduistering in 2024 meemaken.
Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

Binnen die donkere paden bevinden zich ovale vormen met daarin tijden (gele ovalen voor de ringvormige zonsverduistering, paarse ovalen voor de totale zonsverduistering). Die ovalen tonen de vorm van de schaduw van de maan op het aardoppervlak op de aangegeven tijden. Mensen in de gebieden binnen de ovalen zullen op dat moment de ringvormige zonsverduistering of totale zonsverduistering zien.


De schaduw van de Maan zal tijdens beide eclipsen snel bewegen. Op de kaart tonen ovalen binnen de eclipspaden de locatie en vorm van de schaduw op verschillende tijdstippen. Tijdens de totale zonsverduistering op 8 april 2024 zal de schaduw van de maan bijvoorbeeld om 15.10 uur EDT boven Dayton, Ohio zijn, maar om 15.20 uur EDT zal hij zijn verplaatst naar Buffalo, New York.
Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

Voor locaties dicht bij het midden van de paden zal de ringvormige zonsverduistering of totale zonsverduistering langer duren dan die aan de buitenranden van het pad. Binnen elk pad staan ​​witte lijnen die aangeven hoe lang annulariteit of totaliteit zal duren. Voor het ringvormige zonsverduisteringspad kun je labels vinden (variërend van 3 tot 4,5 minuten) nabij de grens tussen Nevada en Utah in het noorden en tussen San Antonio en Corpus Christi, Texas, in het zuiden. Voor het pad van de totale zonsverduistering kunt u labels vinden in de buurt van Presque Isle, Maine, in het noorden, en tussen de ovalen van 14:20 en 14:25 uur CST in Mexico in het zuiden.


Hoe dichter bij het midden van het eclipspad, hoe langer elke eclips zal duren. Op de kaart bevat elk eclipspad witte lijnen die aangeven hoe lang die eclips op verschillende locaties zal duren. De ringvormige fase van de zonsverduistering duurt bijvoorbeeld ongeveer vier minuten in de buurt van Elko, Nevada, en ongeveer vier en een halve minuut in de buurt van Richfield, Utah.
Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

Kijkers op locaties buiten de paden zullen geen totale zonsverduistering of ringvormige zonsverduistering ervaren, maar ze kunnen nog steeds een gedeeltelijke zonsverduistering zien. Lijnen die evenwijdig aan elk pad lopen, geven aan hoeveel van de zon tijdens de gedeeltelijke zonsverduistering door de maan zal worden bedekt. Voor de ringvormige zonsverduistering lijken deze lijnen vaag geel. Voor de totale zonsverduistering zijn ze vaag paars. Percentagelabels voor de ringvormige zonsverduisteringslijnen verschijnen langs de linker- en bovenrand van de kaart. De percentagelabels voor de totale zonsverduistering verschijnen langs de onder- en rechterrand van de kaart. (Tip: de percentages verschijnen in dezelfde hoek als de lijnen.)


Buiten de eclipspaden geven paarse en gele lijnen op de kaart het percentage van de zon weer dat op verschillende locaties voor de totale en ringvormige verduisteringen door de maan zal worden bedekt. De paarse lijn die bijvoorbeeld langs New York City en Providence, Rhode Island loopt, geeft aan dat de zon in die steden ongeveer 90 procent verduisterd zal worden tijdens het hoogtepunt van de zonsverduistering op 8 april 2024.
Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

Geen van beide zonsverduisteringen zal echter worden beperkt tot de aangrenzende VS. In de rechter benedenhoek van de NASA-kaart toont een wereldbol de volledige paden voor beide eclipsen. De ringvormige zonsverduistering (in geel en zwart) strekt zich uit tot in Mexico, Midden-Amerika en Zuid-Amerika. De totale zonsverduistering (in paars en zwart) doorkruist ook Mexico en het noordoosten van Canada. Gearceerde banden (geel voor de ringvormige zonsverduistering en paars voor de totale zonsverduistering) geven ook aan waar een gedeeltelijke zonsverduistering te zien is. In oktober 2023 zal het zuidoosten van Alaska bijvoorbeeld een gedeeltelijke zonsverduistering meemaken, terwijl Hawaii in april 2024 de kans krijgt om een ​​gedeeltelijke zonsverduistering te zien.


De NASA-kaart bevat een wereldbol met de volledige paden van de ringvormige zonsverduistering van 2023 (in geel en zwart) en de totale zonsverduistering van 2024 (in paars en zwart). Gearceerde banden (geel voor de ringvormige zonsverduistering en paars voor de totale zonsverduistering) geven ook aan waar een gedeeltelijke zonsverduistering te zien is.
Credits: NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

De kaart maken

Michala Garrison, een lid van de Scientific Visualization Studio (SVS) van het Goddard Space Flight Center van NASA, paste haar achtergrond in geografie en cartografie toe om de kaart te ontwerpen, waarbij ze informatie uit verschillende NASA-bronnen verwerkte.

Informatie over de hoogte van de aarde kwam van de Shuttle Radar Topography Mission , terwijl kaarten van de vorm van de maan werden geleverd door Lunar Reconnaissance Orbiter . De posities van de zon, de maan en de aarde werden gevonden met behulp van software en gegevens van NASA's Navigation and Ancillary Information Facility . Garrisons SVS-collega, Ernie Wright, gebruikte al deze informatie om de locatie en vorm van de maanschaduw te berekenen.

NASA's Blue Marble - een wereldwijd mozaïek van satellietbeelden samengesteld door het NASA Earth Observatory- team - gaf kleur aan het land. En een bijzonder uniek kenmerk dat Garrison dacht toe te voegen langs het pad van de totale zonsverduistering van 2024, waren nachtelijke beelden van de aarde van NASA's Black Marble - die stadslichten laat zien aan de nachtzijde van de planeet zoals afgebeeld door het Suomi NPP- ruimtevaartuig.

Een van de doelen van Garrison voor de kaart was om mensen te inspireren om naar de paden van de ringvormige en totale verduisteringen te gaan, wat ze niet deed de laatste keer dat de schaduw van de maan het vasteland van de VS doorkruiste.

"In 2017 was ik in Maryland, dus ik heb nog steeds een klein beetje te zien, omdat ik in een gedeeltelijke zonsverduistering was", zei ze. “Maar daar wist ik toen nog helemaal niets van. Dit zorgt ervoor dat ik in 2023 naar bijvoorbeeld Albuquerque wil gaan. En dan in 2024 om meer naar het zuiden te gaan.

Garrison heeft vele herzieningen doorgevoerd om te proberen de kaart zowel esthetisch als praktisch te maken, om mensen zowel binnen als buiten de paden te helpen bij het plannen van hun eclipservaring.

“Het kostte veel vallen en opstaan. Ik wilde dat het nuttig zou zijn voor de lezer, maar niet overweldigend – en toch een mooi product zou zijn om naar te kijken om de aandacht van mensen te trekken.”


Deze video belicht enkele details van NASA's eclipskaart voor 2023 en 2024.
Credits: NASA/Beth Anthony; kaart door NASA/Scientific Visualization Studio/Michala Garrison; eclipsberekeningen door Ernie Wright, NASA Goddard Space Flight Center

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... -in-the-us