Reuze-planetoïde kwam 360 miljoen jaar geleden in Australië

[univers]

Zo'n 360 miljoen jaar geleden is de aarde getroffen door een redelijk grote planetoïde, met een geschatte middellijn van ca. 20 kilometer. De inslag vond plaats in het zuiden van Australië. Dat schrijven onderzoekers in het vakblad Tektonophysics. Zij baseren zich op onderzoek aan seismische anomaliën en aan kwartskristallen in bodemmonsters van enkele kilometers diepte. Het projectiel is voor of tijdens de inslag mogelijk in twee grote brokstukken uiteengevallen. De inslag is mogelijk de oorzaak geweest van een massa-uitsterving die in diezelfde periode plaatsvond, op de grens tussen Devoon en Carboon. Met een middellijn van 20 kilometer zou de Australische planetoïde twee keer zo groot en dus acht keer zo zwaar zijn geweest als het projectiel dat 65 miljoen jaar geleden neerkwam op het Mexicaanse schiereiland Yucatán. Die inslag veroorzaakte het uitsterven van de dinosauriërs. (GS)



→ Nieuwsbericht op http://www.phys.org

[univers]

In zeer oud maangesteente is water aangetroffen. Dat doet vermoeden dat er tijdens het ontstaan van de maan al water aanwzig was, zij het in vrij geringe hoeveelheden. De ontdekking valt moeilijk te rijmen met de populaire botsingstheorie over het ontstaan van de maan.

Dat de maan geen kurkdroge wereld is, werd in de afgelopen jaren langzaam maar zeker steeds duidelijker door metingen van verschillende ruimtesondes. Laboratoriumonderzoek aan enkele oude maanstenen, waaronder de zogeheten 'Genesis'-steen (maansteen nr. 15415) die meegenomen is door de astronauten van de Apollo 15, laten nu echter zien dat er ook in dit extreem oude gesteente al water voorkwam. Niet in vloeibare vorm, maar in de vorm van hydroxyl-moleculen (OH) die zich in de minerale structuur van het gesteente bevinden. De nieuwe metingen zijn online gepubliceerd in Nature Geoscience.

Omdat deze oude gesteenten deel uitmaken van de oorspronkelijke maankorst, moet er al tijdens de vorming van de maan water aanwezig zijn geweest. Dat valt moeilijk te verklaren wanneer de maan is ontstaan uit de brokstukken van de botsing van de aarde met een kleine protoplaneet. Volgens die populaire theorie zouden alle vluchtige elementen geheel 'uitgegast' moeten zijn. (GS)



De 'Genesis'-maansteen, waarin water is gevonden. ((NASA/Johnson Space Center))

→ Water on the moon: It’s been there all along (origineel persbericht)

http://www.ns.umich.edu/new/releases/21 ... -all-along

[Gast1]

Weinigen weten hoeveel men moet weten om te weten dat men weinig weet, en toch is het allemaal heel erg simpel. Alles wat er hier op Aarde is komt van oorsprong uit het 'Al'. Een samenklontering. Natuurlijk groeien er hier op Aarde dingen die 'mogelijk' elders niet voorkomen, maar doordat er bestanddelen hier op Aarde terecht zijn gekomen, is het groeien hier mogelijk gemaakt. Water is ook een samenklontering en komt ook uit het 'Al' ... En overal daar buiten deze Aarde is het water op een of andere wijze aanwezig, in welke aggregatietoestand dan maar ook. Dat kan heel simpel gezegd niet missen en een beetje zoekwerk heeft me dit filmpje opgeleverd. Toch zou ik het voor mijzelf niet nodig hebben gehad om mijn aanname te bewijzen.

[Starlight]

Ik denk dat het niet zo bijzonder is dat er op de maan ''water'' voorkomt nee, zoals Gast1 ook al zegt. Eigenlijk lijkt me dat heel logisch. Op zich zijn OH-moleculen niet echt watermoleculen (dat is H2O). Maar het komt er wel in de buurt. En dan lijkt het me niet zo vreemd als er zo nu en dan ook een verdwaalde watermolecuul voorkomt.

Goeie informatie over de planetoïde, mooie foto ook!
(Niet dat die foto toen is gemaakt hoor, hahaha. Ja, misschien door aliens )