Deze afbeelding toont slechts een deel van M 55, de cluster als geheel lijkt bolvormig omdat de intense zwaartekracht van de sterren ze naar elkaar toe trekt. Hubble's heldere zicht boven de aardatmosfeer lost individuele sterren in deze cluster op. Op de grond gebaseerde telescopen kunnen ook individuele sterren in M55 onderscheiden, maar er zijn minder sterren zichtbaar.
Credits: NASA, ESA, A. Sarajedini (Florida Atlantic University) en M. Libralato (STScI, ESA, JWST); Beeldverwerking: Gladys Kober
Zelfs de grote waarnemer Charles Messier had moeite om deze bolvormige sterrenhoop te zien bij het samenstellen van zijn Catalogus van Nevels en Sterrenhopen. Het werd oorspronkelijk in 1752 opgemerkt door een Franse astronoom in wat nu Zuid-Afrika is, maar het duurde tot 1778 voordat Messier het catalogiseerde.
Dit komt doordat Messier 55 weliswaar groot en redelijk helder is, maar geen dichte kern heeft en veel van zijn sterren vrij zwak zijn, waardoor het moeilijk waar te nemen is in niet-optimale omstandigheden.
Voor noordelijke waarnemers staat M55 laag aan de hemel, dus het zicht wordt belemmerd door een dikkere laag atmosfeer, waterdamp en lichtvervuiling. Dit belemmerde het zicht van Messier vanuit zijn observatorium in Parijs. Toen hij het catalogiseerde, merkte Messier op dat "het licht gelijkmatig is en geen enkele ster lijkt te bevatten."
Hoewel deze afbeelding slechts een deel van M 55 laat zien, lijkt de cluster als geheel bolvormig omdat de sterke zwaartekracht van de sterren ze naar elkaar toe trekt. Hubble's heldere zicht boven de aardatmosfeer lost individuele sterren in deze cluster op. Op de grond gebaseerde telescopen kunnen ook individuele sterren in M55 onderscheiden, maar er zijn minder sterren zichtbaar.
Zelfs in een lucht met weinig lichtvervuiling, gezien door een verrekijker, zal de sterrenhoop alleen verschijnen als een ronde wazige vlek. Kleine telescopen kunnen individuele sterren in M 55 beginnen op te lossen, terwijl telescopen met een grotere opening gemakkelijk sterren van lage magnitude kunnen opsporen. De sterrenhoop bevindt zich in het zuidelijke deel van het sterrenbeeld Sagittarius en is het gemakkelijkst te zien in augustus.
De bolvormige sterrenhoop is ongeveer 20.000 lichtjaar verwijderd en heeft een diameter van ongeveer 100 lichtjaar. Het bevat naar schatting 100.000 sterren met 55 variabele sterren waarvan de helderheid verandert.
De kleinere afbeelding vanaf de grond (linksonder) gemaakt door de Digital Sky Survey illustreert het gebied van Messier 55 dat Hubble waarnam.
Credits: NASA, ESA, A. Sarajedini (Florida Atlantic University), M. Libralato (STScI, ESA, JWST) en Digital Sky Survey; Beeldverwerking: Gladys Kober
Deze sterrenkaart voor M55 vertegenwoordigt het uitzicht vanaf de middennoordelijke breedtegraden voor de gegeven maand en tijd.
Credits: afbeelding met dank aan Stellarium
https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... messier-55
Messier 55
- univers
- Observer
- Berichten: 33354
- Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10
Messier 55
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.