Armen van spiraalstelsels houden zichzelf in stand

[univers]

Gedetailleerde computersimulaties, uitgevoerd door astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics en de University of Wisconsin-Madison, hebben nieuwe informatie opgeleverd over het ontstaan van spiraalarmen - de karakteristieke, statige spiraalvormige patronen in de buitendelen van grote sterrenstelsels zoals ons eigen Melkwegstelsel. Met grote supercomputers, die de onderlinge zwaartekrachtswisselwerking van niet minder dan 100 miljoen 'testdeeltjes' simuleren, is ontdekt dat spiraalarmen, als ze eenmaal zijn ontstaan, zichzelf in stand houden, zodat het in feite permanente structuren zijn. Eerder was wel gesuggereerd dat spiraalarmen tijdelijke structuren zouden zijn, die na verloop van tijd vanzelf weer zouden 'uitdoven'. De aard van spiraalarmen wordt al geruime tijd goed begrepen: ze bevatten niet altijd dezelfde sterren, nevels en sterrenhopen, maar ze markeren de plaatsen waar die objecten zich dichter op elkaar bevinden - enigszins vergelijkbaar met files op de snelweg, die lange tijd kunnen aanhouden maar niet altijd uit dezelfde auto's bestaan. De nieuwe computersimulaties, op 20 maart gepubliceerd in The Astrophysical Journal, tonen nu aan dat spiraalarmen (in tegenstelling tot files) zichzelf in stand houden. De oorpsrong van de spiraalarmen moet volgens de onderzoekers gezocht worden in de zwaartekrachtsverstoringen die veroorzaakt worden door grote moleculaire wolken, waarin actieve stervorming voorkomt. (GS)
→ New Insights on How Spiral Galaxies Get Their Arms (origineel persbericht)





http://www.cfa.harvard.edu/news/2013/pr ... mages.html